- Μηνύματα
- 25.752
- Reaction score
- 22.503
Αγαπητοί συνοδοιπόροι και συγκατάδικοι στο κλουβί με τις τρελές, επειδής αυτό το pm που έλαβα είναι ένας πραγματικός καταιγισμός ερωτήσεων, κάποιες από τις οποίες μάλλον αναπαριστούν ανάγλυφα κάποια στερεότυπα που έχουν ενσκήψει στο ε, χμ, ούτως πως αυτοαποκαλούμενο high end, κατόπιν εγκρίσεως του παιδιού που μου το έστειλε, είπα να το κάνω θέμα δημοσίως. Πολλές ερωτήσεις, πολλά και ακόμη περισσότερα θέματα. Ας τις πάρουμε με τη σειρά.theios_kostas said:
- Δηλαδη τα ηχεια χοανης δε "γεμιζουν" το χωρο? Εκπεμπουν το ηχητικο κυμα με μικροτερη γωνια?
(Η ερώτηση αυτή προήλθε από την παραβολή της κόρνας με τον τηλεφακό, που έκανα σ’ αυτό εδώ το θέμα). Ναι, είναι γεγονός. Η χρησιμότητα του τηλεφακού έγκειται στην ιδιότητά του να ελαττώνει πολύ την οπτική γωνία, οπότε αυτό που δια γυμνού οφθαλμού φαίνεται πολύ μικρό, δίνοντας την αντίληψη της απόστασης, ή είναι ακόμη και αόρατο, μέσα από τον τηλεφακό φαίνεται πολύ μεγαλύτερο, δίνοντας την αντίληψη της εγγύτητας. Για παράδειγμα, επιστρατεύοντας λίγη γεωμετρία Β’ γυμνασίου, αν κοιτάξετε ένα ηχείο ύψους 1 μέτρου από απόσταση 50 εκατοστών, με το μάτι σας να είναι στη μεσοκάθετο του ύψους του, τότε η οπτική σας γωνία είναι 90 μοίρες, και θα βλέπετε το ηχείο αρκετά μεγάλο. Αν κάνετε το ίδιο, αλλά από απόσταση 1000 μέτρων, τότε η οπτική γωνία θα ελαττωθεί πολύ, καθώς θα γίνει μόλις 1 χιλιοστό πυροβολικού, δηλαδή περίπου 5,25 εκατοστά της μοίρας, οπότε το ηχείο θα το βλέπετε πάρα πολύ μικρό, ενδέχεται δε να μην το βλέπετε και καθόλου. Αυτό δεν είναι κακό, αντιθέτως είναι χρήσιμο, ή, εν πάση περιπτώσει, είναι ένα χαρακτηριστικό της ανθρώπινης όρασης που αξιοποιούμε κατάλληλα, όπως για παράδειγμα στις τέχνες, κυρίως στη Ζωγραφική και τη Γλυπτική.
Τον ρόλο του τηλεφακού παίζει και ο λάρυγγας μιας κόρνας, ο οποίος είναι πολύ στενός, πού αιχμηρός κώνος, ο οποίος διευρύνεται σταδιακά, αναλόγως του είδους της κόρνας. Και, όπως είναι φυσικό, αφού η ακτινοβολία του μεγαφώνου συγκεντρώνεται σε έναν μικρό χώρο, αυτόν που ορίζει η νοητή προέκταση της κόρνας, επόμενο είναι μέσα σε αυτόν τον χώρο ο ήχος να ακούγεται πολύ πιο δυνατά, σε σχέση με ένα αντίστοιχο παντοκατευθυντικό μεγάφωνο, του οποίου η μηχανική ενέργεια θα διεχέετο σε ολόκληρο το χώρο, σε χώρο 4π, (κυρίως στα μπάσα, ας μη το κάνουμε θέμα, δεν είναι της παρούσης). - Ποια ειναι η προσωπικη σας αποψη για τα ηχεια χοανης και full range? Επειδη ειμαι σχετικα απειρος και εχω διαβασει διαφορες αποψεις σχετικα με τα υψηλης ευαισθησιας "κακοσχεδιασμενα" ηχεια για παλιομοδιτικους λαμπατους λιγων βατ, δεν εμπιστευομαι επαρκως τα αυτια μου ωστε να σπαταλησω μερικες εκαντονταδες ευρω εν λευκω, πριν ακουσω μια καπως πιο αξιοπιστη γνωμη.
Τα ηχεία χοάνης είναι χρήσιμα εκεί όπου είναι αδύνατο να επιτευχθεί επαρκής στάθμη με ηχεία χωρίς χοάνη. Εκ φύσεως, και αναλόγως της συχνότητας, η χοάνη είναι ένας ογκώδης έως και υπερβολικά ογκώδης κυματοδηγός, ακατάλληλος για ακόμη και ένα πολύ μεγάλο, πολύ ευρύχωρο καθιστικό, 50, 60 ή ακόμη και 80m². Σε τέτοια εφαρμογή, η χοάνη ήταν χρήσιμη σε παλιότερες εποχές, όπου χωρίς αυτήν δεν ήταν ακόμη τεχνολογικά εφικτή η αναπαραγωγή ήχων σε ικανή στάθμη. Σήμερα το πρόβλημα είναι απλώς λυμένο. Βέβαια, υπό τις συνθήκες ενός μεγάλου συναυλιακού χώρου, τα ηχεία χοάνης εξακολουθούν να είναι σχεδόν αποκλειστικά ο κανόνας, για τον απλό λόγο, διότι είναι αντιοικονομικό να χρησιμοποιήσει κανείς συμβατικά ηχεία, καταναλώνοντας πολλαπλάσια ισχύ. Με ηχεία χοάνης μπορεί να κατευθύνει τον ήχο μόνον προς τους θεατές, και πουθενά αλλού, καταναλώνοντας σαφώς πολύ χαμηλότερη ισχύ.
Πάντως, ένα βάσιμο επιχείρημα υπέρ των ηχείων χοάνης είναι το γεγονός, ότι επειδή τα κινούμενα μέρη των μεγαφώνων διανύουν σαφώς μικρότερες διαδρομές, σε σχέση με τα παντοκατευθυντικά (πιο σωστά ημικατευθυντικά, σε χώρο 2π) ηχεία, έχουν σαφές προβάδισμα στην ακρίβεια και την ταχύτητα, αλλά η αχίλλειος πτέρνα τους είναι τα μπάσα. Για να βγει το μπάσο ενός συμβατικού ηχείου από κόρνα, αυτή πρέπει να είναι πολύ μεγάλη, ακατάλληλη για οποιοδήποτε οικιακό χώρο. Εκτός αυτού, ένα καλοσχεδιασμένο συμβατικό ηχείο, και μάλιστα εάν είναι κλειστού τύπου, μπορεί να δώσει εξαίσιο μπάσο, χωρίς να τιμάται σε αυτά τα γελοιωδώς υψηλά επίπεδα, όπως οι μεγάλες κόρνες, και χωρίς να το μέγεθος του στόματος φαλαινοκαρχαρία.
Όσον αφορά τους λαμπάτους ενισχυτές μικρής ισχύος, το πράγμα έχει ξεπεράσει κατά πολύ το όριο της γελοιότητας. Όλοι οι άνθρωποι που εφηύραν και εξέλιξαν την τεχνολογία των λυχνιών κενού έχουν φύγει από τη ζωή, οπότε παρατηρείται ένα χάσμα άμεσης επικοινωνίας. Δηλαδή, για παράδειγμα, δεν μπορείτε να ρωτήσετε τον Harold Leak ή τον Lee de Forest, γιατί έφτιαχναν τόσο μικρούς ενισχυτές, και όχι ισχυρότερους. Βέβαια, έχει καταγραφεί Ιστορικά πως έφτιαχναν τόσο χαμηλής ισχύος ενισχυτές, επειδή δεν μπορούσαν να φτιάξουν ισχυρότερους. Άντε να το πείτε αυτό στους σύγχρονους οπαδούς των μικρών ενισχυτών. Αμέσως θα σας αρχίσουν το γνωστό παραμύθι, ότι δηλαδή οι μικροί single ended ενισχυτές κάνουν «τη μικρότερη κατεργασία στο σήμα» (ανοησίες), ότι ο ένα, ότι το άλλο. Βεβαίως, η αλήθεια είναι πως οι ενισχυτές στερεάς κατάστασης, όχι απλά έχουν ξεπεράσει κατά πολύ όλα -ΟΛΑ- τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προγόνων τους, αλλά ως τεχνολογία είναι και ασύγκριτα πιο αξιόπιστοι. Δηλαδή, εκεί που ένας λαμπάτος ενισχυτής θα χρειαστεί αλλαγή των μικρών λυχνιών του ανά 10 χρόνια και των λυχνιών ισχύος πολύ πιο συχνά, ας πούμε ανά 2 χρόνια, τα τρανζίστορ ενός ενισχυτή στερεάς κατάστασης θα ζήσουν ακόμη και πάνω από 50 χρόνια, δίνοντας λαβή στους ηλίθιους να σκούζουν και να φωνάζουν ότι τα τρανζίστορ είναι άψυχα, απάνθρωπα, και δεν ξέρω τι άλλη παπάρα θα τους έρθει στο άρρωστο μυαλό τους. Διότι, κατά πως τους γουστάρει, κανονικά θα έπρεπε να είστε καθημερινά πάνω από τον ενισχυτή σας και να του κάνετε ευχέλαιο, μη τυχόν και σκληρύνει η μεσαία, μη τυχόν και ξεφύγει το bias κάποιας λάμπας, και από τα 30 πάει στα 28mA, και τι θα γίνουμε μετά…
- Η λεπτομερεια που αποδιδουν τα εν λογω ηχεια (χοανης η full range) ειναι αποκλειστικο χαρακτηριστικο των ηχειων υψηλης ευαισθησιας? Και οσο περισσοτερη η ευαισθησια, τοσο πιο λεπτομερης και κατ' επεκτασιν "φυσικος" ο ηχος? Για εμενα δηλαδη που μου φαινεται απαραιτητο αυτο το χαρακτηριστικο για μια συναισθηματικα μεστη αναπαραγωγη, αυτα τα ηχεια ειναι μονοδρομος?
Όχι. Η λεγομένη «λεπτομέρεια» είναι εν πολλοίς ένα εφεύρημα των ημιμαθών, που θέλουν σώνει και καλά να ακούν πράγματα τα οποία, εάν η ηχογράφηση είναι σωστή, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ακούγονται. Το να απαιτεί κανείς να ακούει το θρόισμα του μηχανισμού της σφύρας ή την κάθοδο της σουρντίνας σε ένα κοντσέρτο για πιάνο, ή ακόμα και σε κοντινή ηχογράφηση, είναι απλώς εσφαλμένο. Ουδέποτε ακούγονται τέτοια πράγματα υπό πραγματικές συνθήκες. Πάντως, επειδή υπάρχουν και τέτοιες ηχογραφήσεις, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τέτοιες λεπτομέρειες είναι άμεσα ακουστές σε ηχεία του αντίποδος, σε ηχεία μόνιτορ, και όχι σε ηχεία τεχνολογίας της δεκαετίας του ’40. Πέραν των ηχείων χοάνης, αυτά τα άθλια χαρτονάκια που πολλοί επιμένουν σήμερα να αποκαλούν ηχεία full range, είναι απλώς αδύνατο να εξακολουθήσουν να αναπαράγουν την όποια λεπτομέρεια μπορούν σε κάπως υψηλότερη στάθμη, καθώς εισάγουν απελπιστικές παραμορφώσεις.
Πέραν αυτών, το θέμα της «ανάλυσης» αποτελεί και προσφιλή κολοκυθόπιτα των απανταχού audiophiles, αλλά και των δοκιμαστών, αναλόγως του εγωισμού του καθενός. Υπάρχουν κάποιοι –τρομάρα τους- που αναζητούν το πλατάγισμα του σάλιου του Pavarotti, ενώ κάποιοι άλλοι το παίζουν πιο χαλαροί, θεωρώντας πως εάν η λεπτομέρεια είναι αυξημένη, το άκουσμα παύει να είναι μουσικό και καταντά κλινικό, και άλλα τέτοια φαιδρά. Φαιδρά βεβαίως, διότι το άκουσμα ΔΕΝ το καθορίζουν οι συσκευές, αλλά ο ηχολήπτης. - Πιστευετε οτι οι λαμπατοι ενισχυτες ειναι μια τεχνολογια του παρελθοντος χωρις συγκριτικα πλεονεκτηματα εναντι των συγχρονοτερων, περαν της νοσταλγιας και της κερδοσκοπιας?
Είτε αρέσει σε μερικούς, είτε όχι, οι λαμπάτοι ενισχυτές είναι κατάλοιπο του παρελθόντος, και δεν έχουν κανένα –ΚΑΝΕΝΑ- συγκριτικό πλεονέκτημα σε σύγκριση με τους ενισχυτές με τρανζίστορ. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Οι λάμπες είναι χρήσιμες και –τουλάχιστον προς το παρόν- είναι αδύνατο να υποκατασταθούν από τα τρανζίστορ, σε εφαρμογές όπου απαιτείται μεγάλη ισχύς, 5KW, 10, 100, ή ακόμα και 1000KW. Βέβαια, ένας σωστά σχεδιασμένος λαμπάτος προενισχυτής ή ένα λαμπάτο στάδιο εξόδου ενός CD player μια χαρά παίζει, αλλά η επιλογή των λυχνιών αντί των τρανζίστορ έχει γίνει καθαρά για λόγους marketing. - Και επισης, ποσο σημαντικο ειναι το περιβοητο "ματσαρισμα" του εξοπλισμου για καποιον που δεν εχει συνηθισει ακομα να ακουει με εναν συγκεκριμενο τροπο?
Το ματσάρισμα, έτσι όπως το εννοούν οι audiophiles –ανάθεμα κι αν ξέρουν τι σκατά εννοούν, είναι ένα-δυό σκαλοπάτια κάτω από την αποθέωση της ηλιθιότητας. Η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν είναι του επιπέδου «αφού η πέστροφα είναι ψάρι του γλυκού νερού, χρειάζεται οπωσδήποτε αλάτισμα». - Ο χωρος παιζει καθοριστικο ρολο στις επιδοσεις του εξοπλισμου? Δηλαδη εγω που δεν εχω τη δυνατοτητα να αφιερωσω ενα δωματιο στο ηχοσυστημα μου ειναι καλυτερα να μην μπω στον κοπο και τα εξοδα του hi fi?
Ο χώρος παίζει πρώτιστης σημασίας ρόλο στις επιδόσεις του εξοπλισμού, με κυρίαρχο το χαρακτηριστικό της αναλογίας διαστάσεων του δωματίου, και του τρόπου τοποθέτησης των ηχείων. Η τοποθέτηση όλων των άλλων έχει δευτερεύουσα, ή ακόμη και καθόλου σημασία.
Ένα σύστημα hi-fi δεν είναι το οπλοστάσιο του Κέρβερου, στο οποίο απαγορεύεται να έχουν πρόσβαση οι κοινοί θνητοί. Ένα σύστημα hi-fi, όπως βεβαίως και ένα σύστημα οικιακού κινηματογράφου, μπορεί κάλλιστα να κατοικοεδρεύει μέσα στο καθιστικό και να το χρησιμοποιούν και να το χαίρονται όλοι. Το hi-fi υπάρχει για να χαίρονται οι άνθρωποι τη μουσική που τους αρέσει, και όχι για να ορθώνει ο ιδιοκτήτης του άβατον τείχος προς όλα τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, κάτι που θεμελιώνει την αποτυχία του high end.
Πάντως, προσωπικά έχω αντίθετη γνώμη. Ως όρος και ως πρακτική, το high end προϋποθέτει ημιμάθεια, αρρωστημένο εγωκεντρισμό, χαμηλό πνευματικό επίπεδο, μικροπρέπεια και άφθονο χρήμα. Αν δεν υπήρχαν αυτά, το high end δεν θα υπήρχε.
