Διάφορα

[Μελίδης Μιχάλης]

Χμμμ...... γυναίκα για σπίτι.

 

[abcd]

Πόσο πάει το άγαλμα;



Όπως έχετε μάθει όλοι φαντάζομαι, ο Δήμος Αθηναίων σκοπεύει να ξοδέψει 771.000.000 €

για να κάνει «lifting» σε 100 αγάλματα... http://www.o-klooun.com/politiki/poso-paei-to-agalma

 

[abcd]

Hotel California: Μύθοι και πραγματικότητα

http://episkiasis.wordpress.com/2010/05/07/hotel-california-myths-reality/

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Ε μα είναι η κατάλληλη εποχή για ένα ρετουσάρισμα στα αγάλματα.
Αυτό μας λείπει.
Ποιος ξέρει τι ρεμούλα πέφτει κι εδώ.

 

[abcd]

Αν δεν κάνεις πλάκα Μιχάλη, άνοιξε το λινκ και διάβασε.

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Όντως!! Το διάβασα τώρα.

Όμως δεν θα μου έκανε εντύπωση οποιοδήποτε νούμερο και να διάβαζα.
Ξέρω πολύ καλά και τα βλέπω μπροστά μου το πόσο στοιχίζουν τα δημόσια έργα.
Γι΄αυτό δεν εκπλήσσομαι με τίποτα.
Το πάρκο στην παραλία που μας έφτιαξε ο πρώην δήμαρχός μας και νυν φυλακισμένος ισόβια Παπαγεωργόπουλος, κόστισε κάτι εκατομμύρια ευρώ και όλη η δουλειά ήταν κάτι πλάκες πεζοδρομίου, κάτι ξύλινες κατασκευές, κάτι κολώνες φωτισμού, κάτι παγκάκια και κάτι τριανταφυλλιές.
Ενδεικτικά θα πω ότι το παγκάκι κάνει περίπου 100 ευρώ και οι τριανταφυλλιές 0,50 ευρώ.
Το δε αναπαλαιωμένο κτίριο της οδού Αναγεννήσεως που τυγχάνει να είναι δίπλα μου, κόστισε κι αυτό ένα κάρο λεφτά.
Οι εργασίες ήταν κάτι σοβάδες, βάψιμο και κάτι μερεμέτια.

 

[stathis]

Τι περιμενεις Παρασκευα, παγωτουλι?

 

[anemelos]

Νέα Υόρκη: Μεγάλη φωτιά σε ουρανοξύστη

Φωτιά ξέσπασε σε ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης, με φλόγες και πυκνούς μαύρους καπνούς να είναι ορατοί.

Την ίδια ώρα, πληροφορίες κάνουν λόγο για εγκλωβισμένους στο κτίριο που βρίσκεται στο Δυτικό Μανχάταν στην 500 West και 43 Street, ενώ δύο σοβαρά τραυματισμένοι μεταφέρθηκαν στο πλησιέστερο νοσοκομείο.

 

[abcd]

Πώς βγήκε το όνομα της NIKE

http://www.mixanitouxronou.gr/pos-v...s-pire-mono-35/#sthash.1fcWRgJo.lPjkgl2X.dpbs

 

[abcd]

Oι Iron Maiden κερδίζουν από την πειρατεία!

http://www.digitallife.gr/how-iron-maiden-profit-from-piracy-86355

 

[abcd]

http://www.myfoxdetroit.com/story/24221193/viewer-video-horrible-cat-attack

 

[stathis]

 

[abcd]

 

[indikos001]

Η χιονισμένη Νέα Υόρκη σε timelapse video

http://www.athensvoice.gr/article/ειδήσεις/η-χιονισμένη-νέα-υόρκη-σε-timelapse-video

 

[Zizik]

http://www.myfoxdetroit.com/story/24221193/viewer-video-horrible-cat-attack

Καλά της έκανε ο Θυλβέθτρος.

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Το θωθτό είναι Θυλβέθτροθ.

 

[stathis]

Το θωθτό είναι Θυλβέθτροθ.

Θυλβέθτγοθ.

 

[xfader]

Και κάτι για να προβληματιστούμε:


"Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα,
ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής
απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι
που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες:
τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία
αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες,
άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις
όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες,
διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί,
γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους
που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν
παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν
να υποτιμήσουν τους ικανότερους
για να οικειοποιηθούν τη θέση τους,
το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων
που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Oι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το
περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους,
τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν
μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν
να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως
μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση
που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες
που μου απομένουν...
Eίμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες
απ' όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος
και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.."

Mario de Andrade
(Βραζιλιάνος ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος)

 

[indikos001]

προβληματισμος 2...


"Σ'αγαπώ αλλά πρέπει να είσαι αυτός που θέλω.Αν δεν είσαι δε μπορώ να σ'αγαπώ.Αν μάγαπάς θα κάνεις αυτό που σου λέω". Αγάπη.Εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομά της.Τι θα γινόταν άραγε αν οι άνθρωποι αγαπούσαν λιγότερο και σέβονταν περισσότερο ο ένας τον άλλον?Αν είχαν μάθει να ακούνε ο ένας τον άλλον. Μεγαλώσαμε σε ένα εγωιστικό σκηνικό.Από μικρή ηλικία μάθαμε ότι αυτό που έχει σημασία-το μόνο που έχει σημασία-είναι να επιβάλλουμε την αλήθεια μας στους άλλους.
Να μην ανεχόμαστε ούτε για ένα δευτερόλεπτο την πιθανότητα η αλήθεια του άλλου να έχει κάποιο νόημα.Πρέπει με κάθε τρόπο η αλήθεια η δική μας να επικρατήσει.Και τελικά χωρίζουν οι άνθρωποι,διαλύονται οι σχέσεις και το μόνο που μένει στην αίσθηση της κοινωνίας είναι περισπούδαστοι τίτλοι. "Την παράτησε","τον άφησε"..έτσι απλά..καμμία σημασία δεν έχουν οι επιμέρους διεργασίες που έκαναν δυο ανθρώπους να φτάσουν μέχρι εκεί.Καμμία σημασία δεν έχουν οι ψυχές.Πάντα υπάρχει ένα θύμα που μένει πίσω και ένας θύτης που φεύγει.Τόσο απλά,τόσο εύκολα.Γνωρίζονται δυο άνθρωποι και κάποια στιγμή απλά συνυπάρχουν.Έχουν γίνει ξένοι μεταξύ τους και το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μην το αποδεχτούν ποτέ.Παραμένουν και μετασχηματίζονται ως φροντιστές παιδιών και μετά έχουν να παλέψουν από τη μια με τα συναισθηματικά τους κενά και από την άλλη με τις επιταγές του ρόλου τους.Αλληλοκατηγορίες,τσακωμοί,κανείς δεν καταλαβαίνει κανέναν.Η ζωή μετατρέπεται από κάτι όμορφο σε κάτι άλλο.Σε μια ανηφόρα ατελείωτη που πρέπει να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς να την ανέβεις.Ακόμη κι αν υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι,εσύ πρέπει να ανέβεις από το συγκεκριμένο για να αποδείξεις ότι αντέχεις.Η ζωή έχει πια μετατραπεί όχι σε αυτό που θα έπρεπε να είναι,αλλά σε κάτι άλλο.Σε ένα διαρκή αγώνα.Και μέσα σε όλα αυτά,μια κολώνα παραμένει όρθια.Η μόνη απαίτηση που υπάρχει ανάμεσα στους δύο ανθρώπους είναι η αποκλειστικότητα στο σώμα του άλλου.Αν υπάρχει αυτό δεν έχει σημασία το να λείπουν όλα τα υπόλοιπα.Η αποκλειστικότητα στην ψυχή,δεν έχει καμμία σημασία.Ίσως γιατί αυτή δεν κερδίζεται έτσι εύκολα.Αναρωτιέμαι αν ήταν τα πράγματα ανάποδα.Αν είμαστε υποθετικά σε μια φανταστική κοινωνία,όπου η αποκλειστικότητα στο σώμα δε θα είχα καμμία σημασία και η αποκλειστικότητα στην ψυχή,ήταν απαραίτητη προυπόθεση για να συνεχίσει να υφίσταται μία σχέση.Αν ξαφνικά ξυπνά ο ένας από τους δύο και αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει αλληλοεπαφή με την ψυχή του άλλου.Ότι και οι δύο έχουν κλείσει τις διόδους για την ψυχή τους και τη βιώνουν ο καθένας μόνος του.Και ως απαραίτητο στοιχείο αυτής της φανταστικής κοινωνίας,αναστατώνονται οι δύο φανταστικοί επίσης σύντροφοι και τρέχουν πάνω κάτω ως απατημένοι.Ίσως θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα σε μια τέτοια κοινωνία.Ίσως δε θα υπήρχαν τόσο αρνητικά συναισθήματα ανάμεσα στους ανθρώπους,ακριβώς γιατί το καμπανάκι δε θα ήταν για κάτι τόσο επιφανειακό όσο η αποκλειστικότητα του σώματος,αλλά θα ήταν ένα καμπανάκι ικανό να αποκαταστήσει τις αληθινές ισορροπίες άμεσα.Εν τη γεννέσει τους.

Αλλά μιας και δεν αναφερόμαστε σε αυτήν την κοινωνία που δεν υπάρχει,αλλά σε μία άλλη που υπάρχει και τη ζούμε,να κλείσω λέγοντας μόνο τούτο.Ότι οι ψυχές των ανθρώπων δεν ανοίγουν με το έτσι θέλω.Κανείς δε δικαιούται να απαιτεί από κάποιον άλλον να του ανοίξει την ψυχή του.Αυτό κερδίζεται καθημερινά με πολύ κόπο.Αν δε γίνεται,δε φταίει ο κατέχων την ψυχή,αλλά ο άλλος που δε βρήκε τον κατάλληλο τρόπο να το κάνει και αντ'αυτού απαιτεί απλά παράδοση άνευ όρων.Όλα τα παραδίδει ο άνθρωπος αν τύχει στην πορεία της ζωής του.Την ψυχή του ποτέ έτσι αβασάνιστα.Δεν υπάρχουν θύτες και θύματα στις σχέσεις των ανθρώπων.Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που έχουν λάθος κλειδιά για λάθος ψυχές.Και ακόμη κι αυτή η μικρή παραδοχή θα ήταν ικανή να φτιάξει μια πιο αληθινή σχέση.Αλλά ούτε αυτό ο εγωισμός μας δεν το αντέχει.Όχι."Εγώ είχα το σωστό κλειδί...εσύ δεν ήθελες να ανοίξεις την ψυχή σου"....


http://www.psychiatrosonline.gr/psychiatros-sxeseis/125-agapi-einai.html

 

[MaxHeadroom]

Τι κοινό έχουν η Αντζελίνα Τζολί με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ο Τζωρτζ Κλούνι με τον Κάρι Γκραντ, η Μέριλιν Μονρό με τη Σκάρλετ Γιοχάνσον, ο Ρόμπερτ Πάτινσον με το Τζέιμς Ντιν, η Νάταλι Πόρτμαν με την Όντρι Χέπμπερν και πάει λέγοντας; Είναι οι απτές αποδείξεις ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναγνωρίζει αυτόματα συγκεκριμένες αναλογίες και μοτίβα, που συνθέτουν ένα ωραίο πρόσωπο: η ομορφιά είναι αντικειμενική και διαχρονική!

Αν δε με πιστεύετε, δείτε τα παρακάτω mash-ups φωτογραφιών αυτών των προτύπων ομορφιάς του τώρα και του τότε:

Αντζελίνα Τέιλορ