Τον Φλεβάρη που μας πέρασε βρέθηκα στην Αίγυπτο καλεσμένος του ΣΚΑΙ.
Σε ένα ταξίδι που θα μου μείνει αξέχαστο.
Ένα ταξίδι ανάμεσα σε φίλους (συναδέλφους) και σε μια χώρα που δεν μοιάζει σε τίποτα με τις εικόνες που έχω μέχρι τώρα "μαζέψει".
Με αυτό πραγματοποίησα ένα από τα παιδικά μου όνειρα.
Ένα ταξίδι στην Αίγυπτο.
Ένα ταξίδι στην χώρα των Φαραώ.
Ένα ταξίδι κυριολεκτικά στον χρόνο.
Αθήνα-Aswan- Κρουαζιέρα στο Νείλο - Luxor - Αθήνα.
Απολαύστε το μέσα από τα δικά μου "μάτια". ;-)
Όαση; Η ιδέα;
Λίγο πριν την προσγείωση στο Aswan.
Νείλος.
Η θέα της απέραντης ερήμου από το αεροπλάνο είναι μοναδική.
Και απίστευτη. Τόση άμμο δεν βλέπεις κάθε μέρα.
Ο λόγος που η Αίγυπτος παραμένει ζωντανή είναι ένας.
Νίκο πραγματικά πανέμορφες οι φωτογραφίες σου :bravo::bravo:. Δε πιστεύω να θες να την βγάλεις καθαρή με 7 φωτογραφίες??? Πρέπει να έχεις πολύ πράμα να δώσεις...δώωωσε λοιπόν :cool_4:
Ή τον ουρανό ή τις όχθες. Προτίμησα τις όχθες. :happy_8:
Είναι γεγονός οτι αν οι συνθήκες δεν είναι τέλειες (ήλιος πίσω, μηδενικές αντανακλάσεις, εύκολο θέμα) ο φωτογράφος αναγκάζεται να διαλέξει τι θεωρεί σημαντικότερο στο κάδρο του.
Και ανάλογα φωτομετρά. :happy_6:
Έχω καμμιά 600αριά από το ταξίδι. Αυτές που μου αρέσουν πραγματικά δεν είναι πάνω από 10. (Και πολλές λέω)
Για την...ξενάγηση :happy_8: ...θα ανεβάσω καμμιά τριανταριά τουλάχιστον.
Edit: Έχω φτάσει τις 50 και...counting :smoking_2:
Η πρώτη εντύπωση που μένει σε κάποιον μετά την απέραντη έρημο που διασχίζει με το αεροπλάνο (1000 χλμ νοτίως του Καϊρου) είναι αυτή της ζέστης! :-o
Ζέστη. Δυνατή, καθηλωτική, καμμία σχέση με την Ελληνική.
Άλλη ζέστη.
Φλεβάρη μήνα. Μετά τις 9.00 το πρωί δεν ανέχεσαι τίποτε άλλο από στολή....παραλίας! :happy_8:
Το άλλο που συνειδητοποιείς αμέσως μετά είναι ότι οι άνθρωποι είναι....σκούροι. Ποοοολύ σκούροι.
Το τρίτο είναι οτι η προσπάθεια για ασφάλεια είναι πολύ μεγάλη.
Ο "καθένας" κυκλοφορεί με το "ατομικό" του καλασνίκοφ.
Παρόλα αυτά δεν σου δημιουργούν το συναίσθημα του φόβου.
Το τέταρτο που είναι έκδηλο έξω από το κρουαζιερόπλοιο...είναι η φτώχια.
Φτώχια....και των γονέων. Όχι αστεία.
50 ευρώ το μήνα ο μισθός του ανειδίκευτου και 100 ένας πολύ καλός μισθός.
Οι Αιγύπτιοι όμως δείχνουν πολύ πιο...αλλέγκροι ...από τον μέσο Έλληνα. :happy_6:
Ας μην τα πούμε όλα μαζί όμως.
Είναι σίγουρο οτι η φωτογραφική μου αφήγηση θα έχει κάποια σαρδαμ και κάποια...μπρος πίσω.
Το επόμενο σίγουρο είναι οτι θα με συγχωρέσετε. :happy_8:
Αμέσως μετά την προσγείωση στο "στρατιωτικό" αεροδρόμιο του Aswan φεύγουμε κατευθείαν για τον ναό της Ίσιδος.
Αυτός βρίσκεται σε κάποια νησάκια που υπάρχουν (και σχηματίστικαν) από το φράγμα του Nasser.
Αξίζει να αναφέρω ότι η αρχική θέση του ναού ήταν διαφορετική.
Για να μην καλυφθεί από τα νερά έχει μεταφερθεί πέτρα πέτρα στην σημερινή του θέση.
Απίστευτο και όμως αληθινό. :shock:
Στα καίκια.
Οι Αιγύπτιοι "θαλασσόλυκοι" τιμονεύουν σαν σε συγκρουώμενο.
Αν δεν χτυπήσουν κάτι ή σε κάτι...το 'χουν για κακό.
Μέσα (αλλά και έξω) στα καίκια οι Αιγύπτιοι...γδέρνουν τους τουρίστες.
Χάντρες, βραχιόλια, φυλακτά, φέσια, αγαλματίδια...όλα πωλούνται.
Το...Ουάν έουρο, ουάν έουρο...ξεχωρίζει διαρκώς από τους υπόλοιπους ήχους.
Μπροστάρηδες σε αυτή την προσπάθεια βάζουν τα παιδια τους.
Αδύνατο να αντισταθεί κανείς.
Κυριολεκτικά πεντάστερο accomodation και εξυπηρέτηση.
Αλλάγη και καθαρισμός δωματίου....2 φορές την ημέρα!!!! :shock:
Ευγενέστατο και χαμογελαστό προσωπικό το οποίο στην πορεία...ξετρελλάθηκε με τους "Έλληνες".
Και εμείς με αυτούς.
(Λεπτομέρεια. Το πλοίο ήταν..."δικό μας". :happy_6: )