- Μηνύματα
- 26.004
- Reaction score
- 23.138
Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αλλά σ’ ένα καπουδωπαραδιπλανό θέμα συζητείται η πεμπτουσία του νοήματος της ζωής, δηλαδή αν είμαι πάπια επειδής είμαι ξύλινος, ή αν είμαι ξύλινος επειδής είμαι πάπια, τέλος πάντων κάπως έτσι, ούτε εγώ πολυκατάλαβα, και αυτό μάλλον συνηγορεί στο ενδεχόμενο τελικά να είμαι πάπια. Βέβαια, παίζει και το ενδεχόμενο να μην είμαι απλώς πάπια, αλλά πάπχια, πόσο μάλλον ξύλινη πάπχια. Στο φινάλε, ελπίζω να μην δοκιμάσουν πάνω μου ποια καίγεται καλύτερα, η πάπια ή η πάπχια, και μέχρι ποίου σημείου θα συνέβαλε στην καύση το ενδεχόμενο να είναι κατά περίπτωσιν ξύλινη, είτε η πάπια, είτε βεβαίως η πάπχια.
Πέραν αυτού του κολοσσιαίου φιλοσοφικού προβλήματος, το οποίον αναλύεται σε πολλά επιμέρους NAND διλήμματα, το όλο θέμα χρήζει περαιτέρω και επιπόνου συζητήσεως, καθώς οι επόμενες γενιές θα πρέπει να αποφασίσουν αναλόγως, διότι εάν αποδειχθεί ότι είμαι ξύλινη πάπια, θα πρέπει ο λόγος που εκφέρω να είναι κι αυτός ξύλινος. Το φαντάζεστε να είμαι ξύλινη πάπια και ο λόγος μου να είναι τσίγκινος; Γίνεται; Δε γίνεται. Ευλόγως λοιπόν, το θέμα εμπλέκεται, καθώς –και ερωτώ, πώς είναι δυνατόν να εκφέρουν ξύλινο λόγο, τόσον η Ιστορικώς αποδειχθείσα πάπια (ή πάπχια, αναλόγως), δηλαφή εγώ, όσο και το προεδρείο του ΚΚΕ, αλλά επίσης και έτερά τινα μεμονωμένα πρόσωπα, γνωστά για την ουσιαστική συμβολή τους στην καλλιέργεια και διακτίνιση του ξύλινου λόγου, όπως για παράδειγμα ο Άκης. Άρα, πέραν όλων των άλλων, τυγχάνουν και τα ενδεχόμενα, αφ’ ενός μεν εγώ να μην είμαι ούτε πάπια, ούτε πάπχια, αλλά κάτι άλλο, χήνα ας πούμε. Εκτός αυτού, παίζει και το ενδεχόμενο, όντως να είμαι πάπια (ή πάπχια, αναλόγως), οπότε αναγκαστικά θα είναι πάπιες τόσο το προεδρείο του ΚΚΕ, όσο και ο Άκης.
Και καλά το Προεδρείο, ο Άκης; Είναι δυνατόν να είναι πάπια; Μη κοιτάτε που κάνει τώρα την πάπια, αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι κέρδισε ο Γιώργος και έχασε ο Μπένυ, ενώ, αντιστρέφοντας καθ’ υπόθεσιν το παρελθόν, εάν είχε κερδίσει ο Μπένυ και είχε χάσει ο Γιώργος, τότε λογικά δεν θα έκανε την πάπια, μπορεί όμως τότε να έκανε την πάπχια. Ίσως αυτό να συνεπικουρείται και από την Ιστορική πορεία των πραγμάτων, καθώς, τώρα που έχασαν και ο Μπένυ και ο Γιώργος, ο Άκης εξακολουθεί να κάνει την πάπια, ή τέλος πάντωνε, την πάπχια, αλλά, φεύ, δεν συμβαίνει το ίδιο και με το προεδρείο του ΚΚΕ, το οποίο δεν κάνει ούτε την πάπια, ούτε την πάπχια.
Ακολουθώντας λοιπόν το παράδειγμα του ΚΚΕ, μόνον επί της προκειμένης περιπτώσεως, μη βάζετε τρελά πράγματα στο μυαλό σας, ε, αποφάσισα κι εγώ εκείνο το πρωί, εκεί στη Λάρισα, να μην κάνω την πάπια, αλλά αυτό από μια στιγμή και μετά, καθ’ όσον πριν αποφασίσω να μην κάνω την πάπια, ε, έκανα την πάπια, τί άλλο να έκανα δηλαδή. Μπήκαμε και που λέτε στην αίθουσα που έκανε την παρουσίασή της η Exclusive Audio, και έκανα ένα πρώτο σκανάρισμα του χώρου. Δεξιά υπήρχαν κάποιες μηχανές σε στατική επίδειξη, στο βάθος φάτσα κάτι ηχεία, (στατικά επίσης, όχι ηλεκτροστατικά), και στο αριστερό τμήμα της αίθουσας, πίσω από σχετικό χώρισμα, είχε διαμορφωθεί ένας μάλλον περιποιημένος χώρος ακρόασης με αρκετά καθίσματα. Έπαιζαν τα καινούργια μικρά της Musical Fidelity, οδηγώντας κάτι Γαλλικά ηχεία. Τώρα, πώς «μάτσαραν» τα Γαλλάκια με τους Άγγλους, αυτό μόνο κάποιος απόγονος των Τυδώρ μπορεί να εξηγήσει. Εμένα μη με ρωτάτε, προς το παρόν κάνω την πάπια (όχι την πάπχια, σας το λέω εξ αρχής).
Τέλος πάντων, περιφερόμενος ως πάπια ανάμεσα σε πηγαδάκια, ερχόμαστε μπροστά σε ένα ενισχυτοτέτοιο της Musical Fidelity, κάτι σαν KW250R, κάτι τέτοιο, το μοντέλο του θύμιζε μοντέλο μηχανής enduro. Αν και πάπια, έχω το κακό συνήθειο να πιάνω τις μηχανές, να κοιτάω το φινίρισμα από κοντά, τέλος πάντων, να παρακάμπτω αυτήν την Κηφισιο - Κολωνακιώτικης ηλιθιότητας επιγραφή «Μην αγγίζετε». Σιγά που δεν θα άγγιζα. Κι απάνω που της χουφτώνω το knob του volume, ξενερώνω. Την έκανα ψώνιο, ασχέτως του γεγονότος ότι δεν είμαι ψώνιο. Έχετε δει εσείς καμιά πάπια – ψώνιο; Εντάξει, για πάπχιες – ψώνια δε ξέρω...
Το λοιπόν, εκεί ήταν που αποφάσισα να σταματήσω να κάνω την πάπια, (αφού έτσι κι αλλιώς, δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσω να κάνω την πάπχια, αφού δεν έκανα την πάπχια, αλλά την πάπια). Και αρχίζω τη συζήτηση για το μηχανολογικό του πράγματος με το φίλο μου το Μήτσο. (Ο Μήτσος δεν κάνει την πάπια, είναι πιο ομιλητικό παιδί). Ξέρετε τί είναι να δώσετε δυό – τρία χιλιάρικα και να καταλήξετε να πιάνετε ένα κουμπί τεράστιο, αλλά ελαφρό σαν τενεκέ, και από πάνω να έχει και τζόγο; Θα μου πείτε, πήγαινα γυρεύοντας. Αυτό κι αν είναι αλήθεια, και όχι αυτό μαναχά, αλλά έκανα το λάθος να αρχίσω τις συγκρίσεις με τη Sony. Έχετε πιάσει ποτέ το jog ενός Sony, να δείτε τη «βουτυράτη» αίσθησή του; Χλουπ – χλουπ – χμουπ. Έχετε ανεβοκατεβάσει -έστω έναν!- από εκείνους τους μαχαιρωτούς λουκουμάτους διακόπτες της Yamaha των τελών της 10ετίας του ’70; Μιλάμε για άλλη αίσθηση. Είναι μετά να μη σταματήσεις να κάνεις την πάπια; Και όχι μόνον αυτό, αλλά μαζεύτηκαν και άλλα άτομα, και με το δίκιο τους δηλαδής. Σου λέει, αυτός για να σταματήσει να κάνει την πάπια, κάτι λέει, αλλά τί;
Ωχ, τί τό ‘θελα; Έχετε δει πολλές πάπιες να μιλάνε; Ε, γι’ αυτό, με το που έβγαλα λαλιά, νά ‘σου από δίπλα και ο εις εκ των οικοδεσποτών, ο κ. Σακκής. Και τέλος πάντων δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε, και κάναμε τόσα έξοδα για αυτήν την παρουσίαση, και έτσι, και αλλιώς. Μη φανταστείτε ότι λογοφέραμε, αλλά το πνεύμα του ήταν σαφές και αυστηρό. Η αλήθεια είναι ότι αφ’ ης στιγμής δεν ήμουν κατ’ ουδένα τρόπο ανταγωνιστής, αλλά δυνάμει πελάτης, ενώ δεν είχα και την παραμικρή κακή πρόθεση, πειράχτηκα, και πειράστηκα πολύ, και όταν λέω πολύ, εννοώ πολύ. Τέλος πάντων, δεν έδωσα συνέχεια, και μετέπεσα σε κατάσταση πάπιας, και μάλιστα βαρυεστημένης και ολίγον εμφανώς πειραγμένης πάπιας. Τέλος πάντων, το θέμα ξεφούσκωσε, μετά συζητήσαμε και άλλα πράγματα με τον εν λόγω αντιπρόσωπο, ε, και κάποια στιγμή φύγαμε, δε θα το ξημερώναμε κιόλας.
Λίγες μέρες μετά, λέω, ρε συ, καλά ο αντιπρόσωπος. Στο κάτω της γραφής, ο άνθρωπος έμπορος είναι, να του κάτσει το εμπόρευμα; Δε λέει. Τουλάχιστον πες τα στους Άγγλους, μπας και το βελτιώσουν λίγο το πράμα. Πάω λοιπόν στο σάιτ της Mysical Fidelity, ψάχνω για κανένα email από ‘δώ, κανένα email από ‘κεί, σιγά! Τίποτα! Ένα τηλέφωνο, ένα fax και τελειώσαμε. Βέβαια, δε λέω, σερφάριζα ως πάπια, και ως γνωστόν, οι πάπιες, όπως και οι πάπχιες, από γουέμπ δεν πολυ...
Είναι μερικές στιγμές που όχι απλά κάνεις την πάπια, αλλά σε κάνουν πάπια, ντιπ κατά ντιπ. Έψαξα στο ιντερνέτι μπας και βρω κανένα ρηβιού που να επισημαίνει τη τζογαρισμένη φτηναδούρα, μπαααα, ποιος ασχολείται... Άμα βρείτε εσείς, εμένα να με κάνετε πάπια γεμιστή...
Πέραν αυτού του κολοσσιαίου φιλοσοφικού προβλήματος, το οποίον αναλύεται σε πολλά επιμέρους NAND διλήμματα, το όλο θέμα χρήζει περαιτέρω και επιπόνου συζητήσεως, καθώς οι επόμενες γενιές θα πρέπει να αποφασίσουν αναλόγως, διότι εάν αποδειχθεί ότι είμαι ξύλινη πάπια, θα πρέπει ο λόγος που εκφέρω να είναι κι αυτός ξύλινος. Το φαντάζεστε να είμαι ξύλινη πάπια και ο λόγος μου να είναι τσίγκινος; Γίνεται; Δε γίνεται. Ευλόγως λοιπόν, το θέμα εμπλέκεται, καθώς –και ερωτώ, πώς είναι δυνατόν να εκφέρουν ξύλινο λόγο, τόσον η Ιστορικώς αποδειχθείσα πάπια (ή πάπχια, αναλόγως), δηλαφή εγώ, όσο και το προεδρείο του ΚΚΕ, αλλά επίσης και έτερά τινα μεμονωμένα πρόσωπα, γνωστά για την ουσιαστική συμβολή τους στην καλλιέργεια και διακτίνιση του ξύλινου λόγου, όπως για παράδειγμα ο Άκης. Άρα, πέραν όλων των άλλων, τυγχάνουν και τα ενδεχόμενα, αφ’ ενός μεν εγώ να μην είμαι ούτε πάπια, ούτε πάπχια, αλλά κάτι άλλο, χήνα ας πούμε. Εκτός αυτού, παίζει και το ενδεχόμενο, όντως να είμαι πάπια (ή πάπχια, αναλόγως), οπότε αναγκαστικά θα είναι πάπιες τόσο το προεδρείο του ΚΚΕ, όσο και ο Άκης.
Και καλά το Προεδρείο, ο Άκης; Είναι δυνατόν να είναι πάπια; Μη κοιτάτε που κάνει τώρα την πάπια, αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι κέρδισε ο Γιώργος και έχασε ο Μπένυ, ενώ, αντιστρέφοντας καθ’ υπόθεσιν το παρελθόν, εάν είχε κερδίσει ο Μπένυ και είχε χάσει ο Γιώργος, τότε λογικά δεν θα έκανε την πάπια, μπορεί όμως τότε να έκανε την πάπχια. Ίσως αυτό να συνεπικουρείται και από την Ιστορική πορεία των πραγμάτων, καθώς, τώρα που έχασαν και ο Μπένυ και ο Γιώργος, ο Άκης εξακολουθεί να κάνει την πάπια, ή τέλος πάντωνε, την πάπχια, αλλά, φεύ, δεν συμβαίνει το ίδιο και με το προεδρείο του ΚΚΕ, το οποίο δεν κάνει ούτε την πάπια, ούτε την πάπχια.
Ακολουθώντας λοιπόν το παράδειγμα του ΚΚΕ, μόνον επί της προκειμένης περιπτώσεως, μη βάζετε τρελά πράγματα στο μυαλό σας, ε, αποφάσισα κι εγώ εκείνο το πρωί, εκεί στη Λάρισα, να μην κάνω την πάπια, αλλά αυτό από μια στιγμή και μετά, καθ’ όσον πριν αποφασίσω να μην κάνω την πάπια, ε, έκανα την πάπια, τί άλλο να έκανα δηλαδή. Μπήκαμε και που λέτε στην αίθουσα που έκανε την παρουσίασή της η Exclusive Audio, και έκανα ένα πρώτο σκανάρισμα του χώρου. Δεξιά υπήρχαν κάποιες μηχανές σε στατική επίδειξη, στο βάθος φάτσα κάτι ηχεία, (στατικά επίσης, όχι ηλεκτροστατικά), και στο αριστερό τμήμα της αίθουσας, πίσω από σχετικό χώρισμα, είχε διαμορφωθεί ένας μάλλον περιποιημένος χώρος ακρόασης με αρκετά καθίσματα. Έπαιζαν τα καινούργια μικρά της Musical Fidelity, οδηγώντας κάτι Γαλλικά ηχεία. Τώρα, πώς «μάτσαραν» τα Γαλλάκια με τους Άγγλους, αυτό μόνο κάποιος απόγονος των Τυδώρ μπορεί να εξηγήσει. Εμένα μη με ρωτάτε, προς το παρόν κάνω την πάπια (όχι την πάπχια, σας το λέω εξ αρχής).
Τέλος πάντων, περιφερόμενος ως πάπια ανάμεσα σε πηγαδάκια, ερχόμαστε μπροστά σε ένα ενισχυτοτέτοιο της Musical Fidelity, κάτι σαν KW250R, κάτι τέτοιο, το μοντέλο του θύμιζε μοντέλο μηχανής enduro. Αν και πάπια, έχω το κακό συνήθειο να πιάνω τις μηχανές, να κοιτάω το φινίρισμα από κοντά, τέλος πάντων, να παρακάμπτω αυτήν την Κηφισιο - Κολωνακιώτικης ηλιθιότητας επιγραφή «Μην αγγίζετε». Σιγά που δεν θα άγγιζα. Κι απάνω που της χουφτώνω το knob του volume, ξενερώνω. Την έκανα ψώνιο, ασχέτως του γεγονότος ότι δεν είμαι ψώνιο. Έχετε δει εσείς καμιά πάπια – ψώνιο; Εντάξει, για πάπχιες – ψώνια δε ξέρω...
Το λοιπόν, εκεί ήταν που αποφάσισα να σταματήσω να κάνω την πάπια, (αφού έτσι κι αλλιώς, δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσω να κάνω την πάπχια, αφού δεν έκανα την πάπχια, αλλά την πάπια). Και αρχίζω τη συζήτηση για το μηχανολογικό του πράγματος με το φίλο μου το Μήτσο. (Ο Μήτσος δεν κάνει την πάπια, είναι πιο ομιλητικό παιδί). Ξέρετε τί είναι να δώσετε δυό – τρία χιλιάρικα και να καταλήξετε να πιάνετε ένα κουμπί τεράστιο, αλλά ελαφρό σαν τενεκέ, και από πάνω να έχει και τζόγο; Θα μου πείτε, πήγαινα γυρεύοντας. Αυτό κι αν είναι αλήθεια, και όχι αυτό μαναχά, αλλά έκανα το λάθος να αρχίσω τις συγκρίσεις με τη Sony. Έχετε πιάσει ποτέ το jog ενός Sony, να δείτε τη «βουτυράτη» αίσθησή του; Χλουπ – χλουπ – χμουπ. Έχετε ανεβοκατεβάσει -έστω έναν!- από εκείνους τους μαχαιρωτούς λουκουμάτους διακόπτες της Yamaha των τελών της 10ετίας του ’70; Μιλάμε για άλλη αίσθηση. Είναι μετά να μη σταματήσεις να κάνεις την πάπια; Και όχι μόνον αυτό, αλλά μαζεύτηκαν και άλλα άτομα, και με το δίκιο τους δηλαδής. Σου λέει, αυτός για να σταματήσει να κάνει την πάπια, κάτι λέει, αλλά τί;
Ωχ, τί τό ‘θελα; Έχετε δει πολλές πάπιες να μιλάνε; Ε, γι’ αυτό, με το που έβγαλα λαλιά, νά ‘σου από δίπλα και ο εις εκ των οικοδεσποτών, ο κ. Σακκής. Και τέλος πάντων δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε, και κάναμε τόσα έξοδα για αυτήν την παρουσίαση, και έτσι, και αλλιώς. Μη φανταστείτε ότι λογοφέραμε, αλλά το πνεύμα του ήταν σαφές και αυστηρό. Η αλήθεια είναι ότι αφ’ ης στιγμής δεν ήμουν κατ’ ουδένα τρόπο ανταγωνιστής, αλλά δυνάμει πελάτης, ενώ δεν είχα και την παραμικρή κακή πρόθεση, πειράχτηκα, και πειράστηκα πολύ, και όταν λέω πολύ, εννοώ πολύ. Τέλος πάντων, δεν έδωσα συνέχεια, και μετέπεσα σε κατάσταση πάπιας, και μάλιστα βαρυεστημένης και ολίγον εμφανώς πειραγμένης πάπιας. Τέλος πάντων, το θέμα ξεφούσκωσε, μετά συζητήσαμε και άλλα πράγματα με τον εν λόγω αντιπρόσωπο, ε, και κάποια στιγμή φύγαμε, δε θα το ξημερώναμε κιόλας.
Λίγες μέρες μετά, λέω, ρε συ, καλά ο αντιπρόσωπος. Στο κάτω της γραφής, ο άνθρωπος έμπορος είναι, να του κάτσει το εμπόρευμα; Δε λέει. Τουλάχιστον πες τα στους Άγγλους, μπας και το βελτιώσουν λίγο το πράμα. Πάω λοιπόν στο σάιτ της Mysical Fidelity, ψάχνω για κανένα email από ‘δώ, κανένα email από ‘κεί, σιγά! Τίποτα! Ένα τηλέφωνο, ένα fax και τελειώσαμε. Βέβαια, δε λέω, σερφάριζα ως πάπια, και ως γνωστόν, οι πάπιες, όπως και οι πάπχιες, από γουέμπ δεν πολυ...
Είναι μερικές στιγμές που όχι απλά κάνεις την πάπια, αλλά σε κάνουν πάπια, ντιπ κατά ντιπ. Έψαξα στο ιντερνέτι μπας και βρω κανένα ρηβιού που να επισημαίνει τη τζογαρισμένη φτηναδούρα, μπαααα, ποιος ασχολείται... Άμα βρείτε εσείς, εμένα να με κάνετε πάπια γεμιστή...
