Ιδομενεας

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Συνεχιζει τις παραστασεις της στην Ντοιτσε Οπερ του Βερολινου η οπερα "Ιδομενεας" του Μοτσαρτ.
Η οπερα ειχε απαλειφθει λογω "επικινδυνων" σκηνων και για τον φοβο αντιδρασης απο τους Μουσουλμανους.
Στο επιμαχο σημειο "το έργο παρουσιάζει τον βασιλιά της Κρήτης Ιδομενέα ν’ αποκεφαλίζει τον Ποσειδώνα, τον Ιησού, τον Βούδα και τον Μωάμεθ και να τοποθετεί τις κάρες τους σε τέσσερις καρέκλες"

Περισσοτερα για την υποθεση μπορειτε να βρειτε εδω:
http://en.wikipedia.org/wiki/Idomeneo

Eν συντομια, προκειται για την ιστορια του Ιδομενεα, βασιλια της Κρητης, ο οποιος επιστρεφοντας απο τον Τρωικο πολεμο συναντησε μεγαλη θυελλα.
Παρακαλεσε τοτε τον Ποσειδωνα να τον σωσει και εαν εφτανε ζωντανος θα θυσιαζε για χαρη του το πρωτο ον που θα συναντουσε.Δυστυχως για αυτον το πρωτο ον που συναντησε ηταν ο γυιος του...(η συνεχεια επι της οθονης)

 

[N Kanellopoulos]

Για την σπάνια αυτή όπερα του Μότσαρτ -που αξίζει να ψάξει κανείς και να την ακούσει- παραθέτω την υπόθεση. Ως εκτέλεση προτείνω αυτήν που ανέβασε σε φωτό ο Ανδρέας Κ. με τον Nikolaus Harnoncourt (Νικολάους Αρνονκούρ).

Ιστορικά
Η όπερα αυτή σημάδεψε την έναρξη της ωριμότητας του Μότσαρτ ως συνθέτη όπερας. Τον Ιδομενέα παρήγγειλε ο εκλέκτωρ Κάρολος Θεόδωρος του Μονάχου για την εποχή του Καρναβαλιού, όπου και ανέβηκε στις 29.1.1781 (Μόναχο). Στηριζόταν στη φόρμα της Ιταλικής οπερατικής παράδοσης παρ΄ όλο που περιλάμβανε στοιχεία της λυρικής τραγωδίας. Ήταν μια μυθολογική μηχανορραφία που ήθελε έναν όρκο να δεσμεύσει τον Ιδομενέα να θυσιάσει το γιο του.

Η σημασία του έργου είναι στη νέα τάση του συνθέτη να παρουσιάζει με εντονότερο τρόπο την ένταση του δράματος. Οι οδηγίες του Μότσαρτ στο λιμπρετίστα του ήταν να δώσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ρεαλισμό. Βέβαια ο συνθέτης έπρεπε να... ράψει τους ρόλους στα μέτρα των τραγουδιστών που διέθετε. Είχε τον Ράαφ ως Ιδομενέα, έναν τενόρο της παλιάς σχολής, γι΄ αυτό ο Μότσαρτ του έφτιαξε φανταχτερές άριες κολορατούρα.

Η υπόθεση
Κρήτη, λίγα χρόνια μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου. Ο Πρίαμος βρίσκεται αιχμάλωτος στην Κρήτη και η κόρη του Ίλια παρακαλεί τους θεούς να τη βοηθήσουν να ξαναδεί τον πατέρα της και τον αδελφό της. Παλεύει με αντικρουόμενα συναισθήματα, της στοργής αφ΄ ενός προς του γονείς της, και της αγάπης αφ΄ ετέρου προς τον Ιδαμάνθη, γιο του Ιδομενέα, που ανήκει στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ήταν αυτός που την έσωσε από βίαιο πνιγμό. Φοβάται όμως και την οργή της Ηλέκτρας, κόρης του Αγαμέμνονα, η οποία αγαπά τον ίδιο άνθρωπο. Ο Ιδαμάνθης φέρνει την είδηση της επιστροφής του πατέρα του, ο οποίος έρχεται επικεφαλής του ελληνικού στόλου. Η επιθυμία του είναι να κάνει τη Ίλια γυναίκα του, αφού ελευθερώσει τους Τρώες αιχμαλώτους.

Τελικά, ο Ποσειδώνας, μετά από μια δραματική εξέλιξη του έργου, ως από μηχανής θεός, δίνει τη λύση ανταμείβοντας τον έρωτα των δύο νέων. Η όπερα ολοκληρώνεται με τους ύμνους του λαού για το θεό Έρωτα, ο οποίος είναι ο μεγάλος νικητής στις ανθρώπινες μάχες.