Πολύ ανθρώπινη τοποθέτηση...μην τα πάρεις με το τελευταίο μου post...
Γιατί να τα πάρω; Θαρρώ πως αν ήθελες να με περιπαίξεις δε θα έγραφες την πρόταση που έβαλα σε bold. Αλλιώς δε θα ήσουν άντρας με #$@$...
Έχω την αίσθηση πως η δυνατότητα είναι κάτι αντικειμενικό, ενώ το δικαίωμα ως έννοια είναι νομικός όρος. Είναι όντως έτσι;
Χωρίς να γνωρίζω μια πρώτη σκέψη είναι ότι συνήθως το δικαίωμα, το δικό μας ας πούμε αφορά άμεσα εμάς και έμμεσα κάποιο ή κάποια άλλα άτομα.
Δεν κάνουν κακό, ούτε εμείς. Το καλό και το κακό είναι κοινωνικές (και θρησκευτικές) απαιτήσεις και ανάγκες, δεν υφίστανται στη φύση.
Έχει συνείδηση ένα νεογνό; Η φυσική παρουσία του είναι αυτή που μας απαγορεύει να το σκοτώσουμε; Το γεγονός ότι δεν το βλέπουμε κάνει πιο εύκολη την απόφαση;
Έχω την εντύπωση ότι αυτό το "θαύμα της ζωής" δεν το βλέπουν όλοι έτσι, γιατί πολύ απλά δεν πιστεύουν σε θαύματα. Είναι δικαίωμα του καθένα αυτό. Προφανώς προϋποθέτει και αποδοχή κάποιας θρησκείας.
Εάν δεν βάλεις όμως ένα χρονικό όριο σε αυτό που λες (πχ έστω τις 4-6 εβδομάδες), η ίδια λογική -η οποία εστιάζει όχι στα ήδη αναπτυγμένα και διακρίνοντα τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα χαρακτηριστικά, αλλά απλά σε αυτή ταύτη τη δυναμική του εμβρύου να αναπτυχθεί σε άνθρωπο η οποία ενυπάρχει ακόμη και στο μόλις γονιμοποιημένο ωάριο) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποκλείσει και την αντισύλληψη, αφού έτσι αποκλείουμε σε δεδομένο ωάριο να γονιμοποιηθεί και να παράξει έναν άνθρωπο.
Δεν νομίζω να χρειάζεται να πιστεύεις κάπου για να θεωρείς τη ζωή ένα θαύμα. Αρκεί η παρατήρηση του κόσμου γύρω σου. Όλα θαυμαστά μου φαίνονται. Αυτό όμως δεν προϋποθέτει ότι αποδέχομαι και την παρασκηνιακή δράση της Θείας Πρόνοιας πίσω από το καθετί.
Όλο π@παριές είσαι ρε. Τα θρησκευτικά σε μάραναν. :114:
Όταν γεννιέται ένα μωρό δεν είναι στην ουσία παρά ένας πεπτικός σωλήνας (μαμ κακά και νάνι σε απλά ελληνικά), όμως δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να αρνηθεί την ανθρώπινη υπόστασή του.
Συμφωνώ απολύτως. Αυτή η διαδικασία θα ήταν η δικαιότερη, με την προϋπόθεση βέβαια ότι επιλέγονται για τη διεξαγωγή της οι άριστοι και εμπειρότεροι ανάμεσα στους κοινωνικούς λειτουργούς, γιατί έχουν να κάνουν με μια ζωή. Αλλά ποιος διασφαλίζει ότι οι γυναίκες θα την τηρούσαν; Η εγκυμοσύνη, όταν είναι μόλις λίγων εβδομάδων, δεν μαθεύεται, εκτός κι αν η έγκυος χρειάζεται αναρρωτική άδεια από τη δουλειά της ή προσφύγει σε δημόσια υπηρεσία ή ταμείο για άλλο λόγο που έχει σχέση με την εγκυμοσύνη. Επομένως κάποια που θέλει για τον Α ή Β λόγο να ξεφορτωθεί το ενοχλητικό παιδάκι πάει κατευθείαν στο γιατρό της, ο οποίος θα κάνει τη δουλειά του στο ιατρείο του χωρίς να το μάθει κανένας, και απλά ούτε αυτός ούτε ο αναισθησιολόγος θα κόψουν απόδειξη (τι χαρά, τι χαρά!). Επομένως σε ποια φάση θα υποχρεωθεί η έγκυος να κάνει αυτές τις συναντήσεις; Αν θεωρεί τον εαυτό της αποφασισμένο, σιγά μη "μπλέξει με κοινωνικούς λειτουργούς"...
δεν συμφωνώ. Η αντισύλληψη είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, γιατί άλλο πράγμα η ανάπτυξη του υπάρχοντος εμβρύου, και άλλο η παρεμπόδιση της "συνάντησης" δύο ανεξάρτητων στοιχείων (σπερματοζωάριο και ωάριο) που ΑΝ ενωθούν, τότε μπορεί να δημιουργήσουν έναν άνθρωπο.
Εάν σε διαφορετική περίπτωση ο νόμος τους απειλήσει -εάν ανακαλυφθούν- με την ποινή της ανθρωποκτονίας από πρόθεση (ισόβια) σου λέω ποιος γιατρός θα παίξει το κεφάλι του κορώνα-γράμματα για τέτοιο πράγμα. Εξάλλου δεν εννοώ να θέλει καμιά ιδιαίτερη διαδικασία, μερικές φορές να της βάλεις της υποψήφιας να δει σπλατεριές με αμβλώσεις και διαμελισμένα πλασματάκια, και μια συζήτηση σοβαρή με έναν ειδικό, κάτι τέτοιο φανταζόμουν.
