Ηχογραφήσεις...

[Gebreselassie]

Από καιρό ήθελα να ασχοληθούμε λίγο με αυτό το θέμα.

Εδώ λοιπόν θα ήθελα να καταθέσουμε τις απόψεις μας για αυτό που γενικώς λέμε καλή ηχογράφηση ή αλλιώς ηχογράφηση αναφοράς, σε βινύλιο ή cd ή ακόμη και άλλο φορμά. Το βασικό ερώτημα είναι ποιές είναι οι προϋποθέσεις για να θεωρηθεί μια ηχογράφηση καλή, λαμβάνοντας υπόψη ακόμη και τους περιορισμούς των μέσων π.χ. κανάλια, πόσα κομάτια έχει ο δίσκος, στάδια ηχογράφησης κλπ. Καλό είναι να βάλουμε και παραδείγματα από κομάτια που έχουμε ακούσει ή όχι, και πιστεύουμε ότι αξίζει κάποιος να ακούσει, πάντα με τη λογική της ποιότητας του μέσου, πχ ο τάδε δίσκος της BLUE NOTE κλπ.

Πρέπει να σημειώσω ότι το βασικό κριτήριο μπορεί να είναι είτε η αληθοφάνεια του έργου, είτε ο τρόπος με τον οποίο έχει περαστεί η μουσική στο μέσο, (ήτοι ηχοληψία και mastering), ο οποίος μπορεί να μην είναι αληθοφανής, δηλαδή μην να πλησιάζει αυστηρά το live, αλλά να είναι κατά τη γνώμη μας άψογος ο τρόπος με τον οποίο «είδε» ο ηχολήπτης την μουσική, κρίνοντας πάντα με τα δικά μας αυτάκια. Επίσης πέρα από την σωστή ή όχι απόδοση των χροιών των οργάνων κλπ, το σημείο που πρέπει να δοθεί προσοχή είναι η απόδοση του χώρου.

Θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό το θέμα γιατί βοηθάει στο να μάθουμε να ακούμε.

- Έχετε λοιπόν τέτοιες ηχογραφήσεις που θεωρείτε πάρα πολύ καλές και ποιές?
- Τι θεωρείτε αναγκαίο για να κατατάξουμε έναν δίσκο στις ηχογραφήσεις αναφοράς?
- Τι θεωρείτε εσείς σημαντικότερο σε μια ηχογράφηση?

 

[comtal]

Τσαρουχάς Νίκος έγραψε:

Έχετε λοιπόν τέτοιες ηχογραφήσεις που θεωρείτε πάρα πολύ καλές και ποιές?
- Τι θεωρείτε αναγκαίο για να κατατάξουμε έναν δίσκο στις ηχογραφήσεις αναφοράς?
- Τι θεωρείτε εσείς σημαντικότερο σε μια ηχογράφηση?

Και βέβαια. Τις αναφέρω:
Α) Βινύλιο:
1. Sonny Rollins "Saxophone colossus" Prestige
2. Elvis Presley "24 gold karat hits" DCC
3. John Mc Laughlin, Al Di Meola, Paco De Lucia "Friday night in San Francisco"
Reissued by Pro-ject and Hi-Q records
4. "Nu Yorica 2" various Soul Jazz records
5. Astor Piazzolla "Live in Wien" Messidor
6. "Buena Vista social club" Classic Records reissue
7. Inti Illimani "Cancion para matar una culebra"
8. Perez Prado "king of the mambo" compilation reissued 1967 RCA records
9. John Coltrane "Blue train" Blue Note records reissue
10. Alfredo Gutierrez "Cumbia Sampuesana" Discos Fuentes

B) CDs
1. Francisco Aguabella "Ocihmini" Cubop records
2. "United Rhythms of Messidor" compilation 1995
3. "The lost Grooves" Jazz-funk compilation 1995 Blue Note records
4. Ruben Gonzalez "Introducing... Ruben Gonzalez" World circuit

Αυτά θεωρώ σαν τις καλύτερες ηχογραφήσεις που έχω.
Πιο αναγκαίο θεωρώ την αληθοφάνεια και τις χροιές των οργάνων και την εμπλοκή μου σαν ακροατή στο μουσικό δρώμενο που αναπαράγεται μπροστά μου (involvement). Αυτό κάνει κατά τη γνώμη μου ένα δίσκο να χαρακτηρίζεται αναφοράς.

Θεωρώ πιο σημαντικό σε μια ηχογράφηση να αποδίδονται τα φυσικά όργανα στη σωστή τους διάσταση, με τις αληθοφανέστερες χροιές και να είναι απλωμένα στο χώρο σε σωστές αποστάσεις χωρίς να "πνίγει" το ένα το άλλο και χωρίς να ασφυκτιούν
ή να ακούγονται συμπιεσμένα. Οι φωνές να έχουν παρουσία, να είναι υγρές και ρέουσες και να "γεμίζουν" το χώρο(σε καθαρά φωνητικά έργα).

 

[comtal]

Δεν ξέρω αν γνωρίζετε ολα τα συγκεκριμένα δισκάκια που ανέφερα πιο πάνω αλλά στην κατηγορία μουσική θα βρείτε τα πιο πολλά από αυτά να παρουσιάζονται.
Ελπιζω να έγινα κατανοητός σε αυτά που έγραψα γιατί πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε κάτι αλλά δεν μπορούμε να το εκφράσουμε με λόγια.
επίσης να σας αναφέρω ότι δεν είμαι μηχανικός ήχου για να ξέρω από ηχογραφήσεις και τα μυστικά τους.
Είμαι οπαδός του δικάναλου ήχου (stereo) και δεν έχω ακούσει πολυκάναλα φορμά και μάλλον παλιομοδίτης γιατί δεν με ενδιαφέρουν άμεσα.

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

χμμμμ...

ποιές είναι οι προϋποθέσεις για να θεωρηθεί μια ηχογράφηση καλή, λαμβάνοντας υπόψη ακόμη και τους περιορισμούς των μέσων π.χ. κανάλια, πόσα κομάτια έχει ο δίσκος, στάδια ηχογράφησης κλπ.

Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα. Βασικά η καλή ηχογράφηση έχει να κάνει περισσότερο με την εμπειρία και το γούστο του ηχολήπτη παρά με τους περιορισμούς των μέσων. Έχω ακούσει υπερσύχγρονες ηχογραφήσεις σε υπερπλήρη studio που απλά δεν λένε τίποτε. Από την άλλη υπάρχουν ηχογραφήσεις των δεκαετιών 50-60 σε δικάναλα και τετρακάναλα μηχανήματα που πετάνε. ( Γενικά είναι λάθος και η νοοτροπία ορισμένων ηχοληπτών ότι ας το γράψουμε όπως κι αν είναι και θα το φέρουμε στα ίσια του στην μίξη)

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι -για το ελληνικό ρεπερτόριο πάντα- ηχογραφήσεις όπως η πρώτη εκτέλεση από το "Άξιον Εστί" του Θεοδωράκη (και γενικά ηχογραφήσεις των εταιριών EMI και LYRA). Ας το συγκρίνουμε με όποια συγχρονη επανεκτέλεση και θα δούμε ότι παρά την πληρότητα μέσων η συγχρονες ακούγονται πιο flat και άνευρες...

Από ηχογραφήσεις ξένου ρεπερτορίου θα πρότεινα κάποιος να ακούσει μερικές της Nimbus ( αξίζει κάποιος να ψάξει το "Nothin to do blues" από τον δίσκο "Oxnard sessions vol1" των Mike Garson trio, αλλά και το "Carnival" από τον δίσκο "Fiesta!" των Dallas wind symphony) ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων απλά για να δει τι σημαίνει καλή ηχογράφηση.

Άλλη εταιρία με προσεγμένες ηχογραφήσεις είναι η NAIM (ανήκει στην ομόνυμη εταιρία HiFi). Ενδεικτικά αναφέρω το cd "Touch wood" του Αntonio Forcione.

Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές είναικαι οι μοναδικές. Υπάρχουν πολλά διαμάντια και σε μεγαλύτερες εταιρίες, απλά θέλουν περισσότερο ψάξιμο. Επαναλαμβάνω ότι δεν αναφέρομαι στην καλλιτεχνική αξία των παραπάνω ηχογραφήσεων αλλά στην ποιότητα της ηχογράφησης...

 

[Γιωργος YODAνδρεαδης]

Απο Τεχνικης Αποψης....

Το θέμα σε μια ηχογράφηση είναι πράγματι να ακούγεται όσο πιο φυσικά γίνεται και το τελικό αποτελεσμα μιας μιξης είναι και θεμα προσωπικης ακουστικης προτιμησης του μηχανικου ήχου.
Το «καλύτερο» ή μάλλον το πιο αληθοφανές είναι να έχει γίνει η ηχογράφηση σε ένα ειδικό χώρο (και δεν εννοώ studio, αλλά π.χ. σε χώρο σαν το Μέγαρο Μουσικής, φτιαγμένο για ζωντανές εκτελέσεις) με 2 μικρόφωνα (ποιότητας) και μόνο, χρησιμοποιώντας κάποια από τις τεχνικές stereo ηχογράφησης (Blumlein, XY, M-S). Με αυτόν τον τρόπο ηχογραφείται αυτό που ακούμε πραγματικά και το ambience του κάθε χώρου. Οπότε γλιτώνουμε από τη μίξη, εφφε κλπ που αντικειμενικά είναι λίγο θέμα γούστου του μηχανικού ήχου, γιατί αν κάτι που είναι «σωστό και standard» αν δεν αρέσει του μηχανικού ήχου δε θα του ακούγεται καλό ακόμα και αν είναι σωστό.

Επίσης θα μπορούσα να πω ότι υπάρχουν «σχολές» μηχανικών ήχου. Θεωρώ ως πιο σωστή αυτή που υποστηρίζει ότι η ηχογράφηση πρέπει να γίνεται flat (χωρίς EQ, εφφε, δηλ αυτό που παίρνει το μικρόφωνο, γιατί αν γράψεις κάτι παραπανίσιο μετά δεν μπορείς να το αφαιρέσεις) και στη μίξη αν υπάρχει έλλειψη κάποιων συχνοτήτων διορθώνεται με αφαίρεση των υπόλοιπων που περισσεύουν, ώστε να έρθουν στο σωστό επίπεδο, δηλ το αντίθετο από αυτό, που γίνεται στα πανηγύρια και με τους πανηγυρτζήδες μουσικούς - οι οποίοι, όσο καλοί και αν είναι, αν έχουν μάθει να παίζουν σε πανηγύρια δεν παίρνουν από λόγια, και θέλουν να σου πουν (εκτός από το πώς θέλουν να ακούνε στα μόνιτορ τους, δικαίωμα τους είναι αυτό) πως πρέπει να ακούγεται και στο f.o.h. «Δεν ακούω ψηλές» = δώσε ψηλές από το eq. Έχω δει σκηνικό σε live το eq των ψηλών στα +15dB, στο τέρμα και ο μουσικός να φωνάζει «Δεν ακούω ψηλές»...απείρου κάλλους...

Υπάρχουν και κάτι μηχανικοί ήχου μαλα-ματα,που όχι απλά δεν έχουν ιδέα αλλά ούτε και αυτί. Βρέθηκα τυχαία σε μια εκδήλωση με χορούς από πολλές βαλκανικές χώρες όπου οι μουσικοί εναλλάσσονταν επάνω στη σκηνή. Κάποιες φορές κάποια βασικά όργανα όχι απλά δεν ακούγονταν σωστά αλλά καθόλου. Κυρίως στα live ακούς τις πιο πολλές πατάτες, γιατί φταίνε και λίγο οι μουσικοί... ή θα πρέπει να τους γράψεις (όχι σε tape) και ο μηχανικός να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό ή να τσακωθεί... γιατί για να κάτσει να εξηγήσει στον άλλον και ο άλλος να καταλάβει μάλλον ΔΕΝ...

 

[Αντώνης K.]

Εγώ ξεχωρίζω της ηχογραφήσεις σε δυο κατηγορίες της σύγχρονες, και αυτές της δεκαετίας του 60-70.

Στης παλαιότερες ηχογραφήσεις βγαίνει μια πιο καλή αίσθηση του live λόγο του τρόπου που γίνονταν αυτές οι ηχογραφήσεις με την κατάλληλη τοποθέτηση τον μικροφώνων κοντά στους μουσικούς και χωρίς πολλές επεξεργασίες του μουσικού σήματος.

Στις σύγχρονες έχουμε μια πιο υψηλή πιστότητα του κάθε μουσικού οργάνου διακρίνουμε όλες τις λεπτομέρειες της ηχογράφησης και μια εικόνα που καμία σχέση δεν έχει με την ζωντανή παράταξη της ορχήστρας στο χώρο αλλά δημιουργείτε με την κατάλληλη χρήση τον σύγχρονων μηχανημάτων μίξης και επεξεργασίας του ήχου.

Ηχογράφηση δικάναλι η πολυκάναλι που να μας δημιουργεί μια σοβαρή αίσθηση του live δεν υπάρχει, απλά υπάρχουν αυτές που ξεχωρίζουν για την σοβαρότητα της δουλείας που έχει γίνει από ηχολήπτες και παραγωγούς που δίνει πάντα το μέγιστο δυνατό επιθυμητό αποτέλεσμα.

 

[Korakakis Nicholas]

Νίκο Τσαρουχά …άνοιξες κορυφαίο θέμα.

Διαβάζοντας το, επισήμανα μερικά πράγματα που θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικά και περιγράφουν με αρκετά μεγάλη ακρίβεια την πραγματικότητα. Για παράδειγμα:

- Ο Γιάννης Κολιάβας είπε: Πιο αναγκαίο θεωρώ την αληθοφάνεια και τις χροιές των οργάνων και την εμπλοκή μου σαν ακροατή στο μουσικό δρώμενο που αναπαράγεται μπροστά μου (involvement). Αυτό κάνει κατά τη γνώμη μου ένα δίσκο να χαρακτηρίζεται αναφοράς.
Θεωρώ πιο σημαντικό σε μια ηχογράφηση να αποδίδονται τα φυσικά όργανα στη σωστή τους διάσταση, με τις αληθοφανέστερες χροιές και να είναι απλωμένα στο χώρο σε σωστές αποστάσεις χωρίς να "πνίγει" το ένα το άλλο και χωρίς να ασφυκτιούν ή να ακούγονται συμπιεσμένα. Οι φωνές να έχουν παρουσία, να είναι υγρές και ρέουσες και να "γεμίζουν" το χώρο(σε καθαρά φωνητικά έργα).
Όντως, this is how it has to be.

- Ο Σπύρος Μπλάτσιος είπε: Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα. Βασικά η καλή ηχογράφηση έχει να κάνει περισσότερο με την εμπειρία και το γούστο του ηχολήπτη παρά με τους περιορισμούς των μέσων.
Σπύρο συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες. Όταν ο ηχολήπτης έχει όρεξη και μεράκι, τότε μπορεί να κάνει πολύ σωστή ηχοληψία, άσχετα από το τι μέσα χρησιμοποιεί. Εδώ όμως πρέπει να προσθέσω και κάτι πολύ βασικό. Όταν ο ηχολήπτης έχει σπουδάσει και μουσική, τότε σε συνδυασμό με την όρεξη και το μεράκι του, μπορεί να κάνει "παπάδες".

- Ο Γιώργος Ανδρεάδης είπε: Το «καλύτερο» ή μάλλον το πιο αληθοφανές είναι να έχει γίνει η ηχογράφηση σε ένα ειδικό χώρο (και δεν εννοώ studio, αλλά π.χ. σε χώρο σαν το Μέγαρο Μουσικής, φτιαγμένο για ζωντανές εκτελέσεις) με 2 μικρόφωνα (ποιότητας) και μόνο, χρησιμοποιώντας κάποια από τις τεχνικές stereo ηχογράφησης (Blumlein, XY, M-S). Με αυτόν τον τρόπο ηχογραφείται αυτό που ακούμε πραγματικά και το ambience του κάθε χώρου.
Γιώργο, αυτό που λες είναι πάρα πολύ σωστό.

- Ο Αντώνης Κ. είπε: Εγώ ξεχωρίζω της ηχογραφήσεις σε δυο κατηγορίες της σύγχρονες, και αυτές της δεκαετίας του 60-70. Στης παλαιότερες ηχογραφήσεις βγαίνει μια πιο καλή αίσθηση του live λόγο του τρόπου που γίνονταν αυτές οι ηχογραφήσεις με την κατάλληλη τοποθέτηση τον μικροφώνων κοντά στους μουσικούς και χωρίς πολλές επεξεργασίες του μουσικού σήματος.
Στις σύγχρονες έχουμε μια πιο υψηλή πιστότητα του κάθε μουσικού οργάνου διακρίνουμε όλες τις λεπτομέρειες της ηχογράφησης και μια εικόνα που καμία σχέση δεν έχει με την ζωντανή παράταξη της ορχήστρας στο χώρο αλλά  δημιουργείτε με την κατάλληλη χρήση τον σύγχρονων μηχανημάτων μίξης και επεξεργασίας του ήχου.
Αντώνη, τα πράγματα είναι σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό έτσι όπως τα λες. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, όμως σε γενικές γραμμές είναι όπως τα λες.

---------
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω και εγώ κάτι που θα έρθει ως συνέχεια των όσων αναφέρατε παραπάνω και με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.
Αυτό λοιπόν, που θα ήθελα να προσθέσω είναι πως οι σύγχρονες ηχογραφήσεις που κυρίως γίνονται με ψηφιακά μέσα, αν εξαιρέσουμε α) τον χώρο που γίνονται, β) την τοποθέτηση των οργάνων, αλλά και γ) την τοποθέτηση των μικροφώνων σε αυτό το χώρο, τότε η ποιότητα τους, κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, θα εξαρτηθεί από την ποιότητα των συσκευών που θα αναλάβουν την διαδικασία μετατροπής του αναλογικού σήματος σε ψηφιακό. Αν αυτό γίνει σωστά, αλλά και αν τα α), β) και γ) έχουν γίνει σωστά, τότε πιστεύω ότι η όλη διαδικασία ηχοληψίας έχει πετύχει τον σκοπό της.

Το γενικό concept της ψηφιακής ηχογράφησης και αναπαραγωγής, είναι αρκετά καλό, έως και πολύ καλό, αν σκεφτεί κανείς ότι ξεκινάει με ένα συγκριτικό μειονέκτημα έναντι της αναλογικής ηχογράφησης, που δεν είναι άλλο από την ψηφιοποίηση του αναλογικού ήχου.

Από την πολύ μικρή προσωπική μου εμπειρία, αλλά και μετά από συζητήσεις με πολλούς ηχολήπτες, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το βασικότερο πρόβλημα της ψηφιακής ηχογράφησης εμφανίζονται κυρίως κατά την διαδικασία του AD Conversion.
Για το πρόβλημα αυτό δε, οι λύσεις έρχονται (δυστυχώς) κυρίως από την εξέλιξη της τεχνολογίας των AD Converters και των λοιπών μέσων ηχοληψίας, παρά από το μεράκι και τις γνώσεις του ηχολήπτη (όπως γινόταν με τις αναλογικές ηχογραφήσεις).

Τώρα, όσον αφορά την επεξεργασία του ήχου πριν βγει στο τελικό στάδιο κοπής, θα έλεγα ότι και εκεί υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα, αφού ο περιορισμός του κόστους παραγωγής και επεξεργασίας, έχει ωθήσει τα περισσότερα studios να γεμίσουν τα rack τους από σκληρούς δίσκους και από ένα σορό κάρτες ήχου, που …μόνο ήχο δεν παίζουν.

Προσωπικά, από ψηφιακές software δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποιες εταιρίες, καθώς όλες έχουν παρουσιάσει αξιόλογες "δουλειές" από πλευράς ήχου. Αυτή όμως που θα μπορούσα να ξεχωρίσω είναι η JVC με το πολύ γνωστό XRCD Mastering Process.

Όσων αφορά το αναλογικό softeware, θεωρώ ότι αν κανείς ψάξει πολύ στα ράφια των δισκοπωλείων, θα βρει αρκετά διαμάντια για την συλλογή του.

 

[skaloumbakas]

Νίκο, Με Τύφλωσες!!!

Νίκο,

Yποψιάζομαι ότι είναι ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις, γι' αυτό σε παρακαλώ, κάνε edit του μηνύματός σου και τα κίτρινα κάντα bold ή italic αλλά ΟΧΙ έγχρωμα please!!! :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:

Μάλλον χρησιμοποιείς σκούρο background...

 

[Gebreselassie]

Νίκο αν δεν σε πειράζει, πήρα την πρωτοβουλία....
Είναι πιο ευκολοδιάβαστα τώρα.

thnx

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Νίκο συμφωνώ απόλυτα με τις παρατηρήσεις σου στα λεγόμενα μου. Είναι κάτι που το έχω διαπιστώσει από προσωπική εμπειρία σε διάφορα studio ηχογραφήσεων και με πολλούς ηχολήπτες.

 

[Gebreselassie]

Υποθέτω με βάση τα λεγόμενά σας, ότι μια ελληνική παραγωγή είναι σχεδόν αδύνατο να θεωρηθεί ηχογράφηση αναφοράς, πιθανά όχι λόγω έλλειψης "γούστου" του ηχολήπτη αλλά ίσως λόγω έλλειψης των κορυφαίων μηχανημάτων που θα κάνουν τη διαφορά και φυσικά λόγω περιορισμένων budget.
Είναι έτσι?
- Εγώ πάντως έχω ακούσει κάποια ελληνικά cd με πολύ σωστό περιεχόμενο (χωρίς να έχω λάβει βέβαια υπόψη το τεχνικό κομάτι). Για να είμαι πιο σαφής έχω 1-2 ελληνικά cd που μου αρέσει να ακούω σε διάφορες ακροάσεις γιατί έχουν καλά γραμμένες ωραίες φωνές...
Το πρόβλημα εδώ είναι ότι δεν υπάρχει ομοιογένεια σε όλα τα κομάτια των cd. Δηλαδή κάποια κομάτια λες και είναι γραμμένα διαφορετικά από άλλα.... :?:

Σας έχει τύχει?

 

[Γιωργος YODAνδρεαδης]

Αυτη τη στιγμη τα κορυφαια μηχανηματα τα εχει το Μεγαρο Μουσικης...
Ακολουθει το studio SIERRA....

To budget ειναι και ο λογος που δεν γινεται κατι καλο γενικα.

 

[Korakakis Nicholas]

Αγαπητοί μου φίλοι συγνώμη που άργησα να απαντήσω αλλά έχω πήξει στη δουλειά. Τώρα όμως που βρήκα ευκαιρία θα απαντήσω σε όλους.

- Χρήστο, ναι όντως έχω μαύρο background και δυστυχώς δεν υπολόγισα το ότι κάποιοι μπορεί να έχουν background ανοικτού χρώματος. Θα το έχω όμως υπ' όψιν μου στο μέλλον.

- Νικόλα, έκανες πολύ καλά που άλλαξες το χρώμα.

- Σπύρο, δυστυχώς είναι πολύ λίγοι αυτοί που έχουν σπουδάσει μουσική, που έχουν σπουδάσει ηχοληψία και που παράλληλα διαθέτουν και αυτό το magic feeling ή αλλιώς το ταλέντο.
Πάντως, όποιος ενδιαφέρεται να ακούσει μια θεσπέσια Ελληνική ηχοληψία, από έναν άνθρωπο που διαθέτει και τα τρία παραπάνω χαρίσματα, πολύ ευχαρίστως να του αντιγράψω ένα από τα original master DAT που μου έχει χαρίσει.

- Νικόλα, υπάρχουν πολύ καλές Ελληνικές ηχοληψίες, όμως είναι πολύ λίγες σε αριθμό. Συνήθως οι Έλληνες ηχολήπτες, όταν πρόκειται να ηχογραφήσουν, ρωτάνε τον τύπο που έκανε τις συνδέσεις στην κονσόλα: "φίλε, σε ποιο κανάλι έχεις βάλει την φωνή;;;", ο τύπος τους απαντάει και ο ηχολήπτης μονομιάς ανεβάζει το συγκεκριμένο κανάλι 20% πιο δυνατά από τα υπόλοιπα όργανα.
Τι να κάνουμε, οι Έλληνες τραγουδιστές, από τα "ψάρια" του fame stόκοι μέχρι τους πολύ γνωστούς και φτασμένους, νιώθουν σαν θεοί    που μόνο για αυτούς γίνεται το όλο παιχνίδι. Γι' αυτό και τα περισσότερα σύγχρονα Ελληνικά τραγούδια, αν αφαιρέσεις την φωνή, είναι σχεδόν ίδια, αλλά και γι' αυτό οι Ελληνικές ηχογραφήσεις δεν έχουν να μας ...πουν πολλά.

- Γιώργο έχεις δίκαιο, το Μέγαρο Μουσικής έχει πολύ καλά μηχανήματα, αλλά και το Sierra είναι στην κορυφή, με πολύ καλούς ηχολήπτες.

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Νίκο θα με ενδιέφερε να ακούσω κάτι τέτοιο, αλλά δεν έχω dat. Αν μπορείς να το μεταφέρεις σε cd θα ήταν ευπρόσδεκτο...

 

[Gebreselassie]

Εννοείται ότι το θέλω κι εγώ Νίκο, έχει πολύ ενδιαφέρον.
Αν μπορέσεις να στείλεις ένα cdάκι στον Σπύρο θα συνεννοηθούμε εμείς είμαστε κοντά ε Σπύρο?

 

[Korakakis Nicholas]

Παιδιά, μετά χαράς να το κάνω, αλλά άλλη η μαγεία του DAT και άλλο αυτό που θα παίξει το CD. Εγώ πάντως θα το κάνω. Δώστε μου όμως λίγο χρόνο γιατί μέχρι στιγμής έχω μόνο DAT. Όταν σε λίγε ημέρες θα έχω το CD-RW μου, τότε θα σας εφοδιάσω με το κατάλληλο υλικό.

 

[skaloumbakas]

DAT review...

Νίκο,

Πρέπει να κανονίσουμε μιά ακρόαση με το DAT σου και μερικά από τα DATάκια σου στο σπίτι. Μπορούμε να το κάνουμε και κάτι σαν review - αν βρούμε και κάποια ανάλογη ηχογράφηση σε άλλο μέσον να κάνουμε και κανένα συγκριτικό.

Just a thought ...

 

[Gebreselassie]

Νίκο με την ησυχία σου... thnx

 

[Korakakis Nicholas]

Χρήστο, μετά χαράς να το οργανώσουμε όποτε θέλεις.

Νικόλα, θα δω μήπως και επισπεύσω την αγορά του RW και σας τα ετοιμάσω πιο γρήγορα.

 

[costas EAR]

Υπάρχει και μια ακόμα άποψη:

όλες οι ηχογραφήσεις είναι ηχογραφήσεις αναφοράς.

πιστεύω ότι και η "χειρότερη" ηχογράφηση κρύβει κάποια πολύ καλά στοιχεία, και φυσικά είναι δύσκολο να βρείς σετάπ να τα βγάλεις στη φόρα.

επίσης πιστεύω ότι μεγάλα ορχηστρικά κλασσικής μουσικής αδυνατούν να αναπαραχθούνε "σωστά" σε οποιοδήποτε "στέρεο" και σε οποιοδήποτε χώρο.

από κει και πέρα κάθε ηχολήπτης κάνει το μακρύ και το κοντό του, και οι "χαϊεντάδικες" εταιρίες παράγουν ήχο τονισμένο στα άκρα του φάσματος και ευφωνικό, και τελικά όλα είναι θέμα γούστου.