- Μηνύματα
- 30.532
- Reaction score
- 49
H φτώχεια τούς στέλνει στα συσσίτια
Mεγαλώνουν κάθε χρόνο οι ουρές στις ενορίες από ανθρώπους που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε καν το φαγητό της ημέρας
ΑΘΗΝΑ
H ώρα είναι 12 το μεσημέρι και αρκετός κόσμος έχει μαζευτεί στο υπόγειο του Αγίου Σπυρίδωνα, στη Νέα Ιωνία. Δεν περιμένουν ν' αρχίσει η θεία λειτουργία αλλά η διανομή συσσιτίου που γίνεται καθημερινά από την εκκλησία.
Πρόκειται για την ίδια εικόνα που εκτυλίσσεται καθημερινά σε πολλές διαφορετικές εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα: ο αριθμός των ανθρώπων που σπεύδουν στις ενορίες για μία μερίδα φαγητό αυξάνεται κάθε χρόνο, αφού πολλαπλασιάζονται οι πολίτες με οικονομικά προβλήματα. Μόνο στην Αττική σιτίζονται καθημερινά από την εκκλησία 6.000 άνθρωποι. Μάλιστα, αν προστεθούν σε αυτούς οι μερίδες που διανέμουν οι ναοί στα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα, ο αριθμός των ανθρώπων που περιμένουν καθημερινά στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ ξεπερνά τις 10.000!
Ανάμεσά τους είναι άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, άποροι, άρρωστοι που λόγω των οικονομικών δυσχερειών δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε καν το φαγητό της ημέρας. Ο κ. Αθανάσιος Γεωργαντάς δεν λαμβάνει σύνταξη και αναγκάζεται, όπως λέει, να τρώει από το συσσίτιο της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας, στον Πειραιά. «Αν έπαιρνα σύνταξη, δεν θα ερχόμουν εδώ», τονίζει. Και συμπληρώνει πως «κάθε μέρα βλέπω και καινούργιους».
Όπως λέει ο κ. Βασίλης Κορμός, εθελοντής που ετοιμάζει το γεύμα της ημέρας, «άλλοι έρχονται και μου λένε πως δεν τους φτάνουν τα λεφτά γιατί έχουν αυξημένες υποχρεώσεις αυτές τις ημέρες. ’λλοι είναι νησιώτες που έχασαν το καράβι ή έμειναν στον Πειραιά λόγω απαγορευτικού απόπλου και δεν έχουν χρήματα να φάνε σε κάποιο εστιατόριο».
Λίγα μέτρα πιο δίπλα, στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, η κ. Αμαλία Χαϊδούτη, υπεύθυνη συσσιτίων, λέει πως αναγκάζεται να διώχνει πολλούς στέλνοντάς τους στις άλλες εκκλησίες καθώς δεν φτάνουν οι μερίδες. «Από το παραθυράκι της κουζίνας μας μοιράζονται καθημερινά 50 μερίδες για εκείνους που έρχονται χρόνια. Τώρα τελευταία βάζουμε 58 μερίδες για να καλύψουμε και κάποιους εκτάκτους. Όμως και αυτές δεν φτάνουν», συμπληρώνει.
Ενδεικτικό παράδειγμα της αύξησης των συσσιτίων είναι αυτό που αναφέρει η κ. κ. Μάτα Λουκή, υπεύθυνη των συσσιτίων, στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, στη Νέα Ιωνία. «Όταν πρωτοξεκίνησε το συσσίτιο, περίπου πριν από 9 χρόνια, έρχονταν 12 άτομα. Σήμερα έχουμε φτάσει στα τριάντα», λέει στα «NEA»
Πολλές φορές, όπως λένε οι υπεύθυνοι των συσσιτίων, εκτός από τους ανήμπορους ηλικιωμένους εμφανίζονται στο συσσίτιο και άνεργοι μικρότερης ηλικίας. Το φαινόμενο μπορεί να μην είναι τόσο συχνό, διότι οι νεώτερης ηλικίας άνθρωποι ντρέπονται να ζητήσουν φαγητό, ωστόσο συμβαίνει. «Στο παρελθόν έρχονταν και έπαιρναν φαγητό δύο άνεργοι άντρες, οι οποίοι σταμάτησαν μόλις βρήκαν δουλειά», θυμάται ο ιερέας του Αγίου Σπυρίδωνα, πατήρ Αλέξιος.
Ανάλογη είναι η προσέλευση και σε άλλες εκκλησίες. Τριάντα μερίδες φαγητό, και για το μεσημέρι και για το βράδυ, διανέμονται καθημερινά και στην ενορία της Αγίας Τριάδας, στο Ηράκλειο Αττικής. «Έχουμε έναν σταθερό αριθμό ανθρώπων που παίρνουν φαγητό, όπως είναι άρρωστοι γέροντες, καρκινοπαθείς. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία αύξηση στην προσέλευση, αφού έρχονται και πολλοί "έκτακτοι", ανάμεσά τους και άνεργοι», αναφέρει η κ. Μαρία Καζεζίδου, αντιπρόεδρος του Φιλοπτώχου και μία από τις κυρίες που ετοιμάζουν το φαγητό.
Στον ναό του Αγίου Χαραλάμπους, στα Ιλίσια, μεγάλος είναι ο αριθμός των ηλικιωμένων χαμηλοσυνταξιούχων που έρχονται στην εκκλησία για μία μερίδα φαγητό το μεσημέρι. «Παίρνω μικρή σύνταξη και είμαι άρρωστη, γι' αυτό έρχομαι στην εκκλησία για το φαγητό», λέει η 70χρονη κ. Χρυσούλα Ζαχαράκη.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Άστεγοι και άποροι στα «γεύματα αγάπης»
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από 1.000 άποροι σιτίζονται στα «γεύματα αγάπης» που ετοιμάζουν καθημερινά ο Δήμος Θεσσαλονίκης και εκκλησίες σε διάφορες ενορίες της πόλης. Στην πλειονότητά τους είναι ηλικιωμένοι με χαμηλές συντάξεις, άνθρωποι που δεν έχουν οικογένεια, αλλά και αρκετοί άνεργοι και άστεγοι οι οποίοι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά ούτε στα στοιχειώδη.
Περίπου 120 άνθρωποι εξασφαλίζουν καθημερινά το μεσημεριανό τους γεύμα στο συσσίτιο που οργανώνει η υπηρεσία πρόνοιας του Δήμου Θεσσαλονίκης, στο ισόγειο του χώρου όπου βρίσκεται η Στέγη Αστέγων και το Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων. «Εκτός από τους άστεγους που φιλοξενούνται στον χώρο προσφέρεται γεύμα και σε άπορους, ενώ κάποιες μέρες ο αριθμός των ανθρώπων που σιτίζονται ξεπερνά τους 120», είπε στα «NEA» ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του δήμου, Νίκος Μακραντωνάκης.
Στο συσσίτιο που διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια συνήθως πηγαίνουν τα ίδια άτομα, ωστόσο οι υπεύθυνοι του κέντρου εκτιμούν ότι ο αριθμός των απόρων του δήμου είναι πολλαπλάσιος. Άλλωστε, οι καταγεγραμμένοι από την Πρόνοια άποροι ξεπερνούν τις 2.000.
Άλλα 900 άτομα υπολογίζεται ότι βρίσκουν «καταφύγιο» στις επτά εκκλησίες της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, που διοργανώνουν συσσίτια για 100 έως 150 άτομα.
Ο κ. Βασίλης είναι ένας από τους ανθρώπους που η μοίρα τού επιφύλαξε δύσκολη ζωή. Χωρισμένος, πατέρας δύο παιδιών, τώρα είναι ένας από τους άστεγους που βρίσκουν βοήθεια στην Παναγία Δεξιά. «Δούλευα ως μικροπωλητής, ενώ έκανα κάποια χρόνια στη Γερμανία. Όμως στη ζωή τα πράγματα μου ήλθαν ανάποδα. Χώρισα, έμεινα χωρίς δουλειά και πλέον δεν έχω σπίτι. Ευτυχώς, βρίσκω ένα πιάτο φαγητό στην εκκλησία».
Mεγαλώνουν κάθε χρόνο οι ουρές στις ενορίες από ανθρώπους που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε καν το φαγητό της ημέρας
ΑΘΗΝΑ
H ώρα είναι 12 το μεσημέρι και αρκετός κόσμος έχει μαζευτεί στο υπόγειο του Αγίου Σπυρίδωνα, στη Νέα Ιωνία. Δεν περιμένουν ν' αρχίσει η θεία λειτουργία αλλά η διανομή συσσιτίου που γίνεται καθημερινά από την εκκλησία.
Πρόκειται για την ίδια εικόνα που εκτυλίσσεται καθημερινά σε πολλές διαφορετικές εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα: ο αριθμός των ανθρώπων που σπεύδουν στις ενορίες για μία μερίδα φαγητό αυξάνεται κάθε χρόνο, αφού πολλαπλασιάζονται οι πολίτες με οικονομικά προβλήματα. Μόνο στην Αττική σιτίζονται καθημερινά από την εκκλησία 6.000 άνθρωποι. Μάλιστα, αν προστεθούν σε αυτούς οι μερίδες που διανέμουν οι ναοί στα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα, ο αριθμός των ανθρώπων που περιμένουν καθημερινά στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ ξεπερνά τις 10.000!
Ανάμεσά τους είναι άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, άποροι, άρρωστοι που λόγω των οικονομικών δυσχερειών δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε καν το φαγητό της ημέρας. Ο κ. Αθανάσιος Γεωργαντάς δεν λαμβάνει σύνταξη και αναγκάζεται, όπως λέει, να τρώει από το συσσίτιο της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας, στον Πειραιά. «Αν έπαιρνα σύνταξη, δεν θα ερχόμουν εδώ», τονίζει. Και συμπληρώνει πως «κάθε μέρα βλέπω και καινούργιους».
Όπως λέει ο κ. Βασίλης Κορμός, εθελοντής που ετοιμάζει το γεύμα της ημέρας, «άλλοι έρχονται και μου λένε πως δεν τους φτάνουν τα λεφτά γιατί έχουν αυξημένες υποχρεώσεις αυτές τις ημέρες. ’λλοι είναι νησιώτες που έχασαν το καράβι ή έμειναν στον Πειραιά λόγω απαγορευτικού απόπλου και δεν έχουν χρήματα να φάνε σε κάποιο εστιατόριο».
Λίγα μέτρα πιο δίπλα, στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, η κ. Αμαλία Χαϊδούτη, υπεύθυνη συσσιτίων, λέει πως αναγκάζεται να διώχνει πολλούς στέλνοντάς τους στις άλλες εκκλησίες καθώς δεν φτάνουν οι μερίδες. «Από το παραθυράκι της κουζίνας μας μοιράζονται καθημερινά 50 μερίδες για εκείνους που έρχονται χρόνια. Τώρα τελευταία βάζουμε 58 μερίδες για να καλύψουμε και κάποιους εκτάκτους. Όμως και αυτές δεν φτάνουν», συμπληρώνει.
Ενδεικτικό παράδειγμα της αύξησης των συσσιτίων είναι αυτό που αναφέρει η κ. κ. Μάτα Λουκή, υπεύθυνη των συσσιτίων, στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, στη Νέα Ιωνία. «Όταν πρωτοξεκίνησε το συσσίτιο, περίπου πριν από 9 χρόνια, έρχονταν 12 άτομα. Σήμερα έχουμε φτάσει στα τριάντα», λέει στα «NEA»
Πολλές φορές, όπως λένε οι υπεύθυνοι των συσσιτίων, εκτός από τους ανήμπορους ηλικιωμένους εμφανίζονται στο συσσίτιο και άνεργοι μικρότερης ηλικίας. Το φαινόμενο μπορεί να μην είναι τόσο συχνό, διότι οι νεώτερης ηλικίας άνθρωποι ντρέπονται να ζητήσουν φαγητό, ωστόσο συμβαίνει. «Στο παρελθόν έρχονταν και έπαιρναν φαγητό δύο άνεργοι άντρες, οι οποίοι σταμάτησαν μόλις βρήκαν δουλειά», θυμάται ο ιερέας του Αγίου Σπυρίδωνα, πατήρ Αλέξιος.
Ανάλογη είναι η προσέλευση και σε άλλες εκκλησίες. Τριάντα μερίδες φαγητό, και για το μεσημέρι και για το βράδυ, διανέμονται καθημερινά και στην ενορία της Αγίας Τριάδας, στο Ηράκλειο Αττικής. «Έχουμε έναν σταθερό αριθμό ανθρώπων που παίρνουν φαγητό, όπως είναι άρρωστοι γέροντες, καρκινοπαθείς. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία αύξηση στην προσέλευση, αφού έρχονται και πολλοί "έκτακτοι", ανάμεσά τους και άνεργοι», αναφέρει η κ. Μαρία Καζεζίδου, αντιπρόεδρος του Φιλοπτώχου και μία από τις κυρίες που ετοιμάζουν το φαγητό.
Στον ναό του Αγίου Χαραλάμπους, στα Ιλίσια, μεγάλος είναι ο αριθμός των ηλικιωμένων χαμηλοσυνταξιούχων που έρχονται στην εκκλησία για μία μερίδα φαγητό το μεσημέρι. «Παίρνω μικρή σύνταξη και είμαι άρρωστη, γι' αυτό έρχομαι στην εκκλησία για το φαγητό», λέει η 70χρονη κ. Χρυσούλα Ζαχαράκη.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Άστεγοι και άποροι στα «γεύματα αγάπης»
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από 1.000 άποροι σιτίζονται στα «γεύματα αγάπης» που ετοιμάζουν καθημερινά ο Δήμος Θεσσαλονίκης και εκκλησίες σε διάφορες ενορίες της πόλης. Στην πλειονότητά τους είναι ηλικιωμένοι με χαμηλές συντάξεις, άνθρωποι που δεν έχουν οικογένεια, αλλά και αρκετοί άνεργοι και άστεγοι οι οποίοι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά ούτε στα στοιχειώδη.
Περίπου 120 άνθρωποι εξασφαλίζουν καθημερινά το μεσημεριανό τους γεύμα στο συσσίτιο που οργανώνει η υπηρεσία πρόνοιας του Δήμου Θεσσαλονίκης, στο ισόγειο του χώρου όπου βρίσκεται η Στέγη Αστέγων και το Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων. «Εκτός από τους άστεγους που φιλοξενούνται στον χώρο προσφέρεται γεύμα και σε άπορους, ενώ κάποιες μέρες ο αριθμός των ανθρώπων που σιτίζονται ξεπερνά τους 120», είπε στα «NEA» ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του δήμου, Νίκος Μακραντωνάκης.
Στο συσσίτιο που διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια συνήθως πηγαίνουν τα ίδια άτομα, ωστόσο οι υπεύθυνοι του κέντρου εκτιμούν ότι ο αριθμός των απόρων του δήμου είναι πολλαπλάσιος. Άλλωστε, οι καταγεγραμμένοι από την Πρόνοια άποροι ξεπερνούν τις 2.000.
Άλλα 900 άτομα υπολογίζεται ότι βρίσκουν «καταφύγιο» στις επτά εκκλησίες της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, που διοργανώνουν συσσίτια για 100 έως 150 άτομα.
Ο κ. Βασίλης είναι ένας από τους ανθρώπους που η μοίρα τού επιφύλαξε δύσκολη ζωή. Χωρισμένος, πατέρας δύο παιδιών, τώρα είναι ένας από τους άστεγους που βρίσκουν βοήθεια στην Παναγία Δεξιά. «Δούλευα ως μικροπωλητής, ενώ έκανα κάποια χρόνια στη Γερμανία. Όμως στη ζωή τα πράγματα μου ήλθαν ανάποδα. Χώρισα, έμεινα χωρίς δουλειά και πλέον δεν έχω σπίτι. Ευτυχώς, βρίσκω ένα πιάτο φαγητό στην εκκλησία».
