Μελίδης Μιχάλης
Πρόεδρος ΕΒΒΕ
- Μηνύματα
- 30.244
- Reaction score
- 27.878
Εχθές το βράδυ επισκέφθηκα το καζίνο Θεσ/νίκης μετά από πολύ καιρό.
Είχα να πάω τουλάχιστον 4 χρόνια δεν θυμάμαι από πότε.
Παλιά πήγαινα πολύ τακτικά με την παρέα μου διότι συνεχώς έστελναν ταχυδρομικώς προσκλήσεις για δωρεάν φαγητό στο εστιατόριο.
Το καλό φαγητό είναι σοβαρό δέλεαρ για τον υποψήφιο παίκτη.
Όμως με πήραν χαμπάρι ότι πάω μόνο για το φαγητό και δεν παίζω, οπότε είμαι φύρα κι έτσι τις έκοψαν.
Έπαιζα κάπου κάπου το πολύ 4 ευρώ σε κερματάκια στα Slot machines κι αυτό μέχρι να περάσει η ώρα και να έρθει η σειρά μας στο εστιατόριο και γιατί μπορείς να παραγγείλεις κι ένα δύο ποτά.
Καμιά φορά κερδίζαμε και κανένα ψιλό.
Εχθές πήγαμε όμως με έναν φίλο και γείτονα που εδώ και μερικούς μήνες ηλικιακά έκλεισε τα 23 και είναι στα 24 και έχει δικαίωμα πλέον να μπει και με είχε πρήξει να πάμε για να δει πως είναι.
Και πήγαμε.
Λοιπόν καταρχήν πληρώσαμε είσοδο, εγώ 6 ευρώ και ο φίλος πήρε ένα "πακέτο" με 15 ευρώ που δίνει την είσοδο, φαγητό και ποτό και 10 ευρώ για να παίξει.
Ωραίο πακέτο, δε λέω!
Και επειδή εγώ τον πήγα και έκανε νέα εγγραφή μου δώσανε κουπόνι για δωρεάν φαγητό.
Για αρχή κάναμε μια βόλτα και τον ξενάγησα στα μέρη και είδαμε μερικούς παίκτες πως έπαιζαν, πράγμα που έκανε τον φίλο μου να εκπλαγεί με τα πακέτα χρημάτων που έβγαζαν οι παίκτες από τις τσέπες τους και τα ακουμπούσαν στο τραπέζι, αγοράζοντας μάρκες που τις έχαναν σε 2 - 3 λεπτά.
Μετά πήγαμε κατευθείαν στο εστιατόριο να φάμε όσο ήταν νωρίς.
Η ποικιλία των φαγητών μειώθηκε σε σχέση με παλιά, η ποιότητα όμως παραμένει σε υψηλό επίπεδο.
Πήραμε λίγο απ΄όλα που λένε, διάφορα πράγματα που είναι πάντα φρέσκα καθώς κάθε λίγο τελειώνει το ταψί και βγαίνει άλλο.
Οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι όμως.
Αχόρταγο το μάτι και οι περισσότεροι βάζουν στα πιάτα τους ποσότητες που αδυνατούν να φάνε.
Εγώ ξέρω πολύ καλά πόσο μπορώ να καταναλώσω και βάζω λίγο από το καθένα είδος που μ΄αρέσει και πάλι τρώω πιο πολύ απ΄όσο πρέπει.
Οι άλλοι βάζουν πολύ απ΄το καθένα και πολλά είδη και στο τέλος βλέπεις να σηκώνονται από το τραπέζι βαριά βαριά σαν κουρσούμια, ανασαίνοντας με δυσκολία, περπατώντας νωχελικά και αφήνοντας πίσω ποσότητες φαγητών στο πιάτο τους που θα μπορούσαν να ταΐσουν άλλους δύο.
Αμαρτία ρε γμτ και δεν μπορώ και να τα πάρω σε καμιά σακούλα για τα σκυλιά και τα γατιά.
Εκτός από τα φαγητά έχει και γλυκά και φρούτα και παγωτά.
Κι εκεί γίνονται υπερβολές βέβαια.
Μια ευτραφής νεαρή κοπέλα δίπλα μου έβαλε ένα κιλό παγωτό με μισό κιλό σιρόπι, ζωή νάχει.
Φεύγοντας από το εστιατόριο πήγαμε στα Slot machines να παίξουμε τα 10 ευρώ του κουπονιού, με την ελπίδα να κερδίσει ο φίλος με την λεγόμενη "τύχη του πρωτάρη".
Εκεί χτυπήσαμε και μια βότκα πορτοκάλι μια που είναι τσάμπα αν παίζεις. (άλλο δέλεαρ)
Παίζαμε για κανένα μισάωρο, πότε πότε ποντάριζα κι εγώ μπας και ......... αλλά τίποτα.
Αφού μας έφαγε τα 10 ευρώ το @#$%μηχάνημα, κάναμε μια βόλτα στις ρουλέτες.
Ω ρε χρήμα που πέφτει εκεί μέσα.
Άνθρωποι κολλημένοι με τον τζόγο, αφοσιωμένοι εκεί με το μάτι στην μπίλια με μια αγωνία λες και θα κριθεί η ζωή τους, αγχωμένοι, αποχαυνωμένοι και με τα λεφτά να βγαίνουν από τις τσέπες τους και να πέφτουν στην σχισμή με αντάλλαγμα ένα μάτσο μάρκες που σε χρόνο ντε τε, εξαφανίζονται.
Το κάθε ποντάρισμα δεν διαρκεί πάνω από 2 - 3 λεπτά.
Αυτό που με εντυπωσίασε εχθές ήταν ένας νεόκοπος κύριος που όταν μπήκαμε τον είδαμε να βγάζει τα κατοστάρικα και να αγοράζει ένα μάτσο μάρκες κάθε λίγο που τις ποντάριζε και τις έχανε.
Όταν μετά το φαγητό περάσαμε, τον είδαμε ακόμη εκεί, όπου έπαιζε πλέον με δεκάρικα και τάληρα, ένδειξη ότι έχασε όσα είχε πάνω του.
Και δεν είχε καθόλου λίγα χρήματα όταν μπήκαμε.
Ο χώρος πάντα καθαρός, γεμάτος από φώτα, χρώματα, ήχους, χωρίς παράθυρα, χωρίς ρολόγια, δεν καταλαβαίνεις πως περνάει η ώρα.
Λένε ότι όποιος παίξει και κερδίσει, κολλάει με τον τζόγο και δεν ξεκολλάει ποτέ.
Εγώ θυμάμαι μια φορά κέρδισα 36.000 δρχ στα slot και μια φορά 55 ευρώ.
Απλά τα πήρα κι έφυγα. Ποτέ μου δεν κόλλησα.
Για τους κολλημένους που παίζουν ελπίζοντας να ρεφάρουν και να κερδίσουν πίσω τα χαμένα, έχω να πω αυτό που λέει κι ο Robert De Niro στην εξαιρετική ταινία του Μartin Scorsese το περίφημο "Cazino"
H μπάνκα πάντα κερδίζει.
Είχα να πάω τουλάχιστον 4 χρόνια δεν θυμάμαι από πότε.
Παλιά πήγαινα πολύ τακτικά με την παρέα μου διότι συνεχώς έστελναν ταχυδρομικώς προσκλήσεις για δωρεάν φαγητό στο εστιατόριο.
Το καλό φαγητό είναι σοβαρό δέλεαρ για τον υποψήφιο παίκτη.
Όμως με πήραν χαμπάρι ότι πάω μόνο για το φαγητό και δεν παίζω, οπότε είμαι φύρα κι έτσι τις έκοψαν.
Έπαιζα κάπου κάπου το πολύ 4 ευρώ σε κερματάκια στα Slot machines κι αυτό μέχρι να περάσει η ώρα και να έρθει η σειρά μας στο εστιατόριο και γιατί μπορείς να παραγγείλεις κι ένα δύο ποτά.
Καμιά φορά κερδίζαμε και κανένα ψιλό.
Εχθές πήγαμε όμως με έναν φίλο και γείτονα που εδώ και μερικούς μήνες ηλικιακά έκλεισε τα 23 και είναι στα 24 και έχει δικαίωμα πλέον να μπει και με είχε πρήξει να πάμε για να δει πως είναι.
Και πήγαμε.
Λοιπόν καταρχήν πληρώσαμε είσοδο, εγώ 6 ευρώ και ο φίλος πήρε ένα "πακέτο" με 15 ευρώ που δίνει την είσοδο, φαγητό και ποτό και 10 ευρώ για να παίξει.
Ωραίο πακέτο, δε λέω!
Και επειδή εγώ τον πήγα και έκανε νέα εγγραφή μου δώσανε κουπόνι για δωρεάν φαγητό.
Για αρχή κάναμε μια βόλτα και τον ξενάγησα στα μέρη και είδαμε μερικούς παίκτες πως έπαιζαν, πράγμα που έκανε τον φίλο μου να εκπλαγεί με τα πακέτα χρημάτων που έβγαζαν οι παίκτες από τις τσέπες τους και τα ακουμπούσαν στο τραπέζι, αγοράζοντας μάρκες που τις έχαναν σε 2 - 3 λεπτά.
Μετά πήγαμε κατευθείαν στο εστιατόριο να φάμε όσο ήταν νωρίς.
Η ποικιλία των φαγητών μειώθηκε σε σχέση με παλιά, η ποιότητα όμως παραμένει σε υψηλό επίπεδο.
Πήραμε λίγο απ΄όλα που λένε, διάφορα πράγματα που είναι πάντα φρέσκα καθώς κάθε λίγο τελειώνει το ταψί και βγαίνει άλλο.
Οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι όμως.
Αχόρταγο το μάτι και οι περισσότεροι βάζουν στα πιάτα τους ποσότητες που αδυνατούν να φάνε.
Εγώ ξέρω πολύ καλά πόσο μπορώ να καταναλώσω και βάζω λίγο από το καθένα είδος που μ΄αρέσει και πάλι τρώω πιο πολύ απ΄όσο πρέπει.
Οι άλλοι βάζουν πολύ απ΄το καθένα και πολλά είδη και στο τέλος βλέπεις να σηκώνονται από το τραπέζι βαριά βαριά σαν κουρσούμια, ανασαίνοντας με δυσκολία, περπατώντας νωχελικά και αφήνοντας πίσω ποσότητες φαγητών στο πιάτο τους που θα μπορούσαν να ταΐσουν άλλους δύο.
Αμαρτία ρε γμτ και δεν μπορώ και να τα πάρω σε καμιά σακούλα για τα σκυλιά και τα γατιά.
Εκτός από τα φαγητά έχει και γλυκά και φρούτα και παγωτά.
Κι εκεί γίνονται υπερβολές βέβαια.
Μια ευτραφής νεαρή κοπέλα δίπλα μου έβαλε ένα κιλό παγωτό με μισό κιλό σιρόπι, ζωή νάχει.
Φεύγοντας από το εστιατόριο πήγαμε στα Slot machines να παίξουμε τα 10 ευρώ του κουπονιού, με την ελπίδα να κερδίσει ο φίλος με την λεγόμενη "τύχη του πρωτάρη".
Εκεί χτυπήσαμε και μια βότκα πορτοκάλι μια που είναι τσάμπα αν παίζεις. (άλλο δέλεαρ)
Παίζαμε για κανένα μισάωρο, πότε πότε ποντάριζα κι εγώ μπας και ......... αλλά τίποτα.
Αφού μας έφαγε τα 10 ευρώ το @#$%μηχάνημα, κάναμε μια βόλτα στις ρουλέτες.
Ω ρε χρήμα που πέφτει εκεί μέσα.
Άνθρωποι κολλημένοι με τον τζόγο, αφοσιωμένοι εκεί με το μάτι στην μπίλια με μια αγωνία λες και θα κριθεί η ζωή τους, αγχωμένοι, αποχαυνωμένοι και με τα λεφτά να βγαίνουν από τις τσέπες τους και να πέφτουν στην σχισμή με αντάλλαγμα ένα μάτσο μάρκες που σε χρόνο ντε τε, εξαφανίζονται.
Το κάθε ποντάρισμα δεν διαρκεί πάνω από 2 - 3 λεπτά.
Αυτό που με εντυπωσίασε εχθές ήταν ένας νεόκοπος κύριος που όταν μπήκαμε τον είδαμε να βγάζει τα κατοστάρικα και να αγοράζει ένα μάτσο μάρκες κάθε λίγο που τις ποντάριζε και τις έχανε.
Όταν μετά το φαγητό περάσαμε, τον είδαμε ακόμη εκεί, όπου έπαιζε πλέον με δεκάρικα και τάληρα, ένδειξη ότι έχασε όσα είχε πάνω του.
Και δεν είχε καθόλου λίγα χρήματα όταν μπήκαμε.
Ο χώρος πάντα καθαρός, γεμάτος από φώτα, χρώματα, ήχους, χωρίς παράθυρα, χωρίς ρολόγια, δεν καταλαβαίνεις πως περνάει η ώρα.
Λένε ότι όποιος παίξει και κερδίσει, κολλάει με τον τζόγο και δεν ξεκολλάει ποτέ.
Εγώ θυμάμαι μια φορά κέρδισα 36.000 δρχ στα slot και μια φορά 55 ευρώ.
Απλά τα πήρα κι έφυγα. Ποτέ μου δεν κόλλησα.
Για τους κολλημένους που παίζουν ελπίζοντας να ρεφάρουν και να κερδίσουν πίσω τα χαμένα, έχω να πω αυτό που λέει κι ο Robert De Niro στην εξαιρετική ταινία του Μartin Scorsese το περίφημο "Cazino"
H μπάνκα πάντα κερδίζει.