- Μηνύματα
- 724
- Reaction score
- 1.346
Με αφορμή αυτό το video του Vincent, θέλω να ανοίξω μια συζήτηση για κάτι που σπάνια αναδεικνύεται στις τεχνικές συζητήσεις ή στα reviews, την αναπαράσταση της κίνησης στις σύγχρονες τηλεοράσεις, και ειδικά στα μεγάλα πάνελ.
Όταν κοιτάμε reviews, επικεντρωνόμαστε σε contrast, φωτεινότητα, ακρίβεια, blooming, uniformity. Στην πράξη όμως, όταν βλέπουμε ταινίες, αυτά τα τεχνικά χαρακτηριστικά συχνά δεν είναι το θέμα που χαλάει την εμπειρία μας. Το πρόβλημα που φαίνεται αμέσως στη μεγάλη οθόνη είναι η θολούρα των αντικειμένων σε κίνηση και το stroboscopic effect.
Σημαντικό: μιλάμε για ματσαρισμένο framerate πηγής και τηλεόρασης. Δηλαδή δεν έχουμε σπασίματα λόγω mismatch ή frame skipping , η πηγή τρέχει 24fps και η τηλεόραση 24Hz, σωστά συγχρονισμένη. Παρ’ όλα αυτά, η κίνηση φαίνεται θολή, τα αντικείμενα «λιώνουν» στη συνέχεια, τα πανοραμικά πλάνα και οι κινούμενες λεπτομέρειες γίνονται ένα θολό χάος όπως φαίνεται καθαρά στα παραδείγματα του βίντεο.
Το φαινόμενο προκύπτει λόγω της sample-and-hold φύσης των σύγχρονων OLED, Mini LED και LED πάνελ. Κάθε καρέ παραμένει ενεργό σε όλη τη διάρκειά του μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο. Το μάτι δεν βλέπει την κίνηση συνεχώς όπως στον κινηματογράφο ή σε DLP/CRT/Plasma προβολές όπου η εικόνα είναι παλμική (impulse-based). Αντίθετα, το μάτι «συνθέτει» την κίνηση από καρέ που κρατούνται σταθερά, με αποτέλεσμα αυτό που αποκαλούμε ως Stroboscopic effect όπου οι ομαλές κινήσεις φαίνονται κομμένες σε διακριτά βήματα και
Motion blur / θολούρα όπου αντικείμενα που κινούνται εμφανίζονται θολά, τα χρώματα και τα σχήματα συγχωνεύονται μεταξύ τους, η εικόνα χάνει λεπτομέρεια και αίσθηση καθαρότητας.
Ακόμη και οι πιο high-end τηλεοράσεις, εμφανίζουν αυτό το πρόβλημα. Το αποτέλεσμα είναι μια «θολή» εμπειρία σε κάθε πανοραμικό πλάνο ή κινούμενο αντικείμενο, και όχι μια απόδοση που πλησιάζει αυτό που θα βλέπαμε σε προβολέα ή σε CRT/Plasma/DLP σύστημα.
Oι παλαιότερες τεχνολογίες όπως CRT, Plasma ή DLP προβολείς απέδιδαν την κίνηση πολύ πιο φυσικά. Τα καρέ προβάλλονταν παροδικά (impulse-based) και η φωτεινή «ουρά» κάθε καρέ σβήνει πριν εμφανιστεί το επόμενο, μιμούμενη τον τρόπο με τον οποίο η ταινία φτάνει στο μάτι. Το αποτέλεσμα είναι ομαλή, φυσική κίνηση χωρίς τρεμόπαιγμα.
Το ζήτημα γίνεται πιο έντονο όσο μεγαλύτερη είναι η τηλεόραση και όσο πιο φωτεινή. Όταν πήρα 85" για το σαλόνι, όλα τα reviews επικεντρώνονταν στο contrast, στο blooming και στην φωτεινότητα. Στις OLED, επιπλέον, τα reviews αναφέρονταν στο πιθανό burn-in και στην ομοιομορφία των πάνελ. Χρήσιμα, αλλά όλα αυτά σχετίζονται κυρίως με στατικές εικόνες.
Στην πραγματική εμπειρία θέασης ταινιών, τα μεγάλα πανοραμικά πλάνα και η χαμηλή συχνότητα καρέ μπορούν να προκαλέσουν ζαλάδα και τελικά αποπροσανατολισμό από το πραγματικό περιεχόμενο των σκηνών κάτι που τα reviews σπάνια τονίζουν.
Νομίζω πως είναι μια ευρύτερη τάση ,οι σύγχρονες τηλεοράσεις έχουν απομακρυνθεί από το στόχο της reference αναπαραγωγής ταινιών. Είναι εξαιρετικές για gaming, streaming apps και αθλητικά λόγω της μεγάλης φωτεινότητας και του μεγάλου μεγέθους, αλλά αν περιμένεις καθαρή, ομαλή κινηματογραφική εμπειρία, η πραγματικότητα απογοητεύει.
Ακόμη και εταιρείες που θεωρούνται κορυφαίες στη σωστή απόδοση κίνησης, όπως η Sony, δεν μπορούν να αποδώσουν σωστά την κίνηση στα σύγχρονα μεγάλα πάνελ.
Έαν τρέξεις τις ίδιες σκηνές δίπλα δίπλα σε μια σύγχρονη τηλεόραση και σε έναν προβολέα η απόδοση της κίνησης στον προβολέα είναι εντυπωσιακά ομαλότερη.
Υπάρχουν τεχνικές και βοηθήματα όπως Black Frame Insertion (BFI) και το motion interpolation που μπορούν να μειώσουν την αντίληψη της θολούρας και του stroboscopic effect να κάνουν την κίνηση πιο ομαλή, αλλά συνοδεύονται με μεγάλη μείωση φωτεινότητας ,soap opera effect, artifacts και χίλια δυο προβλήματα αφύσικα για κινηματογραφικό περιεχόμενο.
Όταν μιλάμε για κινηματογραφική εμπειρία σε μεγάλη τηλεόραση, δεν αρκεί να κοιτάμε contrast, φωτεινότητα ,blooming, ομοιομορφία και νούμερα.
Η αναπαράσταση της κίνησης είναι κρίσιμη και τα σύγχρονα πάνελ αποτυγχάνουν να αποδώσουν καθαρά τα πανοραμικά πλάνα και γενικότερα την κίνηση.
Αυτός είναι ο λόγος που οι τεράστιες τηλεοράσεις για το σαλόνι μπορεί να απογοητεύσουν όταν βλέπεις ταινίες, παρά το πόσο «εντυπωσιακές» φαίνονται στα specs και τα reviews. Gaming, streaming apps και αθλητικά φαίνονται υπέροχα, αλλά η κινηματογραφική κίνηση παραμένει το μεγαλύτερο αδύναμο σημείο.
Πριν επενδύσετε σε μεγάλη τηλεόραση, πριν αντικαταστήσετε τον προβολέα σας με μια 98" τηλεόραση σκεφτείτε σοβαρά πώς αποδίδει την κίνηση.
Όλα τα υπόλοιπα contrast, φωτεινότητα, blooming είναι δευτερεύοντα μπροστά σε αυτό που καθορίζει πραγματικά την εμπειρία θέασης ταινιών.
Όταν κοιτάμε reviews, επικεντρωνόμαστε σε contrast, φωτεινότητα, ακρίβεια, blooming, uniformity. Στην πράξη όμως, όταν βλέπουμε ταινίες, αυτά τα τεχνικά χαρακτηριστικά συχνά δεν είναι το θέμα που χαλάει την εμπειρία μας. Το πρόβλημα που φαίνεται αμέσως στη μεγάλη οθόνη είναι η θολούρα των αντικειμένων σε κίνηση και το stroboscopic effect.
Σημαντικό: μιλάμε για ματσαρισμένο framerate πηγής και τηλεόρασης. Δηλαδή δεν έχουμε σπασίματα λόγω mismatch ή frame skipping , η πηγή τρέχει 24fps και η τηλεόραση 24Hz, σωστά συγχρονισμένη. Παρ’ όλα αυτά, η κίνηση φαίνεται θολή, τα αντικείμενα «λιώνουν» στη συνέχεια, τα πανοραμικά πλάνα και οι κινούμενες λεπτομέρειες γίνονται ένα θολό χάος όπως φαίνεται καθαρά στα παραδείγματα του βίντεο.
Το φαινόμενο προκύπτει λόγω της sample-and-hold φύσης των σύγχρονων OLED, Mini LED και LED πάνελ. Κάθε καρέ παραμένει ενεργό σε όλη τη διάρκειά του μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο. Το μάτι δεν βλέπει την κίνηση συνεχώς όπως στον κινηματογράφο ή σε DLP/CRT/Plasma προβολές όπου η εικόνα είναι παλμική (impulse-based). Αντίθετα, το μάτι «συνθέτει» την κίνηση από καρέ που κρατούνται σταθερά, με αποτέλεσμα αυτό που αποκαλούμε ως Stroboscopic effect όπου οι ομαλές κινήσεις φαίνονται κομμένες σε διακριτά βήματα και
Motion blur / θολούρα όπου αντικείμενα που κινούνται εμφανίζονται θολά, τα χρώματα και τα σχήματα συγχωνεύονται μεταξύ τους, η εικόνα χάνει λεπτομέρεια και αίσθηση καθαρότητας.
Ακόμη και οι πιο high-end τηλεοράσεις, εμφανίζουν αυτό το πρόβλημα. Το αποτέλεσμα είναι μια «θολή» εμπειρία σε κάθε πανοραμικό πλάνο ή κινούμενο αντικείμενο, και όχι μια απόδοση που πλησιάζει αυτό που θα βλέπαμε σε προβολέα ή σε CRT/Plasma/DLP σύστημα.
Oι παλαιότερες τεχνολογίες όπως CRT, Plasma ή DLP προβολείς απέδιδαν την κίνηση πολύ πιο φυσικά. Τα καρέ προβάλλονταν παροδικά (impulse-based) και η φωτεινή «ουρά» κάθε καρέ σβήνει πριν εμφανιστεί το επόμενο, μιμούμενη τον τρόπο με τον οποίο η ταινία φτάνει στο μάτι. Το αποτέλεσμα είναι ομαλή, φυσική κίνηση χωρίς τρεμόπαιγμα.
Το ζήτημα γίνεται πιο έντονο όσο μεγαλύτερη είναι η τηλεόραση και όσο πιο φωτεινή. Όταν πήρα 85" για το σαλόνι, όλα τα reviews επικεντρώνονταν στο contrast, στο blooming και στην φωτεινότητα. Στις OLED, επιπλέον, τα reviews αναφέρονταν στο πιθανό burn-in και στην ομοιομορφία των πάνελ. Χρήσιμα, αλλά όλα αυτά σχετίζονται κυρίως με στατικές εικόνες.
Στην πραγματική εμπειρία θέασης ταινιών, τα μεγάλα πανοραμικά πλάνα και η χαμηλή συχνότητα καρέ μπορούν να προκαλέσουν ζαλάδα και τελικά αποπροσανατολισμό από το πραγματικό περιεχόμενο των σκηνών κάτι που τα reviews σπάνια τονίζουν.
Νομίζω πως είναι μια ευρύτερη τάση ,οι σύγχρονες τηλεοράσεις έχουν απομακρυνθεί από το στόχο της reference αναπαραγωγής ταινιών. Είναι εξαιρετικές για gaming, streaming apps και αθλητικά λόγω της μεγάλης φωτεινότητας και του μεγάλου μεγέθους, αλλά αν περιμένεις καθαρή, ομαλή κινηματογραφική εμπειρία, η πραγματικότητα απογοητεύει.
Ακόμη και εταιρείες που θεωρούνται κορυφαίες στη σωστή απόδοση κίνησης, όπως η Sony, δεν μπορούν να αποδώσουν σωστά την κίνηση στα σύγχρονα μεγάλα πάνελ.
Έαν τρέξεις τις ίδιες σκηνές δίπλα δίπλα σε μια σύγχρονη τηλεόραση και σε έναν προβολέα η απόδοση της κίνησης στον προβολέα είναι εντυπωσιακά ομαλότερη.
Υπάρχουν τεχνικές και βοηθήματα όπως Black Frame Insertion (BFI) και το motion interpolation που μπορούν να μειώσουν την αντίληψη της θολούρας και του stroboscopic effect να κάνουν την κίνηση πιο ομαλή, αλλά συνοδεύονται με μεγάλη μείωση φωτεινότητας ,soap opera effect, artifacts και χίλια δυο προβλήματα αφύσικα για κινηματογραφικό περιεχόμενο.
Όταν μιλάμε για κινηματογραφική εμπειρία σε μεγάλη τηλεόραση, δεν αρκεί να κοιτάμε contrast, φωτεινότητα ,blooming, ομοιομορφία και νούμερα.
Η αναπαράσταση της κίνησης είναι κρίσιμη και τα σύγχρονα πάνελ αποτυγχάνουν να αποδώσουν καθαρά τα πανοραμικά πλάνα και γενικότερα την κίνηση.
Αυτός είναι ο λόγος που οι τεράστιες τηλεοράσεις για το σαλόνι μπορεί να απογοητεύσουν όταν βλέπεις ταινίες, παρά το πόσο «εντυπωσιακές» φαίνονται στα specs και τα reviews. Gaming, streaming apps και αθλητικά φαίνονται υπέροχα, αλλά η κινηματογραφική κίνηση παραμένει το μεγαλύτερο αδύναμο σημείο.
Πριν επενδύσετε σε μεγάλη τηλεόραση, πριν αντικαταστήσετε τον προβολέα σας με μια 98" τηλεόραση σκεφτείτε σοβαρά πώς αποδίδει την κίνηση.
Όλα τα υπόλοιπα contrast, φωτεινότητα, blooming είναι δευτερεύοντα μπροστά σε αυτό που καθορίζει πραγματικά την εμπειρία θέασης ταινιών.
