cosmarpan
Underground
- Μηνύματα
- 4.085
- Reaction score
- 7.484
Speed The Plough - Marina (1995) East Side Digital Records
Ενας απο τους 10 δισκους που θα επαιρνα μαζι μου σε ενα ερημικο νησι. Ενα group τελειως αντιτουριστικο, καραφλοι, ασχημοι, με κοιλιτσες, μεχρι και στην εταιρεια «απετυχαν» μιας και η East Side Digital ειναι γνωστη για αλλου ειδος ρεπερτοριο, στερωντας τους ετσι περαιτερω κοινο, αλλα με τοση γνωση και διψα για καλη μουσικη, ο δισκος ξεχυλιζει απο διαμαντια, και μια συνθετικη φλεβα που ειχαν και εχουν παρα πολλοι λιγοι μουσικοι στην ιστορια. Εχουν ενα απιστευτο τροπο τις σχετικα πολυπλοκες, για ποπ, συνθεσεις τους να τις παιζουν με ενα τετοιο τροπο που να φαινονται τοσο απλες και φωτεινες και να σου σφηνωνονται στο μυαλο δια παντος. Με ριζες στους Feelieς (Brenda Sauter, Stanley Demenski αυτος και στους Yung Wu) και στους Trypes (αλλα 2 μελη) συν καποιοι ακομα, με βασικους τους αδελφους Baumgartner (ο John απο Trypes εφερε και τον αδελφο του John στο group),η ψυχη και η καρδια τους ειναι στην ποπ και στην αμερικανικη παραδοση, αλλα δεν λενε οχι στην κλασικη, στην μουσικη δωματιου και φυσικα στην rock και τα παρακλαδια της. Παιγμενο με οργανα φυσικα και ανθρωπινα (ντραμς, μπασα, καθε λογης κιθαρες, ακορντεον, φλογερες, φλαουτα, αναλογικα συνθια) και δοσμενο με ολη τους την ψυχη ειναι ενα album που πολυ δυσκολα θα του αντισταθεις. Ξεκινωντας απο την μαγευτικη ποπ/ροκ νωχελικη μελωδια του «Just A Little”, συνεχιζει στην κλασικιζουσα αριστουργηματικη ασκηση επι πιανου του «Written Each Day”, περναει στην αιθερια ροκια α-λα Feelies του “Said and Done” , και συνεχιζει στην στην αναλαφρη καλοκαιρινη αυρα του “OnceInAWhile” με τις καταπληκτικες κιθαρες, για να απογειωθει λιγο αργοτερα, αφου μας προετοιμαζει με μια βουκολικη εισαγωγη, στον θεικο ροκ/ποπ οργασμο αμερικανικης κουλτουρας (που ποτε δεν εγραψαν οι Feelies), του “Late Birds” με την καταπληκτικη slide στο background, για να φτασουμε αισιως στην ακραια ευαισθησια της καταπληκτικης μπαλαντας του «A Saint, Restored” που ειναι πολυ πιθανον να σε κανει να κλαψεις και να χαμογελασεις ταυτοχρονα. Επομενο το "High Wire" με ενα ρεφρεν που δυσκολα θα σου ξεκολλησει απο το μυαλο, και τα συνθια να παιζουν σε 2 layers ενα ονειρικο tempo στο background και ενα layer μπροστα να απλωνει την συνθεση και να αναγκαζει τους υπολοιπους να ακολουθουν. Ακολουθει η μαγευτικη ποπ απλοτητα του “Love Song” και η πιανιστικη μπαλαντα του “Bayswater Lane” σε ενα απολυτο χαλαρωμα για να απογειωθουν σταδιακα και υπουλα σε ολο τους το μεγαλειο με το επομενο, «A Hard Friend To Keep”, μεσα σε ενα ψυχεδελικο κλιμα που σου ρουφαει το μυαλο με το ρεφρεν και στο τελος σε πεταει στον τειχο με ενα ανευ προηγουμενου οργασμο ολων των οργανων, κι αφου πεσεις κατω εξουθενωμενος σου ψελνει και τον επικηδειο με το φλαουτο. Σε ξαναχαλαρωνουν με ακομα μια μαγευτικη μελωδικη μπαλαντα, το “Hourglass”, και σε τσιτωνουν με ενα αλλο μαγευτικο upbeat ρεφρεν, το “In The Atmosphere”, γεματο απο εικονες μεγαλων αυτοκινοτοδρομων της Αμερικανικης ηπειρου για να φτασουμε στο τελος με το σπαρακτικο ομωνυμο κοματι “Marina” αλλη μια εξαιρετικη συνθεση γεματη απο εμπνευσμενες μικρες «πειραγμενες» παρεμβασεις ολων των μουσικων σε ενα απολυτα μυστικιστικο και ψυχεδελικο κλιμα.
Ακουω αυτο τον δισκο ανελλιπως απο την χρονια που κυκλοφορησε, το 1996, εχω μαθει τα κοματια απ’εξω κι ανακατωτα, κι αυτο που εχω να πω ειναι οτι δεν τον βαριεμαι με τιποτα και ακουγεται στα αυτια το ιδιο φρεσκος και ζωντανος οσο ηταν την πρωτη φορα που τον ακουσα.
Κι επειδη πιστευω ακραδαντα οτι ποτε δεν ειναι αργα, δωστε του την ευκαιρια που του αξιζει, εστω και 20 χρονια αργοτερα, και ειναι σιγουρο οτι θα εκπλαγειται.
ΥΓ. Επειδη δεν ειναι και πολυ ευκολο να βρεθει πλεον, (στο YT το ανεβασα εγω μιας και δεν υπηρχε σχεδον τιποτα) για οσους ενδιαφερονται και το θελουν, υπαρχει σε ψηφιακη μορφη (FLAC), οποτε ας μου στειλουν πμ και τους το στελνω.
Ενας απο τους 10 δισκους που θα επαιρνα μαζι μου σε ενα ερημικο νησι. Ενα group τελειως αντιτουριστικο, καραφλοι, ασχημοι, με κοιλιτσες, μεχρι και στην εταιρεια «απετυχαν» μιας και η East Side Digital ειναι γνωστη για αλλου ειδος ρεπερτοριο, στερωντας τους ετσι περαιτερω κοινο, αλλα με τοση γνωση και διψα για καλη μουσικη, ο δισκος ξεχυλιζει απο διαμαντια, και μια συνθετικη φλεβα που ειχαν και εχουν παρα πολλοι λιγοι μουσικοι στην ιστορια. Εχουν ενα απιστευτο τροπο τις σχετικα πολυπλοκες, για ποπ, συνθεσεις τους να τις παιζουν με ενα τετοιο τροπο που να φαινονται τοσο απλες και φωτεινες και να σου σφηνωνονται στο μυαλο δια παντος. Με ριζες στους Feelieς (Brenda Sauter, Stanley Demenski αυτος και στους Yung Wu) και στους Trypes (αλλα 2 μελη) συν καποιοι ακομα, με βασικους τους αδελφους Baumgartner (ο John απο Trypes εφερε και τον αδελφο του John στο group),η ψυχη και η καρδια τους ειναι στην ποπ και στην αμερικανικη παραδοση, αλλα δεν λενε οχι στην κλασικη, στην μουσικη δωματιου και φυσικα στην rock και τα παρακλαδια της. Παιγμενο με οργανα φυσικα και ανθρωπινα (ντραμς, μπασα, καθε λογης κιθαρες, ακορντεον, φλογερες, φλαουτα, αναλογικα συνθια) και δοσμενο με ολη τους την ψυχη ειναι ενα album που πολυ δυσκολα θα του αντισταθεις. Ξεκινωντας απο την μαγευτικη ποπ/ροκ νωχελικη μελωδια του «Just A Little”, συνεχιζει στην κλασικιζουσα αριστουργηματικη ασκηση επι πιανου του «Written Each Day”, περναει στην αιθερια ροκια α-λα Feelies του “Said and Done” , και συνεχιζει στην στην αναλαφρη καλοκαιρινη αυρα του “OnceInAWhile” με τις καταπληκτικες κιθαρες, για να απογειωθει λιγο αργοτερα, αφου μας προετοιμαζει με μια βουκολικη εισαγωγη, στον θεικο ροκ/ποπ οργασμο αμερικανικης κουλτουρας (που ποτε δεν εγραψαν οι Feelies), του “Late Birds” με την καταπληκτικη slide στο background, για να φτασουμε αισιως στην ακραια ευαισθησια της καταπληκτικης μπαλαντας του «A Saint, Restored” που ειναι πολυ πιθανον να σε κανει να κλαψεις και να χαμογελασεις ταυτοχρονα. Επομενο το "High Wire" με ενα ρεφρεν που δυσκολα θα σου ξεκολλησει απο το μυαλο, και τα συνθια να παιζουν σε 2 layers ενα ονειρικο tempo στο background και ενα layer μπροστα να απλωνει την συνθεση και να αναγκαζει τους υπολοιπους να ακολουθουν. Ακολουθει η μαγευτικη ποπ απλοτητα του “Love Song” και η πιανιστικη μπαλαντα του “Bayswater Lane” σε ενα απολυτο χαλαρωμα για να απογειωθουν σταδιακα και υπουλα σε ολο τους το μεγαλειο με το επομενο, «A Hard Friend To Keep”, μεσα σε ενα ψυχεδελικο κλιμα που σου ρουφαει το μυαλο με το ρεφρεν και στο τελος σε πεταει στον τειχο με ενα ανευ προηγουμενου οργασμο ολων των οργανων, κι αφου πεσεις κατω εξουθενωμενος σου ψελνει και τον επικηδειο με το φλαουτο. Σε ξαναχαλαρωνουν με ακομα μια μαγευτικη μελωδικη μπαλαντα, το “Hourglass”, και σε τσιτωνουν με ενα αλλο μαγευτικο upbeat ρεφρεν, το “In The Atmosphere”, γεματο απο εικονες μεγαλων αυτοκινοτοδρομων της Αμερικανικης ηπειρου για να φτασουμε στο τελος με το σπαρακτικο ομωνυμο κοματι “Marina” αλλη μια εξαιρετικη συνθεση γεματη απο εμπνευσμενες μικρες «πειραγμενες» παρεμβασεις ολων των μουσικων σε ενα απολυτα μυστικιστικο και ψυχεδελικο κλιμα.
Ακουω αυτο τον δισκο ανελλιπως απο την χρονια που κυκλοφορησε, το 1996, εχω μαθει τα κοματια απ’εξω κι ανακατωτα, κι αυτο που εχω να πω ειναι οτι δεν τον βαριεμαι με τιποτα και ακουγεται στα αυτια το ιδιο φρεσκος και ζωντανος οσο ηταν την πρωτη φορα που τον ακουσα.
Κι επειδη πιστευω ακραδαντα οτι ποτε δεν ειναι αργα, δωστε του την ευκαιρια που του αξιζει, εστω και 20 χρονια αργοτερα, και ειναι σιγουρο οτι θα εκπλαγειται.
ΥΓ. Επειδη δεν ειναι και πολυ ευκολο να βρεθει πλεον, (στο YT το ανεβασα εγω μιας και δεν υπηρχε σχεδον τιποτα) για οσους ενδιαφερονται και το θελουν, υπαρχει σε ψηφιακη μορφη (FLAC), οποτε ας μου στειλουν πμ και τους το στελνω.
ΛΙΩΣΤΕ ΤΟ.
το οποιο με μια εισαγωγή για σεμιναριο με τις γραμμες του μπασου να οδηγουν και τα τυμπανα να ακολουθουν, με παλι καταπληκτικα διπλα φωνητικα ξετυλιγει σιγα σιγα το νημα του για να καταληξει σε ένα απιστευτο λυτρωτικο jam με τις κιθαρες να οργιαζουν. Ακολουθει το "Voice In The Wilderness" που χωριζεται σε 2 μερη ένα μπαλαντοειδες κι ένα αριστουργηματικο δευτερο, για να μπει σιγά-σιγά στο "War Story", που επισης χωριζεται σε 2 μερη με τις απιθανες αλλαγες του και τα ξεχωριστα αριστουργηματικα μερη του, τα ενωνουν όλα θεικα, και χωρις να το καταλάβεις ηδη εχουν μπει στο επομενο το Factory, ένα καθαρα progressive κομματι με καταπληκυικο παιξιμο από ολους τους μουσικους, θυμιζει λιγο ELP, αλλα με ουσια και πιο hard, επισης με πολλα μερη, χαμηλα και υψηλα σκαμπανεβασματα, περιφημο. Ο δισκος κλεινει με άλλο ένα περιφημο mellow progressive κοματι στο ιδιο στυλ με τα προηγουμενα και ένα επιλογο γλυκο σαν τον θανατο, σε οδηγουν στην εξοδο χωρις να το παρεις καν χαμπαρι. ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ. Α, ξεχασα Καναδοι, ξεκινησαν ως Reign Ghost βγαζοντας 2 albums (εξαιρετικα), πριν γινουν Christmas (2 albums επισης εξαιρετικα) και τελικως Spirit Of Christmas.
6:19
