- Μηνύματα
- 26.007
- Reaction score
- 23.142
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Κωστάκης. Του Κωστάκη του γούσταρε πολύ το new wave τότες, μαζί με άλλα ωραία πράγματα, όπως ας πούμε ο Tendy Pendergrass και τα αιθέρια φωνητικά του συγκροτήματος του Harold Melvin. Εξόν απ’ αυτά, όμως, ο Κωστάκης έκανε πολύ γούστο και τα λαϊκά, και έψαχνε και άκουγε και μάθαινε. Εκείνη την περίοδο, η Columbia έκανε μερικές επανεκδόσεις κάποιων ηχογραφήσεων του Στελάρα, ανάμεσά τους κι ένα πολύ ωραίο fox-trot του Χρήστου Κολοκοτρώνη που λέγεται «Ουίσκυ, τζιν και φρούμελ». Η εκδοχή αυτού του τραγουδιού είχε μπει στη συλλογή αντιγραμμένη από κάποιο αρχικό και πολύ ταλαιπωρημένο αντίτυπο 78 στροφών, ψιλοχάλια δηλαδή. Τι να κάνουμε όμως, αυτό υπήρχε τότε, αυτό έβγαλαν. Μετά από πολλά χρόνια, Κύριος οίδε πώς του ήρθε καποιανού εκεί πέρα στην Columbia, και τσουπ!, νάσου άλλη κόπια, ωραία και καθαρή. Ο Κωστάκης την ξετρύπωσε σε ένα premium CD που κυκλοφόρησε με το περιοδικό Όασις. Προσφάτως, η 4Π άρχισε να επανεκδίδει το λαϊκό ρεπερτόριο της Columbia, ξέρετε, με τη διαφήμιση με αυτό το πραγματικά καταπληκτικό σλόγκαν «λαϊκό τραγούδι και όλα θα πάνε καλά». Η Columbia ήταν παντοκράτειρα τότε, την εποχή της μεγάλης ακμής του τραγουδιού, την περίοδο 1955-65). Έτσι, ο Κωστάκης ανακάλυψε κι ακόμα μία εκδοχή αυτού του τραγουδιού, σε διαφορετική –και πολύ ωραία- ερμηνεία και ηχογράφηση, ίσως από τις «πειρατικές» ηχογραφήσεις που έκανε τότε ο Στελάρας.
Αν έχει κάποιο ενδιαφέρον, κατεβάστε τα τρία δείγματα, και κάντε τη σύγκριση. Για λόγους πειρατείας και τα τοιαύτα, έχω αφήσει μόνο το πρώτο κουπλέ και την επανάληψη του ρεφραίν στο φινάλε, αλλά το τραγούδι τρέχει με συνάφεια, χωρίς (ανιχνεύσιμη) διακοπή.
Η εκδοχή από το 78άρι
http://rapidshare.com/files/375813993/WhiskeyGinKaiFroumel_A_scratchy.ape.html
Η εκδοχή από το CD του περιοδικού Όασις
http://rapidshare.com/files/375814790/WhiskeyGinKaiFroumel_A_clean.ape.html
Η εκδοχή που κυκλοφόρησε από την 4Π
http://rapidshare.com/files/375816036/WhiskeyGinKaiFroumel_B_Clean.ape.html
Στην επανέκδοση της 4Π υπάρχει και μια μεταγενέστερη ηχογράφηση του Καζαντζίδη, το τραγούδι «Αν ήξερα μια μέρα», με το Μανώλη Χιώτη στο μπουζούκι. Αυτό το αντίτυπο που έβαλαν στη συλλογή είναι επιεικώς απαράδεκτο. Όχι μόνο που έχουν χαθεί οι υψηλές, ίσως από λάθος αζιμούθιο στο μαγνητόφωνο του transfer ή από ταλαιπωρία της ταινίας όλα αυτά τα 45 χρόνια που πέρασαν από τότε, αλλά είναι και κομμένο άτσαλα, και στην έναρξη και στο φινάλε. Κι όχι μόνον αυτό, είναι και αλλού τονικά, ένα ημιτόνιο πάνω από το δίσκο του Χιώτη, αλλά ας πούμε ότι αυτό διορθώνεται εύκολα, άμα έχει κάποιος το χρόνο να ασχοληθεί. Κι όμως, το τραγούδι αυτό υπάρχει οπωσδήποτε στο αρχείο της Minos – EMI σε πολύ καλή κατάσταση. Αλλά, έστω κι αν δεν υπάρχει πλέον, αν αυτή η κακής ποιότητας ταινία είναι η μόνη που έχει απομείνει, θα μπορούσαν κάλλιστα να το πάρουν από τη συλλογή «30 Χρόνια Χιώτης Νο2», όπου είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Γιατί δεν το έκαναν; Δεν ήξεραν;
Κατεβάστε τα δείγματα και κάντε σύγκριση. Η καθαρή εκδοχή είναι από το δικό μου αντίτυπο της συλλογής του Χιώτη (έκδοση του 1983), και έχω ανεβάσει και ένα αντίγραφό της λίγο γυαλισμένο, έτσι πρόχειρα.
Η επανέκδοση της 4Π
http://rapidshare.com/files/375817357/AnIxeraMiaMera_Poor.ape.html
Η εκδοχή από τη συλλογή του Μανώλη Χιώτη
http://rapidshare.com/files/375817989/AnIxeraMiaMera_Clean.ape.html
… και λίγο γυαλισμένη, να αποκτήσουν παρουσία τα συριστικά και ο μπαγλαμάς
http://rapidshare.com/files/375818600/AnIxeraMiaMera_Clean_Enhanced.ape.html
Τώρα θα μου πείτε, για κάτσε ρε μάστορα, τι δουλειά έχει ο Καζαντζίδης με το high end, πλάκα μας κάνεις τώρα; Κοιτάξτε να σας πω, δεν ανήκω σε εκείνη τη μερίδα ακροατών που σωριάζονται μπροστά στα ηχεία κι ακούν νωχελικά μοδάτα jazz κομμάτια με το βλέμμα της αγελάδας ανάμεσα στα ηχεία και το στόμα μισάνοιχτο, σαν αυτιστικό. Κι αυτό, γιατί, πρώτον δεν είμαι αυτιστικός, και δεύτερον, η ζωή έχει πολύ πιο ωραία πράγματα από τη δυσκοίλια, αργόσυρτη jazz. Κι εκτός αυτού, αν έχει σχέση ο Καζαντζίδης με το high end, αυτό το αποφασίζω εγώ ρε, κι όχι εσείς, ‘ντάξει; Άντε πχια, γίναμε όλοι ίσα κι όμοια εδώ μέσα! Άντε σηκωθείτε απ’ την καρέκλα, πάρτε τα πόδια σας να πάτε να μάθετε να χορεύετε fox-trot και κανένα quick step, να μάθετε να περπατάτε όμορφα. Πςςςςςςςς…
Αν έχει κάποιο ενδιαφέρον, κατεβάστε τα τρία δείγματα, και κάντε τη σύγκριση. Για λόγους πειρατείας και τα τοιαύτα, έχω αφήσει μόνο το πρώτο κουπλέ και την επανάληψη του ρεφραίν στο φινάλε, αλλά το τραγούδι τρέχει με συνάφεια, χωρίς (ανιχνεύσιμη) διακοπή.
Η εκδοχή από το 78άρι
http://rapidshare.com/files/375813993/WhiskeyGinKaiFroumel_A_scratchy.ape.html
Η εκδοχή από το CD του περιοδικού Όασις
http://rapidshare.com/files/375814790/WhiskeyGinKaiFroumel_A_clean.ape.html
Η εκδοχή που κυκλοφόρησε από την 4Π
http://rapidshare.com/files/375816036/WhiskeyGinKaiFroumel_B_Clean.ape.html
Στην επανέκδοση της 4Π υπάρχει και μια μεταγενέστερη ηχογράφηση του Καζαντζίδη, το τραγούδι «Αν ήξερα μια μέρα», με το Μανώλη Χιώτη στο μπουζούκι. Αυτό το αντίτυπο που έβαλαν στη συλλογή είναι επιεικώς απαράδεκτο. Όχι μόνο που έχουν χαθεί οι υψηλές, ίσως από λάθος αζιμούθιο στο μαγνητόφωνο του transfer ή από ταλαιπωρία της ταινίας όλα αυτά τα 45 χρόνια που πέρασαν από τότε, αλλά είναι και κομμένο άτσαλα, και στην έναρξη και στο φινάλε. Κι όχι μόνον αυτό, είναι και αλλού τονικά, ένα ημιτόνιο πάνω από το δίσκο του Χιώτη, αλλά ας πούμε ότι αυτό διορθώνεται εύκολα, άμα έχει κάποιος το χρόνο να ασχοληθεί. Κι όμως, το τραγούδι αυτό υπάρχει οπωσδήποτε στο αρχείο της Minos – EMI σε πολύ καλή κατάσταση. Αλλά, έστω κι αν δεν υπάρχει πλέον, αν αυτή η κακής ποιότητας ταινία είναι η μόνη που έχει απομείνει, θα μπορούσαν κάλλιστα να το πάρουν από τη συλλογή «30 Χρόνια Χιώτης Νο2», όπου είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Γιατί δεν το έκαναν; Δεν ήξεραν;
Κατεβάστε τα δείγματα και κάντε σύγκριση. Η καθαρή εκδοχή είναι από το δικό μου αντίτυπο της συλλογής του Χιώτη (έκδοση του 1983), και έχω ανεβάσει και ένα αντίγραφό της λίγο γυαλισμένο, έτσι πρόχειρα.
Η επανέκδοση της 4Π
http://rapidshare.com/files/375817357/AnIxeraMiaMera_Poor.ape.html
Η εκδοχή από τη συλλογή του Μανώλη Χιώτη
http://rapidshare.com/files/375817989/AnIxeraMiaMera_Clean.ape.html
… και λίγο γυαλισμένη, να αποκτήσουν παρουσία τα συριστικά και ο μπαγλαμάς
http://rapidshare.com/files/375818600/AnIxeraMiaMera_Clean_Enhanced.ape.html
Τώρα θα μου πείτε, για κάτσε ρε μάστορα, τι δουλειά έχει ο Καζαντζίδης με το high end, πλάκα μας κάνεις τώρα; Κοιτάξτε να σας πω, δεν ανήκω σε εκείνη τη μερίδα ακροατών που σωριάζονται μπροστά στα ηχεία κι ακούν νωχελικά μοδάτα jazz κομμάτια με το βλέμμα της αγελάδας ανάμεσα στα ηχεία και το στόμα μισάνοιχτο, σαν αυτιστικό. Κι αυτό, γιατί, πρώτον δεν είμαι αυτιστικός, και δεύτερον, η ζωή έχει πολύ πιο ωραία πράγματα από τη δυσκοίλια, αργόσυρτη jazz. Κι εκτός αυτού, αν έχει σχέση ο Καζαντζίδης με το high end, αυτό το αποφασίζω εγώ ρε, κι όχι εσείς, ‘ντάξει; Άντε πχια, γίναμε όλοι ίσα κι όμοια εδώ μέσα! Άντε σηκωθείτε απ’ την καρέκλα, πάρτε τα πόδια σας να πάτε να μάθετε να χορεύετε fox-trot και κανένα quick step, να μάθετε να περπατάτε όμορφα. Πςςςςςςςς…