- Μηνύματα
- 53
- Reaction score
- 2
Τα πρώτα μου ηχεία..
Καταρχήν η ιστοριούλα αφορά ένα ζευγάρι πολύ low end ηχείων οπότε για όποιον ενδιαφέρεται για κάτι αρκετά ποιοτικό μάλλον το να διαβάσει το κείμενο του είναι απλά χρονοβόρο.
Από καιρό ήθελα ένα ζευγάρι ηχεία που να "ακούγονται". Ένα πρωινό λοιπόν του Αυγούστου(2011) είπα "Σήμερα θα πάω για ηχεία"(αφού το σκεφτόμουν πολύ καιρό λόγω οικονομικών). Μπήκα στο αυτοκίνητο και η επόμενη στάση ήταν ένα μεγάλο κατάστημα κοντά στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης(δεν ξέρω αν επιτρέπεται να πω όνομα του καταστήματος μήπως θεωρηθεί διαφήμιση-συνώνυμο υπάρχει και στην Πυλαία, Αθήνα, Λάρισα). Μπήκα στο κατάστημα και μετά από περίπου 20 λεπτά ήρθε ένα παιδί να με βοηθήσει(μια γιαγιάκα δεν μπορούσε να διαλέξει πλυντήριο). Στο χώρο που ήταν διαμορφωμένος για να ακούς τα ηχεία της επιλογής σου ακούσαμε σχεδόν όλα τα ηχεία βάσης και όλα με τον Yamaha RX-397 με το pure ή direct(δεν θυμάμαι την τεχνολογία). Ακούσαμε ένα κομμάτι και λίγο έντονο κουπλέ, 2-3 ροκάκια και ένα house.
Σύντομα, μπορώ να πω ότι ακούσαμε αρκετή ώρα τα ίδια και τα ίδια ηχεία. Τα αποτελέσματα ήταν αρκετά αναμενόμενα(όχι όμως τελείως!!). Ο αρχικός μου στόχος ήταν ένα ζευγάρι ηχείων για τον υπολογιστή αφού εκεί τρώω μεγάλο μέρος του χρόνου μου λόγω σχολής δηλαδή ηχεία μεγέθους KEF C1 ή Roth Oli 1. Δεν είχε τα Roth(για τα οποία έχω διαβάσει παντού καλές κριτικές) οπότε ξεκινήσαμε με τα JBL Studio τα καινούρια(τα οποία τα είχα σταμπάρει από προηγούμενη βόλτα). Ειδικά ελκυστική ήταν η τιμή τους (150Ε) όταν έχουν τιμή λιανικής 250Ε νομίζω. Αρκετά βαρύ ηχείο, είπα δεν παίζει να έχει τόση μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα λόγω μόνο της καμπίνας( αλλά λόγω μαγνήτη). Όταν τα ακούσαμε η πρώτη εντύπωση ήταν η χειρότερη: μπάσο μηδέν κούτινος ήχος, χωρίς σώμα, πρίμα δεν ξέρω αν υπήρχαν πάνω από τα 12Khz. Επειδή ήταν εκ των προτέρων η επιλογή μου ήταν τα JBL(χωρίς να τα έχω ακούσει) συνέχισα να τα ακούω για ώρα προσπαθώντας να βρω κάτι που μ' αρέσει αλλά μάταια. Του έλειπαν πολλά και τελικά καταλήξαμε στο ότι μάλλον το ένα ηχείο είχε στραβώσει μαγνήτη γι' αυτό και η τιμή του(ήταν εκθεσιακό κομμάτι). Στη συνέχεια ακούσαμε τα KEF C1. Το tweeterάκι με το wave guide μέχρι τα 40KHz ήταν δελεαστικό για μένα. Και αυτά όπως και τα JBL είχαν τις ίδιες ελλείψεις(κυρίως στην μπότα στην σπιρτάδα των πρίμων). Κοιτάω το τυπάκι και του λέω τώρα άκουσα 40KHz? και μου απαντάει με ένα χαμόγελο θέλοντας να πει "τι περίμενες ρε φίλε με 140Ε". Είχα κατά νου να ακούσω τα Magnat τα 100άρια αλλά μου λέει τα συγκεκριμένα είναι σχεδιασμένα κυρίως για υψηλές εντάσεις όχι γι' αυτό που ψάχνεις, οπότε είπα αν δεν βρήκα αυτό που ψάχνω στα 140Ε μάλλον δεν θα το βρω στα 80-100Ε. Απογοητευμένος με αυτά που άκουγα του είπα να δοκιμάσουμε τα crystal audio TX-B1(τα οποία ήταν πάνω από το budjet μου). Είδα τα tweeter να φαίνονται σαν να παριστάνουν το σημαντικότερο μέρος του ηχείου και είπα μάλλον θα έχει δώσει βάση στα πρίμα ο κατασκευαστής. Η κατάσταση ήταν σαφώς βελτιωμένη μεγάλη αλλαγή όχι όμως τεράστια. Το κακό που είχαν ήταν το μεγάλο μεγάφωνο(νομίζω 6.5"- δεν γίνεται με 200Ε ηχείο να πάρει ένα καλό μεγάφωνο 6.5" και έτσι έψαχνα μικρά μεγάφωνα). Έπειτα ακούσαμε τα Boston CS-26 τα οποία ήταν στα 140Ε(καινούρια όχι εκθεσιακά!!). Τα boston ήταν αρκετά καλά μπορώ να πω. Είχαν τα πρίμα όπως τα ήθελα. Έντονα ξεκάθαρα να "πατάνε πόδι" μέσα στο τραγούδι αλλά το κακό ήταν πάλι το μεγάλο μεγάφωνο(επίσης 6.5") αλλά δεν απορρίφτηκαν. Ένα ακόμα θετικό βήμα έγινε όταν ακούσαμε τα Kenwood LS-V130 με τα διπλά μεγάφωνα. Δεν ήθελα να τα ακούσω λόγω μάρκας(δεν την έχω τόσο σε εκτίμηση). Τελικά το ηχειάκι έχει κότσια και μου έβαλε τα γυαλιά!! Πεντακάθαρα πρίμα και το δυνατότερο σημείο του τα απίστευτα αληθινά μεσαία(δεν θέλω να γίνω υπερβολικός αλλά στα μεσαία δεν τα έφτασαν ούτε τα crystal audio). Αφού κουραστήκαμε να ακούμε τα ίδια και τα ίδια τραγούδια(και όλα τα ηχεία στο χώρο αρκετές φορές) έπρεπε να επιλέξω. Οι δυνατές επιλογές μου ήταν τα Kenwood και τα Boston, και τα δυο ήταν ηχεία που μου άρεσαν ηχητικά χωρίς να μου στερεί κάτι κάποιο από τα δυο. Πριν αποφασίσω μου είπε ο τυπάς να φέρει να ακούσουμε τα Roister Emphasis 5 γιατί δεν τα είχε στημένα. Του είπα να μην μπει καν στην διαδικασία(δεν μου άρεσε ότι ήταν ελληνικά και είχαν περίεργα χαρακτηριστικά όπως η μεγάλη σχετικά ευαισθησία μάλλον θα έχανε από αλλού για το πετύχει αυτό). Τελικά τα σύνδεσε. Εκεί άλλαξε το τοπίο!! Νόμιζα ότι προς στιγμή έβαλε λάθος ηχεία(από τα ακριβότερα). Η μουσική απέκτησε τεράστια διαφορά στα σώματα, τα όργανα ήταν ζωντανά(αυτή η κουτίλα των JBL είχε χαθεί για τα καλά), τα πρίμα έντονα καθαρά και ελεγχόμενα χωρίς ψεγάδι, τα πιατίνια επιτέλους απέκτησαν νευρικότητα και σωστή ένταση, τα φωνητικά λίγο τσίριζαν αλλά αυτό τους έδινε μια αληθοφάνεια. Εν ολίγοις μπορώ να πω ότι η μπάντα ήρθε και έκατσε μπροστά σου και η τραγουδίστρια τραγουδούσε μόνο για σένα. Κάποια πρίμα(ακόμα και μπάσα) που δεν άκουγες στα άλλα ηχεία τώρα ήταν παρών. "Η μπάντα έκατσε μπροστά σου." Αυτό το χαρακτηρίζει απόλυτα.
Τελικά, κατέληξα σε ένα ηχείο το οποίο ήταν made in Greece.. Άκουσα KEF, Boston, JBL για να καταλήξω σε ελληνικό ηχείο?? Δεν μπορούσε να το δεχτεί ο εγωισμός μου ότι ένα ελληνικό ηχείο μπορεί να βάλει κάτω ένα αγγλικό(οποιασδήποτε τιμής).. Κάτι δεν άκουγα καλά, προσπαθούσα να του βρω ελάττωμα αλλά δεν τα κατάφερα(όσο ήμουν εκεί τουλάχιστον). Το πήρα και έφυγα με το σαράκι να με τρώει, δεν μου ακουγόταν ωραίο το made in Greece(όχι δεν κολλούσε να πω πήρα ελληνικό ηχείο και είναι καλό).
Μετά από λίγο καιρό κατάλαβα ότι στην προσπάθειά μου να βρω ένα ποιοτικό ηχείο ξέχασα τον αρχικό στόχο(desktop system) και έτσι μπήκα στην διαδικασία(μέγα λάθος) να τα πουλήσω και να πάω ξανά για κάτι μικρό. Ευτυχώς δεν τα έχω αποχωριστεί ακόμα και μάλλον αυτή η μέρα θα αργήσει. Τελικά πήραν μέρος στο main σύστημα μου και στην παρούσα φάση δοκιμάζονται ενισχυτικά συνοδά.
Συμπεραίνοντας, πρέπει να πω ότι είμαι ευχαριστημένος από τα Roister και προτείνω σε όποιο σκέφτεται για μικρά οικονομικά ηχεία να τα ακούσει αυτά όπως και τα Boston και Kenwood που είπα παραπάνω.
ΥΓ1: Οι προτιμήσεις στον ήχο είναι καθαρά προσωπικές. Δεν θίγονται ηχεία, γούστα θίγονται.
ΥΓ2: Το πιο ωραίο σημείο ενός ήχου για μένα είναι τα καθαρά ευδιάκριτα έντονα πρίμα(χωρίς να ξυρίζουν) βλέπε πιατίνια.
ΥΓ3: Μπαίνοντας στο κατάστημα έπαιζε εκτός του δωματίου των δοκιμών μια πεντάδα από Boston Acoustics cs-26 σε έναν Denon μαζί με τον sub της Boston. Έπαιζε ράδιο ένα ξένο ποπ κομμάτι άνοιξα λίγο την ένταση και μετά τα φωνητικά ήρθε το ρεφνέν του τραγουδιού.Το sub βάρεσε την μπότα και ακούστηκε ένα στοιβαρό και βαθύ μπάσο(προς στιγμήν γέλασα άθελα μου, μου φάνηκε απίστευτα καλό). Αν έχετε την ευκαιρία ακούστε το!!!
Καταρχήν η ιστοριούλα αφορά ένα ζευγάρι πολύ low end ηχείων οπότε για όποιον ενδιαφέρεται για κάτι αρκετά ποιοτικό μάλλον το να διαβάσει το κείμενο του είναι απλά χρονοβόρο.
Από καιρό ήθελα ένα ζευγάρι ηχεία που να "ακούγονται". Ένα πρωινό λοιπόν του Αυγούστου(2011) είπα "Σήμερα θα πάω για ηχεία"(αφού το σκεφτόμουν πολύ καιρό λόγω οικονομικών). Μπήκα στο αυτοκίνητο και η επόμενη στάση ήταν ένα μεγάλο κατάστημα κοντά στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης(δεν ξέρω αν επιτρέπεται να πω όνομα του καταστήματος μήπως θεωρηθεί διαφήμιση-συνώνυμο υπάρχει και στην Πυλαία, Αθήνα, Λάρισα). Μπήκα στο κατάστημα και μετά από περίπου 20 λεπτά ήρθε ένα παιδί να με βοηθήσει(μια γιαγιάκα δεν μπορούσε να διαλέξει πλυντήριο). Στο χώρο που ήταν διαμορφωμένος για να ακούς τα ηχεία της επιλογής σου ακούσαμε σχεδόν όλα τα ηχεία βάσης και όλα με τον Yamaha RX-397 με το pure ή direct(δεν θυμάμαι την τεχνολογία). Ακούσαμε ένα κομμάτι και λίγο έντονο κουπλέ, 2-3 ροκάκια και ένα house.
Σύντομα, μπορώ να πω ότι ακούσαμε αρκετή ώρα τα ίδια και τα ίδια ηχεία. Τα αποτελέσματα ήταν αρκετά αναμενόμενα(όχι όμως τελείως!!). Ο αρχικός μου στόχος ήταν ένα ζευγάρι ηχείων για τον υπολογιστή αφού εκεί τρώω μεγάλο μέρος του χρόνου μου λόγω σχολής δηλαδή ηχεία μεγέθους KEF C1 ή Roth Oli 1. Δεν είχε τα Roth(για τα οποία έχω διαβάσει παντού καλές κριτικές) οπότε ξεκινήσαμε με τα JBL Studio τα καινούρια(τα οποία τα είχα σταμπάρει από προηγούμενη βόλτα). Ειδικά ελκυστική ήταν η τιμή τους (150Ε) όταν έχουν τιμή λιανικής 250Ε νομίζω. Αρκετά βαρύ ηχείο, είπα δεν παίζει να έχει τόση μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα λόγω μόνο της καμπίνας( αλλά λόγω μαγνήτη). Όταν τα ακούσαμε η πρώτη εντύπωση ήταν η χειρότερη: μπάσο μηδέν κούτινος ήχος, χωρίς σώμα, πρίμα δεν ξέρω αν υπήρχαν πάνω από τα 12Khz. Επειδή ήταν εκ των προτέρων η επιλογή μου ήταν τα JBL(χωρίς να τα έχω ακούσει) συνέχισα να τα ακούω για ώρα προσπαθώντας να βρω κάτι που μ' αρέσει αλλά μάταια. Του έλειπαν πολλά και τελικά καταλήξαμε στο ότι μάλλον το ένα ηχείο είχε στραβώσει μαγνήτη γι' αυτό και η τιμή του(ήταν εκθεσιακό κομμάτι). Στη συνέχεια ακούσαμε τα KEF C1. Το tweeterάκι με το wave guide μέχρι τα 40KHz ήταν δελεαστικό για μένα. Και αυτά όπως και τα JBL είχαν τις ίδιες ελλείψεις(κυρίως στην μπότα στην σπιρτάδα των πρίμων). Κοιτάω το τυπάκι και του λέω τώρα άκουσα 40KHz? και μου απαντάει με ένα χαμόγελο θέλοντας να πει "τι περίμενες ρε φίλε με 140Ε". Είχα κατά νου να ακούσω τα Magnat τα 100άρια αλλά μου λέει τα συγκεκριμένα είναι σχεδιασμένα κυρίως για υψηλές εντάσεις όχι γι' αυτό που ψάχνεις, οπότε είπα αν δεν βρήκα αυτό που ψάχνω στα 140Ε μάλλον δεν θα το βρω στα 80-100Ε. Απογοητευμένος με αυτά που άκουγα του είπα να δοκιμάσουμε τα crystal audio TX-B1(τα οποία ήταν πάνω από το budjet μου). Είδα τα tweeter να φαίνονται σαν να παριστάνουν το σημαντικότερο μέρος του ηχείου και είπα μάλλον θα έχει δώσει βάση στα πρίμα ο κατασκευαστής. Η κατάσταση ήταν σαφώς βελτιωμένη μεγάλη αλλαγή όχι όμως τεράστια. Το κακό που είχαν ήταν το μεγάλο μεγάφωνο(νομίζω 6.5"- δεν γίνεται με 200Ε ηχείο να πάρει ένα καλό μεγάφωνο 6.5" και έτσι έψαχνα μικρά μεγάφωνα). Έπειτα ακούσαμε τα Boston CS-26 τα οποία ήταν στα 140Ε(καινούρια όχι εκθεσιακά!!). Τα boston ήταν αρκετά καλά μπορώ να πω. Είχαν τα πρίμα όπως τα ήθελα. Έντονα ξεκάθαρα να "πατάνε πόδι" μέσα στο τραγούδι αλλά το κακό ήταν πάλι το μεγάλο μεγάφωνο(επίσης 6.5") αλλά δεν απορρίφτηκαν. Ένα ακόμα θετικό βήμα έγινε όταν ακούσαμε τα Kenwood LS-V130 με τα διπλά μεγάφωνα. Δεν ήθελα να τα ακούσω λόγω μάρκας(δεν την έχω τόσο σε εκτίμηση). Τελικά το ηχειάκι έχει κότσια και μου έβαλε τα γυαλιά!! Πεντακάθαρα πρίμα και το δυνατότερο σημείο του τα απίστευτα αληθινά μεσαία(δεν θέλω να γίνω υπερβολικός αλλά στα μεσαία δεν τα έφτασαν ούτε τα crystal audio). Αφού κουραστήκαμε να ακούμε τα ίδια και τα ίδια τραγούδια(και όλα τα ηχεία στο χώρο αρκετές φορές) έπρεπε να επιλέξω. Οι δυνατές επιλογές μου ήταν τα Kenwood και τα Boston, και τα δυο ήταν ηχεία που μου άρεσαν ηχητικά χωρίς να μου στερεί κάτι κάποιο από τα δυο. Πριν αποφασίσω μου είπε ο τυπάς να φέρει να ακούσουμε τα Roister Emphasis 5 γιατί δεν τα είχε στημένα. Του είπα να μην μπει καν στην διαδικασία(δεν μου άρεσε ότι ήταν ελληνικά και είχαν περίεργα χαρακτηριστικά όπως η μεγάλη σχετικά ευαισθησία μάλλον θα έχανε από αλλού για το πετύχει αυτό). Τελικά τα σύνδεσε. Εκεί άλλαξε το τοπίο!! Νόμιζα ότι προς στιγμή έβαλε λάθος ηχεία(από τα ακριβότερα). Η μουσική απέκτησε τεράστια διαφορά στα σώματα, τα όργανα ήταν ζωντανά(αυτή η κουτίλα των JBL είχε χαθεί για τα καλά), τα πρίμα έντονα καθαρά και ελεγχόμενα χωρίς ψεγάδι, τα πιατίνια επιτέλους απέκτησαν νευρικότητα και σωστή ένταση, τα φωνητικά λίγο τσίριζαν αλλά αυτό τους έδινε μια αληθοφάνεια. Εν ολίγοις μπορώ να πω ότι η μπάντα ήρθε και έκατσε μπροστά σου και η τραγουδίστρια τραγουδούσε μόνο για σένα. Κάποια πρίμα(ακόμα και μπάσα) που δεν άκουγες στα άλλα ηχεία τώρα ήταν παρών. "Η μπάντα έκατσε μπροστά σου." Αυτό το χαρακτηρίζει απόλυτα.
Τελικά, κατέληξα σε ένα ηχείο το οποίο ήταν made in Greece.. Άκουσα KEF, Boston, JBL για να καταλήξω σε ελληνικό ηχείο?? Δεν μπορούσε να το δεχτεί ο εγωισμός μου ότι ένα ελληνικό ηχείο μπορεί να βάλει κάτω ένα αγγλικό(οποιασδήποτε τιμής).. Κάτι δεν άκουγα καλά, προσπαθούσα να του βρω ελάττωμα αλλά δεν τα κατάφερα(όσο ήμουν εκεί τουλάχιστον). Το πήρα και έφυγα με το σαράκι να με τρώει, δεν μου ακουγόταν ωραίο το made in Greece(όχι δεν κολλούσε να πω πήρα ελληνικό ηχείο και είναι καλό).
Μετά από λίγο καιρό κατάλαβα ότι στην προσπάθειά μου να βρω ένα ποιοτικό ηχείο ξέχασα τον αρχικό στόχο(desktop system) και έτσι μπήκα στην διαδικασία(μέγα λάθος) να τα πουλήσω και να πάω ξανά για κάτι μικρό. Ευτυχώς δεν τα έχω αποχωριστεί ακόμα και μάλλον αυτή η μέρα θα αργήσει. Τελικά πήραν μέρος στο main σύστημα μου και στην παρούσα φάση δοκιμάζονται ενισχυτικά συνοδά.
Συμπεραίνοντας, πρέπει να πω ότι είμαι ευχαριστημένος από τα Roister και προτείνω σε όποιο σκέφτεται για μικρά οικονομικά ηχεία να τα ακούσει αυτά όπως και τα Boston και Kenwood που είπα παραπάνω.
ΥΓ1: Οι προτιμήσεις στον ήχο είναι καθαρά προσωπικές. Δεν θίγονται ηχεία, γούστα θίγονται.
ΥΓ2: Το πιο ωραίο σημείο ενός ήχου για μένα είναι τα καθαρά ευδιάκριτα έντονα πρίμα(χωρίς να ξυρίζουν) βλέπε πιατίνια.
ΥΓ3: Μπαίνοντας στο κατάστημα έπαιζε εκτός του δωματίου των δοκιμών μια πεντάδα από Boston Acoustics cs-26 σε έναν Denon μαζί με τον sub της Boston. Έπαιζε ράδιο ένα ξένο ποπ κομμάτι άνοιξα λίγο την ένταση και μετά τα φωνητικά ήρθε το ρεφνέν του τραγουδιού.Το sub βάρεσε την μπότα και ακούστηκε ένα στοιβαρό και βαθύ μπάσο(προς στιγμήν γέλασα άθελα μου, μου φάνηκε απίστευτα καλό). Αν έχετε την ευκαιρία ακούστε το!!!
