Ενδιαφέρον πείραμα!

[ak1s]

http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/04/04/AR2007040401721.html

Είναι λίγο μεγάλο το άρθρο, αλλά θα πρότεινα να το διαβάσετε. Είναι πολύ ενδιαφέρον.
Είχα παρακολουθήσει τον Joshua Bell στο Μέγαρο πριν λίγο καιρό, και με εξέπληξε η όλη φάση.
Τελικά, η τέχνη είναι στη ζωή μας; Μπορούμε να καταλάβουμε την διαφορά ενός φάλτσου μουσικού του δρόμου και ενός τέτοιου βιρτουόζου;
Για διαβάστε...είναι συγκινητικό...ιδιαίτερα εκεί που κάποιος άσχετος με κλασική μουσική σταματά και ακούει...

 

[xfader]

Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Άκη, σε πρόλαβαν! :137:

 

[ak1s]

Σωστός!

 

[pseiras]

Οκτω παρα δεκα το πρωι δεν μου φαινεται πολυ περιεργο.
Εδω στην Ελλαδα θα του φωναζαν ΣΚΑΣΕ... :114:

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Re: Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Άκη, σε πρόλαβαν! :137:

Σιγα μη δεν υποστηριζες το φιλαρακι σου:142:

 

[xfader]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Σιγα μη δεν υποστηριζες το φιλαρακι σου:142:

Δε χρειάζεται καμία υποστήριξη Αυτός, τα καταφέρνει πολύ καλά μόνος του! :107:

Απλά το θυμήθηκα γιατί το είχαμε συζητήσει εκτενέστερα τότε.

 

[Fedra]

Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Η μουσική για να εκτελεστεί σωστά χρειάζεται τον κατάλληλο χώρο και την κατάλληλη ώρα με τα κατάλληλα ηχητικά μέσα όπου εκεί σολίστας και ορχήστρα θα αυτοσυγκεντρωθούν και θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους στο κοινό που επέλεξε να τους ακούσει.

Οι ακροατές και το ευρύτερο κοινό είναι δυστυχώς εξoικoιωμένο με συναυλίες που δίνονται από σολίστα και ορχήστρα μαζί
Λίγοι είναι αυτοί που πάνε να ακούσουν ένα πιανίστα ή ένα βιολονίστα και αν το κάνουν αυτό είναι από κοινού αποδεκτό ότι ο σολίστας αυτός είναι καλός.
Άλλο σολίστας όμως και άλλο Βιρτουόζος που έχει ελαχιστοποιήσει τα οποιαδήποτε μουσικά λάθη μέσω της άρτιας τεχνικής του και έχει μουσικότητα δηλ ικανότητα ευαίσθητης αντίληψης και δημιουργίας μουσικής όχι μόνο από την πλευρά της τεχνικής αρτιότητας μα κι από την πλευρά της αισθηματικής και καλλιτεχνικής κατανόησης της μουσικής και ο οποίος καλείται να την μεταδώσει στο κοινό που θα τον ακούσει ηθελημένα και όχι άθελά του.

Αυτό το πείραμα το θεωρώ εντελώς κουτό εκτός τόπου και χρόνου.

Πάρε ένα βασιλειά ντύστον με παλιά ρούχα και κάντον ζητιάνο....θα τον αναγνωρίσει κανένας? Γιατί θα έπρεπε να γίνει και σε αυτό το πείραμα?

Ο Joshua Bell που για μένα είναι μεγάλος βιρτουόζος του βιολιού και που έλαβε μέρος σε αυτό το χαζό πείραμα την πλέον ακατάλληλη ώρα που ο κόσμος ακόμα δεν έχει ξυπνήσει και πήγαινε στη δουλειά του σαν ρομπότ, μέσα στο μετρό σε χώρο άσχετο με πολύ θόρυβο και κίνηση ,κάνωντας το ζητιάνο για λίγα δολλάρια, το μόνο που κατάφερε ήταν οι άνθρωποι να επικεντρωθούν περισσότερο στην εικόνα που προσέφερε παρά στην μουσική και φυσικά να τον προσπεράσουν.

''Άλλο ένα ταλέντο που ζητά χρήματα για να τελειώσει τις σπουδές του'':142:

Μπορεί να τον πρόσεχαν περισσότεροι κάτω από άλλες συνθήκες δηλ. φορώντας επίσημο ρούχο δίνοντας στη μουσική τον σεβασμό που της πρέπει, χωρίς να ζητιανεύει, και άλλη ώρα.

To ''ωραίο'' για τον καθένα είναι σχετικό και υποκειμενικό σε άλλους ήχος και εικόνα είναι ωραίο σε άλλους μόνο η εικόνα και σε δεύτερη μοίρα ο ήχος, σε άλλους μόνο ο ήχος κλπ

 

[Fedra]

Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Άκη, σε πρόλαβαν! :137:

Τον πρόλαβαν αλλά τη γνώμη του δεν απολαύσαμε.......:144:

 

[el_diablo]

Re: Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Μπορεί να τον πρόσεχαν περισσότεροι κάτω από άλλες συνθήκες δηλ. φορώντας επίσημο ρούχο δίνοντας στη μουσική τον σεβασμό που της πρέπει, χωρίς να ζητιανεύει, και άλλη ώρα.

Tα ρουχα κανουν τον παπα λοιπον ?? :138:

 

[Fedra]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Tα ρουχα κανουν τον παπα λοιπον ?? :138:

Ανάλογα....έχεις δει παπά σε εκκλησία χωρίς ράσο?
Όλα έχουν τον συμβολισμό τους Μελέτη

 

[el_diablo]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Όλα έχουν τον συμβολισμό τους Μελέτη

Και των περισσοτερων την προσοχη κερδιζουν μαλλον τα ''συμβολα'' :142:

 

[Maria Pentagiotissa]

Για μένα αυτή ήταν μια δυσάρεστη για πολλούς απογύμνωση-απομυθοποίηση του "κοινού"...

Η ουσία είναι στο τι μπορεί - και τι έχει περιθώρια στο σημερινό κόσμο - να κάνει η πραγματική virtuosité από μόνη της, όταν κανείς δεν την περιμένει και δεν έχει πάει κάπου προετοιμασμένος ότι θα τη συναντήσει/απολαύσει. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μουσική (και το παίξιμο) που συγκινεί πραγματικά είναι αυτή που συγκινεί τον αιφνιδιαζόμενο. Διαφορετικά, αν μιλάμε για έναν πραγματικό δεξιοτέχνη και για κάτι που θεωρείται αντικειμενικά ωραία μουσική, αλλά παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει ανταπόκριση, τότε το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο κοινό αλλά στους ακροατές που θέτουν προϋποθέσεις σε κάτι, το οποίο εξ αντικειμένου δεν υπόκειται σε προϋποθέσεις... στους ακροατές που δεν έχουν "time for beauty".
"...he seems so apart from his audience -- unseen, unheard, otherworldly -- that you find yourself thinking that he's not really there. A ghost.Only then do you see it: He is the one who is real. They are the ghosts."
Όπως λέει εξάλλου στο κείμενο κι ο ίδιος ο Bell... "When you play for ticket-holders, you are already validated."

Σε έναν τόσο πολυσύχναστο δρόμο, δεν αποκλείεται κάποιοι να είχαν ήδη στην τσάντα ένα εισιτήριο για την επόμενη συναυλία του Bell... κι όμως στο δρόμο τον προσπέρασαν. Έτσι αποκαλύπτεται η γυμνότητα... οι άνθρωποι που βάζουν το κοστούμι τους και πάνε (στα καθ' ημάς) σε μια συναυλία για να αισθανθούν, και να πουν, ότι πήγαν Μέγαρο και όχι σκυλάδικο, αλλά στην ουσία δεν βιώνουν αυτό για το οποίο θα έπρεπε να έχουν πάει, πράγμα που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι σε ουδέτερες συνθήκες το γράφουν.

 

[Fedra]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Και των περισσοτερων την προσοχη κερδιζουν μαλλον τα ''συμβολα'' :142:

:142::142: Ναι βέβαια εσύ θα σταματούσες όταν ένα ''σύμβολο'' έπαιζε βιολί (όπως και να'ναι) και θα της ζητούσες και αυτόγραφο για να μην πω θα της πρότεινες να της κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα:138:

 

[Fedra]

Απάντηση: Re: Ενδιαφέρον πείραμα!

Για μένα αυτή ήταν μια δυσάρεστη για πολλούς απογύμνωση-απομυθοποίηση του "κοινού"...

Η ουσία είναι στο τι μπορεί - και τι έχει περιθώρια στο σημερινό κόσμο - να κάνει η πραγματική virtuosité από μόνη της, όταν κανείς δεν την περιμένει και δεν έχει πάει κάπου προετοιμασμένος ότι θα τη συναντήσει/απολαύσει. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μουσική (και το παίξιμο) που συγκινεί πραγματικά είναι αυτή που συγκινεί τον αιφνιδιαζόμενο. Διαφορετικά, αν μιλάμε για έναν πραγματικό δεξιοτέχνη και για κάτι που θεωρείται αντικειμενικά ωραία μουσική, αλλά παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει ανταπόκριση, τότε το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο κοινό αλλά στους ακροατές που θέτουν προϋποθέσεις σε κάτι, το οποίο εξ αντικειμένου δεν υπόκειται σε προϋποθέσεις... στους ακροατές που δεν έχουν "time for beauty".
"...he seems so apart from his audience -- unseen, unheard, otherworldly -- that you find yourself thinking that he's not really there. A ghost.Only then do you see it: He is the one who is real. They are the ghosts."
Όπως λέει εξάλλου στο κείμενο κι ο ίδιος ο Bell... "When you play for ticket-holders, you are already validated."

Σε έναν τόσο πολυσύχναστο δρόμο, δεν αποκλείεται κάποιοι να είχαν ήδη στην τσάντα ένα εισιτήριο για την επόμενη συναυλία του Bell... κι όμως στο δρόμο τον προσπέρασαν. Έτσι αποκαλύπτεται η γυμνότητα... οι άνθρωποι που βάζουν το κοστούμι τους και πάνε (στα καθ' ημάς) σε μια συναυλία για να αισθανθούν, και να πουν, ότι πήγαν Μέγαρο και όχι σκυλάδικο, αλλά στην ουσία δεν βιώνουν αυτό για το οποίο θα έπρεπε να έχουν πάει, πράγμα που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι σε ουδέτερες συνθήκες το γράφουν.

Σίγουρα υπάρχει και η μερίδα των ανθρώπων όπου λόγω μεγαλομανίας πάνε στο Μέγαρο και όχι στα σκυλάδικα...όμως αν αυτός ο βιολονίστας έπαιζε σε ένα μέρος πιό ήρεμο χωρίς να πηγαινοέρχεται κόσμος ίσως ας πούμε σε ένα πάρκο που πάει κάποιος για να χαλαρώσει μπορεί να τον πρόσεχαν περισσότεροι που δεν θα είχαν το μυαλό τους κάτω από την πίεση του άγχους...καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Τότε το τυχαίο άκουσμα της μουσικής θα ήταν ευχής έργου...
Ας μην ξεχνάμε και τις μουσικές προτιμήσεις του κοινού που μπορεί να μην ήταν και οι ανάλογες
Παίζουν πολλά ρόλο στη ζωή μας και αυτό το πείραμα είναι ένα δείγμα...όμως για να βγουν αντικειμενικά και εμπεριστατωμένα συμπεράσματα σε κάποιο πείραμα η δειγματοληψία εκτός από τυχαία θα πρέπει να είναι και επαναλαμβανόμενη με πολλά δείγματα για εξέταση δεν συμφωνείς?
Σε διάφορους τόπους που συναθροίζονται άτομα, άλλη ώρα, διάφορα μουσικά όργανα κλπ.

 

[Damianos M]

Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Παιδιά, αν και λόγω του ότι έχω ελάχιστες πιθανότητες να ακούσω κάποιον πλανόδιο μουσικό, διότι πολύ σπάνια θα κατεβώ στην πόλη ή θα βρεθώ σε "μεγάλες" πόλεις, εντούτοις δεν σας κρύβω το γεγονός ότι όποτε και όπου ακούσω κάποιον να μαίζει μουσική, ασχέτως εάν δείχνω αδιάφορος, ακούω και μάλιστα πολύ καλά αυτό που παίζει...
Σε περικές περιπτώσεις σταμάτισα να ακούσω, και για τόσην ώρα όσην να μη φανεί ότι είμαι αδιάκριτος...

Σαν ένα παράδειγμα που θυμάμαι και μπορώ να σας πω, είναι όταν άκουσα κάποιον να τραγουδάει και παίζει κιθάρα σε ένα δρόμο της Βρέμης... ...σταμάτησα διακριτικά για να ακούσω και να δώ τον τρόπο με τον οποίον "εκφράζεται"...

Μία άλλη περιπτωση ήταν όταν άκουσα πολύ παλαιά στο σιδηροδρομικό σταθμό, ένα συγκρότημα από τουρίστες οι οποίοι έπαιζαν μουσική.

Στη Σάρτη της Χαλκιδικής πρόπερσι το καλοκαίρι είχε τρείς περουβιανούς ντυμένους με παραδοσιακή στολή να παίζουν με τα δικά τους φλάουτα, παραδοσιακή μουσική... και μάλιστα γύρω τους είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος...

Δεν μπορώ να πώ ότι ένας "καλός" πλανόδιος μουσικός θα περάσει απαρατήρητος τουλάχιστον από το δικό μου αφτί...

Τώρα στο συγκεκριμένο πείραμα, λόγω του ότι ο κόσμος την πρωινή ώρα έχει δουλειές και βιάζεται, προφανώς δεν έχει την καταλληλότερη δυνατή διάθεση ώστε να ακούσει και να παρατηρήσει τον μουσικό με περισσότερη προσοχή.
Ισως εκεί να οφείλεται το όποιο αποτέλεσμα αυτού του πειράματος.

 

[Fedra]

Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Θα σας κάνω τώρα μια ερώτηση.
Πίστευετε ότι θα τον πρόσεχαν περισσότερο αν έπαιζε ένα πιό γνωστό μουσικό κομμάτι πιό ρυθμικό και πιό ποπ?
Θα τον αναγνώριζαν?:121: κάτω από τις ίδιες συνθήκες που έπαιξε στο Μετρό?

 

[Damianos M]

Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Πράγματι Φαίδρα μου, νομίζω ότι παίζει ρόλο και το μουσικό κομμάτι που παίζει, πως επίσης και το εάν είναι γνωστό ή όχι...
Ένα γνωστό σχετικά μουσικό κομμάτι νομίζω ότι θα προκαλέσει περισσότερο την προσοχή του κόσμου!

 

[Fedra]

Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Θα σας πω επίσης πως πολλές φορές κάνω περιπάτους στον πεζόδρομο του Θησείου για να ακούσω διάφορους μουσικούς που έρχονται να παίξουν μουσική και μάλιστα είναι στέκι ''μουσικών του δρόμου'' όπως λέγονται.

Εκεί πηγαίνει ο κόσμος ''υποψιασμένος'' να ακούσει μουσική αλλά δεν γνωρίζει ποιόν ή τι θα παίξει και αυτό είναι το ωραίο της υπόθεσης....Αιφνιδιάζονται κάθε φορά με το ταλέντο κάποιου μουσικού ή ακόμα και το θάρρος άλλων μουσικών για την προσπάθεια τους απλά να παίξουν μουσική.

 

[Damianos M]

Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Ίσως να είναι και ψυχολογικό στη συγκεκριμένη περίπτωση...
Θέλω να πώ ότι ίσως ο κόσμος εκείνη τη στιγμή δεν θεωρεί το χώρο (της καθημερινής κίνησης με τους όποιους θορύβους και την όποια βαβούρα) ως κατάλληλο χώρο, ο οποίος θα ήταν ικανός στο να εστιάσει ο κόσμος περισσότερο την προσοχή του!

Και θα σας πω ένα παράδειγμα! (ψυχολογικό)

Έστω ότι πηγαίνετε ένα ταξίδι π.χ. στη Μελβούρνη, και περπατάτε στους διαδρόμους του αεροδρομίου... (εάν έτσι για τέστ) περάσει από μπροστά σας ένας πολύ (μα πάρα πολύ) γνωστός σας φίλος... ...έχετε την εντύπωση ότι θα τον αναγνωρίσετε;
Σαν πρωτη εντύπωση θα σας φανεί ότι είναι κάποιος που του μοιάζει...
Και αυτό γιατί;
Διότι απλά δεν περιμένετε να τον δείτε μπροστά σας (σαν φάντη μπαστούνι) στην άλλη άκρη του κόσμου!
Το θεωρείτε απίθανο!

 

[Fedra]

Απάντηση: Ενδιαφέρον πείραμα!

Πραγματικά Δαμιανέ είναι πολύ δύσκολο και σπάνιο να συνδιάζονται οι εσωτερικές , οι ατομικές μας προϋποθέσεις με τις εξωτερικές συνθήκες που μας περιβάλουν.

Όταν κάποιος παίζει μουσική αποκαλύπτει σ' όλο το πλάτος την ουσία της σύνθεσης με τις αρμονικές της και είναι κρίμας μεγάλης συνθετικής και ερμηνευτικής σημασίας κομμάτια να γίνονται πείραμα σε κοινό (υποψήφιο ακροατήριο) που κινείται βιαστικά για τον οποιδήποτε προορισμό του,από τη στιγμή που δεν του δίνεται ο κατάλληλος χώρος και χρόνος.

Πόσο μάλλον σε 1 άνθρωπο με 1 μουσικό όργανο που χρειάζεται η ανάλογη προσοχή για να ακούσει κάποιος τις αρμονικές του.

Αν στο Μετρό ήταν κάποιο κουαρτέτο ή έπαιζαν δυνατή μουσική ας πούμε ροκ ή ποπ θα σου έλεγα εγώ:121: