Πώς ήμουνα και πώς έγινα

[Emmanouil 1964]

Τά λόγια είναι περιττά .
Ό χρόνοs είναι τό μόνο πού δεν αγοράζεται με τίποτα σε αυτή την ζωή .
Ακόμα και με όλο το χρυσό τηs γήs , δεν αγοράζειs ούτε ενα δευτερόλεπτο .
Καί πάντα αφήνει τά σημάδια του .

-

-

-

-

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Όντως είναι αμείλικτος ο χρόνος.
Για μερικούς είναι πολύ αυστηρός και για άλλους λιγότερο.
Ας βάλω κι εγώ 2 παραδείγματα.
Ένας τραγουδιστής κι ένας ηθοποιός.

 

[Nick Arvanitakis]

Μήπως να βάλουμε και τα μούτρα μας?

 

[Emmanouil 1964]

Λέοναρντ Κοέν , Ό Πολυαγαπημένοs .
-

-

-
Ο Λέοναρντ Κοέν είχε διηγηθεί αρκετές φορές πώς αποφάσισε να φύγει για την Ελλάδα και να επιλέξει την Υδρα. Ηταν Απρίλιος του 1960 και περπατούσε με πονόδοντο στο Λονδίνο, στο οποίο βρέχει συνεχώς. «Είδα λοιπόν την πόρτα της Τράπεζας της Ελλάδας μπροστά μου», δήλωσε ο Κοέν το 1991, σε μια συνέντευξη στο περιοδικό Les Inrockuptibles.

«Μπήκα και είδα κάποιον ταμία αρκετά μαυρισμένο πίσω από το ταμείο. Τον ρωτάω "Τι καιρό κάνει στην Ελλάδα;" και μου λέει "Είναι άνοιξη". Δύο ημέρες αργότερα έφευγα για την Ελλάδα».

Φτάνει στην Αθήνα και συνεχίζει για την Ύδρα. Η Ύδρα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της ζωής και της δημιουργίας του. Αγοράζει εκεί ένα παραδοσιακό σπίτι και έζησε με την Μαριάν τη σύντροφό του επί επτά χρόνια. Η Μαριάν πέθανε τον Αύγουστο του 2016 και ο Κοέν την αποχαιρέτησε λέγοντας: «Λοιπόν Μαριάν, έχει φτάσει αυτή η στιγμή όπου είμαστε τόσο μεγάλοι και τα σώματά μας καταρρέουν και πιστεύω ότι θα σε ακολουθήσω πολύ σύντομα. να ξέρεις ότι είμαι τόσο κοντά σου που αν απλώσεις το χέρι σου, πιστεύω ότι θα μπορέσεις να φτάσεις το δικό μου»

Το σπίτι του στην Ύδρα το πλήρωσε μόλις 1.500 δολάρια, χρησιμοποιώντας κάποια χρήματα που του είχε αφήσει στην κληρονομιά της η γιαγιά του. Αργότερα θα δηλώσει, αυτή ήταν η πιο έξυπνη απόφαση που πήρε ποτέ στη ζωή του

Σε ένα γράμμα που έστειλε στη μητέρα του, η περιγραφή που της κάνει του σπιτιού «ζωγραφίζει» με μοναδικό τρόπο τη μεγάλη αγάπη που νιώθει ο καλλιτέχνης για αυτό το ιδιαίτερο νησί.

«Το σπίτι έχει μια τεράστια βεράντα που κοιτάζει ένα δραματικό βουνό και πολλά λευκά σπίτια να λάμπουν πάνω του. Τα δωμάτια είναι μεγάλα και δροσερά, με βαθιά παράθυρα σε χοντρούς τοίχους. Υποθέτω ότι πρέπει να είναι πολύ παλιό, πάνω από 200 ετών, και συχνά σκέφτομαι πόσες γενιές ναυτικών έχουν ζήσει εδώ. Χρειάζεται αρκετή δουλειά, αλλά αν ξεκινήσω από τώρα, σε μερικά χρόνια θα είναι ένα μέγαρο. Ζω σε έναν λόφο και σκέφτομαι πως η ζωή παραμένει η ίδια εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ολη τη μέρα ακούω τις φωνές των μικροπωλητών που περνούν από κάτω και οι φωνές τους είναι τόσο μουσικές. Σηκώνομαι κάθε μέρα στις επτά και εργάζομαι μέχρι το μεσημέρι. Νωρίς το πρωί είναι πιο δροσερά και άρα καλύτερα, αλλά εξάλλου αγαπάω τη ζέστη, ειδικά όταν σκέφτομαι ότι η θάλασσα του Αιγαίου είναι μόλις δέκα λεπτά από την πόρτα μου» γράφει.

Ο Κοέν αγάπησε την Ύδρα και οι Υδραίοι τον αγάπησαν, τον αποδέχτηκαν αμέσως. Άρχισε να τον επισκέπτεται ο άνθρωπος που μάζευε σκουπίδια με το κάρο του και όπως έλεγε ο Κοέν «αυτό είναι σαν να παίρνεις το Μετάλλιο της Λεγεώνας της τιμής». Στο σπίτι του 19ου αιώνα ο Κοέν δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα. Αντίθετα, διατήρησε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του σπιτιού, του κήπου, της βεράντας και της διακόσμησης του χώρου. Το κτίσμα αυτό, όμοιο εξωτερικά με τα υπόλοιπα σπίτια του νησιού, βρίσκεται σε ένα από τα πιο ψηλά σημεία της Χώρας, και από τη βεράντα του, η θέα αγκαλιάζει όλο το λιμάνι. Στην Ύδρα ο Κοέν ανακάλυψε τον ελληνικό τρόπο ζωής. Εδώ άρχισε να αποκρυσταλλώνει τη σοφία των καλύτερων του ποιημάτων και να γράφει σπουδαία τραγούδια. Εδώ ξαναγεννήθηκε, όπως λένε, όσοι τον ξέρουν. Εδώ γράφει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του όπως «So Long, Marianne» και Bird on the Wire”.

Εδώ συνάντησε την πανέμορφη Νορβηγίδα Μάριαν Ιλεν, μια νεαρή καλλονή που όλοι θαύμαζαν για την εξυπνάδα και το χιούμορ της. Μια θεϊκή ύπαρξη, που όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Κόεν, «οι θεοί έφεραν στον δρόμο μου» και με την οποία μοιράστηκε δέκα ολόκληρα χρόνια μουσικής και ποίησης, την πιο ειδυλλιακή περίοδο της ζωής του. Για την Μάριαν, τη μούσα του, ο Κόεν έγραψε το τραγούδι «So Long, Marianne» και Bird on the Wire”.

Την γνώρισε σε ένα παντοπωλείο στην Υδρα και έγιναν ζευγάρι. Επί χρόνια η Μάριαν Ιλεν και ο γιός της Αξελ μοιράστηκαν τη ζωή του Κοέν στην Ελλάδα και στον Καναδά. Η Μάριαν Ιλεν πέθανε στις 28 Ιουλίου 2016, σε ηλικία 81 ετών στη Νορβηγία.

-
http://www.thetoc.gr/

 

[rock rock]

Λέοναρντ Κοέν , Ό Πολυαγαπημένοs .
-
View attachment 80880
-
View attachment 80882
-
Ο Λέοναρντ Κοέν είχε διηγηθεί αρκετές φορές πώς αποφάσισε να φύγει για την Ελλάδα και να επιλέξει την Υδρα. Ηταν Απρίλιος του 1960 και περπατούσε με πονόδοντο στο Λονδίνο, στο οποίο βρέχει συνεχώς. «Είδα λοιπόν την πόρτα της Τράπεζας της Ελλάδας μπροστά μου», δήλωσε ο Κοέν το 1991, σε μια συνέντευξη στο περιοδικό Les Inrockuptibles.

«Μπήκα και είδα κάποιον ταμία αρκετά μαυρισμένο πίσω από το ταμείο. Τον ρωτάω "Τι καιρό κάνει στην Ελλάδα;" και μου λέει "Είναι άνοιξη". Δύο ημέρες αργότερα έφευγα για την Ελλάδα».

Φτάνει στην Αθήνα και συνεχίζει για την Ύδρα. Η Ύδρα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της ζωής και της δημιουργίας του. Αγοράζει εκεί ένα παραδοσιακό σπίτι και έζησε με την Μαριάν τη σύντροφό του επί επτά χρόνια. Η Μαριάν πέθανε τον Αύγουστο του 2016 και ο Κοέν την αποχαιρέτησε λέγοντας: «Λοιπόν Μαριάν, έχει φτάσει αυτή η στιγμή όπου είμαστε τόσο μεγάλοι και τα σώματά μας καταρρέουν και πιστεύω ότι θα σε ακολουθήσω πολύ σύντομα. να ξέρεις ότι είμαι τόσο κοντά σου που αν απλώσεις το χέρι σου, πιστεύω ότι θα μπορέσεις να φτάσεις το δικό μου»

Το σπίτι του στην Ύδρα το πλήρωσε μόλις 1.500 δολάρια, χρησιμοποιώντας κάποια χρήματα που του είχε αφήσει στην κληρονομιά της η γιαγιά του. Αργότερα θα δηλώσει, αυτή ήταν η πιο έξυπνη απόφαση που πήρε ποτέ στη ζωή του

Σε ένα γράμμα που έστειλε στη μητέρα του, η περιγραφή που της κάνει του σπιτιού «ζωγραφίζει» με μοναδικό τρόπο τη μεγάλη αγάπη που νιώθει ο καλλιτέχνης για αυτό το ιδιαίτερο νησί.

«Το σπίτι έχει μια τεράστια βεράντα που κοιτάζει ένα δραματικό βουνό και πολλά λευκά σπίτια να λάμπουν πάνω του. Τα δωμάτια είναι μεγάλα και δροσερά, με βαθιά παράθυρα σε χοντρούς τοίχους. Υποθέτω ότι πρέπει να είναι πολύ παλιό, πάνω από 200 ετών, και συχνά σκέφτομαι πόσες γενιές ναυτικών έχουν ζήσει εδώ. Χρειάζεται αρκετή δουλειά, αλλά αν ξεκινήσω από τώρα, σε μερικά χρόνια θα είναι ένα μέγαρο. Ζω σε έναν λόφο και σκέφτομαι πως η ζωή παραμένει η ίδια εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ολη τη μέρα ακούω τις φωνές των μικροπωλητών που περνούν από κάτω και οι φωνές τους είναι τόσο μουσικές. Σηκώνομαι κάθε μέρα στις επτά και εργάζομαι μέχρι το μεσημέρι. Νωρίς το πρωί είναι πιο δροσερά και άρα καλύτερα, αλλά εξάλλου αγαπάω τη ζέστη, ειδικά όταν σκέφτομαι ότι η θάλασσα του Αιγαίου είναι μόλις δέκα λεπτά από την πόρτα μου» γράφει.

Ο Κοέν αγάπησε την Ύδρα και οι Υδραίοι τον αγάπησαν, τον αποδέχτηκαν αμέσως. Άρχισε να τον επισκέπτεται ο άνθρωπος που μάζευε σκουπίδια με το κάρο του και όπως έλεγε ο Κοέν «αυτό είναι σαν να παίρνεις το Μετάλλιο της Λεγεώνας της τιμής». Στο σπίτι του 19ου αιώνα ο Κοέν δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα. Αντίθετα, διατήρησε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του σπιτιού, του κήπου, της βεράντας και της διακόσμησης του χώρου. Το κτίσμα αυτό, όμοιο εξωτερικά με τα υπόλοιπα σπίτια του νησιού, βρίσκεται σε ένα από τα πιο ψηλά σημεία της Χώρας, και από τη βεράντα του, η θέα αγκαλιάζει όλο το λιμάνι. Στην Ύδρα ο Κοέν ανακάλυψε τον ελληνικό τρόπο ζωής. Εδώ άρχισε να αποκρυσταλλώνει τη σοφία των καλύτερων του ποιημάτων και να γράφει σπουδαία τραγούδια. Εδώ ξαναγεννήθηκε, όπως λένε, όσοι τον ξέρουν. Εδώ γράφει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του όπως «So Long, Marianne» και Bird on the Wire”.

Εδώ συνάντησε την πανέμορφη Νορβηγίδα Μάριαν Ιλεν, μια νεαρή καλλονή που όλοι θαύμαζαν για την εξυπνάδα και το χιούμορ της. Μια θεϊκή ύπαρξη, που όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Κόεν, «οι θεοί έφεραν στον δρόμο μου» και με την οποία μοιράστηκε δέκα ολόκληρα χρόνια μουσικής και ποίησης, την πιο ειδυλλιακή περίοδο της ζωής του. Για την Μάριαν, τη μούσα του, ο Κόεν έγραψε το τραγούδι «So Long, Marianne» και Bird on the Wire”.

Την γνώρισε σε ένα παντοπωλείο στην Υδρα και έγιναν ζευγάρι. Επί χρόνια η Μάριαν Ιλεν και ο γιός της Αξελ μοιράστηκαν τη ζωή του Κοέν στην Ελλάδα και στον Καναδά. Η Μάριαν Ιλεν πέθανε στις 28 Ιουλίου 2016, σε ηλικία 81 ετών στη Νορβηγία.

-
http://www.thetoc.gr/

Φωτογραφια απο το εσωτερικο του σπιτιου του Leonard Cohen στην Υδρα, με την Marianne Ihlen να καθεται στην γραφομηχανη.
Η φωτο αυτη υπαρχει στο οπισθοφυλλο του δισκου του Choen "Songs from a room" του 1969.
[DOUBLEPOST=1507533985][/DOUBLEPOST]

 

[rock rock]

 

[stathis]

Tον τίτλο του νήματος τον πήρες απο το ομώνυμο κομμάτι ε..

 

[Emmanouil 1964]

Eντίτ Zιοβανά Γκασιόν -
Edith Piaf . Όταν τραγουδάs με την ψυχή σου ,
.............καί τα κάνειs όλα στάχτη γύρο σου !
Ή χροιά της φωνής της .......... υποβλητική !
-

18 Οκτωβρίου 1947. Η Edith Piaf ποζάρει λίγο μετά την άφιξή της στη Nέα Υόρκη

-

-
Στο είδος της μουσικής που υπηρέτησε, με το μοναδικό της στυλ και την απαράμιλλη φωνή της, η Πιαφ (La Môme, «Το Παιδί», όπως την αποκαλούν οι Γάλλοι) έφτασε στην κορυφή, όπως η Μπίλι Χολιντέι στην τζαζ και η Μαρία Κάλλας στην όπερα. Και οι τρεις, εξάλλου, έζησαν μια μυθιστορηματική ζωή.

Πηγή: 100 χρόνια Εντίθ Πιαφ -Η μοναδική Γαλλίδα τραγουδίστρια που λάτρεψε ο πλανήτης [εικόνες] | iefimerida.gr

-
Ή ορθή απόδοση τού ονόματος τηs : Εντίτ Πιάφ
Ή τραγουδίστρια , η πιο σημαντική παρουσία στη γαλλική σκηνή των βαριετέ .
Γεννήθηκε στις , 19-12-1915
Ο πατέρας της, Λουί Αλφόνς Γκασσιόν , ήταν ακροβάτης του δρόμου και η μητέρα της , Ανιτά Μεγιάρ (Anita Maillard) , ήταν λυρική τραγουδίστρια, γνωστή με το ψευδώνυμο Line Marsa . Λίγες εβδομάδες μετά τη γέννησή της την εγκατέλειψε και η μικρή Εντίθ περνάει τα πρώτα της χρόνια πρώτα κοντά στη μητρική της γιαγιά .

Στα 15, έχοντας ανακαλύψει τη θαυμάσια φωνή της, εγκατέλειψε τον πατέρα της για να ζήσει στο Παρίσι, τραγουδώντας στους δρόμους. Στα 17 συναντά τον Λουί Ντυπόν (Louis Dupont), ζουν μαζί και σε ένα χρόνο, στις 11/2/1933, κάνουν ένα κοριτσάκι, τη Μαρσέλ, που όμως μετά από δύο χρόνια πεθαίνει από μηνιγγίτιδα. Εκείνη συνεχίζει να τραγουδά στους δρόμους της Πιγκάλ, όπου και γνωρίζει τον Λουί Λεπλέ (Louis Leplée), διευθυντή του πιο κομψού παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία. Μαγεμένος από τη φωνή της, υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και τη βαφτίζει «Môme Piaf» (μικρό σπουργίτι). Το 1935 της βγάζει και τον πρώτο της δίσκο. Λίγο αργότερα όμως ο μέντοράς της Λεπλέ δολοφονείται και η ίδια κατηγορείται πως γνωρίζει τον δολοφόνο αλλά δεν τον καταδίδει. Αν και αθωώθηκε με τη βοήθεια ενός νέου συντρόφου, του τραγουδοποιού Ρεμόν Ασό (Raymond Asso), που είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της, φεύγει για να ζήσει στην επαρχία αλλά επιστρέφει στο Παρίσι το 1937.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και τη γερμανική κατοχή, δίνει συναυλίες για αιχμαλώτους πολέμου. Εισάγει πλαστές άδειες εργασίας στα κέντρα κράτησης αιχμαλώτων και βοηθάει πολλούς Γάλλους φαντάρους να δραπετεύσουν. Γύρω στα 23 της είναι πια μια μεγάλη προσωπικότητα και γυρίζει την πρώτη της ταινία, που θριαμβεύει. Από τότε συνεχίζει μια πετυχημένη καριέρα και κάνει μια έντονη ζωή, δίπλα σε αρκετούς συντρόφους. Στα 30 της ερωτεύεται τον Υβ Μοντάν και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του. Στα τέλη του 1945, γράφει μόνη της την τεράστια επιτυχία της La vie en rose, που στην αρχή περνά απαρατήρητη. Καθ’ όλη την καριέρα της γράφει περίπου 80 τραγούδια.

-
Από τη Βικιπαίδεια

-

 

[Patriarhis]

 

[Emmanouil 1964]

Φρανκ Σινάτρα
-

-

-
O Φράνσις Άλμπερτ Σινάτρα (Francis Albert Sinatra, Χοουμπόκεν, 12 Δεκεμβρίου 1915 - Λος Άντζελες, 14 Μαΐου 1998), γνωστός ως Φρανκ Σινάτρα, ήταν δημοφιλής Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός. Στη διάρκεια μιας πολυετούς καριέρας, από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90, υπήρξε ένας από τους πιο αγαπητούς εκτελεστές στους κύκλους της βιομηχανίας διασκέδασης. Συχνά χαρακτηρίζεται ως ο σπουδαιότερος Αμερικανός τραγουδιστής του 20ού αιώνα, αλλά και συμβολική μορφή της αμερικανικής κουλτούρας.[1] Το μουσικό έργο του είναι ογκώδες, με περισσότερες από 1400 ηχογραφήσεις. Τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ρόναλντ Ρίγκαν το 1985 και με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου το 1997, ενώ του απονεμήθηκαν συνολικά έντεκα βραβεία Γκράμι, μεταξύ αυτών και το βραβείο για τη συνολική προσφορά του. Ως ηθοποιός απέσπασε το βραβείο Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου για την ταινία Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here to Eternity, 1953), ενώ ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου α' ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στο δραματικό έργο Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι (The Man with the Golden Arm, 1955). Η έντονη και περιπετειώδης προσωπική ζωή του τοποθετήθηκε συχνά στο προσκήνιο, ειδικότερα η διασύνδεσή του με προσωπικότητες της μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος.


-
Από τη Βικιπαίδεια

-

 

[Emmanouil 1964]

The Rolling Stones' 1962
-

-

-

-
1967
Τέσσερις ημέρες πριν από το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, οι Rolling Stones άνοιγαν τον χορό των ροκ συναυλιών στην Ελλάδα. Η συναυλία τους στο γήπεδο του Παναθηναϊκού άρχισε κανονικά, αλλά δεν τελείωσε ποτέ.
Νωρίς το απόγευμα, τα μέλη του συγκροτήματος -πλην του Μπράιαν Τζόουνς που κοιμόταν- έδωσαν την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου. «Τι γνωρίζετε για το Σέξπιρ;», ρώτησε ένας δημοσιογράφος. «Και σεις τι γνωρίζετε για τον Όμηρο;» απάντησε με ερώτηση ο Μικ Τζάγκερ, ο μόνος ομιλητικός της παρέας.

Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή:
– «Ποια είναι η γνώμη σας για τη μουσική σας;».
– «Τα τραγούδια μας εκφράζουν την εποχή μας. Δεν είμαστε υστερικοί, όπως πιστεύεται, αλλά οι μεγαλύτεροι δεν μπορούν να μας καταλάβουν.»
– «Τι πιστεύετε για τους Μπιτλς;»
– «Τους αγαπάμε πάρα πολύ.»
– «Πως περνάτε τις ελεύθερες ώρες σας;»
– «Με κορίτσια.»
– «Είστε αγαπημένοι μεταξύ σας;»
– «Ναι, και η απόδειξη είναι ότι κοιμόμαστε μαζί στο ίδιο κρεβάτι.»
– «Αλλά ο Μπιλ Γουάιμαν είναι παντρεμένος. Τι έχει να πει επ' αυτού η γυναίκα του;» αντέτεινε ο ο δημοσιογράφος.
– «Κοιμάται μαζί μας» απάντησε ο Τζάγκερ.

-

-
..............Τά καλύτερα παιδιά !



-

 

[Emmanouil 1964]

Σάντρα .

Η Σάντρα (Sandra Lauer, 18 Μαΐου 1962) είναι δημοφιλής Γερμανίδα τραγουδίστρια.

Γεννήθηκε στις 18 Μαΐου του 1962 στο Σααρμπρύκεν της Γερμανίας. Ξεκίνησε την καριέρα της σαν βασική τραγουδίστρια του συγκροτήματος Arabesque, έγινε όμως περισσότερο γνωστή δουλεύοντας σόλο, αποκτώντας φανατικό κοινό σε ολόκληρη την Ευρώπη (κυρίως στη δεκαετία του '80) και πουλώντας περισσότερα από 12 εκατομμύρια άλμπουμ μέχρι σήμερα. Συμμετείχε επίσης, κάνοντας τα φωνητικά, στο συγκρότημα Enigma.
-

-
Α ρέ χρόνε .....τί κάνειs !
-

-
[DOUBLEPOST=1531032588][/DOUBLEPOST]........Πάει .......Γέρασα . Γιά τσάι του βουνού είμαι .
-


-

 

[SOCO]

Jet Li

Τις περισσοτερες φορες ειναι καλυτερα τα πραματα ετσι...

Eδω η τελευταια του ζωντανη εμφανιση..
https://www.mirror.co.uk/3am/celebrity-news/jet-lis-frail-appearance-fan-12580703

Mονο ο Τζακ Νορις δειχνει μικροτερος

 

[Emmanouil 1964]

Πώς ήμουνα και πώς έγινα .......

-

-

-

 

[Sugah]

 

[VLASSIS-S]

 

[Mr Spock]

 

[Decembered]

... θα περιμενετε καμμια 30ρια χρονια να ωριμασουν οι συνθηκες..

 

[Emmanouil 1964]

Στά 22 μου , με τον πρώτο μου γιό .
-

-
Στά 53 με καλή παρέα .

-

 

[Deleted member 23222]

View attachment 145825 View attachment 145826

Έεεεετσι....

Από την υπεροψία της νεότητας, στη προσγείωση της ωριμότητας...

Αυτή (πρέπει να) είναι η ζωή!!