Σαν την παλια, καλη...ταινια

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Judgment at Nuremberg(1961)

c

Σκοταδι.....
Τυμπανα πολεμικου εμβατηριου....
Οι πρωτες νοτες του "Wenn die Soldaten" ξεσκιζουν το ηχητικο σας συστημα ενω δεν εχει εμφανιστει ουτε μια εικονα. Τιποτα, μαυρη μαυριλα.
Εσεις απλα καθεστε ακουγοντας το πολεμικο εμβατηριο της Βερμαχτ καθως σκηνες θριαμβων , παρελασεων, πολιορκησεων και πολιορκημενων, ντροπης και αισχους εναλλασονται στα ματια σας.
Ενας τεραστιος αγκυλωτος σταυρος.
Ο αγκυλωτος σταυρος πανω απο το κτιριο του Reichstag λίγο πριν εκραγει....

Τα ονοματα των συντελεστων της ταινιας.
Pause.(οχι τιποτα αλλο, για να ξερουμε τι θα δουμε)
Σκηνοθετης:Stanley Kramer-Εβραιος
Παραγωγος:Stanley Kramer-Εβραιος
Σεναριο:Abby Mann-Εβραιος
Βιβλιο:Αbby Mann-Εβραιος
Μουσικη:Ernest Gold-Eβραιος
Cinematography-Ernest Laszlo-Εβραιος
Edited by-Frederic Knudtson-Εβραιος

Μαλιστα, πολυ ωραια.
Τωρα μπορουμε να συνεχισουμε την ταινια μας.

H κοπια η οποια επεσε στα χερια μου ηταν η καλυτερη δυνατη, ως εκ τουτου φανταζε στην κυριολεξια σαν μια ασπρομαυρη σημερινη ταινια.
Εαν αφαιρεσουμε τα αστεια εφε, απαραιτητα ομως καθως η ιστορια μας αναφερεται στο 1948 και το 1961 που γυριστηκε δεν υπηρχαν πλεον ερειπια απο τους βομβαρδισμους.

Επ ουδενι, και αναφερομαι σε εκεινους που δεν την εχουν δει ποτε, δεν πρεπει να φανταστειτε πως ολη η ταινια λαμβανει χωρα σε μια δικαστικη αιθουσα.
Για την ακριβεια "τρεχουν" και καποιες παραλληλες ιστοριες , προσπαθεια ισως του δικαστη, συνεπως και του θεατη, να αντιληφθει την γερμανικη πραγματικοτητα και κατα ποσο εκεινη ηταν υπευθυνη για την ανοδο των Εθνικοσοσιαλιστων στην εξουσια.
Με λιγα λογια δηλαδη η δικη δεν αφορα μονο τους δικαστες του Γ΄ Ραιχ. Οι συντελεστες εγειρουν ευθεια ερωτηματα στο κατα ποσο υπηρξε συλλογικη ευθυνη η και γνωση και αποδοχη των οσων συνεβαιναν στα στρατοπεδα συγκεντρωσης.
Τι ακριβως ομως ειναι εκεινο που κανει μια παραγωγη 3.30 ωρων περιπου να "κυλαει" τοσο ευχαριστα. Εαν επρεπε να στοιχηματισω θα τα πονταρα ολα στις ερμηνειες. Απο τους κυριους μεχρι τους δευτερους ρολους ολοι δινουν ρεστα.
Απο το διαπεραστικο, φονικο ισως, βλεμμα του Μπαρτ Λανκαστερ εως το ρεσιταλ ερμηνειας ενος απλου μαρτυρα κατηγοριας που στην συγκεριμενη περιπτωση υποδυεται ο Μοντγκομερυ Κλιφτ.
Αποκορυφωμα ολων βεβαια ο ευφυης Μαξιμιλιαν Σελ ο οποιος καταφερνει να τερματισει πρωτος μεταξυ ισων στον ρολο του συνηγορου υπερασπισης.

Χρονολογικα διλημματα
Η χρονολογια κατα την οποια υποτιθεται πως συμβαινουν τα δρωμενα(1948) και εκεινη στην διαρκεια της οποιας γυριστηκε η ταινια(1961)
Το 1948 η Σοβιετικη Ενωση μολις ειχε ξεκινησει να δειχνει το πραγματικο προσωπο της απεναντι στους, εως τοτε, συμμαχους της.
Αρα μια ευνοικη μεταχειριση προς τους κατηγορουμενους θα ηταν επιθυμητη καθως η Γερμανια θα επρεπε να μην γονατισει αλλο και να συμπεριφερθει ως συμμαχος στις ΗΠΑ
Το 1961 εχουμε κορυφωση του ψυχροπολεμικου κλιματος. Συγχρονως ομως εχουμε και την πολυκροτη συλληψη και δικη του Αντολφ Αιχμαν, κυριου υπευθυνου του Εβραικου ζητηματος.
Αρα ισως μια παραδειγματικη τιμωρια στην ταινια θα ηταν επιθυμητη.
Πολυ θα ηθελα να ξερω πως γλυτωσαν το πονοκεφαλιασμα οι υπευθυνοι....

Βαθμολογια IMDB:8,3 http://www.imdb.com/title/tt0055031/
Διακρισεις:http://www.imdb.com/title/tt0055031/awards?ref_=tt_awd
146η καλυτερη ταινια στο IMDB

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Δεν βλεπω αντιδρασεις.
Ειλικρινα ηλπιζα πως καποιοι θα την ειχαν δει και θα αναπτυσσαμε καποιον διαλογο ειδικα στα θεματα της γερμανικης πραγματικοτητας απο καποιους περισσοτερο εμπειρους απο εμενα που οι γνωσεις μου περιοριζονται στα 10-12 ταξιδια που εχω κανει στην Γερμανια και φυσικα σε οτι εχω διαβασει.
Για παραδειγμα, σε καποιο σημειο η Μαρλεν Ντιτριχ αναφερει πως οι Γερμανοι, σε οποια συναισθηματικη κατασταση και εαν βρισκονται, τραγουδουν συνεχεια.
Κατα ποσο ειναι αληθινο αυτο?

 

[ABSENTI]

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Rosemary's baby(1967)

Δεν ξερω τι εχω παθει τωρα τελευταια και βλεπω οτι παλια, κλασσικη ταινια μου κατεβαινει.
Εννοω παντα, σε βαρος των νεων τις οποιες εχω παραμελησει.
Και πως να μην δεις κατι τετοιο οταν η καθε του σκηνη αποτελει διδαχη προς τους φιλοδοξους διαδοχους σκηνοθετες του μεγαλου Πολανσκι.
Το μεγαλειο του οποιου ειναι τετοιο που στην σκηνη του η εγκυος Ροζμαρυ διασχιζει σχεδον υπνωτισμενη την κινηση της Νεας Υορκης, οι οδηγοι των αυτοκινητων δεν εχουν ενημερωθει και σταματουν και κορναρουν στην πραγματικοτητα ενω η σκηνη εχει καταγραφει απο τον ιδιο καθως οι οπερατερ αρνηθηκαν να παρουν το ρισκο με τον φοβο καποιου ατυχηματος.
Η οταν παλι η Μια Φαροου επιχειρει να τηλεφωνησει στον ηθοποιο εκεινο που τυφλωθηκε και τον ρολο του πηρε ο συζυγος της, η φωνη που απαντα στο τηλεφωνο ειναι εκεινη του Τονυ Κερτις. Η Φαροου αναγνωριζει την φωνη, αναρωτιεται τι κανει εκει αφουν δεν παιζει στην ταινια και η ολη συγχυση μεταφερεται και αποτυπωνεται στην σκηνη, το αποτελεσμα ακριβως που γυρευε ο Πολανσκι.
Νομιζω πως δεν χρειαζεται να ασχοληθουμε με το θεμα της υποθεσης, αλλως τε οι περισσοτεροι το γνωριζετε πολυ καλα.
Σημασια ομως, και μαλιστα μεγαλη, εχει το πως "χτιζεται" η ιστορια ημερα με την ημερα, τα συναισθηματα που μας διακατεχουν, οι υποψιες που διαπερνουν το μυαλο μας μεχρι την κορυφωση.
Αριστουργημα σε ολα του.
Βαθμολογια IMDB:8
διακρισεις:http://www.imdb.com/title/tt0063522/awards?ref_=tt_awd

Την ταινια απολαυσα στην εκδοση Criterion. Προτιμηστε την σαφεστατα!