Ακριβή μου ισορροπία

[Costas Coyias]

Αγαπητοί συνάδελφοι, στο παρόν θέμα προσπαθώ να εκθέσω συνοπτικά τον τρόπο με τον οποίο μπορεί ένας ενισχυτής να αποδώσει ισχύ, και μάλιστα υπό το πρίσμα της απαίτησης συγκεκριμένης κατά περίπτωση στάθμης.

Όπως ανεφέρθη σε προηγούμενο θέμα, δεδομένων και σταθερών των δικών του χαρακτηριστικών, το πόσο δυνατά θα παίξει ένα μεγάφωνο εξαρτάται από την τάση που θα του εφαρμόσουμε στα άκρα του πηνίου φωνής, δηλαδή, από την τάση που παρουσιάζει στην έξοδό του ο ενισχυτής. Στο σημείο αυτό καθίσταται επίκαιρο το ερώτημα, πώς παρουσιάζει ο ενισχυτής αυτήν την τάση στην έξοδό του. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Στην παραπάνω εικόνα αναπαρίσταται σκαρίφημα της αξονικής τομής ενός δυναμικού μικροφώνου. Επέλεξα αυτόν τον τύπο, όχι για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο διότι η Αρχή λειτουργίας του είναι όμοια με αυτήν των κοινών μεγαφώνων, οπότε η εικόνα αυτή είναι μάλλον εύληπτη. Από αριστερά προς τα δεξιά έρχεται ένα ηχητικό κύμα, που αναγκάζει την κυρτή μεμβράνη του μικροφώνου να πάλλεται. Η μεμβράνη συμπαρασύρει το πηνίο που είναι άρρηκτα στερεωμένο επάνω της, οπότε αυτό κινείται μέσα στο μαγνητικό πεδίο που δημιουργούν οι δύο πόλοι του μαγνήτη. Ο ένας πόλος είναι κύλινδρος μέσα στο πηνίο, ενώ ο άλλος είναι κύλινδρος που περιβάλλει το πηνίο.

Όταν δεν υπάρχει κανένας ήχος, το πηνίο μένει ακίνητο, και το σύστημα είναι σε ισορροπία. Όταν το πηνίο αρχίσει να παλινδρομεί, τότε στα άκρα του παρουσιάζεται ηλεκτρική τάση. Η τάση κάθε άκρου σε σχέση με το άλλο είναι αντίρροπη, ενώ και τα δύο άκρα παρουσιάζουν τάση σε σχέση με τη Γη, το δυναμικό της οποίας αναπαρίσταται με το δυναμικό του μαγνήτη. Το πρόσημο της τάσης σε κάθε ακροδέκτη εξαρτάται από τα εξής:

• Την πολικότητα του μαγνήτη, σε σχέση με...
• ... τη φορά των σπειρών του πηνίου, σε σχέση με...
• ... την κατεύθυνση της κίνησης του πηνίου.

Όπως φαίνεται στην εικόνα, όταν ο ένας ακροδέκτης παρουσιάζει θετική τάση σε σχέση με τη Γη, ο άλλος παρουσιάζει αρνητική. Δηλαδή, το μικρόφωνο παράγει διαφορικό σήμα, υπό την έννοιαν ότι, ως ενεργειακή πηγή, η ενέργεια που παρέχει, προκύπτει από τη συνολική διαφορά δυναμικού μεταξύ των δύο ακροδεκτών του πηνίου. Αυτή η λειτουργία συντελείται από καταβολής του μικροφώνου, και το λογικό θα ήταν να ενισχυθεί η τάση και των δύο ακροδεκτών, καθένας με τον δικό του ενισχυτή. Όμως, για τεχνικοοικονομικούς λόγους, αυτό άργησε να συμβεί. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, καθ’ όλη τη διάρκεια της εποχής της λυχνίας κενού, η ενίσχυση πραγματοποιούνταν μόνο στο ένα από τα δύο σήματα του μικροφώνου, με την εξής έννοια. Ο ένας ακροδέκτης συνδεόταν με τη γη, και ενισχυόταν το σήμα του άλλου ακροδέκτη. Έτσι, εάν, για παράδειγμα, η τάση καθενός από τους ακροδέκτες, σε σχέση με τη γη, ήταν 0,1VRMS, τότε, με τον έναν ακροδέκτη δέσμιο στη γη, ένας ενισχυτής καλούνταν να ενισχύσει ένα σήμα 0,2VRMS.

 

[Costas Coyias]

Αποτέλεσμα αυτού του τεχνάσματος είναι η γνωστή μορφή της εξόδου που έχει ένας συνηθισμένος ενισχυτής. Ο ένας ακροδέκτης του σημαίνεται με μαύρο χρώμα, και είναι γειωμένος, ή, για να το πούμε πιο σωστά, παρουσιάζει μηδενική διαφορά δυναμικού σε σχέση με τη Γη, ενώ ο άλλος ακροδέκτης, ο κόκκινος, είναι αυτός που παρέχει ενέργεια, καθώς, σε σχέση με τον μαύρο, παρουσιάζει ηλεκτρική τάση η οποία, αλλάζει πρόσημο σε συνάρτηση με το χρόνο, δίνοντας εναλλασσόμενο ρεύμα. Εξ αυτού του λόγου, αυτή η τοπολογία έχει επικρατήσει να ονομάζεται μονής απόληξης, single ended, καθώς, από τους δύο ενεργούς αγωγούς που συνδέονται στο πηνίο, μόνον ο ένας παρέχει ενέργεια, ενώ ο άλλος είναι ηλεκτρικά δέσμιος με τη γη.

Όμως, αυτή η τοπολογία είναι πολύ περιοριστική ως προς την ισχύ που μπορεί να αποδώσει, δεδομένης της αποδοτικότητας (efficiency) των ενεργών ενισχυτικών στοιχείων. Ας πάρουμε ως παράδειγμα μια λάμπα που αποτελεί πνευματικό παιδί του Μεσοπολέμου. Η 6L6 ξεκίνησε να διατίθεται στην αγορά το 1936, και προδιαγραφόταν με ωφέλιμη ισχύ 10W, υπό κάποιο συγκεκριμένο ανώτατο ποσοστό παραμόρφωσης. Δηλαδή, αυτό το μέγεθος των δέκα βατ είναι η ενεργειακή οροφή αυτής της λάμπας. Αυτό σημαίνει, ότι, εάν ένας ενισχυτής με μια 6L6 στην έξοδό του, οδηγήσει ένα ωμικό φορτίο 8Ω, θα παρουσιάσει τάση 8,9VRMS, και πέραν τούτου ουδέν, υπό την έννοια, ότι για κάθε υποδιπλασιασμό του φορτίου, η ισχύς θα υποδιπλασιάζεται με ανάλογη μείωση τάσης, ώστε να μην υπερβαίνεται η οροφή των 10W. Αυτό σημαίνει, ότι σε φορτίο 8Ω η τάση κορυφής στην έξοδο του ενισχυτή θα είναι...

… και επομένως, η καμπύλη της τάσης θα κυμαίνεται μεταξύ +12,6 και -12,6V, δηλαδή η τάση θα είναι 25,2Vp-p, (peak to peak, από κορυφή σε κορυφή).

 

[Costas Coyias]

Μετά τον Β’ Π.Π. και προς την κατεύθυνση εξεύρεσης λύσεων αύξησης της ισχύος, δηλαδή αύξησης της τάσης στην έξοδο των ενισχυτών, παρουσιάσθηκε η τεχνική push-pull. Με βάση αυτήν την τεχνική, τα δύο τμήματα της καμπύλης, η θετική και η αρνητική ημιπερίοδος, ενισχύονται από ξεχωριστό ενεργό στοιχείο. Έτσι, στο παράδειγμά μας με την 6L6, η τάση των 25,2Vp-p μετατρέπεται πλέον σε τάση κορυφής, οπότε η μέση τάση διαμορφώνεται σε...

... οπότε, σε φορτίο 8Ω, η τάση αυτή μεταφράζεται σε ισχύ...

... πράγμα αναμενόμενο, καθώς με διπλασιασμό της τάσης τετραπλασιάζεται η ισχύς. Για να γίνει κατανοητή η διαφορά, μπορούμε να παραβάλλουμε αυτήν την τοπολογία με το παράδειγμα των ξυλοκόπων. Δηλαδή, ένας ξυλοκόπος, με ένα πριόνι μήκους 1 μέτρου, κόβει έναν κορμό σε 1 ώρα, σπρώχνοντας και τραβώντας ρυθμικά το πριόνι. Δύο ξυλοκόποι, της ίδιας μυικής δύναμης με τον πρώτο, έχοντας ένα πριόνι μήκους 2 μέτρων, όταν, κρατώντας το αντίκρυ, σπρώχνει (push) ο ένας όταν τραβάει (pull) ο άλλος, κόβουν έναν κορμό ίσης διαμέτρου και ίσης σκληρότητας με τον πρώτο, σε διάστημα 15 λεπτών, (1/4 του αρχικού χρόνου).

Βέβαια, μεταπολεμικά, η τεχνολογία των ηλεκτρονικών δεν περιορίσθηκε στην 6L6, αλλά κατασκεύασε νέες υλοποιήσεις, με αυξημένη αποδοτικότητα, ενώ συγχρόνως εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο και την τοπολογία push – pull. Αυτή η τοπολογία πέρασε βέβαια και στα τρανζίστορ, με τη διαφορά, ότι εδώ ονομάζεται συμπληρωματική συμμετρία, καθώς το ένα ενεργό στοιχείο «συμπληρώνει συμμετρικά» το αντικρινό του, αφού, από κατασκευής, το ένα λειτουργεί με ηλεκτρική τάση αντίστροφη του άλλου. Σήμερα, δεν υπάρχει ενισχυτής στερεάς κατάστασης που να μη λειτουργεί με αυτήν την τοπολογία, εκτός ίσως από κάποιες υλοποιήσεις του Nelson Pass.

 

[Costas Coyias]

Ας δούμε τις δύο αυτές τοπολογίες με τρανζίστορ στις παραπάνω εικόνες. Άλλωστε, τα ηλεκτρικά μεγέθη που εκφράζουν την ισχύ είναι τα ίδια, ανεξαρτήτως της τεχνολογίας των ενεργών στοιχείων του ενισχυτή. Καθένα τρανζίστορ είναι σημασμένο χρωματικά με το αντίστοιχο τμήμα της τάσης που ενισχύει, αναφορικά με τα παραπάνω διαγράμματα. Ας σημειωθεί, ότι και στις δύο αυτές τοπολογίες το σήμα είναι μονοτελές, καθώς υλοποιείται ενεργειακά από μια μόνον καμπύλη τάσης, σε σχέση με τη γη. Δηλαδή, ο ενισχυτής εξακολουθεί να έχει μόνον έναν ακροδέκτη «ενεργό», του οποίου η τάση μεταβάλλεται σε σχέση με τον άλλο, που είναι «νεκρός», γειωμένος.

 

[Costas Coyias]

Το επόμενο βήμα φαντάζει προφανές, αν και πήρε δεκαετίες ολόκληρες, για να υλοποιηθεί. Δηλαδή, κάποια στιγμή, όταν το επέτρεψαν οι συνθήκες, από τεχνικής και οικονομικής πλευράς, ο δέσμιος με τη γη ακροδέκτης της ενεργειακής πηγής, (όπως το μικρόφωνο στην παραπάνω εικόνα), έπαψε να είναι συνδεδεμένος με τη γη, και πλέον, το σήμα του άρχισε κι αυτό να ενισχύεται, φυσικά, με άλλον έναν ενισχυτή push-pull. Όμως, αφού η πολικότητά του σε σχέση με τον άλλον ακροδέκτη, στο πέρασμα του χρόνου, είναι αντίστροφη, και μάλιστα με διαφορά φάσης 180 μοίρες, οι σχετικές καμπύλες των τάσεων που παράγουν οι δύο τους είναι όπως σ’ αυτήν την εικόνα. Εδώ πλέον, η εκμεταλλεύσιμη τάση είναι η τάση peak to peak ενός single ended push pull ενισχυτή, καθώς έχουμε δύο ενισχυτές push-pull (που ισοδυναμούν με έναν στερεοφωνικό) σε αντίθετη φάση, που ενισχύουν ένα διαφορικό σήμα. Έτσι, για τα ίδια ηλεκτρικά μεγέθη, αλλά με διπλάσιο αριθμό (και διπλάσιο κόστος) ηλεκτρονικού υλικού, από τον push-pull, και αντιστοίχως τετραπλάσιο από το υλικό του αρχικού single ended, η ισχύς διαμορφώνεται σε...

Επιστρέφοντας στο παράδειγμα των ξυλοκόπων, εδώ έχουμε δύο πριόνια, καθένα από τα οποία χειρίζεται ένα ζευγάρι ξυλοκόπων, τα οποία κόβουν μέσα στην ίδια κοπή, και κόβουν τον κορμό σε 1/16 της ώρας, δηλαδή σε 3 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα.

Ένας τέτοιος ενισχυτής, ένας διαφορικός ενισχυτής ισχύος, δεν έχει βέβαια τρεις ακροδέκτες, όπως το μικρόφωνο που τον οδηγεί, αλλά εξακολουθεί να έχει δύο, όπως και οι προκάτοχοί του. Η βασική διαφορά έγκειται στο γεγονός, ότι εδώ και οι δύο ακροδέκτες είναι ενεργοί, έχουν τάση και οι δύο, αλλά ο ένας αντίθετα προς τον άλλο. Βέβαια, για να μη δημιουργήσει απορίες στον χρήστη, ο κατασκευαστής του ενισχυτή μάλλον θα ακολουθήσει την πεπατημένη, όσον αφορά τη σήμανση των ακροδεκτών ηχείων, και έτσι, ο ακροδέκτης που ενισχύει το σήμα Line του μικροφώνου θα είναι κόκκινος, ενώ ο άλλος, που θα ενισχύει το σήμα Return, θα είναι μαύρος. Όμως, θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα, ώστε ο μαύρος ακροδέκτης, που είναι και αυτός Live, και όχι Neutral (ουδέτερος ως προς τη γη), να μην έλθει σε επαφή με το σασί της συσκευής, διότι τότε θα έχουμε βραχυκύκλωμα της μιας φάσης, του σήματος της μιας καμπύλης.

 

[Costas Coyias]

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ο Classe CAM400 είναι ένας μονομπλόκ τελικός, που προδιαγράφεται με ισχύ 400W στα 8Ω. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτό το φορτίο είναι σε θέση να αναπτύξει τάση RMS ίση με...

Ή τάση κορυφής ίση με...

Όμως, τα ενεργά στοιχεία ισχύος του ενισχυτή αυτού τροφοδοτούνται με συμμετρική τάση ±56Volt. Έτσι, σε τοπολογία single ended push pull, αυτός ο ενισχυτής δεν μπορεί να αποδώσει 400W. Η εξήγηση είναι ότι τα αποδίδει με διαφορική τοπολογία. Έτσι, η ωφέλιμη τάση είναι 56-(-56)=112Volt. Άρα, θεωρητικά, ο ενισχυτής είναι ικανός να δώσει συνεχή μέση ισχύ...

Από τα 400 έως τα 785W, το στάδιο εξόδου του ενισχυτή έχει ένα φαινομενικά πολύ μεγάλο headroom, καθώς αυτή η ισχύς μπορεί να είναι αδύνατο να αποδοθεί, για διαφόρους λόγους, όπως η θερμική συμπεριφορά των τρανζίστορ εξόδου, η θερμική τους αντοχή και οι αποδεκτές παραμορφώσεις.

Δείτε το εσωτερικό αυτού του ενισχυτή. Το ήμισυ ενός εκάστου των πλευρικών τοιχωμάτων του καταλαμβάνεται από ένα ψυγείο. Παρατηρήστε ότι στο επάνω μέρος των ψυγείων φαίνονται βιδωμένα 8 τρανζίστορ εξόδου, καθώς και δύο τρανζίστορ οδήγησης. Μια όμοια συστοιχία συμπληρωματικών τρανζίστορ βρίσκεται στην κάτω πλευρά του ψυγείου. Καθένα από αυτά τα δύο ψυγεία θα μπορούσε να είναι το κανάλι ενός στερεοφωνικού single ended push pull ενισχυτή. Εδώ, και τα δύο αυτά module ενισχύουν το ισορροπημένο διαφορικό σήμα ενός μόνον καναλιού.

 

[Joseph]

Απάντηση: Ακριβή μου ισορροπία

:respect:
Αν. Γενικέ
Καρντάση κάρφωσέ το!!!

 

[Costas Coyias]

Το ίδιο συμβαίνει και με τον Symphonic Line Kraft 250, ένα άρθρωμα ισχύος του οποίου βλέπετε εδώ. Τα τρανζίστορ ισχύος είναι τοποθετημένα περιμετρικά της κύριας πλακέτας, έξι και έξι ανά ημιπερίοδο, στην δεξιά και την αριστερή πλευρά της πλακέτας. (Μάλλον πρόκειται για πλακέτα επίδειξης, καθώς λείπουν τα σχετικά πατάκια, ενώ κάποια τρανζίστορ ισχύος δεν είναι καν βιδωμένα στο ψυγείο). Πρόκειται για τα δημοφιλέστατα Sanken Α1216 / C2922, που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε συσκευές κάθε τιμής, από τους μικρούς ολοκληρωμένους της Cambridge και της Audiolab, έως τους μεγάλους ενισχυτές πολλών κατασκευαστών, όπως η SL, η Plinius, η Luxman, κ.ά. Με τρία τέτοια τρανζίστορ ανά ημιπερίοδο, (συνολικά 12 τρανζίστορ για δύο κανάλια) ο single ended push pull Luxman MO3 αποδίδει ισχύ 200W στα 8Ω ανά κανάλι. Εδώ, με έξι τέτοια τρανζίστορ ανά ημιπερίοδο, και δύο τέτοια αρθρώματα σε διαφορική τοπολογία, (σύνολο 24 τρανζίστορ για ένα κανάλι), ο Kraft 250, σε πιο «πλούσια τάξη Α» απ’ ό,τι ο MO3, αποδίδει επίσης 200W στα 8Ω, διπλασιάζοντας το ρεύμα του στα 4Ω.

 

[Costas Coyias]

Να και το εσωτερικό του Karan I180. Αυτός είναι ολοκληρωμένος ενισχυτής και είναι επίσης πλήρως διαφορικός, δηλαδή balanced από την είσοδο έως την έξοδο. Φέρει τα ίδια τρανζίστορ ισχύος με τον Kraft 250, αλλά μόνον ένα ανά ημιπερίοδο. Επομένως, φέρει τέσσερα τρανζίστορ ανά κανάλι, η τροφοδοσία καθενός από τα οποία φιλτράρεται από έναν μεγάλο ηλεκτρολυτικό πυκνωτή, (και οι 8 πυκνωτές εντοπίζονται πίσω από το κέντρο της πρόσοψης). Και όμως, με τόσο λίγα τρανζίστορ, και αυτός ο ενισχυτής προδιαγράφεται με 200W στα 8Ω, αλλά αυτό το μέγεθος εκφράζει την ενεργειακή οροφή του ενισχυτή, καθώς η ισχύς του παραμένει η ίδια στα 4Ω, κάτι που σημαίνει ότι ο ενισχυτής παρουσιάζει πολύ μεγάλη πτώση τάσης. Βλέπετε, ο κατασκευαστής του έκανε το σφάλμα να ανακοινώσει την οριακή ισχύ του ενισχυτή, με αποτέλεσμα το προϊόν του να φάει μια ρετσινιά «λαμπάτης συμπεριφοράς» από γνωστό «ριβιούερ» του χώρου, που έχει μπερδέψει τα βατ με τα στραγάλια. Διαβάστε εδώ, για το συγκεκριμένο «ριβιού». Φυσικά, η αλήθεια είναι ότι αυτός ο ενισχυτής είναι εξαιρετική υλοποίηση, αφού αποδίδει 200W στα 4Ω, και 100W στα 8Ω. Επίσης, παρατηρήστε τη σήμανση των ακροδεκτών εξόδου κάθε καναλιού, όπου, ο ένας είναι σημασμένος με κόκκινο και με εκείνο το χαζό (+), και ο άλλος είναι μαύρος και σημαίνεται με (-). Η διαφορά από το σύνηθες είναι, ότι όλοι οι ακροδέκτες σημαίνονται με το σήμα της τάσης, το σημείο του κεραυνού, αφού όλοι είναι Live.

Τελικά, πέραν του κατασκευαστικού κόστους, η τοπολογία balanced δεν έχει άλλο μειονέκτημα, αρκεί να δοθεί προσοχή σε κάποια σημεία, ενώ, εκ φύσεως, τα καλώδια μεταφοράς τέτοιου σήματος είναι αναίσθητα στο θόρυβο...

 

[Costas Coyias]

Ωχ, διόρθωση. Το σωστό σχήμα του balanced push pull δεν είναι αυτοεκειδά, αλλά ετουτοεδωνά...

 

[Μιχαλης Σπερτος]

Ωχ, διόρθωση. Το σωστό σχήμα του balanced push pull δεν είναι αυτοεκειδά, αλλά ετουτοεδωνά...

Το common -σημειο χ- συνδεεται πουθενα ??

 

[Κώστας Φ.]

Απάντηση: Ακριβή μου ισορροπία

Πολύ ενδιαφέροντα και κατατοπιστικά όλα αυτά, Κώστα!
Ευχαριστούμε! :cool_4:

Μία ερώτηση...
Στην περίπτωση ενισχυτών που μπορούν να δουλέψουν και balanced και un-balanced τι ακριβώς γίνεται? Σε un-balanced σύνδεση απλά μένει άπραγος ο μισός ενισχυτής?! Απίθανο μου φαίνεται κάτι τέτοιο διότι μιλάμε για χοντρο waste των τρανζίστορ. Επίσης, σε τέτοια περίπτωση, θα έπρεπε να δηλώνουν και τα "μειωμένα" spec του ενισχυτή όταν αυτός εργάζεται σε "unbalanced mode" - που δεν το έχω δει κάπου.
Μήπως απλά δεν πρόκεται για fully balanced υλοποιήσεις αλλά κάτι διαφορετικό και τι είναι αυτό το διαφορετικό?

Για παράδειγμα, ορίστε ένας τελικούλης που ξέρω ότι σου αρέσει κι εσένα (να πάρουμε 2 να μας κάνουν καλύτερη τιμή):

...και τα specs που δίνει ο κατασκευαστής:

Dual Mono, 16 τρανζίστορ ανά κανάλι (φαίνονται τα 8 στην φωτογραφία, φαντάζομαι τα υπόλοιπα 8 είναι στην κάτω πλευράης ψύκτρας) σε τάξη Α, 100W στα 8Ω, "can be driven balanced and unbalanced".

:?:




[Τα του slew rate θα τα πιάσουμε σε επόμενο μάθημα ε?! :happy_6: ]

 

[Κώστας Φ.]

Απάντηση: Ακριβή μου ισορροπία

Μήπως απλά δεν πρόκεται για fully balanced υλοποιήσεις αλλά κάτι διαφορετικό και τι είναι αυτό το διαφορετικό?

Ή μήπως, πολύ απλά, το πως θα παίρνει το input δεν έχει σχέση με το πως θα γίνει η ενίσχυση παρα-μέσα? :crazy_1:

 

[Costas Coyias]

Re: Απάντηση: Ακριβή μου ισορροπία

Πολύ ενδιαφέροντα και κατατοπιστικά όλα αυτά, Κώστα!
Ευχαριστούμε! :cool_4:

Μία ερώτηση...
Στην περίπτωση ενισχυτών που μπορούν να δουλέψουν και balanced και un-balanced τι ακριβώς γίνεται? Σε un-balanced σύνδεση απλά μένει άπραγος ο μισός ενισχυτής?! ]

Όχι. Εάν ο ενισχυτής είναι fully balanced, από το βύσμα της unbalanced σύνδεσης, το σήμα οδηγείται παράλληλα στα δύο τμήματα του ενισχυτή, αλλά σε δύο μορφές. Στην «κανονική», οδηγώντας το τμήμα Line, και ανεστραμμένο, οδηγώντας το τμήμα Return.

Εάν είναι ψευδο – balanced, τότε από το βύσμα XLR ενισχύεται μόνον το σήμα Line, ή αθροίζονται και τα δύο σήματα, με τον κατάλληλο υποβιβασμό τάσης.

Μιχάλη, τα τελικά στοιχεία ενίσχυσης όχι. Τροφοδοτούνται από τη συμμετρική τάση στα άκρα, και ανάμεσα παίρνουμε την έξοδο.

 

[Costas Coyias]

20log(Vout/1,41)=26<=>Vout=28.133V

Ρε συ, αλήθεια λέει ο Ιταλός... :happy_9:

Άρα, αυτός ο ενισχυτής, οδηγούμενος σε πλήρη έξοδο και στα δύο κανάλια του, και υπό τον περιορισμό των παραμορφώσεων που ανακοινώνονται, παρουσιάζει τάση 28,2VRMS σε φορτίο ίσο ή μεγαλύτερο των 2Ω. Ωραίο πράμα...

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Ακριβή μου ισορροπία

[Τα του slew rate θα τα πιάσουμε σε επόμενο μάθημα ε?! :happy_6: ]

εκεί να δεις τι γέλιο θα πέσει...

 

[Μιχαλης Σπερτος]

Re: Απάντηση: Ακριβή μου ισορροπία

Μιχάλη, τα τελικά στοιχεία ενίσχυσης όχι. Τροφοδοτούνται από τη συμμετρική τάση στα άκρα, και ανάμεσα παίρνουμε την έξοδο.

Kωστα, ωραια δουλεια αλλα -sorry to say so- το κυκλωμα που δειχνεις απλα δεν δουλευει, διοτι δεν υπαρχει ΑΝΑΦΟΡΑ στο common (πες το ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ εαν σε βολευει) του σηματος της γεννητριας (πχ ενος μικροφωνου)
ΓΙΑ να δουλεψει πρεπει να συνδεθει το common -σημειο Χ- σε καταλληλο σημειο στην γεννητρια, η οποια πρεπει να διαθετει BALANCED εξοδο (3 ακροδεκτες : Ενας κοινος που θα συνδεθει σε δυναμικο μηδεν -αυτος που λειπει στο σχημα, και δυο που φερουν ισα σε πλατος Αντιφασικα σηματα).

ΚΑι βεβαια το κυκλωμα αυτο δεν ειναι τιποτε διαφορετικο απο το γνωστο κυκλωμα Γεφυρας, που μπορει να γινει για καθε ζευγαρι ομοιων Ενισχυτων PUSH PULL, με διαφορικο Ενισχυτη στην Εισοδο (δηλαδη στο 99% των Ενισχυτων Solid State εαν γεφυρωσεις τα δυο καναλια)

 

[Costas Coyias]

Βρε Μιχάλη, ένα σκαρίφημα είναι, όχι σχέδιο. Να το κάνω μπλοκ διάγραμμα;

 

[Μιχαλης Σπερτος]

Με λιγα λογια οι Ενισχυτες αυτου του τυπου (και αυτης της Ισχυος) ειναι σαν να παιρνεις ΔΥΟ ιδιους στερεοφωνικους Ενισχυτες, τους βαζεις σε διαταξη Γεφυρας, και εχεις πλεον ΕΝΑ καναλι με αυτους τους δυο.
Αυτο γινεται για να χρησιμοποιηθουν πολλα μικρα τρανζιστορ στην θεση λιγων και Ισχυροτερων καθως τα τελευταια αφενος σπανιζουν, αφετερου ειναι δυσαναλογα ακριβα, ειτε δεν υπαρχουν τοσο δυνατα τρανζιστορ με τις ακουστικες ιδιοτητες συγκεκριμενων δημοφιλων τυπων.

 

[Μιχαλης Σπερτος]

Παραπερα η τεχνικη αυτη ειναι η ιδια που χρησιμοποιειται στα Ραδιοκασσετοφωνα / ΡαδιοCD ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ.
Εκει ο περιορισμος δεν προερχεται απο την Ισχυ των Τρανζιστορ αλλα απο την ταση τροφοδοσιας = 12Βολτ μπατταρια.
Εαν το επιπεδο (και η τιμη) της συσκευης δεν δικαιολογει μετατροπη της τασης των 12Βολτ σε πχ +/- 40 Βολτ μεσω διακοπτικου τροφοδοτικου, τοτε πρεπει να αρκεστει ο κατασκευαστης στα 12Βολτ.
Ποια ειναι ομως η μεγιστη Ισχυς που μπορει να εχει ενας Ενισχυτης με μονη τροφοδοσια 12 ΒΟΛΤ ?
Το απολυτως υψηλοτερο σημα που μπορουμε να παρουμε στην Εξοδο του ειναι 11 Volt Peak-to-Peak (το 1 Volt το κρατανε τα τρανζιστορ σαν φορο). = 3.9 Volt RMS => 1.9 Watt @ 8Ω ή 3.8 Watt @ 4Ω
Με δυο καναλια τεtοιων Ενισχυτων ομως, σε διαταξη Γεφυρας μπορουμε να παρουμε καλλιστα 15 Βαττ σε καθε καναλι του Ραδιοκασσετοφωνου.
Αυτη η πρακτικη ακολουθειται εδω και δεκαετιες και εχει προπολλου ενσωματωθει στις μοντουλες IC Power Amplifiers για μεχρι 12-16 Βαττ.

Τιποτε το καινον λοιπον. Αξιζει βεβαιως μια αναφορα σε αυτα τα θεματα, καθως οι τεχνικοι τα βρισκουν μπροστα τους προκειμενου να καλυψουν την (λογω ματαιοδοξιας) αναζητηση ΤΕΡΑΤΩΔΩΝ Ισχυων για τις Ηλεκτροκολλησεις ... συγνωμμη Ενισχυτες για σπιτικες Ακροασεις με ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ transducers σαν φορτια, με αντιστασεις που πλησιαζουν το βραχυκυκλωμα (μωρε μπραβο στην Τεχνολογικη Μαγκια αυτων που τους πλασσαρισαν !!!!)
Και για να μην ξεχνιουνται μερικοι, οι ενισχυτες αυτοι κατασκευαζονται να μοιαζουν με Ηλεκτροκολλησεις
:crazy_3: :crazy_3: :crazy_3: