French Rock Progressive - Γαλλικη Σκηνη

[cosmarpan]

Ελεγα να κανω ένα νέο νημα με την αγαπημενη μου Γαλλικη σκηνη μετα τις διακοπες αλλα σημερα εκαψα το κεφαλι μου με την Γαλλια, ακουσα παρα πολλα και το επισπευσα.
Ξεκιναω με ένα πολύ αγαπημενο δισκο όχι και τοσο γνωστο στις αναφορες της Γαλλικης, κυριως 70's progressive, σκηνης.

Jean-Claude Vincent - Lettre Au Passé (1977) Crypto Records

https://www.youtube.com/playlist?list=PLhIpfX7_Wqq-0II5GLUdo8oRmtEp1iQGI

Το κανονικο του ονομα είναι Jean-Claude Pognant, ηταν ιδρυτης τως δισκογραφικων εταιρειων Arcane Records, Caepe Records και φυσικα της Crypto Records, που κυκλοφορησε ο ενας και μοναδικος του δισκος το 1977. Επισης, μουσικος παραγωγος και manager των γνωστων και μη εξαιρετέων, των τεραστιων Ange. Ενας δισκος απολαυστικος από την πρωτη ως την τελευταια νοτα, ένα ποιημα, γεματος συναισθηματα, ποιηση, ρομαντισμο, θαετρικοτητα, όλα σημα-κατατεθεν του Γαλλικου progressive. Όπως ειπα, δεν είναι καθολου γνωστος στους κυκλους δυστυχως, ευκαιρια λοιπον οι φιλοι του καλου progressive να ανακαλυψουν ένα διαμαντι από Γαλλια μερια. ΔΙΣΚΑΡΑ.
ΥΓ. Παλι μου εφυγε ο π@τος για παρτυ σας να το ριπαρω και να το ανεβασω στο YT, μιας και δεν υπηρχε τιποτα σχεδόν, μονο ένα κοματι.

 

[cosmarpan]

Mona Lisa - Le Petit Violon De Mr Grégoire (1976) Crypto Records


Άλλη μια δισκαρα του Γαλλικου 70's progressive rock, αλλα αυτή την φορα γνωστη, αναφέρεται παντοτε από τους κυκλους και τους γνωστες της συγκεκριμενης σκηνης, και δικαιως. Οι Mona Lisa, καταφεραν στον τριτο κατά σειρα δισκο τους, να τελοιοποιησουν το α-λα Genesis θεατρικο progressive rock τους, με συνθεσεις τρομερα υψηλου επιπεδου, που θα ζηλευαν ακομα και τα συγκροτηματα που τους επηρεασαν. Φοβερα υψηλου επιπεδου παιξιμο και τρομερη παραγωγη από τον Jean-Claude Pognant (Vincent), που ανοιξαμε αυτό το νημα πιο πανω. Κυκλοφορησε και αυτό φυσικα στην εταιρεια του, Crypto. ΠΟΙΗΜΑ-ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ-ΤΕΧΝΗ. Σταξτε λιγο καλο κρασι και απολαυστε, λιωστε το, σκετη μαγεια.
Επισης θα ηθελα να κανω και μια αναφορα στα εκπληκτικα εξωφυλλα, τα οποια ηταν ισαξια, αν όχι καλυτερα σε καποιες περιπτώσεις, των αντιστοιχων Ιταλικών groups της δεκαετιας του 70.

 

[cosmarpan]

Mona Lisa - Le Petit Violon De Mr Grégoire (1976) Crypto Records


Άλλη μια δισκαρα του Γαλλικου 70's progressive rock, αλλα αυτή την φορα γνωστη, αναφέρεται παντοτε από τους κυκλους και τους γνωστες της συγκεκριμενης σκηνης, και δικαιως. Οι Mona Lisa, καταφεραν στον τριτο κατά σειρα δισκο τους, να τελοιοποιησουν το α-λα Genesis θεατρικο progressive rock τους, με συνθεσεις τρομερα υψηλου επιπεδου, που θα ζηλευαν ακομα και τα συγκροτηματα που τους επηρεασαν. Φοβερα υψηλου επιπεδου παιξιμο και τρομερη παραγωγη από τον Jean-Claude Pognant (Vincent), που ανοιξαμε αυτό το νημα πιο πανω. Κυκλοφορησε και αυτό φυσικα στην εταιρεια του, Crypto. ΠΟΙΗΜΑ-ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ-ΤΕΧΝΗ. Σταξτε λιγο καλο κρασι και απολαυστε, λιωστε το, σκετη μαγεια.
Επισης θα ηθελα να κανω και μια αναφορα στα εκπληκτικα εξωφυλλα, τα οποια ηταν ισαξια, αν όχι καλυτερα σε καποιες περιπτώσεις, των αντιστοιχων Ιταλικών groups της δεκαετιας του 70.

και η σωστη playlist του album

https://www.youtube.com/playlist?list=PLH-Z9W9MZCGE2QOa4X4E6rgmdXqL2O-7Y

 

[cosmarpan]

Catharsis - Volume I "Masq" (1971) Saravah Records

https://www.youtube.com/playlist?list=PLhIpfX7_Wqq8lQbohv8zEmtlyWxWPcCvm

Άλλο ένα αριστούργημα της Γαλλικης σκηνης, και με το καλημέρα παρακαλω, ,μιας και αυτος είναι ο πρωτος δισκος των Catharsis. Ένα κυριως instrumental group, με λιγα φωνητικα, και ολιγον τρελαμενα θα ελεγα, αλλα με μια προσεγγιση τοσο αρτιστικη στην μουσικη που αναρωτιεσαι πραγματικα γιατι εγιναν μουσικοι κι όχι ποιητες η ζωγραφοι π.χ. Παιζουν ένα περιεργο και τελειως σουρεαλιστικο μιγμα folk και progressive, με 5 υπερανω περιγραφης συνθεσεις, που είναι πολύ δυσκολο να αναλυσεις, μιας και ενώ είναι εντελως αντιεμπορικοι, ταυτόχρονα σου σφηνώνονται στο μυαλο, χωρις να μπορεις να το εξηγήσεις. Ακομα θυμαμαι πριν πολλα χρονια, όταν πηρα τον δισκο στα χερια μου, ποσο εντυπωση μου ειχε κανει το σουρεαλιστικο εξωφυλλο, ειχα δει ιπταμενα γουρούνια σε εξωφυλλα, ιπταμενους ανθρώπους, ιπταμενους ελέφαντες, αλλα ιπταμενη συριγγα η ιπταμενο πιγκαλ η δεν ξερω γω τι σκ@τ@ είναι αυτό, ποτε. Ουτε ο Dali δεν θα μπορουσε να το σκεφτει. Επι της ουσιας, δωστε του την ευκαιρια που του αξιζει και θα σας ανταμειψει, και με το παραπανω. Εβγαλαν αλλα 5 υπεροχα albums στην συνεχεια, κανενα στο επιπεδο αυτου όμως, που είναι πραγματικα ένα artistic statement για τον σουρεαλισμο στην μουσικη.
Τωρα που εχουν περασει τα χρονια, το rock και τα απειρα παρακλαδια του, εχουν ωριμασει, οι ακροατες του το ιδιο, σκέφτομαι ποσα φανταστικα παλαιοτερα αλλα και νεοτερα groups υπηρξαν και υπαρχουν που ηταν / είναι ΑΠΕΙΡΩΣ καλυτερα από αυτά που τελικως εγιναν γνωστα. Οι Catharsis είναι σιγουρα ένα από αυτά.

ΥΓ. Παλι μου εφυγε ο π@τος για παρτυ σας μου περνει κανα τριωρο τουλάχιστον για να τα ανεβασω YT, μιας και για τα περισοτερα από αυτά δεν υπαρχουν και πολλα πραγματα, σχεδόν τιποτα θ'ελεγα.

 

[cosmarpan]

Etron Fou Le Loublan - Batelages (1976) Gratte-Ciel Records


Ξερετε, η Γαλλικη σκηνη στα 70's κυριως, αλλα και σημερα, ειχε παντα 2 βασικους αξονες. Ο ενας ηταν το progressive rock, κυριως ρομαντικο, θεατρικο, α-λα Genesis και Ιταλικης σχολης, και ο άλλος, και ο πιο σημαντικος κατά την αποψη μου, ηταν ο πειραματικος και avant-garde. Ηδη εχω ποσταρει 3 groups από τον πρωτο αξονα, καιρος είναι να αρχισω να βαζω και τιποτα απο τον δευτερο. Αρχη με Etron Fou Le Loublan (μαγευτικο ονομα ) και το παρθενικο τους album, που εχει λιγο απ'ολα. Μπαλάντες, rock, experimental, avant-garde, dada, progressive rock, jazz, zeuhl, μεχρι και πινελιες από punk παιζουν, προμηνυοντας αυτά που θα ερχοντουσαν, όλα βεβαια μεσα από ένα φιλτρο τελειως ιδιοσυγκρασιακο με στοχο παντα να κανουν πραγματικη τεχνη κι όχι απλη μουσικη. Ισως το απολυτο αριστούργημα, κατ'εμε, της Γαλλικης σκηνης. Εβγαλαν ακομη τουλάχιστον 2-3 αριστουργήματα. Θεικο.

 

[cosmarpan]

Triode - On N'a Pas Fini D'Avoir Tout Vu (1971) Futura Records


Να κι ένα Γαλλικο "συμβατικο" progressive album, αλλα τι album. Ένα παντελως instrumental album, δεν ακούγεται η παραμικρη φωνη, που οδηγείται από την αρχη μεχρι το τελος από το εξοχο παιξιμο του φλαουτου από τον αρχηγο τους Michel Edelin, με τον κιθαριστα Pierre Chereze να το ακολουθει κατά ποδας με απίστευτα κιθαριστικα πυροτεχνήματα. Επηρρεασμενο σαφως τοσο από τους πρωιμους Jethro Tull, χωρις τις folk επιρροες, την jazz, αλλα και την μουσικη φτηνων ταινιων, που ηταν πολύ της μοδας την δεκαετια του 70, μας δινουν ένα album απολαυστικο, ένα minor classic, που δεν εχει να ζηλεψει τιποτα από τα αριστουργηματικα albums των Jethro Tull. Υπαρχει μεγαλυτερο κοπλιμεντο από αυτό? Δεν υπαρχει ουτε ένα αδυναμο κομματι εδώ. Κοπιαστε.

 

[cosmarpan]

Arachnoid - Arachnoid (1979) Divox Records


Δεν θα γραψω πολλα, μιας και υπαρχει πληρη και εξαιρετικη κριτικη στο link του YT, παρα μονο ότι είναι από τα πιο δυσκολα, πυκνα και σκοτεινα albums του Γαλλικου progressive, αλλα ταυτόχρονα κι από τα καλυτερα, πιο ξεχωριστα κι εκλεκτικα. Και grower, οσο το ακους τοσο πιο πολύ μπαινεις στο κλιμα και ενθουσιάζεσαι.

 

[cosmarpan]

Carpe Diem - En Regardant Passer Le Temps (1976) Arcane Records


Αλλο ενα έξοχο progressive album απο την Γαλλία, οι Carpe Diem απο την Nice, έβγαλαν αλλο ενα, επισης έξοχο, το 1977, κι έμειναν ενεργοί μεχρι το 1979 όποτε και διέλυσαν, ανήμποροι να παρακολουθήσουν κι αυτοί τις εξελίξεις (όπως χιλιάδες progressive groups τοτε). Ειναι ενα album πυκνό και σκοτεινό, θυμίζει λιγο King Crimson, λιγο Camel, με εμφανείς Jazz επιρροες, εμένα μου θυμίζουν πιο πολυ Gong με καταθλιπτικά. Ουτως η αλλως εχουν το δικο τους στυλ όμως και όπως και να'χει πρόκειται για άλλη μια δισκαρα απο την Γαλλία.

 

[cosmarpan]

Archaia - Archaia (1977) (private press, self release, not on label)


Στα 10 καλύτερα μου της Γαλλικής σκηνής και γενικότερα. Ενα album, παντελώς ανένταχτο, αν και κάποιοι το εντάσσουν στο zeuhl, δεν το αγγίζει τίποτα και κανένας οπως και και δεν μπορείς να το αγγίξεις, τουλάχιστον με ευκολία. Δυσπρόσιτο σαν το Έβερεστ, στρυφνό σαν αντερο, δεν θα σου επιτρέψει εύκολα να το εντρυφήσεις, λες και ειναι ενα καλά κρυμμένο μυστικό άλλου πολιτισμού, ανώτερου. Ενα μυστικιστικό ταξίδι, μια θρησκευτική μυσταγωγία, ενα έργο τέχνης καλά κρυμμένο στα βάθη τους χρονοντουλαπου πέρα απο κάθε τι τετριμμένο και ειπωμένο. Ενα μονοπάτι τελείως άγνωστο που δεν ξέρεις καν που θα σε οδηγήσει η τι ψάχνεις, δύσβατο, με πολλά εμποδια και εχθρούς, μου θυμίζει το εξαίσιο "Aguirre, η οργή των Θεών" του Hertzog, το ταξίδι της νομάδας που τους εξολόθρευαν άγνωστοι εχθροί στην ζούγκλα, που τελικά συνοδητοπειης ότι το μεγαλύτερο, δυσκολότερο και πιο δύσβατο ταξίδι μας ειναι αυτό που δεν περιμένεις. Το ταξίδι να ανακαλύψουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.

 

[cosmarpan]

San Carol - Humain Trop Humain (2015) Ruralfaune Records


Να και κάτι υπερβολικά φρέσκο και σύγχρονο απο Γαλλία. Ενα group να το πιεις στο ποτήρι, συνδυάζουν περίφημα πολλά πράγματα, απο electro pop, σκληρό ροκ, electronic, μέχρι τους προπάτορες τους, progressive, avant-garde, και την δύσκολη Γαλλική σκηνή. Αλλα δεν κολλάνε σε τίποτα απο αυτά, έχουν την δίκη τους μοναδική μάτια. Αριστούργημα δεν ειναι αλλα διαφαίνεται δια γυμνού οφθαλμού ότι μόλις εξελιχθούν και καταστάλαξουν το έχουν κι αυτό στο τσεπάκι. Άντε παιδιά γερά, η κληρονομιά που έχετε ειναι τεράστια και πρέπει να την συνεχίσετε και να την εκμεταλλευτείτε σωστά.

 

[cosmarpan]

Dashiell Hedayat - Obsolete (1971) Shadar Records

https://m.youtube.com/watch?list=PLpj-LsviZeqxdUA3-y2hlP1PumuDUnD-6&v=8VhQ1N6_AHQ

Επιστροφή πάλι στα 70's, με έναν άγνωστο δίσκο, αλλα τι δίσκο. Εκτός progressive χωραφιών, ο Daniel Theron, κάτω απο το ψευδώνυμο Dashiell Hedayat, και με την βοήθεια των Gong, βγάζει τον απόλυτο underground δίσκο. Τέχνη, ποίηση, αναρχία, ηχητικές free form ακροβασίες, ένας δίσκος με μποέμ πνεύμα και μπόλικη τρέλα. Ανοιχτε τα αυτιά σας κι ακούστε τον οπωσδήποτε, ειναι ενα ανοιχτό παράθυρο στην τέχνη του underground rock'n'roll. Κι αυτό με άνεση στα 10 αγαπημένα μου απο Γαλλία.

 

[cosmarpan]

Ange - Caricatures (1972) Philips Records


Αρχετυπο progressive group, οριοθετησε τον ηχο της Γαλλικης σκηνης. Θεατρικοι, με σαφεις επιρροες από Genesis, αλλα περασμένες μεσα από την Γαλλικη κουλτουρα, εδώ τους ακουμε στο ντεμπουτο τους, που ισως να μην είναι το καλυτερο και πιο ωριμο album τους, αλλα είναι αυτό που καλουπιασε τον ηχο τους, όπως επισης επηρεασε και πολλα αλλα Γαλλικα progressive groups. Ούτως η αλλως είναι δισκαρα. Ακολουθησαν τουλάχιστον αλλα 4 αριστουργηματικα albums από τους Ange του Christian Decamps, που είναι ενεργοι μεχρι και σημερα, αναπολώντας (αποτυχημένα) τις δοξες του παρελθόντος.

 

[cosmarpan]

ARTCANE - Odyssee (1977) Philips Records


Μεγαλη δισκαρα, κλασικο progressive εδώ, όχι πειραματισμούς και διαφορα αλλα κολπα, μελωδικο, υψηλης κλασης και αριστοτεχικα παιγμενο, ενας αγνωστος δισκος που είναι σιγουρο ότι θα ξετρελλανει τους οπαδους του 70's progressive. Δυστυχως δεν εβγαλαν τιποτα άλλο, αλλα αυτό αρκει και περισευει. Απιστευτη παραγωγη για την εποχη αλλα και για τοσο "μικρο" και αγνωστο group, σιγουρα ηταν τελειομανεις, δεν χωρα καμμια αμφιβολια. Είναι φοβερο το ενώ δεν παιζουν κατι καινουριο, ταυτόχρονα δεν θυμιζουν και κανενα η τιποτα άλλο, εχουν ένα εντελως δικο τους μοναδικο ηχο και στυλ.

 

[cosmarpan]

Philippe Besombes - Libra (1975) Pole Records


Αναμφισβήτητα στα 10 καλυτερα μου από την Γαλλια, κι ένα από τα καλυτερα προοδευτικα / πειραματικα albums που εχουν βγει ποτε. Εχοντας doctorate στην χημεια ο Philippe, περασε όλα τα φοιτητικα χρονια του γεματα Γαλλικη ποπ, ελευθερο ερωτα, ελευθερη jazz, και ελευθερες παραισθησιογονες ουσιες, περνοντας τον περισοτερο του χρονο μεσα σε εργαστηρια χημείας ερευνοντας. Αφήνοντας καποια στιγμη τα πειραματα στο χημειο, τον τραβηξε η μουσικη και οι πειραματισμοι εκει, και σπουδάζοντας μαζι με τον Ioannis Xenakis και τον Stockhausen, συνθεση, sitar και tablas, κυκλοφορησε αυτό το εξαισιο album to 1975. Παραλληλα, μαζι με τα groups Pole και Hydravion, συνεχιζε τις εξερευνήσεις του στην μουσικη με πειραματισμούς και πολλα ηλεκτρονικα. Ένα landmark album όχι μονο για την Γαλλικη σκηνη, αλλα για ολη την διεθνη rock σκηνη. Εννοειται οτι κατειχε περιοπτη θεση στην NWW list του Steven Stapleton (η αλλιως Nurse With Wound), λιστα-βιβλος για τους απανταχου μουσικόφιλους που θεωρουν το rock και τα παρακλαδια του, απλως μια πορτα για αλλους κοσμους πολλοι πιο ενδιαφεροντες και συναρπαστικους. Ακριβως όπως και αυτο το αριστούργημα.

 

[cosmarpan]

Visitors - Visitors (1974) Decca Records


Ένα απιθανο και τρομερα εκλεκτικο progressive album από την Γαλλια, με θεματολογια για εξωγήινους, ένα από τα καλυτερα τους είδους που κυκλοφορησαν στην Ευρωπη κατά την δεκαετια του 70. Το περιεργο είναι ότι αφου διέλυσαν μετα από αυτό το album, ξαναεμφανιστηκαν το 1981, με ελαφρως αλλαγμενη συνθεση παιζοντας καποιου είδους ηλεκτρονικη ποιοτικη...disco/rock, κυκλοφορωντας αλλο ένα album (αξιζει να το ακουσει κανεις μονο και μονο απο περιεργεια) και διαλυθηκαν ξανα, και ακολουθησε άλλη μια εκπληξη το 1996, όταν ξανασυσταθηκαν για τριτη, και φαρμακερη αυτή την φορα, το 1996 παιζοντας...trance και...techno. Τι να πεις κανεις, αβυσσος η ψυχη τους, αλλα αν μη τι άλλο δειχνει ότι το παλευαν. Όπως και να'χει το συγκεκριμενο album, στέκεται ακομα και σημερα όπως ειπα, σαν ένα από τα καλυτερα progressive albums που κυκλοφορησαν στην Ευρωπη κατά την δεκαετια του 70.

 

[Mr Spock]

Clair Obscur - A Collection Of Isolated Tracks 1982-1988

 

[cosmarpan]

Lard Free - Gilbert Artman's Lard Free (1973) Vamp Records


Ενα παντελως αριστουργηματικο group, με 3 επίσημα albums, κι ενα ακόμη που δεν ειχε κυκλοφορήσει τοτε αλλα το έβγαλαν απο τα συρτάρια το 1997, ολα ισάξια και τουλαχιςτον αριστουργηματικά. Γεμάτα φρέσκιες ιδέες, φοβερή ατμόσφαιρα, χρονια μπροστα απο την εποχή τους. Μια αίσθηση απολυτης ελευθερίας, τις συνθεςεις τις πάνε στο διάστημα και τις ξαναφέρνουν στη γη σε χρόνο dt, δεν θα μπορούσε να λείπει απο εδω μιας και ειναι απο τα αγαπημενα μου albums ολων των εποχων και όχι μονο της Γαλλικής σκηνης. Και τα τέσσερα albums τος ειναι ισάξια, αλλα επρεπε να διαλέξω μονο ενα, οποτε νομιζω οτι το πρώτο, που περιέχει παντα και το στοιχείο της έκπληξης, ειναι η πιο σωστή επιλογή. Για adventurous αυτιά, ανοιχτομυαλα κεφάλια και εσωστρεφείς χαρακτηρες. Αν ειναι να ακούσετε ενα album πειραματικής μουσικής στην ζωή σας, ακούστε αυτο, βάλτε τα ακουστικα, ανοίξτε την ένταση τέρμα και κλείστε τα ματια. Ίσως και να σας ανοίξει την πόρτα διάπλατα στον μαγευτικό κοςμο της πειραματικής μουσικής.

 

[cosmarpan]

Igor Wakhevitch - Hathor (1973) Atlantic Records France


Πραγματικά με αυτο τον άνθρωπο σηκώνω τα χέρια ψηλά. Πάνε αρκετά χρονια απο τοτε που εντρύφησα στην μουσικη του, αν και μου πήρε καποιο καιρο, μιας και μιλάμε για αρκετά πειραματική, ειδικά για την εποχή. Από τοτε συχνα πυκνα ξανακουω τους δισκους του, για πολλα χρονια τωρα, και μπορω με ανεση να πω ότι καλυτερευουν με κάθε ακουσμα, τοσο μπροστα από την εποχη του ηταν. Μην πλατιαζω, τυχαια σχεδόν διαλεξα το τριτο του album εδώ, το δευτερο του εχει παρουσιαστεί εδώ http://www.avsite.gr/forum/threads/experimental-avantgarde.146388/page-3#post-1998207, με τεραστια επιτυχια ομολογω (0 λαικ) , αλλα καλο θα ηταν, μιας και είναι Γαλλος να μπει κατι κι εδώ. Μουσικη ταμαμ για να σπασουν τα νευρα σας, αλλα ΣΚ ερχεται αλλωστε, θα πιειτε κατι παραπανω και θα το ξεχασετε, κι από'τι βλεπω κυκλοφορουν καλα ποτακια βεποντας σε διπλανο νημα.
Ασε που μου είναι και ιδιαιτερα συμπαθης σαν φυσιογνωμια, εδώ σε μια φωτο του μαζι με το Κτηνος

 

[cosmarpan]

Sandrose - Sandrose (1972) Polydor Records France


Κλασικό, πολυ κλασικό Γαλλικό prog, a-la Genesis σε ενα σαφώς πιο ρομαντικό και λυρικό ύφος, σήμα κατατεθέν των Γάλλων, σχήμα του αρχηγού τους Jean-Pierre Alarcen, με προϋπηρεσία στους αγαπημενους μου Le Systeme Crapoutchik . Ενα album να το πιεις στο ποτήρι, με απίθανα ορχηστρικά μέρη και αξιομνημόνευτα τραγούδια που εχει περασει όλα τα tests του χρονου παρ'ολη την πολύ κλασικη δομη του. Απιθανο. Αντε να ετοιμαζόμαστε σιγα σιγα για το παζαρι.

 

[cosmarpan]

Fill Qui Mousse - Trixie Stapelton 291 - Se Taire Pour UneFemme Trop Belle (1971) Futura Records


Άργησα, αλλα τελικα το έβαλα. Το πιο αγαπημένο μου Γαλλικό album και ενα απο τα πιο αγαπημενα μου πειραματικά, θα μπορούσε κάλλιστα να μπει στο experimental avant garde νημα. Αιώνες μπροστα απο την εποχή του, εδω μπορεις να ακούσεις πολλα πραγματα που παίζονται σημερα, προσέξτε, όχι που επηρέασαν αλλα που παίζονται σημερα, κι αυτοί οι τρομακτικοί Γάλλοι τα επαιζαν 45 χρονια πριν παρακαλώ. Με 3 βασικούς μουσικους και πολλους guests, λιγο πολυ τα εκαναν ολα, απο "νορμαλ" free form acid jams, noise, collages, background layers, κινηματογραφικά landscapes, ποιητικά πυροτεχνηματα, κι αλλα πολλα μαγικά. Που αλλου βεβαια? Στην Futura. An artistic statement.