ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

[Gebreselassie]

Ο ρυθμός εξέλιξης των ηχείων, του πιο σημαντικού κομματιού της ηχητικής αλυσίδας, οφείλει να ακολουθήσει τους νόμους και τις τάσεις της αγοράς. Αυτό, παρά τους φόβους των περιχαρακωμένων παροικούντων πάσης μορφής (πιουρίστες, φουλρειντζάκηδες, πανελάκηδες, μονιτοράκηδες κλπ), δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Είναι σχεδόν αδύνατο όμως, να πείσεις τον μέσο χομπίστα, ότι οποιαδήποτε εξέλιξη καταργεί φετιχιστικά ή τεχνολογικά πρότυπα του παρελθόντος, δεν συνεπάγεται απαραίτητα υποβάθμιση του ηχητικού αποτελέσματος. Αυτό λειτουργεί όμως και αμφίδρομα. Όταν εκ των πραγμάτων η θέα μιας ηλεκτροστατικής μεμβράνης λίγων τετραγωνικών εκατοστών, προκαλεί αδιαφορία στον χαϊφιντελίστα, τότε οι κατασκευαστές ηλεκτροστατικών ηχείων νέας τεχνολογίας, θα κοιτάξουν να απευθυνθούν σε άλλες αγορές, σχεδιάζοντας προϊόντα που έχουν ως βασικό κριτήριο το lifestyle και όχι την ηχητική απόδοση. Δηλαδή δεν θα κάτσουν να σκάσουν ούτε θα χρεοκοπήσουν γιατί εμείς είμαστε οπισθοδρομικοί και επιφυλακτικοί στις αλλαγές. Τα παραδείγματα πολλά. Δεν είναι δυνατόν ας πούμε ο οποιοσδήποτε πολυκάναλος ενισχυτής του πωπού, να ενσωματώνει ψηφιακά καλούδια που λείπουν από συσκευές 100πλάσιου κόστους. Και αυτό τελικά δεν γίνεται γιατί φταίνε οι κατασκευαστές, αλλά γιατί φταίνε οι χομπίστες.

Εν κατακλείδι, δυστυχώς νομίζω ότι οι όποιες αλλαγές στα ηχεία, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε consumer καταστάσεις, δεν ακολουθούν κατ’ ανάγκη τις τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά αποκλειστικά τους νόμους της αγοράς. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος γιατί οι επαγγελματίες είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.

...

 

[vastsar]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Βασιλη κατ αρχην συγχαρητηρια για το ακρως ενδιαφερον θεμα και τον τροπο που το προσεγγισες.
Θελω να βαλω εναν πολυ απλο προβληματισμο. Στην εποχη της βιομηχανικης κατασκοπειας, εαν καποιο ηχητικο συστημα εχει εμφανες πλεονεκτημα δεν θα ηταν λογικο ολες οι εταιρειες να τεινουν προς τα εκει που υπαρχει το πλεονεκτημα προσπαθοντας να ειναι "μεσα" στις εξελιξεις και να μην χασουν καποιο κοματι απο την πιτα?
Εαν το Blue Ray ειναι μια εξελιξη στην εικονα (κατα κυριο λογο) και στον ηχο, βλεπουμε οτι υπαρχει μια ταση ολων των εταιριων να οδηγουνται σ αυτη την λυση.
Εαν τα πραγματα ειναι οπως τα περιγραφεις τοτε σε μια πενταετια ολες οι μεγαλες εταιριες θα στραφουν σε μαγνητοστατικα η ηλεκτροστατικα ηχεια. Τουλαχιστον οσον αφορα το hi end (και θα ειναι και πιο φθηνο). Επειδη ομως τα εν λογω ηχεια ειναι πολλα χρονια στο εμποριο με διαρκεις βελτιωσεις ωστοσο δεν βλεπω να εχουν αποκτησει τετοιο προβαδισμα ηχητικα που να το συνδιασουν αναλογα και με πωλησεις. Ουτε υπαρχει η ταση των εταιριων που αναφερω πιο πανω.
Εαν κρινουμε τα πραγματα εκ του αποτελεσματος (ηλεκτροστατικα-μαγνητοστατικα απο τη μια και κλασικα ηχεια απο την αλλη) θα λεγουμε οτι υπαρχουν δυο δρομοι καλοι αλλα υπαρχουν τρυπες (μικρες) και στους δυο δρομους, που ο οδηγος ακομη δεν εχει καταληξει με σιγουρια ποιος απο τους δυο δρομους ειναι καλυτερος.
Επειδη παντου αναφερεις τα πραγματα με το ονομα τους, αφησες μονο καποιον ελληνα κατασκευαστη-πρωταγωνιστη ανωνυμο, αν και σε πολλους ισως αυτονοητο, νομιζω ομως οτι θα επρεπε να αναφερεις το ονομα του.
Κατα την ταπεινη μου αποψη εξελιξη υπαρχει. Πιθανον στα ηχεια που αναφερεις να υπαρχει μεγαλυτερη εξελιξη, χωρις να συνεπαγεται και υπεροχη εναντι του κλασικου ηχειου. Αυτο το λεω γιατι για παραδειγμα εαν ενας αθλητης αλματος επι κοντω πηδαει 5 μ και ενας αλλος πηδαει 3μ. μετα απο ενα χρονο ο αθλητης με τα 5 μ πηγε στα 5,20 και ο αλλος πηγε στα 4,30 οπως καταλαβαινεται ο πρωτος αθλητης δεν ειχε την ιδια εξελιξη με τον 2ο αλλα εξακολουθει και προηγειται του 2ου.
Θα ηθελα να σε ρωτησω και κατι ισως ψιλοασχετο. Σε μικρες μοναδες ηχειων των 30 ευρω εως 300 γιατι δεν βλεπουμε κι εκει ηχεια με μεμβρανες?

 

[oppohellas]

Στην ερωτηση του Βασιλη θα απαντησω ναι, μονολεκτικα.

Και συνεχιζω με το τι συμβαινει εδω και χρονια με τα ηχεια.
Και εχει να κανει με τη κατασκευη των μοναδων ( woofer-mid-tweeter-crossover ).
Σημερα λοιπον οι κατασκευαστες,
1. φιαχνουν ακομα τις δικες τους μοναδες. Στις περισσοτερες των περιπτωσεων μιλαμε για ακριβα ηχεια.
2. σχεδιαζουν τα προτοτυπα, τεσταρουν, αλλα τα δινουν αλλου για παραγωγη.
3. χρησιμοποιουν επωνυμες μοναδες, αναγνωρισμενες για την ποιοτητα και παιζουν με τη καμπινα για να δωσουν τη δικη τους αποψη στον ηχο
4. αγοραζουν bulk μεγαφωνα απο τη Κινα και φιαχνουν ηχεια.

Μερος δευτερο, η καμπινα.
Οι εποχες αλλαξαν, τα ηχεια μικριναν σε διαστασεις, το waf πολλαπλασιαζεται...
Ποιος θα τολμισει σημερα να πει στη γυναικα του οτι θα κουβαλησει στο σπιτι ηχεια με 12+ ιντσες woofer ( υπαρχουν ακομα ....).
Ετσι λοιπον οι μοναδες μικρυναν και οι κατασκευαστες παλευουν με τη σχεδιαση της καμπινας περισσοτερο και οσο παει το μεγαφωνο να κατεβουν πιο χαμηλα.
Εκει εχουμε εξελιξη με διαφορες κατασκευες.
Ετσι μπηκε στη ζωη μας το subwoofer που εκτος απο το σινεμα βοηθαει και τα μικρα πλεον ηχεια να αποδωσουν τα πρεποντα.

Εγω σαν παλιος δεν εγκαταλειπω το τερατακι μου με το 15ιντσο woofer, που παρακαλω, η καμπινα ειναι κενη, χωρις ιχνος αποσβεστικου υλικου, παρα μονο ενα bass-reflex πισω. Και η πλακα ειναι οτι τα ηχεια ειναι και αορατα, θα μου πειτε μας δουλευεις ? Οχι, απλα τα περνανε για ντουλάπες αχχαχαχααααα

Τελος η εξωτερικη σχεδιαση και οψη.
Ο καθενας με το δικο του στυλ. Εξελιξη ναι ισως, μονο στο design.
Να και η δικη μου αποψη για τα επομενα ηχεια ...πριν με πεταξει εξω....:143:

 

[Βασίλης Χουρμουζιάδης]

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Βασίλη δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς μαζί σου, ειδικώτερα δε όταν αναφέρεις τα συγκεκριμένα Yamaha και Sony.

Προτού όμως αρχίσουν κάποιοι να ψάχνουν στο e-bay για τα Yamaha ( εάν δεν το έχουν κάνει ήδη ! :105: ) πιστεύω ότι κάποια σημαντικά βήματα έχουν γίνει.

Η βελτίωση των συστημάτων μέτρησης, σχεδίασης και ποιοτικού ελέγχου, επέτρεψε σημαντικές βελτιώσεις στην συνολική σχεδίαση, κατασκευή και ποιοτικό έλεγχο του τελικού προϊόντος.

Απο το Yamaha δεν έχω πρόσφατες ακουστικές παραστάσεις, αλλά θα ήθελα πολύ να μάθω πώς θα σταθούν δίπλα σε μία μοντέρνα σχεδίαση στην οποία ενσωματώνονται κάποιες απο τις σημαντικότερες εξελίξεις ( εξελιγμένο DSP, αδρανή κουτιά κλπ). Είναι πράγματι καλύτερο συνολικά απο ένα αντίστοιχο σύγχρονο ;

Θα ήταν πολύ χρήσιμο εάν κάποιος συνέκρινε τις μονάδες που αναφέρεις ( Yamaha, Sony ), με κάποιες σύγχρονες μέσω διάφορων διαδεδομένων μετρητικών πχ. Klippel.

Αυτή η σύγκριση θα μας έδινε μία καλή ιδέα για την ουσιαστική εξέλιξη των μεγαφώνων.

 

[Βασίλης Χουρμουζιάδης]

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Σε επίπεδο χροιών; :137:

...

Διαφωνείς άθλιε; :111:




:116:

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Σίγουρα η εξέλιξη των ηλεκτροδυναμικών ηχείων είναι μηδενική, τα τελευταία χρόνια. Το μοναδικό καινοτόμο προϊόν ήταν τα ηχεία NXT, αλλά κάπου η όλη προσπάθεια εξέλιξης τους έχει μείνει πίσω.

Τώρα για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, εγώ περιμένω τα ψηφιακά ηχεία. Ο Κος Μουρτζόπουλος είναι ίσως ο μοναδικός ακαδημαϊκός εν Ελλάδι που κοιτάει μπροστά...

 

[Gebreselassie]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Διαφωνείς άθλιε; :111:




:116:

Όχι προς Θεού!
Πάντα έλεγα άλλωστε, πως υπάρχουν έντονες διαφορές μεταξύ των δύο μοντέλων στην απόδοση των ανδρικών συριστικών S. Τα γυναικεία έχω την αίσθηση ότι πεισμάτωσαν κι έμειναν ίδια. :137:

...

 

[Τσαντουλής Βασίλης]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

.........Θελω να βαλω εναν πολυ απλο προβληματισμο. Στην εποχη της βιομηχανικης κατασκοπειας, εαν καποιο ηχητικο συστημα εχει εμφανες πλεονεκτημα δεν θα ηταν λογικο ολες οι εταιρειες να τεινουν προς τα εκει που υπαρχει το πλεονεκτημα προσπαθοντας να ειναι "μεσα" στις εξελιξεις και να μην χασουν καποιο κοματι απο την πιτα?
................................
Εαν τα πραγματα ειναι οπως τα περιγραφεις τοτε σε μια πενταετια ολες οι μεγαλες εταιριες θα στραφουν σε μαγνητοστατικα η ηλεκτροστατικα ηχεια. Τουλαχιστον οσον αφορα το hi end (και θα ειναι και πιο φθηνο). Επειδη ομως τα εν λογω ηχεια ειναι πολλα χρονια στο εμποριο με διαρκεις βελτιωσεις ωστοσο δεν βλεπω να εχουν αποκτησει τετοιο προβαδισμα ηχητικα που να το συνδιασουν αναλογα και με πωλησεις. Ουτε υπαρχει η ταση των εταιριων που αναφερω πιο πανω.
Εαν κρινουμε τα πραγματα εκ του αποτελεσματος (ηλεκτροστατικα-μαγνητοστατικα απο τη μια και κλασικα ηχεια απο την αλλη) θα λεγουμε οτι υπαρχουν δυο δρομοι καλοι αλλα υπαρχουν τρυπες (μικρες) και στους δυο δρομους, που ο οδηγος ακομη δεν εχει καταληξει με σιγουρια ποιος απο τους δυο δρομους ειναι καλυτερος.
................................................ .
.........

Δεν μίλησα για εμφανή πλεονεκτήματα των μαγνητοστατικών

και των ηλεκτροστατικών απέναντι στα ηλεκτροδυναμικά (αν και σε

κάποιους (όχι όλους) ηχητικούς και εργαστηριακούς τομείς

υπάρχουν και αυτό είναι αναμφισβήτητο ).

Μίλησα απλά και μόνον για το γεγονός ότι στην μία σχολή

έχουμε εμφανή εξέλιξη και στην άλλη όχι.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπάρχουν σήμερα εξαιρετικά

ηλεκτροδυναμικά ηχεία.

.....

Σε σχέση με τις έρευνες αγοράς και την βιομηχανική "κατασκοπία"

τα πράγματα είναι απλούστατα! Αντιγράφουμε-προσεγγίζουμε

αυτό που πουλάει.Και αυτό δεν είναι πάντα το καλύτερο από

την audiophile σκοπιά.

Αν μια εταιρία audio κρίνει ότι πουλάει το ipod και τα

παρελκόμενά του τότε εκεί θα κατευθυνθεί και όχι π.χ. σε μια

αποτελεσματικότερη αξιοποίηση του SACD.Παράδειγμα ισχυρό οι

τελευταίες επιλογές της WADIA, της KRELL, της B&W κ.λ.π.

Άρα το κίνητρο είναι η εμπορευσιμότητα και όχι η παραγωγή

υψηλής ποιοτητας εξελιγμένου προιόντος.

Για αυτό άλλωστε και η YAMAHA και η SONY εγκατέλειψαν

τις κατασκευές που στηρίχτηκαν στα καταπληκτικά μεγάφωνα

που προανέφερα. Γιατί εμπορικά τέτοιου είδους προιόντα δεν

τις ενδιαφέρουν την εποχή αυτή.

...........

Πολύ μικρά ηχεία μαγνητοστατικά των 30 Eu είναι αδύνατον

να κατασκευαστούν. Ένας λόγος από τους πολλούς είναι το

κόστος των πολλών μαγνητών νεοδυμίου που απαιτούνται.

Το ίδιο και για πολύ μικρά ηλεκτροστατικά των 30Eu. Φαντάσου

μόνο ότι απαιτειται για αυτά μετασχηματιστής εισόδου και

τροφοδοτικό για την φόρτιση των ηλεκτροστατικών

μεμβρανών.....

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Κάποτε υπήρχε ένα πολύ καλό αυτοκίνητο, που το έλεγαν Μάντα γκέ-τέ-έ. Είχε άγρια, μουράτη εμφάνιση, πολύ καλή ποιότητα μηχανικών μερών, μάλλον αυστηρό και απέριττο –γοτθικό γαρ- εσωτερικό, και κινητήρα 1.9 λίτρων με ισχύ 110 ίππων. Ήταν πανάκριβο, ροπάτο και με μέτρια αεροδυναμική, (με κόντρα άνεμο η Αλφέττα του έριχνε στ’ αυτιά), αλλά γενικά είχε πολύ καλό όνομα, ειδικά στις γνωστές ψωνάρες που επέμεναν στη φιλοσοφία «θέλω – γερμανικό – κι – ας – χρεώνουν – εξτρά – ακόμα – και – τον - αναπτήρα». Σήμερα τα 110 άλογα -κι ακόμα περισσότερα- είναι ψωμοτύρι με μόλις 1.6 ατμοσφαιρικά λίτρα, σε τιμή ευρείας κατανάλωσης και χωρίς τη χρήση καμιάς εξωτικής λύσης, ενώ ένα πολύ μεγάλο μέρος της τεχνολογίας κινητήρων είναι κτήμα ακόμη και των ταπεινών απωανατολιτών μηχανικών της χερσονήσου της Ινδοκίνας, (οι οποίοι τότε αγόραζαν κινητήρες από τη GMC). Μάλιστα, για παράδειγμα, τέτοιοι κινητήρες, 110 ίππων, κινούν αμφότερα τα Peugeot 308 και Mazda 3, με τη διαφορά ότι το πρώτο γέρνει στις στροφές σαν βάρκα και σου στέλνει την ψυχή στο στόμα, και το σαζμάν του βουίζει σαν μελίσσι πάνω από τα 150, ενώ το δεύτερο είναι συμμαζεμένο, προβλέψιμο στο όριο, λιγάκι πιο άσχημο, αλλά και με σαφώς πιο αθόρυβο σαζμάν, με μια λέξη, αυτοκίνητο, αντί για πολιτισμένο κουτί με ρόδες.

Κάποτε υπήρχε ένα πολύ καλό ηχείο που το έλεγαν Κέφ εκατόν πέντε, και το μόνο που μπορούσε ήταν να φτάσει κάπου στα 105-107dB στο ένα μέτρο. Σήμερα, τα 105 ντεσιμπέλ στο ένα μέτρο είναι ψωμοτύρι από μια πλειάδα ηχείων που κινούν τον αέρα με κάποιους υπέροχους, σύγχρονους κινητήρες, ενώ η οροφή της στάθμης εντοπίζεται κοντά στα 123dB, προφανέστατα απορροφώντας υψηλότερη ισχύ. Ο κόσμος του κεφ 105 έβριθε μικρών αναιμικών ενισχυτών που αδυνατούσαν να το οδηγήσουν πλήρως, ενώ όσοι ενισχυτές μπορούσαν, ήταν κάτι μεταξύ ελέφαντα και ρινόκερου. Σήμερα, οι κινητήρες των ηχείων κινούνται από τους ίδιους ελέφαντες, οι οποίοι όμως έχουν βελτιωθεί αρκετά σε σχέση με τους προγόνους τους, αλλά το κυριότερο πρόβλημά τους είναι ο ανταγωνισμός που αντιμετωπίζουν από νέους, πολύ μικρών διαστάσεων και προφανώς πολύ υψηλότερης αποδοτικότητας ανταγωνιστές, που είναι σε θέση να αποδώσουν σχεδόν το ίδιο, ή δραματικά κοντά σε αυτό.

Θέλω να πω δηλαδή, πως η εξέλιξη των ηχείων ακολουθεί τη γενικότερη τεχνολογική εξέλιξη της βιομηχανίας, και μπορεί να είναι φαινομενικά αργή ή ακόμη και στάσιμη, αλλά η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική, αν την κοιτάξουμε από μακριά και συνολικά μέσα σε ένα μεγάλο τμήμα του χρόνου. Μέσα στα τελευταία 30 χρόνια τα μεγάφωνα εξελίχθηκαν σε δύο βασικά σημεία. Πρώτον, μπορούν να πραγματοποιήσουν μεγαλύτερη γραμμική διαδρομή, κάτι που ισχύει και για τα μεγάφωνα μεμβράνης, και δεύτερον τα διαφράγματά τους έχουν να επιδείξουν κι αυτά γραμμικότερη συμπεριφορά. Όμως, αυτή η προσέγγιση είναι μάλλον αποσπασματική, καθώς οι οικονομοτεχνικές συνθήκες επιτρέπουν πλέον τη θεώρηση του ενισχυτή και του ηχείου ως μιας ενιαίας ολότητας, η οποία απομένει να δούμε εάν θα εκτιμηθεί δεόντως και τελικά θα γίνει ευρέως αποδεκτή από το μέσο καταναλωτή. Επιπροσθέτως δε, αυτές οι συνθήκες επιτρέπουν την τοποθέτηση του ενισχυτή κοντά στο ηχείο, ακόμη και την ενσωμάτωσή του σε αυτό, ενώ η σηματοδότηση μπορεί πλέον να υλοποιείται σε μορφή balanced και με συγκριτικά ελάχιστο επιπλέον κόστος.

Βέβαια, υπάρχουν και οι ατυχείς συγκυρίες, όπου, για παράδειγμα, ένας πλήρως διαφορικός ενισχυτής θα τύχει να του κάνει ρηβιού κάποιος ρεβιούερ, και να τον στολίσει με εντελώς αβάσιμες επικρίσεις επιπέδου τρίτης Δημοτικού, του στυλ «ο ενισχυτής δεν διαθέτει τα γνωστά και αγαπημένα σε όλους RCA, που – όπως και να το κάνουμε – είναι σαφώς πιο διαδεδομένα αλλά και ευέλικτα (...) και το θεωρώ αυτό σοβαρό μειονέκτημα, καθώς πολλοί αξιόλογοι προενισχυτές της αγοράς, όπως ας πούμε οι CAT, οι Conrad Johnson αλλά και πολλοί άλλοι, δεν διαθέτουν balanced εξόδους».

Τέτοιου είδους διάτρητη επιχειρηματολογία νομίζω πως δεν θα μπορέσει να επιζήσει στο μέλλον, ενώ στην πλέον ευέλικτη μορφή του, ένα εξελιγμένο και ευέλικτο ηχητικό σύστημα θα περιλαμβάνει πηγή που θα αποστέλλει το σήμα στους ενισχυτές του ηχείου με ασύρματη μετάδοση, μάλλον επάνω σε carrier μορφής TCP/IP, αλλά αυτό μπορεί να πάρει καμιά 15αριά χρόνια ακόμα, μιας και τέτοιες λύσεις και πρωτόκολλα δεν είναι κτήμα της μεγάλης καταναλωτικής μάζας, η οποία δεν έχει τη σχετική εξοικείωση, ενώ φέρει και στερεότυπα του παρελθόντος, αλλά και της οποίας οι επιλογές καθορίζουν την εμπορική τύχη οιασδήποτε καινοτομίας.

 

[gbour]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Τέτοιου είδους διάτρητη επιχειρηματολογία νομίζω πως δεν θα μπορέσει να επιζήσει στο μέλλον, ενώ στην πλέον ευέλικτη μορφή του, ένα εξελιγμένο και ευέλικτο ηχητικό σύστημα θα περιλαμβάνει πηγή που θα αποστέλλει το σήμα στους ενισχυτές του ηχείου με ασύρματη μετάδοση, μάλλον επάνω σε carrier μορφής TCP/IP, αλλά αυτό μπορεί να πάρει καμιά 15αριά χρόνια ακόμα, μιας και τέτοιες λύσεις και πρωτόκολλα δεν είναι κτήμα της μεγάλης καταναλωτικής μάζας, η οποία δεν έχει τη σχετική εξοικείωση, ενώ φέρει και στερεότυπα του παρελθόντος, αλλά και της οποίας οι επιλογές καθορίζουν την εμπορική τύχη οιασδήποτε καινοτομίας.

Τέτοιου είδους υλοποίησεις ή παραπλήσιες τρέχουν εδώ και πολλά χρόνια ενσύρματα τουλάχιστον, σε καταναλωτικό και σε επαγγελματικό επίπεδο και σε διάφορες εφαρμογές.

Επιτέλους, φτάνουν και από παραδοσιακούς οίκους προϊόντων ήχου, που έχουν την πολύτιμη εμπειρία όσο αφορά την διαχείριση του ψηφιαναλογικού μέρους μέσω υλικού, αλλά θα πρέπει να αποκτήσουν και εμπειρία στο σύνολο αυτού του είδους των υλοποιήσεων και των υπηρεσιών που αυτές μπορούν να προσφέρουν.
Το δύσκολο είναι όταν ο κατασκευαστής ξεκινά να υλοποιήσει είτε in-house είτε με συνεργασίες, όλο το πακέτο.

Π.χ η Thiel θα βγάλει σύντομα το zoet:

http://www.thielzoet.com/howitworks.shtml

που περιλαμβάνει και ηχείο με ασύρματη λήψη (νόμιζα ότι θα έχει και ethernet) και ελπίζω και με χρήση κάποιου πρωτόκολλου της οικογένειας tcp/ip, για την μεταφορά των δεδομένων και όχι μόνο για τον έλεγχο.

http://www.avsite.gr/vb/attachment.php?attachmentid=16213&stc=1&d=1223465178

Προτiμητέο φυσικά είναι το tcp, καθώς είναι το μόνο που εξασφαλίζει την μεταφορά των δεδομένων.
Αλλά αυτή την στιγμή, με τα καθιερώμενα πρότυπα από τους μεγάλους οργανισμούς και λόγω της πολυπλοκότητας και των αυξημένων απαιτήσεων της συνολικής εφαρμογής, δεν το ακολουθεί εύκολα κάποιος.Και καλά κάνουν, αφού δεν απαιτείται.

Σε τοπικό επίπεδο, η μεταφορά του σημερινού όγκου δεδομένων δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο. Έτσι και αλλιώς οι οπτικοακουστικές εφαρμογές είχαν πάντα τους κατάλληλους μηχανισμούς αναπλήρωσης της χαμένης πληροφορίας.

Θα έρθει και η ώρα όμως, που τα δεδομένα της επεξεργασμένης πληροφορίας θα ξεπερνούν τις διαθέσιμες σήμερα χωρητικότητες.

Και η λύση είναι είτε να εφαρμοστούν τεχνικές διασφάλισης της ποιότητας, μέχρι το σημείο που αυτές φτάνουν, είτε να αυξηθεί η διαθέσιμη χωρητικότητα .Και στις δύο περιπτώσεις προαπαιτούμενο είναι η αυξημένη επεξεργαστική ικανότητα.

Όταν όμως ο κατασκευαστής αναφέρει στην σελίδα wireless lossless network, τότε για να μπορούμε να κρίνουμε αν ισχύει, θα πρέπει να έχουμε όλη την πληροφορία.
Και οι κλειστές υλοποιήσεις σχεδόν ποτέ δεν παρέχουν αυτή την πολυτέλεια.Έχουμε όμως πολλά και εύκολα εργαλεία για να το πιστοποιήσουμε.

Η meridian, όπως αναφέρθηκε έχει ήδη προχωρήσει σε δικές της ενσύρματες λύσεις.

Aν τα κέντρα αποφάσεων είχαν αφήσει και αρκετές εταιρίες επαγγελματικού ήχου να προωθήσουν τις λύσεις τους προς όλες τις κατευθύνσεις και νωρίτερα, τα πράγματα θα είχαν τρέξει ακόμα πιο γρήγορα.

Όσο αφορά γενικά τα δίκτυα δεδομένων και της πληροφορικής, ισχύει ότι ισχύει σε όλους τους τεχνολογικούς τομείς.
Η γνώση που έχουν οι σημερινοί πιτσιρικάδες , είναι τεράστια σε σχέση με λίγο παλιότερους που τους βγήκε η ψυχή να μάθουν πέντε πράγματα.
Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση, να μην τα εμπεδώνουν.
Τα πάντα όμως ακολουθούν το νόμο του μουρ και η όποια γνώση συνδέεται άμεσα με τις διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης και ανταλλαγής απόψεων.
Βασικό προαπαιτούμενο είναι να υπάρχει η κατάλληλη διάθεση και να μην κυνηγάμε μάγισσες εκεί που δεν υπάρχουν.
Και στην περίπτωση που δεν υπάρχει, δεν υπάρχει και λόγος να χαλάμε τις καρδιές μας.

 

[Τσαντουλής Βασίλης]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Κάποτε υπήρχε ένα πολύ καλό αυτοκίνητο, που το έλεγαν Μάντα γκέ-τέ-έ. Είχε άγρια, μουράτη εμφάνιση, πολύ καλή ποιότητα μηχανικών μερών, μάλλον αυστηρό και απέριττο –γοτθικό γαρ- εσωτερικό, και κινητήρα 1.9 λίτρων με ισχύ 110 ίππων. Ήταν πανάκριβο, ροπάτο και με μέτρια αεροδυναμική, (με κόντρα άνεμο η Αλφέττα του έριχνε στ’ αυτιά), αλλά γενικά είχε πολύ καλό όνομα, ειδικά στις γνωστές ψωνάρες που επέμεναν στη φιλοσοφία «θέλω – γερμανικό – κι – ας – χρεώνουν – εξτρά – ακόμα – και – τον - αναπτήρα». Σήμερα τα 110 άλογα -κι ακόμα περισσότερα- είναι ψωμοτύρι με μόλις 1.6 ατμοσφαιρικά λίτρα, σε τιμή ευρείας κατανάλωσης και χωρίς τη χρήση καμιάς εξωτικής λύσης, ενώ ένα πολύ μεγάλο μέρος της τεχνολογίας κινητήρων είναι κτήμα ακόμη και των ταπεινών απωανατολιτών μηχανικών της χερσονήσου της Ινδοκίνας, (οι οποίοι τότε αγόραζαν κινητήρες από τη GMC). Μάλιστα, για παράδειγμα, τέτοιοι κινητήρες, 110 ίππων, κινούν αμφότερα τα Peugeot 308 και Mazda 3, με τη διαφορά ότι το πρώτο γέρνει στις στροφές σαν βάρκα και σου στέλνει την ψυχή στο στόμα, και το σαζμάν του βουίζει σαν μελίσσι πάνω από τα 150, ενώ το δεύτερο είναι συμμαζεμένο, προβλέψιμο στο όριο, λιγάκι πιο άσχημο, αλλά και με σαφώς πιο αθόρυβο σαζμάν, με μια λέξη, αυτοκίνητο, αντί για πολιτισμένο κουτί με ρόδες.

Κάποτε υπήρχε ένα πολύ καλό ηχείο που το έλεγαν Κέφ εκατόν πέντε, και το μόνο που μπορούσε ήταν να φτάσει κάπου στα 105-107dB στο ένα μέτρο. Σήμερα, τα 105 ντεσιμπέλ στο ένα μέτρο είναι ψωμοτύρι από μια πλειάδα ηχείων που κινούν τον αέρα με κάποιους υπέροχους, σύγχρονους κινητήρες, ενώ η οροφή της στάθμης εντοπίζεται κοντά στα 123dB, προφανέστατα απορροφώντας υψηλότερη ισχύ. Ο κόσμος του κεφ 105 έβριθε μικρών αναιμικών ενισχυτών που αδυνατούσαν να το οδηγήσουν πλήρως, ενώ όσοι ενισχυτές μπορούσαν, ήταν κάτι μεταξύ ελέφαντα και ρινόκερου. Σήμερα, οι κινητήρες των ηχείων κινούνται από τους ίδιους ελέφαντες, οι οποίοι όμως έχουν βελτιωθεί αρκετά σε σχέση με τους προγόνους τους, αλλά το κυριότερο πρόβλημά τους είναι ο ανταγωνισμός που αντιμετωπίζουν από νέους, πολύ μικρών διαστάσεων και προφανώς πολύ υψηλότερης αποδοτικότητας ανταγωνιστές, που είναι σε θέση να αποδώσουν σχεδόν το ίδιο, ή δραματικά κοντά σε αυτό.

Θέλω να πω δηλαδή, πως η εξέλιξη των ηχείων ακολουθεί τη γενικότερη τεχνολογική εξέλιξη της βιομηχανίας, και μπορεί να είναι φαινομενικά αργή ή ακόμη και στάσιμη, αλλά η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική, αν την κοιτάξουμε από μακριά και συνολικά μέσα σε ένα μεγάλο τμήμα του χρόνου. Μέσα στα τελευταία 30 χρόνια τα μεγάφωνα εξελίχθηκαν σε δύο βασικά σημεία. Πρώτον, μπορούν να πραγματοποιήσουν μεγαλύτερη γραμμική διαδρομή, κάτι που ισχύει και για τα μεγάφωνα μεμβράνης, και δεύτερον τα διαφράγματά τους έχουν να επιδείξουν κι αυτά γραμμικότερη συμπεριφορά. Όμως, αυτή η προσέγγιση είναι μάλλον αποσπασματική, καθώς οι οικονομοτεχνικές συνθήκες επιτρέπουν πλέον τη θεώρηση του ενισχυτή και του ηχείου ως μιας ενιαίας ολότητας, η οποία απομένει να δούμε εάν θα εκτιμηθεί δεόντως και τελικά θα γίνει ευρέως αποδεκτή από το μέσο καταναλωτή. Επιπροσθέτως δε, αυτές οι συνθήκες επιτρέπουν την τοποθέτηση του ενισχυτή κοντά στο ηχείο, ακόμη και την ενσωμάτωσή του σε αυτό, ενώ η σηματοδότηση μπορεί πλέον να υλοποιείται σε μορφή balanced και με συγκριτικά ελάχιστο επιπλέον κόστος.

Βέβαια, υπάρχουν και οι ατυχείς συγκυρίες, όπου, για παράδειγμα, ένας πλήρως διαφορικός ενισχυτής θα τύχει να του κάνει ρηβιού κάποιος ρεβιούερ, και να τον στολίσει με εντελώς αβάσιμες επικρίσεις επιπέδου τρίτης Δημοτικού, του στυλ «ο ενισχυτής δεν διαθέτει τα γνωστά και αγαπημένα σε όλους RCA, που – όπως και να το κάνουμε – είναι σαφώς πιο διαδεδομένα αλλά και ευέλικτα (...) και το θεωρώ αυτό σοβαρό μειονέκτημα, καθώς πολλοί αξιόλογοι προενισχυτές της αγοράς, όπως ας πούμε οι CAT, οι Conrad Johnson αλλά και πολλοί άλλοι, δεν διαθέτουν balanced εξόδους».

Τέτοιου είδους διάτρητη επιχειρηματολογία νομίζω πως δεν θα μπορέσει να επιζήσει στο μέλλον, ενώ στην πλέον ευέλικτη μορφή του, ένα εξελιγμένο και ευέλικτο ηχητικό σύστημα θα περιλαμβάνει πηγή που θα αποστέλλει το σήμα στους ενισχυτές του ηχείου με ασύρματη μετάδοση, μάλλον επάνω σε carrier μορφής TCP/IP, αλλά αυτό μπορεί να πάρει καμιά 15αριά χρόνια ακόμα, μιας και τέτοιες λύσεις και πρωτόκολλα δεν είναι κτήμα της μεγάλης καταναλωτικής μάζας, η οποία δεν έχει τη σχετική εξοικείωση, ενώ φέρει και στερεότυπα του παρελθόντος, αλλά και της οποίας οι επιλογές καθορίζουν την εμπορική τύχη οιασδήποτε καινοτομίας.

Κώστα δεν κατανοώ αρκετά του παραλληλισμούς σου.

Αν εννοείς ότι οι κινητήρες οχημάτων έχουν βελτιωθεί στα

τελευταία χρόνια με ρυθμούς ανάλογους της βελτίωσης των

ηλεκτροδυναμικών μεγαφώνων τότε εν μέρει συμφωνώ.

Σίγουρα στους κινητήρες με την εφαρμογή του ηλεκτρονικού

ψεκασμού , τα συστήματα ηλεκτρονικής διαχείρισης των

κινητήρων , τα συστήματα μεταβλητού χρονισμού βαλβίδων

κ.λ.π κ.λ.π κ.λ.π. υπήρξε τεράστια πρόοδος.

Στα ηλεκτροδυναμικά μεγάφωνα δεν υπήρξε.

Τα καλύτερα μεγάφωνα της 10ετίας του 80 (π.χ.τα βηρύλλια της

Υαmaha που ανέφερα πιο πάνω) είναι καλύτερα από τα

μεγάφωνα που παράγονται σήμερα).

Αν εννοείς τα "μπεξτρένια" που χρησιμοπούσε η KEF στα 105.2,

105.4 τότε σίγουρα τα μεγάφωνα που χρησιμοποιούνται σήμερα

από την KEF και τις άλλες εταιρίες είναι κλάσεις καλύτερα.

Το ίδιο και οι "κέβλαρ" κώνοι που χρησιμοποιούν κάποιοι

σήμερα είναι πολύ καλύτεροι από τα "πολυπροπυλένια" που

χρησιμοποιούσαν τότε.Τα ίδια ισχύουν για τα μαγνητικά

συστήματα και τα πηνία φωνής.

Κατά τα άλλα δεν συμμερίζομαι την εμμονή στα monoblocks

τα "κολλημένα" στα ηχεία. Έχουν απίστευτα-αναμφισβήτητα

θεωρητικά πλεονεκτήματα που στην πράξη για λόγους που

σηκώνουν κουβέντα δεν επαληθεύονται πάντα.

Επίσης δεν κατανοώ τους συσχετισμούς με το περιοδικό.

Αν θέλεις γίνε σε παρακαλώ πιο σαφής.....



ps Εν κατακλείδι τα μεγάφωνα για παράδειγμα που χρησιμοποιούν

οι περισσότερες ευρωπαϊκές εταιρίες σήμερα είναι πολύ καλύτερα

από εκείνα που χρησιμοποιούσαν τότε .

Δεν είναι όμως καλύτερα από τα καλύτερα μεγάφωνα που

υπήρχαν τότε.

Μεγάφωνα που χρησιμοποιήθηκαν σε εξαιρετικά ηχεία τα οποία

δεν έγιναν ποτέ γνωστά-αποδεκτά στην Ελλάδα.

Αιτία οι κατευθυνόμενες Αγγλικές και Αμερικάνικες φυλλάδες

που τα αγνόησαν προγραμματισμένα και προκλητικά.

Φυλλάδες που ενημέρωναν κατά αποκλειστικότητα το Ελληνικό

κοινό.

 

[anemelos]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Κατά τα άλλα δεν συμμερίζομαι την εμμονή στα monoblocks τα "κολλημένα" στα ηχεία. Έχουν απίστευτα-αναμφισβήτητα θεωρητικά πλεονεκτήματα που στην πράξη για λόγους που σηκώνουν κουβέντα δεν επαληθεύονται πάντα ...

Το ότι δεν επαληθεύονται πάντα δεν αρκεί, Το επαρκές είναι να μην επαληθεύονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους (οι υλοποιήσεις).
Χωρίς να έχω την πρακτική γνώση, θεωρώ πως η κατάργηση των παραδοσιακών crossovers, με ενεργά στο στάδιο προενίσχυσης (άρα και ξεχωριστό τελικό ανά μεγάφωνο) είναι η υλοποίηση με τα περισσότερα θεωρητικά πλεονεκτήματα.

Επίσης δεν κατανοώ τους συσχετισμούς με το περιοδικό. Αν θέλεις γίνε σε παρακαλώ πιο σαφής.....
... Αιτία οι κατευθυνόμενες Αγγλικές και Αμερικάνικες φυλλάδες που τα αγνόησαν προγραμματισμένα και προκλητικά ...

Νομίζω πως εδώ υπάρχει κάποιος συσχετισμός.

 

[Τσαντουλής Βασίλης]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Το ότι δεν επαληθεύονται πάντα δεν αρκεί, Το επαρκές είναι να μην επαληθεύονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους (οι υλοποιήσεις).
Χωρίς να έχω την πρακτική γνώση, θεωρώ πως η κατάργηση των παραδοσιακών crossovers, με ενεργά στο στάδιο προενίσχυσης (άρα και ξεχωριστό τελικό ανά μεγάφωνο) είναι η υλοποίηση με τα περισσότερα θεωρητικά πλεονεκτήματα.

Νομίζω πως εδώ υπάρχει κάποιος συσχετισμός.

Δεν αναφερόμουν στην ενεργή "πολυενίσχυση" με χρήση

ενεργών crossover , ενεργών ισοσταθμίσεων κ.λ.π.

Αναφερόμουν σε απλά "παθητικά" ηχεία και στην τοποθέτηση

των monoblocks όσο πιο κοντά τους γίνεται.

Κάτι που το έχω δοκιμάσει επανειλημμένα και σε κάποια setup

χρησιμοποιήσει για χρόνια.

 

[Βασίλης Χουρμουζιάδης]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Βασίλη επαναφέρω ένα ερώτημα που έθεσα, όχι ρητορικό, αλλά επί της ουσίας.

Με τις - έστω - αξεπέραστες μονάδες τους, πώς συγκρίνονται τα Yamaha και τα Sony που αναφέρεις με ένα σύγχρονο ηλεκτροδυναμικό κουτί αντίστοιχου κόστους ;

 

[Τσαντουλής Βασίλης]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Βασίλη επαναφέρω ένα ερώτημα που έθεσα, όχι ρητορικό, αλλά επί της ουσίας.

Με τις - έστω - αξεπέραστες μονάδες τους, πώς συγκρίνονται τα Yamaha και τα Sony που αναφέρεις με ένα σύγχρονο ηλεκτροδυναμικό κουτί αντίστοιχου κόστους ;

Λοιπόν Βασίλη Φίλε μου είμαι ενθουσιασμένος . Και ο λόγος είναι

ότι κατάφερα να σε διεγείρω ώστε να γράψεις δύο post στο θέμα

που άνοιξα !

Αν μπορούσα να το καταφέρω σε μόνιμη βάση τότε όλοι μας

θα απολαμβάναμε περισσότερο και τον ενίοτε απολαυστικό

τρόπο γραφής σου και τις πολλές γνώσεις και εμπειρίες σου.

Λοιπόν για το SONY δεν έχω προσωπική άποψη προερχόμενη

από ακουστικές εκτιμήσεις.

Το YAMAHA NS2000M το γνωρίζω καλύτερα από τα τωρινά μου

ηχεία (MARTIN LOGAN SUMMIT).

Το χρησιμοποίησα για πολύ καιρό . Το πούλησα σε ένα κολλητό

μου Φίλο όταν αγόρασα τα MAGNEPLANAR MG3a.

Ο Φίλος αυτός (γνωστός χομπίστας του χώρου) έχει και

πολύ καλά ηχεία τελευταίας γενιάς.

Στο σπίτι του επανειλημμένα έχουμε κάνει συγκρίσεις.

Σε διαβεβαιώ επί λόγω τιμής ότι σε αρκετά σημεία υπερέχει

των σύγχρονων ακριβών ηχείων του και σε κανένα δεν υστερεί.

Στον τομέα της ακαμψίας της (βαριάς ) καμπίνας του που αναφέρθηκες

σε διαβεβαιώ ότι δεν υστερεί καθόλου.

Διαθέτει μια από τις "παχύτερες" μπάφλες που υπάρχουν και

οι υπόλοιπες έδρες είναι επίσης παχιές και άκαμπτες . Επίσης

υπάρχει και επαρκές εσωτερικό "δέσιμο".

Μια που το θέτεις θα σου ζητούσα να τολμήσουμε μια άμεση

σύγκριση με κάποιο από τα ηχεία της B&W σε συνθήκες

ελεγχόμενες και σοβαρές. Κάτι τέτοιο θα έλυνε τις απορίες

πολλών και δεν θα δημιουργούσε κανένα πρόβλημα από

την στιγμή που το YAMAHA δεν πωλείται εδώ και πολλά χρόνια

και δεν βρίσκεται καθόλου εύκολα σαν μεταχειρισμένο.

Έχω προσφέρει γη και ύδωρ στον Φίλο μου για να το ξαναπάρω

πίσω αλλά δυστυχώς οι προσπάθειες μου παραμένουν χωρίς

καμιά επιτυχία......:120:

 

[Τσαντουλής Βασίλης]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Παρεμπιπτόντως κάποια στιγμή θα μπώ στην ψιλοβαρετή

διαδικασία να ανεβάσω μετρήσεις του που έκανα εγώ.

Και για να γελάσουμε και λίγο θυμίζω στις γεροντάρες που

εκείνη την εποχή διάβαζαν τον ειδικό τύπο το αμίμητο που

έγραψε ένας συντάκτης ενός περιοδικού της εποχής όταν

περιέγραφε το ηχείο που είχε δει στη τότε έκθεση HI FI.

"....Έχει tweeter και midrange βηρυλλίου και woofer από

κόκκαλο...." !!!!!!!!!!!!

 

[Τσαντουλής Βασίλης]

Απάντηση: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΗΧΕΙΑ;;;;;

Ένα παράδειγμα από την κατηγορία των υπερηχείων.

Νομίζετε ότι υπάρχει τρομερή εξέλιξη από τον παππού

στον εγγονό ;;;;;;;;;;;

Η διαφορά ηλικίας τους είναι περίπου 25 χρόνια......

 

[platon]

Μια και δεν μπορω να την ανεβασω, δειτε στο ποστ Νο 14 το ηλεκτροστατικο της sony, το SS-R10, που ειπε ο Βασιλης.

http://www.stevehoffman.tv/forums/showthread.php?t=110654




Εξαιρετικο θεμα, οπως παντα. Ευγε Βασιλη!!!

 

[Gebreselassie]

Ιδού:

[urlr=http://www.thevintageknob.org/SONY/sonyesprit/SSR10/SSR10.html]Εδώ[/urlr] σε μεγαλύτερη photo.
Πολύ θα ήθελα να τα ακούσω αυτά τα ηχεία.

...

 

[Gebreselassie]

Τι έχει κάνει ρε παιδιά ο άνθρωπος... :111:

First set afoot in 1990, the SS-R10 project was handed to Keijiro Maeda by Noriyoshi Ohga (aka Norio Ohga), an all-time fan of electrostatic pannels such as the Quad ESL57, Stax and Martin Logans. A first prototype was presented in 1992 at the Tokyo Audio Fair, followed by three years of tweaking which were delayed by the unfortunate death of chief engineer Keijiro Maeda. Ikuo Chatani took over the project, which was by then well advanced, with the goal to present the SS-R10 for Sony's 50th anniversary, on may 7, 1996. The pre-prod sample had black panels surrounds and a black cover, a scheme reversed for the production models.
Production did start at last in the fall of 1995, preceded by an official presentation conducted by Chatani in august of same year. From the very beginning planned as a Japan-only product (alas, like all R10 units), the research spent on the SS-R10 gave way to smaller hybrid electrostatic panels made to complement the S1 and Pixy Pro series of compact components ; those were exported At 78kg per panel (the pre-prod samples were announced at 90kg), the SS-R10 aren't the kind of 'speaker that can be moved around easily but aren't monsters in size either as each measures a mere 1,53m in height ; the active surface for each panel is equivalent to seven 38cm cones ; the low frequency panels can go as low as 30Hz. Impressive.
Sony, however, did something unusual if not technically extravagant: there isn't one membrane but TWO for each panel! And the difficulty lies not in making that but in perfectly adjusting both membranes and their attaching system so that both membranes effectively function as one. The goal was to avoid using a thicker membrane to allow for larger movement for lower frequencies to be reproduced. From the fairly conventional 2 or 3mm between electrodes and the membrane, the spacing varies for each panel, up to 10mm (2x 5mm) for the bass, allowing roughly the equivalent of a 2mm movement on a conventional 38cm cone. All three panels (six if you like, that is... twelve in reality: 2x high, 2x mid, 2x low for each speaker) use the same membrane and the same thickness: 6µ.
So, each panel is doubled up, making sound thus as a dipole (normal for a 'stat) but with a 6dB level output increase for the bass panels AND without increasing distortion - very impressive.
The bass panels measure each 27cm by 50cm and are fed by 8500V - don't put your fingers in there! The mid panels use the same principle as the bass panels and measure each 7cm by 50cm and work between 600Hz and 4kHz, fed with a voltage of 4000V ; the electrode/membrane space is lowered to 1mm (2x 1mm - double panels oblige). The high panels measure 2,5cm by 50cm, with the electrode/membrane spacing narrowed down to 0,3mm ; the voltage feed is 2000V. That's about 15kV polarising feed for each loudspeaker...
To make things better, if infinitely more difficult to assemble properly, not only the spacing but also the size of the perforated electrodes varies for each panel - and, as said, each panel is in fact TWO panels. The frequency response extends to about 40kHz with no major trouble and an impedance curve going no lower than 3 Ohm between 30Hz and 40kHz. Planned mainly for the Asian market, the SS-R10 and their filters are thus very tolerant of high humidity atmosphere (most 'stats hate that).
The one trouble, unfortunately, there still IS one (besides price and unobtainium) is the sensibility: 80dB/W/m. Big amps necessary, BIG amps with lots of current. Aware of that seemingly unavoidable fact, Sony made the SS-R10 very tolerant to power and blowing them is supposed to be extremely difficult.
I guess if one can afford a pair of SS-R10, the added costs of a few Krell KSA monoblocks won't be much of a problem, even if only to find out how much the SS-R10 do really need and how much they can really take. And at that level, buying a second pair isn't a problem either I'm sure.
The only detail kept from the press is the conductive treatment of the active surfaces which is said to have been completely different than that of any other 'stats manufacturer - I do not know the details of this as of now (but will for sure). Neither do I have the slightest hint at the production run but it probably is even lower than that of the other R10 units - around 100 units or 50 pairs? Highly optimistic... half that would be my take.
As all Sony high-end speakers, the SS-R10 were paired and factory adjusted as SS-R10L and S-R10R, just as the much smaller but also xxx-rare SS-A7 was. At 1,000,000Y a pair, however, the vast majority of us can only dream in front this lavish and ultimate 2-channel effort. After it, the last "R" unit to be launched, SACD, DSPs and multi-channel definitely took over and Sony never again did spend as much time and money on a strictly-for-music product.

...