- Μηνύματα
- 5.020
- Reaction score
- 8
Mαζευτηκαμε αποψε σπιτι μου,με τον φιλο Σταυρο και ακουγοντας το ντακ ιδιοκατασκευης του, περασαμε μια ομορφη φιλικη βραδια μαζι που για μενα εχει την μεγαλυτερη σημασια απο ολα σε αυτον τον χωρο.
Δεν σας κρυβω οτι στην αρχη ημουν ιδιαιτερα επιφυλακτικος, κατα ποσο μια ιδιοκατασκευη θα μπορουσε να σταθει διπλα σε ενα σιντι πλευερ, κατα την γνωμη μου απο τα καλυτερα στην κατηγορια των 3000 ευρω.
Το προηγουμενο ντακ του Σταυρου ηταν μια πολυ καλη κατασκευη που ανετα θα μπορουσε να αντιμετωπισει καποια ντακ μεχρι του ποσου των χιλιων ευρω. Το τωρινο του ομως δημιουργημα ειναι κατι το διαφορετικο.
Δεν ξερω αν αυτο οφειλεται στα κορυφαια υλικα κατασκευης, στην υλοποιηση η σε κατι αλλο, μια και απο ιδιοκατασκευες δεν κατεχω πολλα, αλλα αυτη η υλοποιηση ηχητικα ειναι κατι το διαφορετικο.
Θελοντας να ειμαι οσο πιο αντικειμενικος μπορω, θα σας περιγραψω δυο στοιχεια της ακροασης. Το πρωτο ειναι οτι το ντακ που διαθερει δυο σταδια ενισχυσης, οταν τοποθετηθηκε στο ασθενεστερο εξ αυτων και με συνεχεις αλλαγες απο τον επιλογεα των πηγων του προενισχυτη, ηταν αδυνατον οχι μονο να διακρινεις καποιες διαφορες απο το ενσωματομενο ντακ του ντροπλετ, αλλα και αυτες τις αλλαγες, μια και η μουσικη ηταν συνεχης και δεν αλλαζε καθολου η ροη της.
Το δευτερο σημειο της ακροασης που με εντυπωσιασε ηταν το εξης. Οταν εμπαινε και η δευτερη βαθμιδα ενισχυσης, το ντακ ακουγοταν λιγο δυνατοτερα απο το σιντι πλευερ, πραγμα που στην αρχη με οδηγησε στο συμπερασμα οτι το δικο μου πλευερ και λογω της ακουστικης συνηθειας λογω της συμβιωσης με αυτο ακουγοταν καλυτερα και η οποια ανωτεροτητα στιγμιαια του ντακ οφειλοταν στην διαφορα σταθμης. Οσο ομως περναγε η ωρα διαπιστωνα οτι το ντακ υπερτερουσε τοσο στην καθαροτητα των υψηλων, οσο και στην εκταση των χαμηλων, αλλα το πιο βασικο ηταν το βαθος και το τρισδιαστατο της σκηνης, που εκανε το δικο μου πλευερ να φαινεται πιο επιπεδο.
Απο ενα σημειο και μετα σταματησα τις συγκρισεις και αφησα τον εαυτο μου να απολαυσει καποια κομματια με τους παραπανω φιλους, μια και αυτο ειναι η μεγαλυτερη απολαυση απο ολα για μενα ακομα και με το χειροτερο συστημα.
Το συμπερασμα παντως ειναι οτι το παραπανω ντακ ειναι μια θαυμασια κατασκευη που θα μπορουσε να σταθει ανετα σε ενα συστημα αξιωσεων χωρις την αναγκη μελλοντικης αναβαθμισης. Το μονο στεναχωρο της βραδιας ειναι οτι ο Σταυρος ειναι η τελευταια χρονια που θα ειναι μαζι μας στην Πατρα, οποτε οποια ιδιοκατασκευη θελουμε πρεπει να βιαστουμε για να μας την κατασκευασει.
Ελπιζω ο φιλος να πει και την δικη του γνωμη και να αναιβασει και καποιες φωτογραφιες απο την ακροαση.
Δεν σας κρυβω οτι στην αρχη ημουν ιδιαιτερα επιφυλακτικος, κατα ποσο μια ιδιοκατασκευη θα μπορουσε να σταθει διπλα σε ενα σιντι πλευερ, κατα την γνωμη μου απο τα καλυτερα στην κατηγορια των 3000 ευρω.
Το προηγουμενο ντακ του Σταυρου ηταν μια πολυ καλη κατασκευη που ανετα θα μπορουσε να αντιμετωπισει καποια ντακ μεχρι του ποσου των χιλιων ευρω. Το τωρινο του ομως δημιουργημα ειναι κατι το διαφορετικο.
Δεν ξερω αν αυτο οφειλεται στα κορυφαια υλικα κατασκευης, στην υλοποιηση η σε κατι αλλο, μια και απο ιδιοκατασκευες δεν κατεχω πολλα, αλλα αυτη η υλοποιηση ηχητικα ειναι κατι το διαφορετικο.
Θελοντας να ειμαι οσο πιο αντικειμενικος μπορω, θα σας περιγραψω δυο στοιχεια της ακροασης. Το πρωτο ειναι οτι το ντακ που διαθερει δυο σταδια ενισχυσης, οταν τοποθετηθηκε στο ασθενεστερο εξ αυτων και με συνεχεις αλλαγες απο τον επιλογεα των πηγων του προενισχυτη, ηταν αδυνατον οχι μονο να διακρινεις καποιες διαφορες απο το ενσωματομενο ντακ του ντροπλετ, αλλα και αυτες τις αλλαγες, μια και η μουσικη ηταν συνεχης και δεν αλλαζε καθολου η ροη της.
Το δευτερο σημειο της ακροασης που με εντυπωσιασε ηταν το εξης. Οταν εμπαινε και η δευτερη βαθμιδα ενισχυσης, το ντακ ακουγοταν λιγο δυνατοτερα απο το σιντι πλευερ, πραγμα που στην αρχη με οδηγησε στο συμπερασμα οτι το δικο μου πλευερ και λογω της ακουστικης συνηθειας λογω της συμβιωσης με αυτο ακουγοταν καλυτερα και η οποια ανωτεροτητα στιγμιαια του ντακ οφειλοταν στην διαφορα σταθμης. Οσο ομως περναγε η ωρα διαπιστωνα οτι το ντακ υπερτερουσε τοσο στην καθαροτητα των υψηλων, οσο και στην εκταση των χαμηλων, αλλα το πιο βασικο ηταν το βαθος και το τρισδιαστατο της σκηνης, που εκανε το δικο μου πλευερ να φαινεται πιο επιπεδο.
Απο ενα σημειο και μετα σταματησα τις συγκρισεις και αφησα τον εαυτο μου να απολαυσει καποια κομματια με τους παραπανω φιλους, μια και αυτο ειναι η μεγαλυτερη απολαυση απο ολα για μενα ακομα και με το χειροτερο συστημα.
Το συμπερασμα παντως ειναι οτι το παραπανω ντακ ειναι μια θαυμασια κατασκευη που θα μπορουσε να σταθει ανετα σε ενα συστημα αξιωσεων χωρις την αναγκη μελλοντικης αναβαθμισης. Το μονο στεναχωρο της βραδιας ειναι οτι ο Σταυρος ειναι η τελευταια χρονια που θα ειναι μαζι μας στην Πατρα, οποτε οποια ιδιοκατασκευη θελουμε πρεπει να βιαστουμε για να μας την κατασκευασει.
Ελπιζω ο φιλος να πει και την δικη του γνωμη και να αναιβασει και καποιες φωτογραφιες απο την ακροαση.
