Σε μια πόλη που βρίσκεται στην Δυτική Όχθη του Ισραήλ, μια Παλαιστίνια χήρα φροντίζει το δάσος με τις λεμονιές που είχε καλλιεργήσει ο παππούς της πριν από μισό αιώνα.
Όταν ο νέος Υπουργός Αμυνας του Ισραήλ αποφασίζει να χτίσει ένα πολυτελές σπίτι στην ισραηλινή μεριά του φράχτη, δίπλα στο λεμονοδάσος, οι σωματοφύλακές του κρίνουν ότι τα δέντρα αποτελούν απειλή γιατί μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κρησφύγετο τρομοκρατών.
Έτσι ξεκινά μια άνιση νομική μάχη μεταξύ της Παλαιστίνιας και του ισχυρού Ισραηλινού υπουργού που αποκτά απρόβλεπτη τροπή όταν η χήρα ερωτεύεται το νεότερο δικηγόρο της και η παραμελημένη σύζυγος του Υπουργού αρχίζει να συμπονά τη γειτόνισσά της.
Μια ειρωνική, πολύπλευρη αλλά και αισιόδοξη ματιά στη διαμάχη Ισραηλινών και Παλαιστινίων ρίχνει η ταινία «Lemon Tree» του Eran Riklis που έκανε το ντεμπούτο της στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.
ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΑΤΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΡΥΘΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ. ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΟΥΝ Ο ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ, ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.
Την είδα χτές. Αξιόλογη ταινία με καλούς ηθοποιούς που όμως υστερεί στην σκηνοθεσία που κουράζει μαζί με την σχετικά μεγάλη διάρκεια . Βλέπεται η ταινία πάντως από τους φίλους του είδους.
Σιγουρα ειναι αξιολογη ταινια που θιγει με χαμηλους τονους
το εν λογω θεμα που διαπραγματευεται χωρις πολλες φανφαρες.
Στην ουσια βεβαια το επικεντρο ειναι η αιωνια διαμαχη των δυο
λαων αλλα & η επικειμενη καταστροφη της φυσης απο τον
ανθρωπο για τους δικους του λογους..
Πολυ καλη η πρωταγωνιστρια αλλα δεν υστερουν & οι υπολοιποι.
Οπως & να εχει παντως θα συμφωνησω με τον φιλο πιο πανω
οτι η ταινια απευθυνεται αποκλειστικα στο σινεφιλ κοινο & δεν
θα συγκινησει τους υπολοιπους.