Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς 2014 με βάση την κινηματογραφική διανομή

xfader

Segregation supporter
Administrator
Μηνύματα
35.629
Reaction score
83.112
Οι... ανθρωπινες της λιστας ηταν "Τhe fault of our stars" - "Budapest hotel"- Gone girl" - " Boyhood".
Oι υπολοιπες καργα στο...ποπ κορν (πλην, ισως, της "Interstellar")! Σημεια των (εμπορικων) καιρων...
Λάκη, με πρόλαβες στα σχόλια της λίστας.
Έχει 5 από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς (για μένα) και 5 από τις χειρότερες, αυτές που λέει ο Λάκης ανθρώπινες.
Αλλά ας μη χαλάμε άλλο τη λίστα του Πάνου.
 


Μηνύματα
470
Reaction score
513
Λάκη, με πρόλαβες στα σχόλια της λίστας.
Έχει 5 από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς (για μένα) και 5 από τις χειρότερες, αυτές που λέει ο Λάκης ανθρώπινες.
Αλλά ας μη χαλάμε άλλο τη λίστα του Πάνου.
Καλημέρα, δεν τίθεται θέμα "καταστροφής" της λίστας, κάθε σχόλιο και κουβέντα κάνει το ποστ καλύτερο! Συγγνώμη για την απουσία μου κατά το Σαββατοκύριακο, γράφω τώρα για να μπουν 3 ταινίες σήμερα! ;)

Καλή εβδομάδα!
 

Μηνύματα
470
Reaction score
513
#16
Boyhood (2014), του Richard Linklater
image2resize.jpg


Θα άλλαζα τα 165 λεπτά του Boyhood μονάχα με τα 10 του συναισθηματικά ενθουσιώδους standing ovation μετά τη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας στην Μπερλινάλε. Αυτά όμως ως προς το βιωματικό χρόνο, καθώς στα 165 λεπτά του μπροστά στα μάτια σου εξελίσσεται με αφοπλιστική ειλικρίνεια κάτι πολύ παραπάνω από τη 12ετή πορεία στη ζωή ενός αγοριού και των γύρω του: είναι οτιδήποτε βρίσκεται πίσω από την Τέχνη, την κινητοποιεί, της δίνει λόγο ύπαρξης, της δίνει έναν καλό λόγο για να εγκλωβίζει και να παιδεύει τους κοινωνούς της, πιστοποιεί την υπέρβαση του (τόσο σημαντικού άλλωστε) εαυτού μας προς επαφή με την αλήθεια του Άλλου, δεν υπεραναλύει τη χαμένη ευκαιρία αλλά τη χρησιμοποιεί ως γλυκό χάδι στο διπλανό, βέβαια μετά της απαραίτητης αφέλειας που φέρνει χαμόγελα στους (ανα)γνωρίζοντες και πίκρα στους αμετανόητα κυνικούς, με λίγα λόγια "μεγαλώνοντας" ξεκαθαρίζει η παρατήρηση ως αρετή.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Welcome to New York (2014), του Abel Ferrara
Η κακή ταινία της ημέρας: La Belle et la Bête (2014), του Christophe Gans

Η λίστα μέχρι τώρα:
16) Boyhood (2014), του Richard Linklater
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne
 
Last edited by a moderator:

Μηνύματα
470
Reaction score
513
#15
'71 (2014)
, του Yann Demange
71.jpg


Πολλές από τις πολεμικές αναπαραστάσεις στον κινηματογράφο στέκονται στο σχεδόν αρχετυπικό παράδοξο της μοναχικότητας του στρατιώτη στη μέση μιας απόλυτης ομαδικής συσπείρωσης, περιγράφοντας ακόμα και τη διαφορετικότητα του φυσικού θανάτου από την ίδια σφαίρα. Το ‘71 πηγαίνει ένα βήμα πιο μακριά, κάνοντας αυτήν τη μοναχικότητα αβάσταχτη, καταδιωκόμενη από μια σειρά διττών και σύνθετων χαρακτήρων μέρος μιας ομάδας πολιτικών μαριονετών ενορχηστρωμένων από έναν πρωτοεμφανιζόμενο μαέστρο της εικόνας που μπορεί να περιγράψει την ένταση και την κλειστοφοβική αίσθηση της απειλής μετατρέποντας ολόκληρη τη φλεγόμενη ιρλανδική πόλη του Μπέλφαστ σε έναν ανεξάντλητο εσωτερικό λαβύρινθο. Καταιγιστικό όσο και ενοχλητικό, το θρίλερ του Γιαν Ντεμάνζ έχει να αναδείξει πολλά περισσότερα από τον Τζακ Ο’Κόνελ ως next best thing και τον Πολ Γκρίνγκρας ως έναν μεγάλο δάσκαλο που προχωράει μπροστά το σινεμά.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: We Are the Best! (2013), του Lukas Moodysson
Η κακή ταινία της ημέρας: Into the Storm (2014), του Steven Quale

Η λίστα μέχρι τώρα:
15) '71 (2014), του Yann Demange
16) Boyhood (2014), του Richard Linklater
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne
 


lakiss51

"Επαγγελματίας"
Μηνύματα
11.830
Reaction score
2.427
Aπο αναλογο νημα του "διπλανου" site:

Αυτές είναι οι 20 καλύτερες ταινίες για το 2014 σύμφωνα με το Sight & Sound:

1) Boyhood του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
2) Goodbye To Language 3D του Ζαν-Λικ Γκοντάρ
3) Leviathan του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ
4) Horse Money του Πέντρο Κόστα
5) Under The Skin του Τζόναθαν Γκλέιζερ
6) The Grand Budapest Hotel του Γουές Αντερσον
7) Winter Sleep του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν
8) The Tribe του Μιροσλάβ Σλαμποσπίτσκι
9) Ida του Πάβελ Παβλικόφσκι
10) Jauja του Λισάντρο Αλόνζο
11) Mr. Turner του Μάικ Λι
12) National Gallery του Φρέντερικ Γουάισμαν
13) The Wolf Of Wall Street του Μάρτιν Σκορσέζε
14) Whiplash του Ντάμιεν Σαζέλ
15) The Duke Of Burgundy του Πίτερ Στρίκλαντ
16) Birdman του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
17) Two Days, One Night των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν
18) Citizenfour της Λόρα Πόιτρας
19) The Look Of Silence του Τζόσουα Οπενχάιμερ
20) The Wind Rises του Χαγιάο Μιγιαζάκι
(δημοσιευση του auter)
 

Μηνύματα
470
Reaction score
513
The Tribe, Winter Sleep και Leviathan είναι αριστουργήματα που θα κυκλοφορήσουν στις αίθουσες (τουλάχιστον τα δύο τελευταία) το Φεβρουάριο, κατά τα άλλα το Wolf of Wall Street στην Ελλάδα βγήκε 26 Δεκεμβρίου και, ως εκ τούτου, λογίζεται στο 2013, το Whiplash είναι έτοιμο (και του αξίζει) να γίνει cult φαινόμενο αλλά επίσης δεν βγήκε (ακόμα), το Duke of Burgundy είναι πολύ ενδιαφέρον όπως σταθερά μέχρι τώρα ο Στρίκλαντ, σκοτώνω για να δω Goodbye to Language και Mr.Turner, όσο για τα υπόλοιπα.... ίσως παίξουν στη συνέχεια της λίστας ;)
 

xfader

Segregation supporter
Administrator
Μηνύματα
35.629
Reaction score
83.112
Aπο αναλογο νημα του "διπλανου" site:

Αυτές είναι οι 20 καλύτερες ταινίες για το 2014 σύμφωνα με το Sight & Sound:
Ποιες έχεις δει Λάκη;
 

Bhutia

Hidden Guru
Editor
Μηνύματα
16.932
Reaction score
54.806
Σχεδόν απαιτούνται!
Κατατίθεται επομένως ένας ΄΄αιρετικός΄΄ αντίλογο; σε κάποιο από τα έργα,χωρίς λογοκριτικές διορθώσεις που θα μετρίαζαν τον αυθορμητισμό στην έκφρασή του...

Παρακολουθώντας ολόκληρη την ταινία ο υποφαινόμενος βρέθηκε ο ίδιος στη θέση ενός παιδιού.Συγκεκριμένα,εκείνου του αυθάδη μπόμπιρα που τόλμησε ν'αναφωνήσει ότι ο Βασιλιάς ήταν στην πραγματικότητα γυμνός -από τη γνωστή σε όλους μας ιστοριούλα με τα ρούχα του Βασιλιά και τη δήθεν εξυπνάδα όσων τα θαύμαζαν.

Λαμβάνοντας υπόψιν τις διθυραμβικές κριτικές που έχει εισπράξει το "Boyhood",αισθάνομαι σχετική ανακούφιση για όποια κυνική διάθεση με διακατέχει,στη θέση λοβοτομούντος εκστασιασμού.Εξάλλου είναι εκ του πονηρού η αναγωγή συγκεκριμένων ταινιών σε βαρόμετρα για την ψυχική ΄΄μεγαλοσύνη΄΄ των θεατών τους.

Το επίτευγμα του δωδεκαετούς διακοπτόμενου γυρίσματος αυτής της ταινίας με το ίδιο επιτελείο ηθοποιών θα γεννούσε ανάλαφρο εντυπωσιασμό,εάν δεν οδηγούσε συνειρμικά σε ιδέες που έθιγε το παλαιότερο φιλμ εντός του spoiler.

Στα μάτια του γράφοντος,η ταινία παραθέτει ασύνδετα επεισόδια σαν οικογενειακό άλμπουμ,καθώς ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας εξελίσσεται στη διαδρομή του χρόνου από κουλ παιδάκι σε έναν φλούφλη νεαρό,συνεπαρμένο με διάφορες τεχνολογικές θεωρίες συνωμοσίας.

Οι τριβές μεταξύ των χαρακτήρων αιωρούνται χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο.Τα δύο αδέλφια φαίνονται να διέρχονται μέσα απ'όλα αυτά εκνευριστικά αλώβητα.Και αν υποτεθεί ότι ο σκηνοθέτης επιδίωκε να εμφυσήσει την κρούση στους θεατές ως ενδογενή διεργασία,τότε γιατί ο εκάστοτε περίγυρος του ήρωα παρουσιάζεται αθεράπευτα στερεότυπος;

Η ταινία θα μείνει σίγουρα στην Ιστορία όχι μονάχα για τον ενθουσιασμό που ξεσήκωσε,αλλά και για την πρωτόγνωρη συμβολή της στην καταπολέμηση της αϋπνίας:όποιος δεν πέσει ξερός από τη μεταδοτική μέθεξη,θα έχει πιθανώς πάθει υπεροξυγόνωση από την προσπάθεια να συγκρατήσει νευρικά γέλια όσο προχωρά η ταινία.Προσωπικά δεν με ενθουσίασε,διότι ωθεί σε συνεχή σπαζοκεφαλιά καθώς παρακινούμαστε -ελλείψει διαφορετικών ερεθισμάτων-ν'αναζητήσουμε κάποιο βαθύτερο νόημα σε όσα βλέπουμε ενόσω η ταινία διαρκεί-αντί ν'απολαμβάναμε υποτίθεται τα -κοινότοπα- τεκταινόμενα και να προβληματιζόμαστε μετά τους τίτλους τέλους.

Πόρισμα: Ζητείται δανεικός ο πρωταγωνιστικός ρόλος του "Interstellar",μπας και κάποιος πετύχαινε στο παρελθόν τον Linklater ως φωνή από το υπερπέραν,πείθοντάς τον να κινηματογραφήσει διαφορετικά το εγχείρημα.Πηγές αναφέρουν ότι ετοιμάζεται νέο πολυετές σχέδιο με τον ίδιο πρωταγωνιστή και τίτλο -τί άλλο;- "Parenthood"...:p
 
Last edited:

Μηνύματα
470
Reaction score
513
#14
Interstellar (2014), του Christopher Nolan
o-JESSICA-CHASTAIN-INTERSTELLAR-facebook.jpg


Το Interstellar δίχασε νωρίς ακόμα και ως απλώς η καινούρια ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν. Είναι, βλέπετε, πολύ πιο σημαντικό να καταργεί κανείς εύκολα από οραματιστή έναν σκηνοθέτη που τολμάει να (προσπαθήσει να) μεγαλουργήσει με τους δικούς του όρους σε στούντιο και πολυκινηματογράφους, από το να προσπαθήσει να τον καταλάβει, είτε το πετυχαίνει είτε όχι, ο Νόλαν πάντως ακουμπά με ενδιαφέρον στον άνθρωπο ένα χέρι που τείνει αφετηριακά από τη μεγαλομανία του, ναι, αλλά και την αγάπη του για το σινεμά (δείτε κάποια ξεπερασμένα εφέ και τον τρόπο που χρησιμοποιούνται). Κάθε κίνηση υπαγορεύεται από τον αυθεντικό ανθρωπισμό που είναι παρών σε κάθε δημιουργία του και το βλέμμα του εκτείνεται σε μια μάζα κινηματογραφόφιλων και σποραδικών θεατών που τον ακολουθούν για διαφορετικούς λόγους. Ο ίδιος μπορεί ίσως όσο κανένας να μιλήσει για την αγάπη σε τέτοιο μεγάλο κοινό εκθέτοντάς την στο απόλυτο διάστημα, εκεί που κάλλιστα μπορεί να χαθεί αν δεν τη διαχειριστεί κάποιος που πιστεύει τόσο στον άνθρωπο.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Noah (2014), του Darren Aronofsky
Η κακή ταινία της ημέρας: RoboCop (2014), του José Padilha

Η λίστα μέχρι τώρα:
14) Interstellar (2014), του Christopher Nolan
15) '71 (2014), του Yann Demange
16) Boyhood (2014), του Richard Linklater
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne
 

lakiss51

"Επαγγελματίας"
Μηνύματα
11.830
Reaction score
2.427
Ποιες έχεις δει Λάκη;
1) Boyhood του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ 7/10
5) Under The Skin του Τζόναθαν Γκλέιζερ 4,99/100;)
6) The Grand Budapest Hotel του Γουές Αντερσον 8,5/10
9) Ida του Πάβελ Παβλικόφσκι 8,5/10
13) The Wolf Of Wall Street του Μάρτιν Σκορσέζε 7,5/10
 

Μηνύματα
470
Reaction score
513
#13
A Touch of Sin (2013), του Zhangke Jia
a-touch-of-sin.jpg


Τέσσερα κεφάλαια σχόλιο στην ανταποδοτική βία ως σημάδι εξέγερσης που ξεκινούν από την Κίνα (από τα χωριά στις μεγαλουπόλεις), αφετηριακά σχολιάζοντας την ταξική πάλη και τη δύναμη του χρήματος, τη θρησκεία και την επανάσταση ως σημείο βρασμού της συνεχώς ξαναζεσταμένης συντηρητικότητας. Βραβείο σεναρίου στις Κάννες πέρυσι.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Relatos Salvajes (2014), του Damián Szifrón
Η κακή ταινία της ημέρας: Annabelle (2014), του John R. Leonetti

Η λίστα μέχρι τώρα:
13) A Touch of Sin (2013), του Zhangke Jia
14) Interstellar (2014), του Christopher Nolan
15) '71 (2014), του Yann Demange
16) Boyhood (2014), του Richard Linklater
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne
 

Bhutia

Hidden Guru
Editor
Μηνύματα
16.932
Reaction score
54.806
#14
Interstellar (2014), του Christopher Nolan
View attachment 42401

Το Interstellar δίχασε νωρίς ακόμα και ως απλώς η καινούρια ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν. Είναι, βλέπετε, πολύ πιο σημαντικό να καταργεί κανείς εύκολα από οραματιστή έναν σκηνοθέτη που τολμάει να (προσπαθήσει να) μεγαλουργήσει με τους δικούς του όρους σε στούντιο και πολυκινηματογράφους, από το να προσπαθήσει να τον καταλάβει, είτε το πετυχαίνει είτε όχι, ο Νόλαν πάντως ακουμπά με ενδιαφέρον στον άνθρωπο ένα χέρι που τείνει αφετηριακά από τη μεγαλομανία του, ναι, αλλά και την αγάπη του για το σινεμά (δείτε κάποια ξεπερασμένα εφέ και τον τρόπο που χρησιμοποιούνται). Κάθε κίνηση υπαγορεύεται από τον αυθεντικό ανθρωπισμό που είναι παρών σε κάθε δημιουργία του και το βλέμμα του εκτείνεται σε μια μάζα κινηματογραφόφιλων και σποραδικών θεατών που τον ακολουθούν για διαφορετικούς λόγους. Ο ίδιος μπορεί ίσως όσο κανένας να μιλήσει για την αγάπη σε τέτοιο μεγάλο κοινό εκθέτοντάς την στο απόλυτο διάστημα, εκεί που κάλλιστα μπορεί να χαθεί αν δεν τη διαχειριστεί κάποιος που πιστεύει τόσο στον άνθρωπο.

Η κακή ταινία της ημέρας: RoboCop (2014), του José Padilha
H κακή ταινία της ημέρας σφράγισε με κάθε επισημότητα το...ξενέρωμα ενός θρυλικού ήρωα.

Κι ένα σχόλιο για την πολύκροτη καλή:

Η επιστημονική φαντασία μετα φιλοσοφικών προεκτάσεων είναι από τα αγαπημένα θέματα του υποφαινομένου,ο οποίος όλως...τυχαίως συμπαθεί την κινηματογραφική οπτική του...΄΄Αγίου Χριστοφόρου΄΄ και τα λυγίσματα του χρόνου στα οποία έχει επανειλημμένα καταφύγει.Κρίνω συνεπώς αμελητέα διάφορα επιστημονικά ατοπήματα που απετέλεσαν στυλοβάτες της διήγησης-σε αντίφαση με τις περγαμηνές του προσληφθέντος επιστημονικού συμβούλου για το εγχείρημα.



Το "Interstellar" συγκεράζει σε μορφή προσιτή για το σύγχρονο ευρύ κοινό δύο προφανή σημεία φιλμικής αναφοράς του σκηνοθέτη.Τα αριστουργήματα "2001" του Kubrick (μεταφορά βιβλίου του Arthur Clarke) και "Solaris" του Tarkovsky (μεταφορά από το ομώνυμο βιβλίο του Stanislaw Lem).Η διάκριση από το πρώτο έγκειται στο ότι η οντότητα που αντιστρατεύεται την ανθρώπινη νόηση δεν αφορά σε κάποια διεστραμμένη μορφή τεχνητής νοημοσύνης,αλλά στη μηχανιστική έκπτωση της ίδιας της ανθρώπινης.Η δε συμβολική δυσλειτουργία κατά τη συννενόηση με το εξωγήινο στοιχείο του Solaris ανάγεται εδώ στο εφηρμοσμένο χρονικό παράδοξο που συμβολίζει την κατάργηση ουσιαστικής κοινωνίας του ανθρώπου με τον εαυτό του και τους γύρω του,σε πείσμα-αν όχι με τη συμβολή- των καλύτερων προθέσεων.

Αδύναμο σημείο,κάποιες αυθαίρετες ενέργειες των χαρακτήρων που αφήνουν την εντύπωση ότι στοχεύουν στην τόνωση της πλοκής αντί να μας κλονίσουν από την ατομική μας ζώνη άνεσης.Ως φυσικό επακόλουθο,δεν θα μπορούσε να λείψει και η μελοδραματική αύρα πλησίον του τέλους.Θεωρώ την ηχητική επένδυση εκ προμελέτης προσαρμοσμένη κατά τρόπον ώστε να διεγείρει τα σώψυχα του μέσου θεατή.Εκείνο που θα μετέτρεπε το όραμα του Nolan από μεγαλεπήβολο σε μεγαλειώδες θα ήταν ενδεχομένως ένα σφικτότερο...μοντάζ.

Πόρισμα: Προτείνεται επετειακό remake της ταινίας από τον Steven Soderbergh και η ανάθεση στον Nolan των επόμενων επεισοδίων του Star Wars με υπότιτλο..."Interstellar Wars: The Force Always Behind You" με τον Michael Cane σε ρόλο σεβάσμιου Jedi και τον αντίστοιχο Sith Λόρδο να έχει χροιά φωνής μιμούμενη εκείνη του Christian Bale από την ερμηνεία του Batman...
 


Μηνύματα
470
Reaction score
513
#12
Nebraska (2013), του Alexander Payne
nebraska.jpg


Νεμπράσκα, δηλαδή το όνειρο που αξίζαμε και ήρθε όταν δεν χρειαζόταν πια. Νεμπράσκα, δηλαδή ο τρόπος που μπορεί να δει κανείς τη ζωή του κουρασμένος πριν ανακαλύψει ότι ήταν αυτή που τον κούρασε. Νεμπράσκα, δηλαδή η πιο βαθιά κατάδυση στον εντός μας τρόμο, στο αυθόρμητο που βαφτίσαμε αμαρτία, στις δασκαλεμένες μας αξίες που αποδομήθηκαν βίαια. Νεμπράσκα, δηλαδή τα λευκά μαλλιά που θέλεις να χαϊδέψεις πριν τα τραβήξεις από το κεφάλι σου. Νεμπράσκα, δηλαδή το πιο αληθινό δάκρυ φέτος στο σινεμά και η καλύτερη ταινία του μεγάλου Αλεξάντερ Πέιν.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Blue Ruin (2013), του Jeremy Saulnier
Η κακή ταινία της ημέρας: Ouija (2014), του Stiles White

Η λίστα μέχρι τώρα:
12) Nebraska (2013), του Alexander Payne
13) A Touch of Sin (2013), του Zhangke Jia
14) Interstellar (2014), του Christopher Nolan
15) '71 (2014), του Yann Demange
16) Boyhood (2014), του Richard Linklater
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne
 

Μηνύματα
470
Reaction score
513
#11
Only Lovers Left Alive (2013), του Jim Jarmusch
only.jpg


Αρχετυπικά μοντέλα μιας μυθολογίας με σχεδόν απροσδιόριστες ρίζες, ο Αδάμ και η Εύα ως πρωταγωνιστικό ζευγάρι βρικολάκων στη μέση του κινηματογραφικού σύμπαντος του Τζάρμους ενισχύουν σχεδόν θεμελιακά τον άκρατο ρομαντισμό που διατρέχει κάθε ιστορία από τη γέννηση του είδους: οι ίδιοι αισθάνονται ξεπερασμένοι σε έναν κόσμο που βρίσκει μπανάλ και “τόσο 15ου αιώνα” τις συνήθειές τους, όμως είναι αυτές που έθεσαν ξεκάθαρα τη βάση μιας ολόκληρης μυθολογίας και ακολούθησαν με τα χρόνια στις ανάλογες μεταφορές ανάμεσα στα καλλιτεχνικά είδη κι έτσι διαχειρίζονται με διαφορετικό τρόπο την αιώνια περιπλάνησή τους σε έναν κόσμο που δεν τους καταλαβαίνει, αφού για να καταλάβεις το θάνατο πρέπει να τον γνωρίσεις. Ο Αδάμ προσπαθεί να συνθέσει μουσική στο κατεστραμμένο Ντιτρόιτ μέχρι η κατάθλιψή του να τον λυτρώσει, ενώ η Εύα χρησιμοποιεί τη σοφία των αιώνων της στον κόσμο καταλήγοντας στην Ταγγέρη όπου η Τέχνη δεν επιβιώνει απλώς, αλλά είναι η δύναμη που κρατά ζωντανή την ανθρωπότητα, τουλάχιστον το μέρος αυτής που δεν μετατράπηκε ακόμα σε ζόμπι - ένα νεκρό που δεν λέει να πεθάνει. Ρομαντισμός, βρικόλακες, αιώνια ζωή και σαν σημάδι παρακμής, όχι της κουλτούρας αλλά μιας συνεχώς βαλλόμενης ηθικής που σπρώχνει στην κατάθλιψη, ο αιώνιος θάνατος. Δεν απλώς είναι οι δεύτερες σκέψεις ενός πλάσματος που, ενώ ορίζεται από το θάνατο, μοιάζει να τον αποστρέφεται τόσο που η ίδια του η φύση δημιουργεί ενοχές, είναι ο δημιουργός που φιλοσοφεί με κωμικό τόνο πάνω στην αιωνιότητα που, αν υπήρχε, η έκφασή της στον σχεδόν άχρονο κόσμο θα ήταν οπωσδήποτε μέσω της Τέχνης. Ο Τζάρμους δεν επιδοκιμάζει την παραίτηση, βεβαίως, αλλά υπογραμμίζει τη μικρή νίκη απέναντι στο θάνατο, υπογραμμίζει δηλαδή το μέγεθος αυτής: “Θα ήμουν τουλάχιστον θρασύς αν πίστευα ότι με τις ταινίες μου, φτιάχνω μια χρονοκάψουλα πολιτισμού. Αν χρησιμοποιώ τον Γουίλιαμ Μπλέικ και κάποιος στη Λιθουανία δει την ταινία και, ενώ δεν τον γνωρίζει, ενδιαφερθεί, τότε κάτι καταφέραμε”. Κι αν υπάρχει μια ζωογόνος δύναμη για να τροφοδοτεί με ελπίδα τον κόσμο, εξ ορισμού μάταιο αλλά συνειδητά διαχειρίσιμο αν κανείς αντιληφθεί τα όριά του, δεν είναι άλλη από τον έρωτα. Πίσω από όσα αγαπάμε, τη μουσική (“είναι η απόλυτη ανθρώπινη έκφραση, γι’αυτό αγαπώ όλα τα είδη της, το νεοψυχεδελικό κίνημα, το drone, το trance, το stoner και το doom metal, το underground hip hop, όλα έχουν τον τρόπο να με ενθουσιάζουν και να με επηρεάζουν”), το σινεμά (“στην πραγματικότητα, τελικά προτιμώ το σινεμά πολύ περισσότερο απ' όλα τα υπόλοιπα ναρκωτικά - και τα έχω δοκιμάσει όλα!”), υπάρχει ο έρωτας ως έμπνευση, ως έκφραση και, τελικά, ως ο μοναδικός τρόπος να επιζήσει κανείς ανάμεσα σε ρομαντικούς, καταστροφικούς, παραιτημένους και σοφούς που διατείνονται την αναγκαιότητά του. Έτσι και το δίωρο ερωτικό γράμμα του Τζάρμους, για πρώτη φορά τόσο έκδηλο στη φόρμα και στην ιστορία του, καταλήγει με την αφιέρωση του έργου του (άρα και του ίδιου) στη σύντροφό του και επίσης καλλιτέχνη, Σάρα Ντράιβερ, μέσω της οποίας επέζησε ο ίδιος και η Τέχνη του.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Foxcatcher (2014), του Bennett Miller
Η κακή ταινία της ημέρας: Grudge Match (2013), του Peter Segal

Η λίστα μέχρι τώρα:
11) Only Lovers Left Alive (2013), του Jim Jarmusch
12) Nebraska (2013), του Alexander Payne
13) A Touch of Sin (2013), του Zhangke Jia
14) Interstellar (2014), του Christopher Nolan
15) '71 (2014), του Yann Demange
16) Boyhood (2014), του Richard Linklater
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne
 

Μηνύματα
470
Reaction score
513
#10
Ida (2013), του Pawel Pawlikowski
Ida-1-007.jpg


Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Locke (2013), του Steven Knight
Η κακή ταινία της ημέρας: Sin City: A Dame to Kill For (2014), των Frank Miller και Robert Rodriguez

Η λίστα μέχρι τώρα:
10) Ida (2013), του Pawel Pawlikowski
11) Only Lovers Left Alive (2013), του Jim Jarmusch
12) Nebraska (2013), του Alexander Payne
13) A Touch of Sin (2013), του Zhangke Jia
14) Interstellar (2014), του Christopher Nolan
15) '71 (2014), του Yann Demange
16) Boyhood (2014), του Richard Linklater
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne
 

Μηνύματα
470
Reaction score
513
#09
Omar (2013), του Hany Abu-Assad
OMAR.jpg


Κομψοτεχνημένο ακραίο πολιτικό θρίλερ που καλύπτεται συνεχώς με υφολογικούς μανδύες, υπάρχει το ερωτικό αδιέξοδο και η σεξουαλική εμπλοκή, υπάρχει η θέση της φιλίας στον κόσμο, υπάρχει ο εχθρός που κατασκευάζουμε και ο εχθρός που μας κατασκευάζει, υπάρχουν όλα όσο υπάρχει ο πόλεμος που τα αναπτύσσει, υπάρχει τελικά και μια σειρά αποφάσεων που πρέπει κανείς να πάρει για να επιλέξει ποιος θέλει να είναι. Η πόλη ως χωρικό αντίστοιχο του διχοτομημένου ψυχισμού που σπρώχνει στα άκρα τα τις αντιφάσεις, ακριβώς όπως ένα χιτσκοκικό θρίλερ θα έκανε για να σχολιάσει την πολιτική πραγματικότητα, τόσο μακριά, τόσο κοντά.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Byzantium (2012), του Neil Jordan
Η κακή ταινία της ημέρας: The Monuments Men (2014), του George Clooney

Η λίστα μέχρι τώρα:
09) Omar (2013), του Hany Abu-Assad
10) Ida (2013), του Pawel Pawlikowski
11) Only Lovers Left Alive (2013), του Jim Jarmusch
12) Nebraska (2013), του Alexander Payne
13) A Touch of Sin (2013), του Zhangke Jia
14) Interstellar (2014), του Christopher Nolan
15) '71 (2014), του Yann Demange
16) Boyhood (2014), του Richard Linklater
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne
 

Μηνύματα
470
Reaction score
513
#08
Gone Girl (2014), του David Fincher
Gone-Girl-Ben-Affleck.jpg


Ιντριγκαδόρικα στημένο σχόλιο της μιντιακής παράνοιας και της κατασκευασμένης ευμάρειας από έναν κορυφαίο σκηνοθέτη της γενιάς μας που θα πρέπει να βλέπουμε με ευγνωμοσύνη για το συγχρονισμό μαζί του, το μεταφερμένο και ευπώλητο λογοτεχνικό θρίλερ της Τζίλιαν Φλιν κουράρεται από την ίδια για να πλησιάσει το όραμα του Ντίβιντ Φίντσερ που συνεχίζει μια βαθιά μελέτη των θεμελίων της αμερικανικής (εν αρχή) κουλτούρας, της διπλής όψης του κινήτρου, της λεπτής γραμμής ανάμεσα στην κωμωδία και το θρίλερ, της απόλυτης μετάβασης δηλαδή από το πολυσινεμά στις σελίδες ενός φιλόσοφου που γνωρίζει το επικίνδυνο όπλο του σαρκασμού απέναντι στο επιχείρημα ώστε να περιγράψει επιτυχώς την ξεφτίλα του παγκόσμιου κουτσομπουλιού και της κατά βούληση δικαιοσύνης.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Inside Llewyn Davis (2013), των Ethan και Joel Coen
Η κακή ταινία της ημέρας: The Giver (2014), του Phillip Noyce

Η λίστα μέχρι τώρα:
08) Gone Girl (2014), του David Fincher
09) Omar (2013), του Hany Abu-Assad
10) Ida (2013), του Pawel Pawlikowski
11) Only Lovers Left Alive (2013), του Jim Jarmusch
12) Nebraska (2013), του Alexander Payne
13) A Touch of Sin (2013), του Zhangke Jia
14) Interstellar (2014), του Christopher Nolan
15) '71 (2014), του Yann Demange
16) Boyhood (2014), του Richard Linklater
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne
 


Staff online

  • abcd
    Πρώην Διοικητής ο τροπαιοφόρος

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

Threads
171.317
Μηνύματα
2.858.297
Members
37.893
Νεότερο μέλος
k.dimitriadis
Top