Ε.Σ. και ιστοριες που μας εχουν τυχει...

[Γιωργος YODAνδρεαδης]

Ε.Σ.* και ιστοριες που μας εχουν τυχει ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, που ειμασταν μπροστα...

Ας αποφυγουμε το ''ακουσα, οτι μια φορα ειχε γινει ...'' και το radio RV-La.



* Ελληνικος Στρατος (συμπεριλαμβανομενου Αερο-Ναυτ και ΦΠΑ)



Πιστευω οτι εχουμε απειρες εμπειριες και εχουμε βρεθει μπροστα σε απιστευτες καταστασεις για γελια και για κλαματα. Δεκτες και οι 2.

 

[Giovanni Dimitropoulos]

124 ΠΒΕ
Ιούλιος
Μεσημέρι, ήλιος & θερμοκρασία στους 40 βαθμούς.

Συγκέντρωση στο προαύλιο.
Αρχισμιας φωνάζει.....
"οι πτυχιούχοι & φοιτητές ΑΕΙ & ΤΕΙ να συγκεντρωθούν εδώ αριστερά.
Οι υπόλοιποι παίρνουν σκούπες και ταφ και κάνουν τους διαδρόμους γυαλί...."

-Ωραία. Την γλυτώσαμε (σκεφτόμαστε.....)

Μετά από 5 λεπτά αναμονής, ο ίδιος Ασμιας......

"Κάντε 3άδες και με ακολουθείτε...."

Προχωράμε κάπου στα 800 μέτρα εντός της μονάδας και σταματάμε έξω από ένα κτίριο.

ΑΣΜΙΑΣ: "Μπαίνετε ένας, ένας μέσα στο κτίριο, παίρνετε από ένα τελάρο αναψυκτικά ο καθένας και επιστρέφετε εκεί που ξεκινήσαμε, για να τα παραδώσετε στην καντίνα"
:shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock:

(σωστά, πρέπει να είσαι σπουδαγμένος και με καλή διανοητική κατάσταση για να αναλάβεις τέτοια εθνικής σημασίας αποστολή.....)

 

[Χρήστος Ακρατόπουλος]

Το κορυφαίο μου έχει συμβεί Δεκέμβριο μήνα στην 111 ΠΜ στην Αγχίαλο.

Μετά από 3 ημέρες κλεισμένος στο Κέντρο Επιχειρήσεων (καθότι τηλετυπάς...) αποφασίζω να βγω λίγο στον ήλιο. Το επόμενο σήμα λοιπόν θα το μεταφέρω εγώ και όχι ο συνάδερφος που έκανε αυτή την δουλειά. Έρχεται το τζιπάκι με τον οδηγό και ξεκινάμε. Υπόψιν το στρατόπεδο έχει περίμετρο 25 χιλιόμετρα και εκεί που πηγαίναμε ήταν 8 χιλιόμετρα μακρυά.

Ξαφνικά στην μέση του πουθενά (το κοντινότερο κτίριο ήταν 3 χιλιόμετρα) βλέπουμε αναμένο κόκκινο φανάρι στον δρόμο!!! :roll: :roll: :roll: :roll:

Σταματάμε και περιμένουμε... Ξαφνικά 2 F16 αρχίζουν και ρίχνουν βολές στο πεδίο βολής που ήταν στα δεξιά μας!!!

:shock: :shock: :shock: :shock: :shock:

Μετά από 10 λεπτά απίστευτου θεάματος!!! τα αεροπλάνα φεύγουν και το φανάρι ανάβει πράσινο!!! Προσπαθεί ο οδηγός να ξαναβάλει μπροστά το τζιπ αλλά τίποτα!!! :twisted: :twisted: :mrgreen: :mrgreen:

Μετά από αρκετές προσπάθειες παίρνω τηλέφωνο από το κινητό μου (δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ειδοποιήσουμε...) στην μονάδα και αναφέρουμε ότι έχουμε μείνει!!! Μετά από 5 λεπτά συνομιλία ο υπεύθυνος αξιωματικός των μεταφορών καταλαβαίνει που περίπου είμαστε (καθώς ούτε αυτός θυμόταν το φανάρι στην μέση του πουθενά!!!) και μετά από 10 λεπτά ήρθε η βοήθεια!!!

Αν δεν υπήρχε το κινητό ακόμα εκεί θα ήμασταν!!!

Ευτυχώς είμασταν 2 μαζί με τον οδηγό αλλιώς δεν θα μας πίστευε κανείς!!!


:shock: :shock: :shock: :shock: :shock:

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

λοιπόν

Χρόνος: Νοέμβριος 2001

Τόπος: Πεδίο βολής Αβδήρων (παραλία Αβδήρων στην Ξάνθη)

Σκοπός: Πραγματοποίηση Α/Α βολής από το Δ' ΣΣ

Συμμετέχοντες: Όλα τα στρατά της Ξάνθης. υπάρχουν γύρω στα 100 πολυβόλα των 0.50", καμμιά 100 MG3, 10 άρματα Leopard 1, 20 ΤΟΜΠ Μ113Α, 2 πολυβόλα Zu23, όλα παρατεταγμένα στην ακτή και γενικά το όλο σκηνικό θυμίζει πολεμική ταινία.

Περιστατικό:
Κατά την Α/Α βολή διέρχετε σε χαμηλό ύψος αεροπλάνο που έχει προσδεμένο με μακρύ καλώδιο ουραίο το οποίο απότελεί τον στόχο. Λόγω όμως του ότι έχουν συμβεί διάφορα ευτράπελα οι πιλότοι δηλώνουν κόλλημα και δεν εμφανίζονται.
Ο πάνσοφος ΕΣ έχει βρει όμως την λύση. Ρίχνονται φωτιστικά βλήματα με όλμο τα οποία καθώς πέφτουν ανοίγει αλεξίπτωτο και η βολή γίνετε εναντίον του αλεξίπτωτου. (τώρα τι σχέση έχει το αλεξίπτωτο με το αεροπλάνο κανείς δεν ξέρει) Τα φωτιστικά βλήματα για όσους δεν ξέρουν περιέχουν λευκό φόσφωρο, ο οποίος μόλις έρθει σε επαφή με τον αέρα αναφλέγεται και δεν σβήνει με τίποτα...
Εγώ ως ΔΕΑ ολμιστής μαζί με ένα Λχγο και έναν Ανθλγο στήνουμε τον όλμο και ετοιμάζουμε την βολή. Έρχεται ο Δίκας ο οποίος ο γνήσιως στρατόγκαβλος διατάζει να ρίξουν όλοι οι ολμιστές και όχι μόνο εγώ και ο Ανθλγος.
Ανάμεσα στους ολμιστές είναι και ένα turbo ΕΠΥ δεκανέας για τα μπάζα. Ρίχνουν οι πρώτοι αλλά λόγω των δυνατών ανέμων τα βλήματα δεν πάνε στο κατάλληλο σημείο. Έρχετε η σειρά του turbo. Βάζει λάθος στοιχεία βολής , και το βλήμα ανοίγει πολύ χαμηλά (που σημαίνει δεν θα καεί στον αέρα αλλά στο έδαφος) και ο αέρας το παρασέρνει προς το μέρος που είχαμε στήσει τον όλμο και συγκεκριμένα στον χώρο με τα πυρομαχικά. Επικρατεί πανικός (εγώ έπεσα κάτω από ένα Μ113) ο διοικητής ούρλιαζε από τον ασύρματο, κάποιοι τρέχουν πανικόβλητοι, ο turbo κοιτάει με απορια, ο στρατηγός τα είδε όλα κολλυώμενα, και τέλος από τύχη το βλήμα πέφτει δίπλα από την ντάνα με τα πυρομαχικά.
Ανακούφιση από όλους, ο διοικητής εξακολουθεί να ουρλιαζει και ο turbo εξακολουθελι να κοιτλα με απορία...

Περιττό να σας πω ότι αμέσως μετά πλάκωσε ο δίκας και τα έχωσε στον turbo, ο οποίος μπήκε σε πρόγραμμα εντατικής εκπαίδευσης με σκοπό να μάθει να ρίχνει (αλλά που)...

 

[Aero]

Χρήστο κι εγώ ήμουν στην 111ΠΜ και μου'χαν συμβεί ανάλογα περιστατικά με το φανάρι!!! Με είχε πιάσει κι εμένα κόκκινο, μόνο που δεν είχα τόσο εντυπωσιακό θέαμα, απλά κάτι αεροπλάνα προσγειόνονταν... στα 30 μέτρα μπροστά μας! Πάντως πολύ κουφό η μόνο προστασία να είναι ένα κόκκινο φανάρι (ειδικά δεδομένων των ελλήνων οδηγών). Ποια περίοδο ήσουν εκεί (φαντάζομαι αρκετά νωρίτερα από μένα). Εγώ το 2002 (σειρά 2002 Α). Γιάννη εσύ σειρά;

 

[Χρήστος Ακρατόπουλος]

Στην 111 ΠΜ ήμουν από Ιούλιο 1997 έως Μάρτιο 1998 όταν και απολύθηκα!!!

Γενικά στην 111 πέρασα πολύ καλά αν εξαιρέσεις τον Ιούλιο όπου ήμουν ακόμα διερχόμενος.
Τότε έκτισα την 347 Μοίρα! Κυριολεκτικά 10 άτομα κτίζαμε με μυστρί, μπετονιέρα κλπ!!! και γενικά κάναμε διάφορες δουλειές... όπως κυνήγι Αλβανών στην παραλία δίπλα στην λέσχη αξιωματικών (με έπαθλο 10 μέρες τιμητική!!!) "λείανση" αεροδιαδρόμου (όπου μαζεύαμε πετραδάκια - ναι πετραδάκια- από τον αεροδιάδρομο για να μην μπουν σε καμμιά τουρμπίνα) κλπ.

Αλλά μόλις πήγα στην επιστασία... άλλη ζωή! Τέλειος προιστάμενος και 7-6 off με 1 θαλαμοφυλίκη στο 7ήμερο! Ξύπναγα 9 το πρωί!!!

Έχει ακόμα off στην 111ΠΜ? Το ΤΑΚΑΝ υπάρχει ακόμα; Απίστευτες βραδυές εκεί!!

 

[giotamike]

Η δικιά μου θητεία δεν είχε ευτράπελα αλλά ήταν μια περιπέτεια. Πάντως, το άλμα με αλεξίπτωτο είναι κάτι που δεν περιγράφεται.!!

 

[Χρήστος Ακρατόπουλος]

Το φαντάζομαι Μιχάλη...

 

[Aero]

Χρήστο όταν ήμουν εγώ (2002) έπαιζαν τα τελευταία off... Ε ρε αυτή ήταν ζωή! Ακόμα και μερικές σκοπιές ήταν μια χαρά (δίπλα στη θάλασσα το πρωί...!). Το ΤΑΚΑΝ υπάρχει ακόμα απ' όσο θυμάμαι αλλά απ' ό,τι λένε τώρα διάφοροι γνωστοί τα off έχουν κοπεί σε μεγάλο βαθμό...

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

δείτε κι αυτό...

Αμερικάνοι πεζοναύτες σε άσκηση απόβασης...

http://postmortem.csd.auth.gr/~gpall/versteckt/American_troops.wmv

 

[Johnkok]

Ροδος, Πεζικό, 1994.

Κάνω την πρώτη μου βραδυνή σκοπιά στο Τάγμα.Η συγκεκριμένη σκοπιά, είχε προβολείς που φωτίζανε εκτός του στρατοπέδου ενω προς τα μέσα ήτανε πίσσα σκοτάδι.

Ξαφνικά απο κάπου κοντά και μέσα στο σκοτάδι ακούγονται γρήγορα βήματα τακ,τακ,τακ,τακ, σαν κάποιος να έτρεχε και ξαφνικά σταματάνε.
Κοιτάω προς τον ήχο, αλλά προφανώς δεν βλέπω τίποτα.Μερικά δεύτερα αργότερα ξανα το ίδιο.Τακ, τακ, τακ, τακ κάποιος να τρέχει.Εκεί αρχίζω να ιδρώνω και φωνάζω το πρώτο αλτ τις ει.

Με το που φωνάζω σταματάνε.Υστερα απο δευ/τα ξανά.Τακ,τακ,τακ το ίδιο τρεχαλητό.Εχω αρχίσει να λούζομαι στον ιδρώτα (είπαμε πρώτη νυχτερινή, σε άγνωστη ερημική σκοπιά, σε άγνωστο γενικότερα στρατόπεδο), φωνάζω αλτ τις ει.Σταματάει πάλι το τρέξιμο.Εκεί αρχίζω να φωνάζω συνεχώς αλτ τις ει, να οπλίζω και καλά το όπλο για να τρομάξει το τέρας.Η υπόλοιπη σκοπιά ήταν νύχτα τρόμου για μένα ώσπου έμαθα το μυστικό την επόμενη μέρα.

Ενας βοσκός που είχε κτήμα δίπλα απο το στρατόπεδο άφηνε τα πρόβατα ελεύθερα το βράδυ, και τα σκασμένα μπουκάρανε μέσα και ροβολούσανε με αποτέλεσμα να κάνουνε αυτόν τον ήχο.

 

[pankrok]

13 λοχος διαβιβασεων καταδρομων, χαιδαρι(αναμεσα στα ΚΕΔΒ και ΚΕΒΟΠ)
σκοπια πυρομαχικων. αποθηκη στο ψηλοτερο μερος του στρατοπεδου στα ορια με τα χωραφια που οδηγουν στο πεδιο βολης, με θεα την πολη.
η σκοπια εχει κατευθυνση προς τα κατω που εινια η αποθηκη και πισω εινια το πεδιο βολης. Η φυλαξη γινεται με το Μ16 με μια γεμιστηρα με 15 σφαιρες χωρις ταινιες σφραγιδες και ιστοριες (ωστοσο "απαγορευτεται να την βαλετε στο οπλο") καθως και την κλασσικη τελαμονα με αλλες 4 που εχουν απο 30 η καθεμια). βραδακι ,χαλαρος χαζευω την πολυ , πισω μου στο χωραφι (με χορτα μισο μετρο παντου) ακουω χρουτσου χρουτσου. δε μασαω γυρναω πισω (φωτα δεν παιζουν) κοιταω περιμενω ξανακοιταω κλπ. μετα απο λιγο ξανα χρουτσου χρουτσου. "ρε λες να ειναι κανας π$#στης εκει μεσα?" σκεφτομαι .καλου κακου βαζω μεσα γεμιστηρα χωρις α οπλισω και παω προς τα κει. τιποτα. μετα απο λιγο ομως ξανακουω χρουτσου χρουτσου αλλα με εντονη κατευθυνση κατα πανω μου ,σα να ετρεχε καποιος ." την κατσαμε "λεω (για την ακριβεια τον ειπιαμε ειπα)και οπως ειμαι με τη γεμιστηρα καρφωμενη (και την ξιφολογχη επισης) και γυρναω ετοιμος να οπλισω(αν προλαβαινα, λεμε τωρα).
και φυσικα ηταν ενας Κ#@@$%@^^&@$%&@$ σκατζοχειρος)

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

χαχα...

 

[Γιωργος YODAνδρεαδης]

Η δικιά μου θητεία δεν είχε ευτράπελα αλλά ήταν μια περιπέτεια. Πάντως, το άλμα με αλεξίπτωτο είναι κάτι που δεν περιγράφεται.!!

Ειδικα αν δεν ανοιξει.... τι να λεμε...