- Μηνύματα
- 16.585
- Reaction score
- 4.255
Του ΦΙΛΗ ΚΑΪΤΑΤΖΗ
Παράτολμη καταδυτική αποστολή, που έγινε υπό μυστικές συνθήκες σε συνεννόηση με την πρεσβεία των ΗΠΑ και ομάδα Ελλήνων βατραχανθρώπων, ανέσυρε από τον Αδη της «καταβόθρας-μυστήριο» στη Βουλιαγμένη τις σορούς τριών Αμερικανών, που χάθηκαν το φθινόπωρο του 1978.
Με κίνδυνο της ζωής τους οι Κώστας Λαζανάς, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βατραχανθρώπων, πλωτάρχης των ΟΥΚ εν αποστρατεία, Θανάσης Λιώσης και Μάκης Θέμελης βούτηξαν στο «στοιχειωμένο» πηγάδι σε βάθος 105 μέτρων περνώντας προηγουμένως από «στενωπό θανάτου» που οδήγησε στους: Ντόναλντ Μίσαντ 32 ετών (τότε), λοχία της Αμερικανικής Βάσης του Ελληνικού, Μαρκ Γκράνφορντ 21 ετών και Τζόαν Γκράνφορντ 20 ετών, αδελφή του Μαρκ, σμηνίτη της βάσης, που έκαναν ως ερασιτέχνες καταδύσεις στην περιοχή.
Στις 18 Νοεμβρίου του 1990 ο Παναγιώτης Τζωρτζάτος, ετών 23, βατραχάνθρωπος των ΟΥΚ (Ομάδα Υποβρύχιων Καταστροφών) άφησε την τελευταία του πνοή στο δεύτερο λιμανάκι της Βουλιαγμένης. Οι εφημερίδες έγραψαν τότε ότι «από άγνωστη αιτία έμεινε στο βυθό και ανασύρθηκε αργότερα από τους συναδέλφους του.
»Ο Τζωρτζάτος είχε ανακαλύψει και φωτογραφίσει στη λίμνη της Βουλιαγμένης τα πτώματα των τριών Αμερικανών που παρέμεναν έως χθες στο μυστηριώδες πηγάδι». Είχε προηγηθεί στις 5/11/78 η «πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια ανάκτησης των πτωμάτων».
Το 1989 έγινε διείσδυση στα περίπου 80 μέτρα οριζοντίως και εντοπίστηκε το πρώτο πτώμα.
Τον ίδιο χρόνο έγινε και δεύτερη διείσδυση στα 105 μ. και εντοπίστηκε το δεύτερο πτώμα.
Η τελική προσπάθεια άρχισε το 2006 στις 24/7 με τη συμμετοχή και των τριών Ελλήνων δυτών, που ανέσυραν οστά μέσα σε στολή ενός εκ των πτωμάτων.
Η δεύτερη καταδυτική προσπάθεια έγινε την 1/8 με την ανάσυρση οστών σε στολή και στις 6/10 ανασύρθηκαν πολλά οστά, μία στολή και εξαρτήματα καταδυτικού εξοπλισμού. Στην ομάδα συμμετείχε και ο Ζαχαρίας Βιβιλάκης.
Η ανάσυρση έγινε, όπως μας είπε ο Κώστας Λαζανάς, παρουσία εκπροσώπου της αμερικανικής πρεσβείας και χωρίς εκπρόσωπο από τις ελληνικές Αρχές.
Τα βασικά μας «όπλα» στο εξαιρετικά αυτό δύσκολο εγχείρημα, εκτός από την ψυχραιμία και την άψογη συνεργασία μεταξύ μας, ήταν εφεδρικές μπουκάλες ατμοσφαιρικού αέρα για τις στάσεις αποσυμπίεσης λόγω του βάθους, σχοινιά ασφαλείας για την έξοδό μας, φακοί σκαπάνης και μαχαίρια, είπε ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βατραχανθρώπων.
Η καταβόθρα της Βουλιαγμένης με τα έντονα ρεύματα προσέλκυε πάντα τους δύτες, καθώς ήθελαν να την εξερευνήσουν ώστε να μάθουν πού καταλήγει.
Μία από τις θεωρίες, εξηγεί η Σου Παπαδάκου, γνωστή και για τις καταδυτικές φωτογραφίσεις της, που ερμηνεύει το φαινόμενο του έντονου ρεύματος που κυριαρχεί στο πηγάδι της Βουλιαγμένης (με δεδομένο ότι γίνεται πολύ έντονο όταν πνέουν νότιοι, νοτιοδυτικοί άνεμοι), συνδέεται με την πιθανότατη υπόθεση να επικοινωνεί με «σπηλιές» του νότιου Ευβοϊκού.
Τα ρεύματα είναι ένας λόγος που «φυλάκισαν» τους Αμερικανούς στον υγρό τάφο της καταβόθρας. Στα οστά θα γίνει εξέταση DNA ώστε να διακριβωθεί και επιστημονικά ότι πρόκειται για τους τρεις αγνοούμενους του '78.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/10/2006
Παράτολμη καταδυτική αποστολή, που έγινε υπό μυστικές συνθήκες σε συνεννόηση με την πρεσβεία των ΗΠΑ και ομάδα Ελλήνων βατραχανθρώπων, ανέσυρε από τον Αδη της «καταβόθρας-μυστήριο» στη Βουλιαγμένη τις σορούς τριών Αμερικανών, που χάθηκαν το φθινόπωρο του 1978.
Με κίνδυνο της ζωής τους οι Κώστας Λαζανάς, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βατραχανθρώπων, πλωτάρχης των ΟΥΚ εν αποστρατεία, Θανάσης Λιώσης και Μάκης Θέμελης βούτηξαν στο «στοιχειωμένο» πηγάδι σε βάθος 105 μέτρων περνώντας προηγουμένως από «στενωπό θανάτου» που οδήγησε στους: Ντόναλντ Μίσαντ 32 ετών (τότε), λοχία της Αμερικανικής Βάσης του Ελληνικού, Μαρκ Γκράνφορντ 21 ετών και Τζόαν Γκράνφορντ 20 ετών, αδελφή του Μαρκ, σμηνίτη της βάσης, που έκαναν ως ερασιτέχνες καταδύσεις στην περιοχή.
Στις 18 Νοεμβρίου του 1990 ο Παναγιώτης Τζωρτζάτος, ετών 23, βατραχάνθρωπος των ΟΥΚ (Ομάδα Υποβρύχιων Καταστροφών) άφησε την τελευταία του πνοή στο δεύτερο λιμανάκι της Βουλιαγμένης. Οι εφημερίδες έγραψαν τότε ότι «από άγνωστη αιτία έμεινε στο βυθό και ανασύρθηκε αργότερα από τους συναδέλφους του.
»Ο Τζωρτζάτος είχε ανακαλύψει και φωτογραφίσει στη λίμνη της Βουλιαγμένης τα πτώματα των τριών Αμερικανών που παρέμεναν έως χθες στο μυστηριώδες πηγάδι». Είχε προηγηθεί στις 5/11/78 η «πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια ανάκτησης των πτωμάτων».
Το 1989 έγινε διείσδυση στα περίπου 80 μέτρα οριζοντίως και εντοπίστηκε το πρώτο πτώμα.
Τον ίδιο χρόνο έγινε και δεύτερη διείσδυση στα 105 μ. και εντοπίστηκε το δεύτερο πτώμα.
Η τελική προσπάθεια άρχισε το 2006 στις 24/7 με τη συμμετοχή και των τριών Ελλήνων δυτών, που ανέσυραν οστά μέσα σε στολή ενός εκ των πτωμάτων.
Η δεύτερη καταδυτική προσπάθεια έγινε την 1/8 με την ανάσυρση οστών σε στολή και στις 6/10 ανασύρθηκαν πολλά οστά, μία στολή και εξαρτήματα καταδυτικού εξοπλισμού. Στην ομάδα συμμετείχε και ο Ζαχαρίας Βιβιλάκης.
Η ανάσυρση έγινε, όπως μας είπε ο Κώστας Λαζανάς, παρουσία εκπροσώπου της αμερικανικής πρεσβείας και χωρίς εκπρόσωπο από τις ελληνικές Αρχές.
Τα βασικά μας «όπλα» στο εξαιρετικά αυτό δύσκολο εγχείρημα, εκτός από την ψυχραιμία και την άψογη συνεργασία μεταξύ μας, ήταν εφεδρικές μπουκάλες ατμοσφαιρικού αέρα για τις στάσεις αποσυμπίεσης λόγω του βάθους, σχοινιά ασφαλείας για την έξοδό μας, φακοί σκαπάνης και μαχαίρια, είπε ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βατραχανθρώπων.
Η καταβόθρα της Βουλιαγμένης με τα έντονα ρεύματα προσέλκυε πάντα τους δύτες, καθώς ήθελαν να την εξερευνήσουν ώστε να μάθουν πού καταλήγει.
Μία από τις θεωρίες, εξηγεί η Σου Παπαδάκου, γνωστή και για τις καταδυτικές φωτογραφίσεις της, που ερμηνεύει το φαινόμενο του έντονου ρεύματος που κυριαρχεί στο πηγάδι της Βουλιαγμένης (με δεδομένο ότι γίνεται πολύ έντονο όταν πνέουν νότιοι, νοτιοδυτικοί άνεμοι), συνδέεται με την πιθανότατη υπόθεση να επικοινωνεί με «σπηλιές» του νότιου Ευβοϊκού.
Τα ρεύματα είναι ένας λόγος που «φυλάκισαν» τους Αμερικανούς στον υγρό τάφο της καταβόθρας. Στα οστά θα γίνει εξέταση DNA ώστε να διακριβωθεί και επιστημονικά ότι πρόκειται για τους τρεις αγνοούμενους του '78.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/10/2006
