Απορίας τυρβάζων

[Costas Coyias]

Όχι δηλαδής ότι δεν είχα από μικρός μια σαφή ροπή προς τα μουσικά ιδιώματα των Λατινοαμερικανών, αλλά κάποια στιγμή κόλλησα το σχετικό μικρόβιο με τρόπο ανίατο· ας όψεται εκείνος ο David Byrne. Τέλος πάντων, κάποια ημέρα των ημερών ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ανακάλυψα τον Carlos Gardel. Όλα ωραία και καλά, μέχρι τη στιγμή που ανακάλυψα μια λεπτομέρεια.

Ο μεγάλος Αργεντινός έφυγε από τη ζωή ενωρίς, το 1935, σε αεροπορικό ατύχημα, που πήρε μαζί και τον στενό συνεργάτη του, τον Alfredo Le Pera, (τί μου θυμίζει, τί μου θυμίζει...). Όμως, το θέμα είναι άλλο. Πολλά από τα τραγούδια του που κυκλοφορούν σήμερα, στερούνται παντελώς εκείνης της φτωχής, «τηλεφωνικής» ηχητικής ποιότητας, όντας πολύ καλές, για να μην πω, δηλαδή, πάρα πολύ καλές ηχογραφήσεις, για τις οποίες δεν χορταίνω αυτή τη αφτιασίφωτη φυσικότητα της φωνής του τραγουδιστή, κατά κύριο λόγο, αλλά και της κιθάρας και του μπαντονεόν, ακόμα και του πιάνου. Κάποια από αυτά τα κομμάτια είναι πολύ γνωστά, όπως τα Volver, Por un cabeza, Mano a mano, που είναι δικά του, αλλά και τραγούδια άλλων. Βάζοντας τα πράγματα κάτω, αυτές οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν κυρίως κατά τη δεκαετία 1925 – 1935. Εκείνη την εποχή μαγνητόφωνο δεν υπήρχε, τουλάχιστον σε μορφή εκμεταλλεύσιμη από την δισκογραφική βιομηχανία. Επομένως, αυτά τα τραγούδια έχουν ανακτηθεί από δίσκους 78 στροφών, και τα προβλήματα θορύβου επιφανείας, ή φθοράς, που έχουν είναι ανάξια λόγου. Βέβαια, υπάρχουν και άλλα τραγούδια, όπως το Mi Buenos Aires querido, το οποίο ακούγεται στη γνώριμη μορφή που έχουμε συνηθίσει από τους δίσκους 78 στροφών.

Δεν πιστεύω να νομίζετε ότι πρόκειται για τυπογραφικό σφάλμα, ε; Παιδιά! Ο άνθρωπος έφυγε από τη ζωή το 1935! Την εποχή που ο Αττίκ έκανε στράκες με τη Μάνδρα του...

Μήπως έχει κανείς υπ' όψη του τί συμβαίνει; Πώς βρέθηκαν αυτές οι ηχογραφήσεις σε τόσο καλή κατάσταση; Βρέθηκαν δίσκοι άθικτοι σε κάποια συλλογή, ανέγγιχτοι από τη λαίλαπα του πολέμου; Σε τόσο καλή κατάσταση; Έχετε υπ’ όψη σας άλλο υλικό εκείνης της εποχής, να κυκλοφορεί σε τόσο καλή κατάσταση;

 

[xfader]

Χωρίς να ξέρω τι ακριβώς συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο εξειδικευμένος στο remastering ηχολήπτης μπορεί να κάνει "παπάδες", έστω κι αν η πηγή του είναι φθαρμένοι δίσκοι των 78 στροφών.
Κάποιες πληροφορίες σχετικές με το υλικό του Carlos Gardel από το www.gardelweb.com :

http://www.gardelweb.com/Buying-Gardel-records.htm

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica]Over the years, Gardel's music has been produced on 10 inch (25cm), 78rpm shellac resin (disco de pasta) discs, cassettes, CDs, Video tape and DVDs. But, there is no experience like listening to an original, scratchy Gardel record. Better yet if it's on a Victrola. If you are interested in buying post-Gardel records, the ones made un Uruguay are in many cases of superior quality than the originals and offer a more complete collection especially of the duet Gardel-Razzano of which not all were reproduced in Argentina. The Uruguayan records are the basis for the "Todo Gardel" collection by Altya.[/FONT]​

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica] There have been many attempts to clean up his original recordings by getting rid of record noise (caused by steel needles wearing out the grooves), to have the songs play at normal speed and to clarify his voice. Some of these remastering efforts, such as at EMI Odeon in England (Gardel Inédito), have been very successful, others, such as Todo Gardel by Altya, not so great. The bad attempts not only attenuated the noise but Gardel's voice as well, making the listening experience even worse than the old scratchy records. Some publishers wanted to make Gardel sound more lively so they sped up his music. So poor Gardel ended up sounding like Donald Duck. In any case, all these efforts were successful in providing us with the greatest possible selection of Gardel's music, including the discarded versions which had either, technical, musical or vocal defects.[/FONT]​

Επίσης κάποιες γενικές τεχνικές "αποκατάστασης δίσκων" εποχής υπάρχουν εδώ.

 

[GF]

Με αλλα λογια.... ειναι πλεον ψηφιακοι!

 

[N Kanellopoulos]

Απάντηση: Απορίας τυρβάζων

Αγαπητοί φίλοι δεν είναι μόνο αυτή η πλευρά.

Πολλοί απόρησαν πώς οι παλιές εκείνες ηχογραφήσεις του 30 ακούγονται τόσο καλά σήμερα. Η τεχνολογία μπορεί να κάνει πολλά, αλλά όχι θαύματα τέτοιου τύπου.

Μήπως όμως έγινε το αντίστροφο;
Πριν 10-20 χρόνια ανακαλύφτηκε ότι ένα "σωσίας" της φωνής του Γαρδέλ ηχογράφησε τα τραγούδια του και στο στούντιο "πάλιωσαν" λιγάκι την ηχογράφηση, πηγαίνοντάς την λίγο πίσω χρονικά (όχι πολύ).
Αυτός ο "σωσιας φωνής" αποδείχτηκε πως ήταν ένας Κύπριος, του οποίου η φωνή έμοιαζε καταπληκτικά με του Γαρδέλ!

Κι εγώ αναρωτιέμαι:
Αφού μας ξεγέλασε όλους, ή σχεδόν όλους, με την ομοιότητα,
θα μπορούσαμε να αποδεχτούμε το γεγονός "ως έχει";
Τελικά, ποιο είναι το νόημα ακρόασης ενός τραγουδιού από τον ακροατή του;;;;;

 

[T. Kyriakopoulos]

Re: Απάντηση: Απορίας τυρβάζων

Αυτός ο "σωσιας φωνής" αποδείχτηκε πως ήταν ένας Κύπριος, του οποίου η φωνή έμοιαζε καταπληκτικά με του Γαρδέλ!

Κι εγώ αναρωτιέμαι:
Αφού μας ξεγέλασε όλους, ή σχεδόν όλους, με την ομοιότητα,
θα μπορούσαμε να αποδεχτούμε το γεγονός "ως έχει";
Τελικά, ποιο είναι το νόημα ακρόασης ενός τραγουδιού από τον ακροατή του;;;;;

Η ψυχοσύνθεση του ακροατή είναι εκείνη που θα επηρεαστεί φανταζόμενος ότι ακούει κάτι παλαιό και γνήσιο.
Αυτό ακριβώς πλασάρουν οι εταιρείες και καλά κάνουν.
Αφού ελάχιστοι φαντάζομαι θα υποψιάστηκαν κάποια διαφορά στην φωνή , ενώ οι περισσότεροι θα ανατρίχιαζαν ακούγωντας τα "παλια" τραγούδια.
Αφού ο πιο σημαντικός τομέας είναι ο ψυχολογικός δεν μένει παρά να φανταζόμαστε την ηχογράφηση .
Δεν διαφέρει και πολύ από κάποιες αλλαγές στο ηχοσύστημα που είναι ανύπαρκτες πολλές φορές αλλά εμείς τις "ακούμε" τις βελτιώσεις.

 

[Timbre]

Απάντηση: Απορίας τυρβάζων

Πολλά από τα ερωτήματα και τις σκέψεις που αναφέρετε, καλείται να υπολογίσει κάποιος που έχει δοκιμάσει να 'περάσει' ένα βινύλιο σε pc (ή mac :mrgreen: ).
Η επεξεργασία (ή το re-mastering) δεν είναι κάτι εύκολο και συνήθως οι επεμβάσεις που γίνονται έχουν συνέπειες στην αίσθηση κυρίως και όχι στους αριθμούς. Για να αφαιρέσεις κάτι από το παλιό-φθαρμένο αναγκαστικά θα κόψεις και κάτι 'ηχητικά' χρήσιμο.
Ευτυχώς το ακουστικό μας όργανο δεν είναι μαθηματικό και μόνο. Έτσι, παίζει με τις αισθήσεις και απόδειξη αυτού είναι ότι ο κάθε ένας από εμάς ακούει διαφορετικά σε σχέση με τους άλλους αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό, ανάλογα τις συνθήκες (διάθεση) !
Εντυπωσιακό είναι πως σε τέτοιου είδους ηχογραφήσεις με τόσο στενό φάσμα συχνοτήτων, καταφέρνουμε και ξεχωρίζουμε τα μουσικά όργανα και 'φανταζόμαστε' (ίσως και να ακούν μερικοί) τον φυσικό τρόπο αναπαραγωγής.

Πάντως ένα μηχανηματάκι που άκουσα μια φορά να επεμβαίνει σε tape με εντυπωσιακά αποτελέσματα ήταν ένα effect ..harmonizer έχω την εντύπωση πως λέγεται,το οποίο προσθέτει αρμονικές και όχι απλά συχνότητες, αλλά δεν μπορώ να σας δώσω περισσότερες πληροφορίες.