- Μηνύματα
- 16.932
- Reaction score
- 54.808
Μια και δεν ανήκω στη συνωμοταξία των λυχνιακών...τζίνι,θα ικανοποιηθεί μονάχα μία από τις ευχές σου. Το άλμπουμ που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για τον υποφαινόμενο.
Εισερχόμενος στο πνεύμα του φανταστικού ήρωα Augustus Waters...Dear Gojakla you are officially...Meddled 
Δεν έχουν έχουν όλες οι απειροσύνες το ίδιο μέγεθος.Η διάρκεια των κορυφαίων "One of These Days" & "Echoes" χωρίζεται σε αμέτρητα τμήματα απειροελαχίστου χρόνου.Τα ηχητικά νεφελώματα και τα εφέ από τους συνθετητές του Wright,τα αλαλάζοντα κύμβαλα του Mason,οι αναταράξεις σαν βόμβος μελισσών από το μπάσο του Waters και οι ηλεκτρικές καταιγίδες που εξαπολύει η κιθάρα του Gilmour μπορούν παρομοίως να υποδιαιρούνται ατελείωτα.Ο παραμορφωμένος βρυχηθμός του Mason ("One of these days I'm going to cut You into Little Pieces!") γίνεται προφητική υπόσχεση για τις μεταγενέστερες δημιουργίες του συγκροτήματος.Ο παλμός περασμένος από το συνθετητή Leslie στην αφετηρία του "Echoes" φέρνει σε αλληλουχία σταγόνων από συσκευή ενδοφλέβιας έγχυσης.Οι στίχοι του Echoes αποπνέουν σκοτεινή τρυφερότητα που χτυπά κατευθείαν την πόρτα εκείνου του δωματίου στα τρίσβαθα της ψυχής,για του οποίου το άνοιγμα οι καθημερινές μας συναναστροφές προκαλούν αποτρεπτικό ανακλαστικό.
Overhead the albatross hangs motionless upon the air
And deep beneath the rolling waves
In labyrinths of coral caves
The echo of a distant tide
Comes willowing across the sand
And everything is green and submarine
And no-one showed us to the land
And no-one knows the where or whys
But something stirs and something tries
And starts to climb towards the light
Strangers passing in the street
By chance two separate glances meet
And I am you and what I see is me
And do I take you by the hand
And lead you through the land
And help me understand the best I can
And no-one calls us to move on
And no-one forces down our eyes
And no-one speaks and no-one tries
And no-one flies around the sun
Cloudless everyday you fall upon my waking eyes
Inviting and inciting me to rise
And through the window in the wall
Come streaming in on sunlight wings
A million bright ambassadors of morning
And no-one sings me lullabies
And no-one makes me close my eyes
And so I throw the windows wide
And call to you across the sky
And deep beneath the rolling waves
In labyrinths of coral caves
The echo of a distant tide
Comes willowing across the sand
And everything is green and submarine
And no-one showed us to the land
And no-one knows the where or whys
But something stirs and something tries
And starts to climb towards the light
Strangers passing in the street
By chance two separate glances meet
And I am you and what I see is me
And do I take you by the hand
And lead you through the land
And help me understand the best I can
And no-one calls us to move on
And no-one forces down our eyes
And no-one speaks and no-one tries
And no-one flies around the sun
Cloudless everyday you fall upon my waking eyes
Inviting and inciting me to rise
And through the window in the wall
Come streaming in on sunlight wings
A million bright ambassadors of morning
And no-one sings me lullabies
And no-one makes me close my eyes
And so I throw the windows wide
And call to you across the sky
Οι διαφορικές μεταβολές συνεχίζονται ανεξάντλητα στα "A Pillow of Winds" & "Fearless".Ο ψυχεδελικός λυρισμός του πρώτου δίνει την εντύπωση ότι η σκιά του Syd Barrett δεν έχει ακόμα εγκαταλείψει το ροζ οικοδόμημα.Ο εμψυχωτικός τόνος του δευτέρου συμπλέκεται με τον ποδοσφαιρικό ύμνο "You'll Never Walk Alone" σαν έμμεση προτροπή σε αυτόν.Διακρίνονται ψήγματα από τη μελλοντική θεματολογία του Roger Waters που θα έθιγε την ατομική διαπάλη ενάντια στον εφηρμοσμένο απανθρωπισμό των κοινωνικών συμβάσεων.Τα "St Tropez" & "Seamus" παρέχουν χαλαρή απαγκίστρωση στον ακροατή,σαν απαραίτητο μάτι στον επερχόμενο κυκλώνα του "Echoes".
-"A Pillow of Winds"
A cloud of eider down
Draws around me softening the sound
Sleepy time when I lie
With my love by my side
And she's breathing low
And the candle dies.
When night comes down you lock the door
The boot falls to the floor
As darkness falls the waves roll by
The seasons change
The wind is warm.
Now wakes the owl, now sleeps the swan
Behold a dream, the dream is gone
Green fields
A cold rain is falling
Near the golden dawn.
And deep beneath the ground
The early morning sounds and I go down
Sleepy time in my life
With my love by my side
And she's breathing low
And I rise like a bird
In the haze and the first rays touch the sky
And the night winds die.
-"Fearless"
You say the hill's too steep to climb,
Chiding!
You say you'd like to see me try,
Climbing!
You pick the place and I'll choose the time
And I'll climb
The hill in my own way
just wait a while, for the right day
And as I rise above the treeline and the clouds
I look down hear the sound of the things you said today
Fearlessly the idiot faced the crowd, smiling
Merciless, the magistrate turns 'round, frowning
and who's the fool who wears the crown
Go down in your own way
And everyday is the right day
And as you rise above the fearlines in his frown
You look down
Hear the sound of the faces in the crowd
A cloud of eider down
Draws around me softening the sound
Sleepy time when I lie
With my love by my side
And she's breathing low
And the candle dies.
When night comes down you lock the door
The boot falls to the floor
As darkness falls the waves roll by
The seasons change
The wind is warm.
Now wakes the owl, now sleeps the swan
Behold a dream, the dream is gone
Green fields
A cold rain is falling
Near the golden dawn.
And deep beneath the ground
The early morning sounds and I go down
Sleepy time in my life
With my love by my side
And she's breathing low
And I rise like a bird
In the haze and the first rays touch the sky
And the night winds die.
-"Fearless"
You say the hill's too steep to climb,
Chiding!
You say you'd like to see me try,
Climbing!
You pick the place and I'll choose the time
And I'll climb
The hill in my own way
just wait a while, for the right day
And as I rise above the treeline and the clouds
I look down hear the sound of the things you said today
Fearlessly the idiot faced the crowd, smiling
Merciless, the magistrate turns 'round, frowning
and who's the fool who wears the crown
Go down in your own way
And everyday is the right day
And as you rise above the fearlines in his frown
You look down
Hear the sound of the faces in the crowd
Αυτό που καθιστά το "Meddle" αριστουργηματικό σε διάκριση προς τα πολυσυζητημένα άλμπουμ που το διαδέχθηκαν,είναι ότι η μουσική του είναι μεγαλειώδης επειδή ακριβώς δεν το πασχίζει κι επιπλέον δεν αφήνεται να εκφυλιστεί σε οικειότητα με την πάροδο του χρόνου στη συνείδηση του ακροτή.
Η live εμφάνιση από την εκπομπή του John Peel στο BBC:
Το τελειωτικό χτύπημα για το σχολιασμό του "Meddle" δόθηκε στον υποφαινόμενο καθώς το άφησε να επενδύσει την ανάγνωση του βιβλίου "The Fault in Our Stars" (John Green).
Μέσα από τη ρομαντική ιστορία δύο εφήβων κατατρεγμένων σωματικά από τον καρκίνο αλλά με περίσσεια πνεύματος και τσαγανού στην ψυχή,υμνείται κατά τη γνώμη μου ο έρωτας στην ιδανική και Αγία μορφή του : όχι ως παρενέργεια στο ευρύτερο πλαίσιο διαιώνισης του είδους,αλλά ως συνειδητή κατάληψη της ίδιας της ζωής,μοναδική πράξη αντίστασης ενάντια στους κεφαλικούς φόρους που απαιτεί το Σύμπαν για τον συμβολικό κατευνασμό του.
Γι αυτό εξάλλου μία τέτοια μορφή κατοικοεδρεύει στη σφαίρα του...μυθιστορηματικού.
Το κλίμα του θέματος αντί να στραφεί στο γκροτέσκο ή το μελόδραμα,διασκεδάζεται έντεχνα από το μαύρο αιχμηρό χιούμορ των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων,τις άβολες αλήθειες που διατυπώνονται και τη μεταχείριση που επιφυλάσσεται στις κοινωνικές συμβάσεις και τα σύγχρονα μέσα ηλεκτρονικής δικτύωσης.
Η αγάπη των ηρώων χάρη στον απειροστικό της λογισμό κατακτά την αιωνιότητα σαν τη φημισμένη πεταλούδα του Τ.S.Eliot,προτού προφτάσει ν'αλλοτριωθεί από την αμοιβαία οικειότητα και να εκφυλιστεί από τη...θαλπωρή.
Η κλιμάκωση μεθοδεύεται όσο πλησιάζουμε τον επίλογο φέρνοντας κόμπους στο λαιμό ακόμα και του πλέον κυνικού αναγνώστη.Πρόκειται για μία απλή αφήγηση που συνταράζει,ακριβώς επειδή δεν δείχνει να το πασχίζει...
