Όλη η ζωή σε μία ματιά: Balanescu Quartet - Maria T.

[Δημοκηδής]

 

[Δημοκηδής]

Σπάνια πια, (…too much handling of everyday routine…), ένα μουσικό δημιούργημα τυχαίνει να εισβάλλει βίαια στον μικρόκοσμο μας επιβάλλοντας την (γνωστή από νηφαλιότερες εποχές) γλυκόπικρη αμφίδρομη σχέση μας μαζί του, αφού από την μία, ξάφνου, η -αλλά μπιγκ μπαγκ- εσωτερική επιφώτιση καθιστά διαυγή τα θολωμένα μονοπάτια και τις μπλεγμένες διαδρομές του νου και από την άλλη η μουσική καθ’ αυτή αποτελεί τον ιδανικό καμβά όπου αντανακλώνται πλέον τέλεια οι σκέψεις που τόσο καιρό ταλαιπωρούν το μυαλό και από ανηλέητος βασανιστικός γρίφος μεταλλάσσονται σε καλοκεντημένο κείμενο, με αναπάντεχη λογική συνάφεια….

Και καθώς οι δοξαριές του Ρουμανοαμερικανού Αλεξάντερ Μπαλανέσκου σμιλεύουν ένα θρηνητικό από-κοσμο σύμπαν, εμείς σε μια καλοστημένη -αλλά Δ. Παπαϊωάννου- παράσταση βλέπουμε να παρελαύνουν μπροστά μας αυτοί που αγαπήσαμε αλλά εύκολα στην αρχή και οδυνηρά μετά ξεχάσαμε, αυτοί που μας αγάπησαν και δεν δώσαμε δυάρα για πάρτη τους, ειρωνικά ευφυολογώντας με τα συναισθήματα τους και τις ατέλειες τους, με τρόμο βλέποντας την εκδίκηση τους μέσω αυτών που εμείς κατόπιν αγαπήσαμε αλλά αρνήθηκαν το ‘καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση’ μαζί μας, επιμένοντας στους δικούς τους ρυθμούς που τόσο μας εξόργιζαν… ανήμποροι να αποδεχθούμε ότι δεν μπορούν όλα να γίνονται με τους όρους μας, δεν μπορεί πάντα να κερδίζουμε (ακόμη και όταν σαν κινήσεις στρατηγικής αποδεχόμασταν τρυφερές ήττες στο τακτικό επίπεδο … ) … αδέξιοι στην διαπίστωση ότι ναι, μπορεί να μην υπάρχει ανταπόκριση στα μεγέθη που εμείς φιλοδοξούμε να οικοδομήσουμε για να υπερκατακλύσουμε συναισθηματικά τον άλλο και να καταγάγουμε συντριπτική νίκη … (χαχαχα, μα υπάρχουν συντριπτικές νίκες βρε ηλίθιε ;;; )και όταν βλέπαμε το αδιέξοδο και χτίζαμε τουβλάκι τουβλάκι τις αυτοάμυνες, δεν περιμέναμε, δεν το πιστεύαμε ότι θα έφθανε μόνο μια ματιά, ένας στεναγμός, για να σαβουρώσει το οικοδόμημα….
… θυμάμαι ο κινηματογραφικός χαρακτήρας της Κ.Σ. Τόμας να γράφει στο τέλος του άγγλου ασθενούς: ‘’… φεύγουμε πλήρεις από αγαπημένους, εραστές και ‘φυλές’, γεύσεις που χαρήκαμε, κορμιά που κατακτήσαμε και σαν ποτάμια μέσα τους κολυμπήσαμε, φόβους που κρύψαμε, εμπειρίες που χαράχθηκαν στο δέρμα μας, με μόνη την θέληση να περπατήσουμε κάποτε με αυτόν που τελικά επιλέξαμε σε μέρη λατρεμένα …΄’ … δεν ξέρω πια αν έχει δίκιο, εμείς μάλλον να αφανίσουμε την ζωή στο ποτάμι προσπαθούμε, ανήμποροι να μετουσιώσουμε την αδυναμία σε αρπαγή, την αυταρέσκεια σε αφοσίωση…

Η Μαρία Τανάσε πέθανε το 1963, 50 ετών, προλαβαίνοντας να γίνει η μεγαλύτερη λαϊκή τραγουδίστρια της Ρουμανίας. Πάνω στα τραγούδια της και με αφορμή αυτά, ο Μπαλανέσκου δημιούργησε ένα δικό του μουσικό κόσμο, ηχογραφώντας τον καλύτερο δίσκο που ένοιωσα τον τελευταίο χρόνο…

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

... ηχογραφώντας τον καλύτερο δίσκο που ένοιωσα τον τελευταίο χρόνο…

Με τετοια εισαγωγη αλλα,κυριως, και με τετοιον επιλογο μου
κινησες το ενδιαφερον.
Καποιο μουσικο δειγμα για εμας τους μη μυημενους υπαρχει?

 

[thanasis k.]

http://www.youtube.com/watch?v=rqLop6ew_WA

 

[Fedra]

Απάντηση: Όλη η ζωή σε μία ματιά: Balanescu Quartet - Maria T.

Τη Μαρία Τανάσε την άκουγα πολύ μικρή όταν ο πατέρας μου την έβαζε σε ένα πικάπ της δεκαετίας του 60 φορητό σε κάποιο παραδοσιακό της τραγούδι το οποίο δεν υπάρχει πιά λόγω φθοράς...μετά κατά ένα περίεργο τρόπο (ποτέ δεν έμαθα γιατί) έβαζε την Σοφία Βέμπο που δεν άκουγε μόνο τις ημέρες τις γνωστές όπως κάνουν πολλοί σήμερα....αργότερα βέβαια κατάλαβα πως είχαν έναν παρόμοιο τρόπο ερμηνείας των τραγουδιών τους εκτός της ομοιότητας του ηχοχρώματος στη φωνή τους.
Το τραγούδι ήταν το ''Lume, lume'' (Κόσμε κόσμε) όπου κάπου στο τέλος του τραγουδιού λέει...
That's how the world is, transient
'Cause that's how the world is, transient
One is born, another dies
One is born, another dies
World, sister world
The born one suffers
The dead one rots
Κάποιοι είπαν ότι είναι η ''Edith Piaf'' της Ρουμανίας και δεν έχουν άδικο αρκεί κάποιος να την έχει ακούσει στα γαλλικά τραγούδια που ερμήνευσε όπως το La Meledinction D'amour.
Βλέπετε κάποιες ομοιότητες στο εξώφυλλο αυτού του δίσκου με το εφώφυλλο του Balanescu Quartet - Maria T.?:126:

Αυτός ο δίσκος είναι 1 πραγματικό διαμάντι που ακόμα δεν έχω για προσωπικούς λόγους τους οποίους κατά τύχη έγραψε ο κ. Δημοκηδής......

καθώς οι δοξαριές του Ρουμανοαμερικανού Αλεξάντερ Μπαλανέσκου σμιλεύουν ένα θρηνητικό από-κοσμο σύμπαν, εμείς σε μια καλοστημένη -αλλά Δ. Παπαϊωάννου- παράσταση βλέπουμε να παρελαύνουν μπροστά μας αυτοί που αγαπήσαμε αλλά εύκολα στην αρχή και οδυνηρά μετά ξεχάσαμε, αυτοί που μας αγάπησαν και δεν δώσαμε δυάρα για πάρτη τους, ειρωνικά ευφυολογώντας με τα συναισθήματα τους και τις ατέλειες τους.

Ίσως δεν έχει έρθει η ώρα ακόμα αυτός ο δίσκος να εισβάλλει και στον δικό μου κόσμο άσχετα αν τον έχει φλερτάρει κατά καιρούς, γιατί είναι από τους λίγους δίσκους που μου φέρνουν εικόνες από το παρελθόν που σε αυτές οι ατέλειες ίσως να ήταν αρκετές....Αργότερα θα πάρει μια θέση δίπλα στη Σοφία Βέμπο, Maysa Matarazzo, Edith Piaf στη δισκοθήκη μου (δεν είναι μακριά αυτή η στιγμή) προς το παρόν μου αρκούν λίγες κλεφτές ματιές(ακρόασης).