Δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

[Giota]

ΑΠΕ​

Δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή έχουν, όπως όλοι μας, και τα παιδιά

Αθήνα
http://www.in.gr/news/mail.asp?lngEntityID=797782&lngDtrID=244http://www.in.gr/news/print.asp?lngEntityID=797782&lngDtrID=244

Με κεντρικό σύνθημα «Μίλα μου, μη με χτυπάς!», τα μέλη του Δικτύου για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά συμμετέχουν στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος που περιγράφει και ο τίτλος του Δικτύου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σωματικής Τιμωρίας (30 Απριλίου).
Το Δίκτυο, το οποίο συντονίζει ο Συνήγορος του Παιδιού, καλεί όλους τους φορείς και τους πολίτες που ζουν στη χώρα μας να πάρουν μέρος στην προσπάθεια για την κατάργηση της χρήσης της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά και την υιοθέτηση μη βίαιων μεθόδων για τη διαπαιδαγώγησή τους, όπως είναι ο διάλογος και η καλή επικοινωνία.

Παράλληλα, το Δίκτυο δημοσιοποιεί το Δεκάλογο κατά της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά, που συντάχθηκε με βάση τις επικρατούσες σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις και τη νομοθεσία που ισχύει στην Ελλάδα και διεθνώς.

Ο Δεκάλογος, που αποστέλλεται για να αναρτηθεί σε όλα τα σχολεία, τις ενορίες και όλες τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες, αναφέρει:
1. Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας. Η σωματική τιμωρία είναι μία μορφή βίας.
2. Το ξύλο, το χαστούκι, το τράβηγμα του αυτιού και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί είναι μορφές σωματικής τιμωρίας και πλέον δεν επιτρέπονται από το νόμο (Ν.3500/06, άρθρο 4).
3. Κανένα πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί, δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία.
4. Οι γονείς έχουν την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και οφείλουν να τα μεγαλώσουν, χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους.
5. Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού.
6. Η σωματική τιμωρία δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης.
7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο, μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με βίαιο τρόπο.
8. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης.
9. Ο διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια που χρειάζεται στη ζωή του.
10. Είναι στο χέρι μας να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών.

news.in.gr

 

[dream_GR]

δεν χρειάζεται να διαβάσω κανένα δεκάλογο κατά της χειροδικίας των παιδιών μας....


Ουτε τον σκύλο μου δεν έχω δείρει ποτέ ουτε κάν με εφημερίδα....


Δεν θα μπορούσα να μαλώσω τα παιδάκια μου ουτε με δυνατή φωνή!!!

 

[unforgiven]

Δεν θα μπορούσα να μαλώσω το παιδάκι μου ουτε με δυαντή φωνή!!!

Ειλικρινά, σου εύχομαι να μην το μετανιώσεις ποτέ!

 

[ΠΕΤΡΟΣ Κ.]

...
7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο, μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με βίαιο τρόπο.
...

news.in.gr

Σαφώς δεν είμαι της άποψης της σωματικής βίας στα παιδιά, αλλά ένα τράβηγμα του αυτιού καμιά φορά χρειάζεται. Εγώ είμαι της γενίας που οι δάσκαλοι και οι γονείς χρησιμοποιούσαν το "ξύλο" για συμόρφωση. Δεν νομίζω όμως πως, ούτε εγώ ούτε και κάποιος άλλος της δικής μου ηλικίας, να λύνει τα προβλήματά του με βία, εξαιτίας αυτού. Πάντως έχω να παρατηρήσω πως από τότε που είναι στην μόδα οι "μοντέρνες" μορφές διαπαιδαγώγησης, έχει γεμίσει ο κόσμος τσογλάνια και αλήτες που την βία της έχουν ψωμοτύρι.
Μη με πείτε οπισθοδρομικό, αλλά όπως και κάθε σοφή λαϊκή παροιμία "το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο" νομίζω έχει την βάση της.

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

δεν χρειάζεται να διαβάσω κανένα δεκάλογο κατά της χειροδικίας των παιδιών μας....


Ουτε τον σκύλο μου δεν έχω δείρει ποτέ ουτε κάν με εφημερίδα....


Δεν θα μπορούσα να μαλώσω τα παιδάκια μου ουτε με δυνατή φωνή!!!

+1.000.000

Το ιδιο, ουτε φωνη:cool_4:

 

[Κώστας Φ.]

Απάντηση: Δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

Εγώ πάλι πιστεύω ότι εξαρτάται απο το παιδί. Και όχι, τα περί Τabula rasa δε με πείθουν.

 

[dream_GR]

Re: Απάντηση: Δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

Εγώ πάλι πιστεύω ότι εξαρτάται απο το παιδί. Και όχι, τα περί Τabula rasa δε με πείθουν.

Κώστα πιστεψε με μόλις κάνεις το πρώτο σου παιδάκι και το πιάσεις στα χέρια σου.... θα με θυμηθείς... seeing is believing.

Μόλις γεννηθεί και σε κοιτάξει στα μάτια καταλαβαίνεις ότι αυτό το πλασματάκι σε θέλει για πρώτυπο και να είσαι το στήριγμα του πάντα, και εξαρτάται απο εσένα και την μαμά του 1000000%. Οτι του δείξεις αυτά θα μάθει, είναι σφουγγαράκια τα μυαλουδάκια τους, αμα τα μάθεις στην φωνή και στην υστερία ετσι θα σου γίνουν. Αμα τα μάθεις ηρεμία και χαμόγελο, ετσι θα μάθουν να αντιμετοπίζουν τα πάντα στην ζωή τους.

Ακατέργαστα αγνα ψυχούλια είναι, και εμείς οι γονείς "ευθυνόμαστε" για ότι τους δίνουμε καλό κακό.

Ας του δίνουμε μόνο καλά, οσο το μπορούμε και το καταφέρνουμε.

 

[T. Kyriakopoulos]

εγώ προσωπικά συμφωνώ με τον δεκάλογο φυσικά εκτός απίστευτων περιπτώσεων που πάντα υπάρχουν στο μεγάλωμα ενός παιδιού.

 

[Maria Pentagiotissa]

Έχω μεγαλώσει δυο παιδιά, εννοείται χωρίς ποτέ να σηκώσω χέρι. Οι μονες φορές που τα ακούμπησα σε περίπτωση μαλώματος, όταν ήταν πολύ μικρά, ήταν για να τα τραβηξω και να τα εμποδίσω να κάνουν κάτι άμεσα επικίνδυνο για τη ζωή τη δική τους ή άλλων, όπως σκαρφάλωμα στα κάγκελα, σπρωξίματα μεταξύ τους, σκάλισμα ηλεκτρικών και τέτοια.

Από κει και πέρα χρειάζεται άπειρη υπομονή, έτσι ώστε αυτά που θα πετύχαινε (κατά την άποψη μερικών) η χειροδικία, να τα πετύχεις με τα λόγια, αλλά όχι όταν το κρίνεις εσύ σκόπιμο ή όταν σε νευριάσουν και θέλεις να ξεσπάσεις, αλλά όταν ψυχολογήσεις το παιδί ότι είναι σε διάθεση που μπορεί να ακούσει. Διαφορετικά τα λόγια δεν πιάνουν τόπο, και μετά έρχεται κανείς και λέει "βλέπεις? Χωρίς λίγο ξύλο δεν γίνεται τίποτα...".

Το μόνο που θέλω να σχολιάσω από τον δεκάλογο είναι ότι, σύμφωνα με το νο.2, ο νόμος που απαγορεύει όλες αυτές τις κτηνωδίες ((Ν.3500/06) φαίνεται να είναι του 2006!!! Καλημέρα, κύριε νομοθέτα, ξυπνήσατε, να σας κάνω ένα καφεδάκι?...:happy_4:

 

[Κώστας Φ.]

Απάντηση: Δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

Μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι υπερ του να χτυπάμε τα παιδιά. Απλά πιστεύω πως το να υψώσεις τη φωνή ή/και να τιμωρήσεις το παιδί με κάποιο τρόπο είναι απαραίτητο σε κάποιες περιπτώσεις. Το καλύτερο θα ήταν πάντα να καταλαβαίνουν με συζήτηση σε ήρεμο τόνο το λάθος τους κλπ αλλά δε συμβαίνει πάντα αυτό - αλλάζει απο παιδί σε παιδί.

Όπως ξαναείπα, πιστεύω ότι κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μας βρίσκονται ήδη εκεί όταν γεννηθούμε. Άλλωστε έρευνες (σε δίδυμα αδέρφια κλπ) έχουν δείξει ότι γενετικά χαρακτηριστικά επηρεάζουν σε κάποιο βαθμό την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου (το IQ του, το αν παρουσιάσει ομοφυλοφιλικές τάσεις κ.α.). Αν αυτό ισχύει τότε το κάθε παιδί χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση και σίγουρα το μεγάλωμά τους και η ανατροφή τους δεν θα πρέπει να ακολουθεί κάποιο "τυφλοσούρτη".

 

[leonmix]

Απάντηση: Δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

Βρε παιδια μιας & ο λογος περι παιδιων,επειδη ειμαι σε ανευρεση
νηπιαγωγειου για την μικρη μου κορη (μενω μενιδι) ψαχνουμε
για κανα καλο ιδιωτικο γυρω στην περιοχη μας,μηπως γνωριζει
κανεις να μου συστησει κανενα??

 

[Regunus]

αααχ.μενιδι πήγα νηπιαγωγίο...το 3ο πρέπει να ηταν.δεν θυμάμαι...πανε και χρόνια

 

[leonmix]

Απάντηση: Re: Δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

αααχ.μενιδι πήγα νηπιαγωγίο...το 3ο πρέπει να ηταν.δεν θυμάμαι...πανε και χρόνια

Και εγω τοτε μενιδι πηγα σε δημοσιο & ηταν μια χαρα αλλα τωρα με τοσα
αλλοδαπα δυστυχως ειμαι αναγκασμενος σε ανευρεση ιδιωτικου νηπιαγωγειου γιαυτο εαν γνωριζει καποιος περιμενω απαντηση.

 

[AndreasL]

Πάντως έχω να παρατηρήσω πως από τότε που είναι στην μόδα οι "μοντέρνες" μορφές διαπαιδαγώγησης, έχει γεμίσει ο κόσμος τσογλάνια και αλήτες που την βία της έχουν ψωμοτύρι.

Συμφωνώ, δυστυχώς σαν κοινωνία έχουμε πάει στο άλλο άκρο.

Εχουμε μεγαλώσει με την χρήση του χαστουκιού και του τραβήγματος του αυτιού και τώρα αυτό μας λένε ότι δεν είναι καλό άρα το παρατήσαμε.

Το χαστούκι ήταν μια μορφή επίπτωσης που το παιδί ήξερε ότι θα εισπράξει εαν η συμπεριφορά του δεν ήταν η πρέπουσα.

Το πρόβλημα είναι ότι τώρα οι περισσότεροι δεν έχουμε αντικαταστήσει το χαστούκι με άλλες μορφές επιπτώσεων/τιμωρίας. Έτσι τα παιδιά μεγαλώνουν και θεωρούν αυτονόητο ότι μπορούν να κάνουν και να συμπεριφέρονται όπως θέλουν χωρίς καμμιά επίπτωση....

Οι συντάκτες του δεκάλογου δεν ασχολήθηκαν με το θέμα αφού το βλέπουν μονόπλευρα.

 

[Γιωργος YODAνδρεαδης]

Εγω θεωρω ως καλυτερη τιμωρια που θα πιασει και τοπο......
την απαγορευση του να κανει κατι που του αρεσει επειδη ειναι τιμωρια...

π.χ. επειδη εκανες "αυτο" δε θα δεις κινουμενα σχεδια σημερα ή δε θα σε παω βολτα...

 

[GF]

...και η απαντηση? "Δεν με νοιαζει! Δεν θελω να κινουμενα/τηλεοραση/βολτα κλπ" !
Καλοοοοο ε?????
Η τιμωρια (βλεπε-ψυχολογικη βια ?? λεω τωρα, δεν ξερω ο πτωχος!) δεν πιανει παντα και σε ολους!

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Απάντηση: Δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

Εγώ σαν Λέων που είμαι και κατά συνέπεια σαν κέρβερος, απαιτώ υπακοή από τους μικρούς προς τους μεγάλους.
Όταν έκανα αταξία μικρός, έτρωγα ξύλο και δεν το ξαναέκανα.
Δεν απέκτησα ψυχολογικά προβλήματα επειδή με έδειρε ο μπαμπάς μου και δεν πιστεύω τις σύγχρονες επιστημονικές προσεγγίσεις του θέματος από κάτι άτεκνες δασκάλες που λένε ότι μόνο με το λόγο μπορούμε να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά.
Πιστεύω στην ρήση "όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος".
Φυσικά χωρίς υπερβολές και κατάχρηση.

 

[antony6]

Με τα παιδιά μου από μικρά προσπαθούσα να βάζω πάντα κάποια όρια. Να προσπαθώ να κάνω ευδιάκριτο σε αυτά το σωστό και το λάθος.

Μόνο μία φορά άφησα το θυμό να με κυριεύσει και χτύπησα τον μεγάλο μου (ένα μέτριο μπάτσο). Την επόμενη μέρα η παλάμη μου είχε αφήσει σημάδια στο μάγουλό του. Το λεω ακόμη και σήμερα και ντρέπομαι. Δεν έχω ξανασηκώσει χέρι ποτέ και ούτε πρόκειται.

Ο λόγος όταν χρησιμοποιείται σωστά έχει εξαιρετικά αποτελέσματα.

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Απάντηση: Δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

Το θέμα είναι όμως όταν ο λόγος δεν έχει καμμιά επίδραση, τι γίνεται;
Πολλοί είναι αυτοί που δεν παίρνουν με τίποτα από λόγια. Μόνο από έργα.

 

[unforgiven]

Όταν ήμουν μικρός ήμουν γενικά ήσυχος. Αλλά όταν χρειαζόταν και καμία ξυλιά έτρωγα και τις φωνές μου έβαζαν. Το γονείς μου πρώτα απ' όλα τους σεβόμουν και μετά τους φοβόμουν, ιδιαίτερα τον πατέρα μου που αρκούσε ένα άγριο βλέμμα για να τα κάνω πάνω μου.
Δεν απέκτησα ψυχολογικά προβλήματα, δεν έμαθα να λύνω τις διαφορές μου με ξύλο, δεν έμαθα να φωνάζω, δεν μίσησα τους γονείς μου, δεν έχω κανένα τραύμα, δεν έχω απωθημένα, δεν νομίζω ότι έκαναν κάτι λάθος...
Χέρι δεν πιστεύω να σηκώσω στο παιδί μου, λόγω ιδιοσυγκρασίας. Αλλά μια ελαφριά στον πισινό δεν έβλαψε ποτέ κανένα.
Είμαι κατά όλων αυτών των ψυχολόγων που λένε διάφορες αρλούμπες, λες και η γενιά μας που έφαγε λίγο ξύλο ή η προηγούμενη που έφαγε πολύ περισσότερο είχε κανένα πρόβλημα.