Θα μας πεις μια ιστορία??

[delamostre]

Θυμάμαι ως «μικρός» εραστής της μουσικής (και όχι μόνο…), είχα μια τρελή «καψούρα» με τον καλό ήχο!
Η αλήθεια είναι ότι στα 44 χρόνια μου κατάφερα να «ολοκληρώσω» … η άτιμη εφηβεία βλέπετε, είχε διάρκεια!

Πόσοι από εμάς δεν έμειναν με ανοιχτό το στόμα, όταν άκουσαν ένα καλό σύστημα να παίζει? Πόσοι είπαν μέσα τους «Τι έφτιαξε ο άνθρωπος! Αχ και να το είχα…»

Πολλοί ίσως αναζητούν ακόμα τον ήχο που θα τους κεντρίσει και θα τους καθηλώσει. Άλλοι πάλι έχουν πάρει απόφαση να σταματήσουν στο σημείο που βρίσκονται και να ηρεμήσουν έχουν δεν έχουν καταλήξει...

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Είμαι λοιπόν ένας από αυτούς τους …τυχεράκηδες!
Κατάφερα να δέσω στο λιμάνι το καράβι μου! :116:

Νιώθω ιδιαίτερα χαρούμενος που απολαμβάνω πλέον το σύστημά μου, που μετά από αρκετές ανακατατάξεις, σταθεροποιήθηκε και πλέον μου προσφέρει αυτό που τόσα χρόνια επιθυμούσα: «Την ποιοτική αναπαραγωγή μέσα από ένα λογικό κόστος». Με λίγα λόγια είναι ένα Hi-Fi σύστημα που ικανοποιεί απόλυτα τα μουσικά μου γούστα, με ελκύει να κολλάω στα οφθαλμόλουτρα κάθε φορά που το βλέπω ή του ρίχνω κλεφτές ματιές και φυσικά με χαλαρώνει όποτε το χρειαστώ!

Ένα χόμπυ σίγουρα στοιχίζει σε χρήμα και χρόνο. Άλλο όμως να ξεφεύγει το χέρι σου και να τρυπάει την τσέπη, πιάνοντας στο τέλος κάτι τις που κρέμεται ανάμεσα στα σκέλια σου καταλήγοντας να είσαι κι εσύ μια προέκτασή του και άλλο να μπορέσεις να κοντρολάρεις τα «θέλω σου» και με συγκρατημένο κόστος να καταλήξεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα, χωρίς να νιώθεις «ο υπηρέτης του». Το βέβαιο είναι ότι «ακουμπώντας» στους Ιάπωνες ανταμείφθηκα με το παραπάνω χωρίς να έχω πληρώσει ένα καράβι λεφτά, γιατί αν τα είχα σίγουρα θα ήμουν εφοπλιστής και όχι Χαλιεντάς!

Η πορεία προς την ολοκλήρωση ήταν αργή και πολλές φορές στάσιμη.
Κάθε μηχάνημα που πέρασε από τα χέρια μου, έχει και μια ιστορία! Χαρακτηρίζει στιγμές της ζωής μου, άλλοτε χαρούμενες, άλλοτε ιδανικές, άλλες φορές γιορτινές ή ακόμα και «ζόρικες».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή… :119:

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Στα 5 μου χρόνια είχα αρχίσει να καταλαβαίνω (μέσες άκρες), ότι μέσα στο κουτί που είχε ένα γυάλινο παράθυρο μπορούσε να χωρέσει μια παρουσιάστρια που έλεγε ειδήσεις! Ήμουν ο «αρχηγός» και είχα πάντα το πάνω χέρι, γιατί οποιαδήποτε στιγμή ήθελα γύρναγα με μεγάλη ευχαρίστηση ένα περιστροφικό διακόπτη και την έκανα να σκάσει, για να παρακολουθήσω το φίλο μου τον Ποπάυ!:613:

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ρουφιάνα παρουσιάστρια δεν μπερδευόταν με τίποτα ρε παιδιά! Προσπαθούσα φωνάζοντας να την κάνω να σταματήσει! Πήγαινα κοντά στις τρύπες που έβγαινε η φωνή της και τραγούδαγα δυνατά: «Αδέρφια μου αλήτες πουλιά» (ήμουν από τότενες λάτρης του Βοσκού) κι αυτή με «έγραφε» και συνέχιζε να λέει τα ακαταλαβίστικα περί χούντας!:623:

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Ένα όμορφο απόγευμα ήρθε ο πατέρας μου μετά από το καθιερωμένο ετήσιο του μπάρκο στο σπίτι.
Αφού με γέμισε τα ομορφότερα παιχνίδια του κόσμου, ακούμπησε σε ένα μικρό τραπεζάκι το πρώτο μας ηχητικό σύστημα.

Ήταν το μοναδικό ηλεκτρονικό μέσο αναπαραγωγής της μουσικής που απέκτησε το σπίτι μας, καθώς η τρελή παρουσιάστρια, έλεγε τις παρλαπίπες της στο σπίτι της γιαγιάς, μιας κι εμείς από τηλεόραση δεν..

Και ο πρώτος Ιάπωνας κολοσσός μπήκε στη ζωή μου!

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

«Μα… τι είναι αυτό το κουτάκι με τις δυο ροδίτσες??»
«Το λένε κασσέτα και εδώ μέσα γράφουμε μουσική και την ακούμε»

Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα ήταν ένα κουτάκι μικρό! Το έπιασα στα χέρια μου και παρατήρησα μια κορδέλα ανάμεσά του.
Σίγουρα θα καταλάβατε τι έκανα αμέσως!!! Πάει η κασσέτα!

Χωρίς δεύτερη κουβέντα και μετά από πολλά γέλια (ανάθεμα κι αν κατάλαβα γιατί γελάγανε η μάνα μου και ο πατέρας μου), βγήκε και δεύτερο θύμα-κασσέτα!
Μόλις πατήθηκε το "play" άρχισε να λαλάει το εργαλειάκι!

Η χαρά μου ήταν μεγάλη! Επιτέλους στο σπίτι μας ήρθε μια σωστή συσκευή που θα κατατρόπωνε την αχώνευτη παρουσιάστρια με μελωδίες και χορό!

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Ίσως τότε δεν ήξερα πόσο βαρύτητα είχε το σήμα της συσκευής!
Σήμερα σίγουρα έχω καταλάβει. Ελπίζω να συνεχίσει να δίνει χαρά στους καταναλωτές και ελπίδες για τη βιομηχανία του όμορφου χόμπυ μας...

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

National RQ-209.
Ένας θρύλος για μένα! Ένα μηχάνημα που με μεγάλωσε, που ηχογράφισε την παιδική μου φωνή, που έπαιξε παιδικά τραγούδια, αλλά και που κράτησε συντροφιά σε πικ-νικ, σε παραλίες, στο μπαλκόνι, δίπλα απ' το κρεβάτι μου...

Made in Japan με 100V ρεύμα και εξωτερικό μετασχηματιστή από 220 στα 100..

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Άντε τώρα να πεις στις εταιρίες ήχου, οτι μετά από 40 ολόκληρα χρόνια θα πρέπει τα μηχανήματα που αγοράζουμε σήμερα να δουλεύουν ακόμα!
Αμμμ δε!!

Συνεχίζεται...:119:

 

[Gojakla]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

ΝτεΛαΚαταπλικτ παρουσίαση... Ανυπομονώ για την συνέχεια!!!!!

 

[geomiat]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Ρομαντικέ εραστή....σιγά μην καταστάλαξες...δεν τελειώνουν οι αγάπες!!!

 

[brego]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Δεν θέλω να τελειώσει αυτή η παρουσίαση ……….μαρέσει.
Μια από τα ίδια έχω περάσει, έχω ταυτιστεί.
Συνέχισε………..

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Οι άνθρωποι που «αγαπούν» το ταίρι τους, δένονται μαζί του και προχωρούν τη μια στιγμή μετά την άλλη, συμπληρώνοντας έτσι το παζλ της ζωής τους, μέχρι που «ο μ’ αγαπάς και η σ’ αγαπώ» κλείσουν τον κύκλο της.

Οι εραστές κατά βάθος δεν είναι πιστοί...:116: (φίλε Γιώργο).

Δίνονται με πάθος στη σχέση τους, εξιδανικεύουν το ταίρι τους και ταυτίζονται μαζί του έως την …«αιωνιότητα», έτσι όπως την αντιλαμβάνονται τη συγκεκριμένη στιγμή της σκέψης!
Μετά έρχεται η αναζήτηση, ή το δώρο...

Πως όμως ένας εραστής γίνεται άπιστος και αρχίζει να ψάχνεται? Μα φυσικά όταν έχει τα κατάληλα ερεθίσματα!:612:

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Η πρώτη σοβαρή επαφή μου ως «μικρός» εξερευνητής , ήταν στο εμπορικό πλοίο που έκανε ταξίδια ο μαρκο-Νικόλας! Θα πρέπει τότενες να ήμανε βια 5 χρονώνε! Στην καμπίνα του είχε ένα θεριό ανήμερο!! Τρεις φορές το ύψος μου και 20 φορές το πλάτος μου!! Ήταν η απίστευτη χαρά μου! Εκατομμύρια κουμπάκια, λαμπάκια , εξαρτήματα και κάθε λογής μπλιπ και ποπς!!

«Αγορίνα μου, αυτό το μηχάνημα είναι ο ασύρματος!
Όποτε σας σκέφτομαι μπορούμε να μιλήσουμε μαζί κι έτσι αν κι εγώ είμαι μακριά σας, νιώθουμε πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο»

...μου έλεγε ο μαρκο-Νικόλας και ένιωθα το δεος μαζί με το σεβασμό, που η τεχνολογία της JRC μας βοηθούσε να κρατάμε επαφή όσο έλειπε!

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Έλα όμως που ο μαρκο-Νικόλας είχε και τις αβάντες! Στο πλάι του τερατώδους ασυρμάτου, ένα SONY μπομπινόφωνο!!
Εγώ τότε έβλεπα τεράστιες τις μπομπίνες που ήταν πάνω του, οπότε μάλλον θα πρέπει να ήταν μια μοντέλα ...που έκανε πάταγο!

«Όλοι θα ζήσουμε, όλοι θα ζήσουμε κι αυτοί με τα πολλά κι εμείς με τα λίγα » ήταν το χιτάκι της εποχής (Κινούσης ήταν όπως λέμε τώρα ..Ρέμος). Το μπομπινόφωνο έπαιζε (με ξεχωριστό εν/τή και ηχεία αλλά δε μου έκαναν τρελή εντύπωση…) κι εγώ έπαιρνα μια μπαταρία UCAR (από τις μεγάλες για τους ναυτικούς φακούς) και τραγούδαγα κουνώντας τα χέρια μου καλυτερα απ’ τον Κινούση!!

Όλο το πλοίο χάζευε στο σαλόνι της καμπίνας, την παράσταση που έδινε ο «μικρός» (εμουά) και όταν η ταινία γύρναγε στο reverse (ήταν «εργαλείο» το ρημαδιασμένο) χτύπαγε ένα πλήρωμα ολόκληρο παλαμάκια στις ζεϊμπεκιές μου!!:607:

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Έτσι λοιπόν η «καψούρα» μεγάλωνε και γινόταν τρόπος ζωής. Χορός, τραγούδι και παιδικά γέλια και τσουπ! Να και η απαίτηση – αίτηση:

«Πατεράκο δε θα ήταν καλύτερα να είχαμε κι εμείς ένα τόσο δυνατό μηχάνημα που να μπορούμε να κάνουμε γιορτές και να το έχουμε πάντα μαζί μας όπου κι αν πάμε?» (Μη χάσω και το κοινό μου, που με στήριζε με παλαμάκια εεε?)

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Στο επόμενο μπάρκο ο μαρκο-Νικόλας, άδειασε πάλι το σάκο του Αη Βασίλη με πολύχρωμα μεταλλικά αυτοκίνητα! Η τρέλα μου ήταν μεγάλη! Όλα μου τα πολύχρωμα αυτοκίνητα μπροστά μου!
Όμως… ένα κουτί μεγαλύτερο σε μέγεθος υπήρχε στο σαλόνι. Έπεσε το μάτι μου στις ζωγραφιές που είχε. Αμέσως αναγνώρισα την επιγραφή!
Τότε έγραφε… «It’s a SONY»!

Ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά γιατί σκέφτηκα ότι θα χορεύω και θα τραγουδάω όλη μέρα!
Έτσι κι έγινε! Μόλις αποσυσκευάστηκε το θέαμα ήταν μοναδικό!

Ένα SONY TC-133CS μου έκλεινε χαλαρά το μάτι του να το αγγίξω!

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Φορητότητα στο μέγιστο.

Μια βαλίτσα με ενισχυτή, κασετόφωνο, προενίσχυση για πικάπ, και αποσπώμενα ηχεία ήταν τα bullet points του «εργαλείου μουσικής»!

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Εννοείται ότι επειδή είναι Γιαπωνέζος δουλεύει ακόμα, χωρίς ποτέ να το έχει αγγίξει τεχνικός, ούτε για ιμάντες!!!!!

Οι παρατηρητικοί ίσως διαπιστώσουν τις διαφορετικές μετρήσεις του counter καθώς και του tape pilot που προχωρούσε με πράσινο φωτισμό στο play και κόκκινο στην εγγραφή...

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Ως μελετημένη γιαπωνέζικη κατασκευή και λόγω καθαρά της φορητότητάς του, είχε πρόβλεψη για αποθήκευση 6 κασετών πάνω στο σασί του!!

 

[delamostre]

Απάντηση: Θα μας πεις μια ιστορία??

Καθώς και του καλωδίου ρεύματος!!!

…Ακόμη και χώρος αποθήκευσης για τα καλώδια των ηχείων του!