- Μηνύματα
- 18.045
- Reaction score
- 60.003
Απάντηση:There will be Blood...
Έχουμε έναν καταναλωτή υψηλής πιστότητας,γιά τον οποίον ισχύουν τα εξής:
-Επιθυμεί να ξεκινήσει μιά ενασχόληση με βινύλια,η οποία όμως δεν προορίζεται να ΄΄καπελώσει΄΄ τις ακροάσεις του.
-Διαθέτει ήχοσύστημα υψηλής πιστότητας που τον ικανοποιεί ήδη και χωρίς βινυλιακή αναπαραγωγή.
-Έχει προαιρετικά στη διάθεσή του υποδομή ανύψωσης και ισοστάθμισης φωνογραφικού σήματος.
-Το προϋπάρχον πλήθος βινυλιακών δίσκων του είναι 0-50 τεμάχια και σκοπεύει-γιά τους δικούς του λόγους- να το αυξήσει με συμφέρουσες αγορές.
Γι αυτόν τον τύπο καταναλωτή,το ποσό 8-10 Κ είναι υπερβολικό.Μπορεί να κάνει τη δουλειά του άνετα-συμπεριλαμβανομένου και του εστετισμού- με το ήμισυ αυτού.
Και ποιά θα ήταν η σκοπιμότητα ενασχόλησης;Θεωρώ ότι τη σήμερον ημέρα είναι ουτοπική η προσμονή από μιά βινυλιακή αναπαραγωγή να μας δείξει αληθοφανείς δυναμικές αντιθέσεις,χροιές,ρυθμικές αγωγές,μελωδικά περιγράμματα,ροές κ.ο.κ. από μόνη της,εάν το υπάρχον σύστημα δεν αποδίδει όλα τα προηγούμενα κάλλιστα και χωρίς αυτή.
Η βινυλιακή ακρόαση ωφελεί όταν επιδιώκουμε μιά διαφορετική αισθητική προσέγγιση στο ζήτημα της αναπαραγωγής.Αυτή συνδέεται με το βαθμό στον οποίο συμπεριφερόμαστε ως ΄΄εμπειρικοί΄΄ ή ΄΄υποδειγματικοί΄΄ ακροατές.
Οι εμπειρικοί αντιμετωπίζουν το αποτυπωμένο σήμα ως φορέα ιδιαιτέρων γι αυτούς παθών,τα οποία δεν είναι υποχρεωτικά συνυφασμένα με το ίδιο το μουσικό περιεχόμενο,αλλά μπορεί να πυροδοτούνται από αυτό.Κάτι τέτοιο συμβαίνει εύκολα και συχνά,από τη στιγμή που δεν υφίστανται απόλυτοι κανόνες ως προς τον τρόπο αντίληψης ενός ηχητικού σήματος.Ως επακόλουθο,επιζητούν μονίμως να ελέγχουν κατά πόσο το αναπαραγόμενο σήμα θ'ανταποκρίνεται πιστά σε προσωπικές ηχητικές εμπειρίες του παρελθόντος.
Οι υποδειγματικοί ακροατές,δεχόμενοι ότι το αποτυπωμένο σήμα δεν δύναται να μεταβληθεί από μόνο του,προσπαθούν να μεταφέρουν την πραγματικότητα στον τόπο του αναπαραγομένου σήματος,εστιάζοντας μάλιστα σ'εκείνες τις πλευρές της πραγματικότητας που θ'αντιστοιχούσαν πιστότερα στις παρεχόμενες περιγραφές από το σύστημα.
Οι πρώτοι αρέσκονται να θεωρούν ότι το βινυλιακό σήμα εκφράζει ένα ΄΄πραγματικό μουσικό γεγονός΄΄.Οι δεύτεροι λαμβάνουν διαφορετικά στοιχεία από μιά βινυλιακή και μιά ψηφιακή αναπαραγωγή,με σκοπό ν'αναπλάθουν συνειδητά διαφοροποιημένες πλευρές της πραγματικότητας ενός μουσικού γεγονότος.
Το ποιοί εκ των δύο παρασύρονται ευκολότερα από Τίμια Ξύλα,Εξκάλιμπερ,Στρογγυλές Τράπεζες,αναζητήσεις Αγίου Δισκοπότηρου,Ναΐτες Ιππότες σχεδιασμού,πανοπλίες αδράνειας,άμεσες κοπές παρουσία του πελάτου και λοιπά φετιχιστικά ανάλογα,επαφίεται στην κρίση του αναγνώστη.
(Σημαδιακό νούμερο το ΄50΄,αρκετοί εστέτ του χαϊενδισμού-καμία σχέση με τους παρευρισκόμενους- ξεκινούν και...σταματούν σ'αυτό:126
Έχουμε έναν καταναλωτή υψηλής πιστότητας,γιά τον οποίον ισχύουν τα εξής:
-Επιθυμεί να ξεκινήσει μιά ενασχόληση με βινύλια,η οποία όμως δεν προορίζεται να ΄΄καπελώσει΄΄ τις ακροάσεις του.
-Διαθέτει ήχοσύστημα υψηλής πιστότητας που τον ικανοποιεί ήδη και χωρίς βινυλιακή αναπαραγωγή.
-Έχει προαιρετικά στη διάθεσή του υποδομή ανύψωσης και ισοστάθμισης φωνογραφικού σήματος.
-Το προϋπάρχον πλήθος βινυλιακών δίσκων του είναι 0-50 τεμάχια και σκοπεύει-γιά τους δικούς του λόγους- να το αυξήσει με συμφέρουσες αγορές.
Γι αυτόν τον τύπο καταναλωτή,το ποσό 8-10 Κ είναι υπερβολικό.Μπορεί να κάνει τη δουλειά του άνετα-συμπεριλαμβανομένου και του εστετισμού- με το ήμισυ αυτού.
Και ποιά θα ήταν η σκοπιμότητα ενασχόλησης;Θεωρώ ότι τη σήμερον ημέρα είναι ουτοπική η προσμονή από μιά βινυλιακή αναπαραγωγή να μας δείξει αληθοφανείς δυναμικές αντιθέσεις,χροιές,ρυθμικές αγωγές,μελωδικά περιγράμματα,ροές κ.ο.κ. από μόνη της,εάν το υπάρχον σύστημα δεν αποδίδει όλα τα προηγούμενα κάλλιστα και χωρίς αυτή.
Η βινυλιακή ακρόαση ωφελεί όταν επιδιώκουμε μιά διαφορετική αισθητική προσέγγιση στο ζήτημα της αναπαραγωγής.Αυτή συνδέεται με το βαθμό στον οποίο συμπεριφερόμαστε ως ΄΄εμπειρικοί΄΄ ή ΄΄υποδειγματικοί΄΄ ακροατές.
Οι εμπειρικοί αντιμετωπίζουν το αποτυπωμένο σήμα ως φορέα ιδιαιτέρων γι αυτούς παθών,τα οποία δεν είναι υποχρεωτικά συνυφασμένα με το ίδιο το μουσικό περιεχόμενο,αλλά μπορεί να πυροδοτούνται από αυτό.Κάτι τέτοιο συμβαίνει εύκολα και συχνά,από τη στιγμή που δεν υφίστανται απόλυτοι κανόνες ως προς τον τρόπο αντίληψης ενός ηχητικού σήματος.Ως επακόλουθο,επιζητούν μονίμως να ελέγχουν κατά πόσο το αναπαραγόμενο σήμα θ'ανταποκρίνεται πιστά σε προσωπικές ηχητικές εμπειρίες του παρελθόντος.
Οι υποδειγματικοί ακροατές,δεχόμενοι ότι το αποτυπωμένο σήμα δεν δύναται να μεταβληθεί από μόνο του,προσπαθούν να μεταφέρουν την πραγματικότητα στον τόπο του αναπαραγομένου σήματος,εστιάζοντας μάλιστα σ'εκείνες τις πλευρές της πραγματικότητας που θ'αντιστοιχούσαν πιστότερα στις παρεχόμενες περιγραφές από το σύστημα.
Οι πρώτοι αρέσκονται να θεωρούν ότι το βινυλιακό σήμα εκφράζει ένα ΄΄πραγματικό μουσικό γεγονός΄΄.Οι δεύτεροι λαμβάνουν διαφορετικά στοιχεία από μιά βινυλιακή και μιά ψηφιακή αναπαραγωγή,με σκοπό ν'αναπλάθουν συνειδητά διαφοροποιημένες πλευρές της πραγματικότητας ενός μουσικού γεγονότος.
Το ποιοί εκ των δύο παρασύρονται ευκολότερα από Τίμια Ξύλα,Εξκάλιμπερ,Στρογγυλές Τράπεζες,αναζητήσεις Αγίου Δισκοπότηρου,Ναΐτες Ιππότες σχεδιασμού,πανοπλίες αδράνειας,άμεσες κοπές παρουσία του πελάτου και λοιπά φετιχιστικά ανάλογα,επαφίεται στην κρίση του αναγνώστη.
