- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 59
Ιn Τreatment ( HBO )
Σε θεραπεία
Το ξεκίνημα του πρώτου επεισοδίου γίνεται με κοντινό πλάνο στο πρόσωπο της Λόρα. Κλαίει απεγνωσμένα, δείχνει κουρασμένη και άυπνη. Είναι σιωπηλή. Η κάμερα απομακρύνεται από το πρόσωπό της και βάζει στο καρέ το πρόσωπο του Πολ. Κάθεται στην πολυθρόνα απέναντί της, την κοιτάζει επίμονα, με μειλίχιο ύφος και μια αίσθηση φροντίδας στο βλέμμα του. Περιμένει να τελειώσουν τα δάκρυά της...
Ο χώρος του Πολ είναι άνετος και διακριτικός, ο καναπές λιτός και η Λόρα απέναντί του ξεκινάει να αφηγείται την προσωπική «κόλασή» της από την προηγούμενη βραδιά. Σύντομα ο διάλογος μεταξύ τους μπαίνει σε μονοπάτια συναρπαστικά και αναπάντεχα. Παρακολουθώντας, ο θεατής νιώθει κάθε άλλο παρά βολικά. Η έναρξη της σειράς «Ιn Τreatment» δεν είναι η πιο δυνατή, εμπορικά. Κι όμως, δεν τίθεται θέμα να πατήσεις το στοπ ή να αφήσεις το νου σου να σκεφτεί κάτι άλλο.
Το «Ιn Τreatment» είναι μια σειρά του ΗΒΟ, βασισμένη στην ιδέα της εβραϊκής σειράς «Βetipul» του Χαγκάι Λέβι. Η αμερικανική προσαρμογή της σειράς σε σκηνοθεσία του Ροντρίγκο Γκαρσία έχει ως πρωταγωνιστή τον Γκάμπριελ Μπερν στο ρόλο του ψυχοθεραπευτή Πολ Γουέστον, ο οποίος κάθε μέρα της εβδομάδας κουράρει και από έναν διαφορετικό άνθρωπο στον καναπέ του.
Τη Δευτέρα βλέπει την όμορφη Λόρα (Μελίσα Τζορτζ) με προβλήματα στη συναισθηματική ζωή της, την Τρίτη βλέπει τον Αλεξ (Μπλερ Αντεργουντ), έναν πιλότο της στρατιωτικής αεροπορίας που πίσω από την τεράστια αυτοπεποίθησή του κρύβει ένα μυστικό, την Τετάρτη βλέπει τη Σόφι (Μία Βασικόφσκα), μια χαρισματική αθλήτρια με προοπτική να κατέβει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, την Πέμπτη, ένα δυσλειτουργικό ζευγάρι, την Εϊμι (Εμπεθ Ντέιβιτζ) και τον Τζέικ (Τζος Τσαρλς) που προσπαθεί να βρει την άκρη και την Παρασκευή, ο ίδιος ο Πολ επισκέπτεται την ψυχοθεραπεύτρια και μέντορά του Τζίνα (Νταϊάν Γουίστ) για να λύσει τα δικά του θέματα με τη σύζυγό του Κέιτ (Μισέλ Φορμπς) και όλα όσα προκύπτουν κατά τη διάρκεια των συνεδριών με τους ασθενείς του. Τα επεισόδια είναι εικοσιπεντάλεπτα, αλλά εξαιρετικά μεστά και γεμάτα. Οι κριτικές στο «Ιn Τreatment» από τον αμερικανικό Τύπο είναι καταπληκτικές σε γενικές γραμμές και οι ενστάσεις των αρνητικών σχόλιων επικεντρώνονται στο γεγονός ότι δεν είναι μια «διασκεδαστική» σειρά.
Οχι μια ακόμα διασκεδαστική σειρά
Με τον ίδιο ζήλο με τον οποίο ο Ροντρίγκο Γκαρσία, συμμετέχοντας στη σκηνοθετική ομάδα του «Six Feet Under» (το οποίο είχε προβληθεί και στην ελληνική τηλεόραση με τον τίτλο «Γραφείο Κηδειών Φίσερ»), έδινε έμφαση στις ψυχολογικές συνέπειες μιας κατάστασης, στην ένταση των συγκρούσεων, στην πεμπτουσία των ανθρώπινων σχέσεων, έτσι και στο «Ιn Τreatment», η έμφαση δίνεται στον διάλογο ανάμεσα στους ανθρώπους, τις καθημερινές κουβέντες που μπορούν να γίνουν (με τον κατάλληλο χειρισμό του ψυχοθεραπευτή) αποκαλυπτικές και σε πολλές περιπτώσεις σοκαριστικές ακόμα και για τον ίδιο τον ήρωα που τις ξεστομίζει.
Η μαγεία της σειράς έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι ενώ πραγματεύεται τα βαθιά κρυμμένα της ανθρώπινης ψυχής, δεν ξεπέφτει σε ακατανόητες ορολογίες ή βαρετές τεχνικές που δεν αφορούν τον μέσο θεατή. Οι διάλογοι είναι καθημερινοί, άμεσοι, ζεστοί, καταπιάνονται με αυτά που μπορούν να προβληματίζουν ή να γονατίζουν τους ανθρώπους στη ζωή τους και η πλοκή των καταστάσεων οδηγεί την εξέλιξη σε απρόσμενα αποτελέσματα. Δυστυχώς, είναι ανεπίτρεπτο να μεταφερθούν σε αυτές εδώ τις σελίδες οι εξελίξεις των 43 επεισοδίων του πρώτου κύκλου (απαγορεύονται τα spoilers) για να πάρετε ζωντανά παραδείγματα των παραπάνω.
Ερμηνείες -σοκ
Ο Γκάμπριελ Μπερν προτάθηκε για βραβείο Εμι Πρώτου Αντρικού Ρόλου για τον πρώτο κύκλο της σειράς (έχασε το βραβείο από τον Μπράιαν Κράνστον στο «Βreaking Βad») αλλά η Νταϊάν Γουίστ κέρδισε το Εμι Δεύτερου Γυναικείου Ρόλου για το ρόλο της ως Τζίνα, όπως και ο Γκλιν Τέρμαν το βραβείο Β Αντρικού Ρόλου, υποδυόμενος τον πατέρα του πιλότου Αλεξ.
Οι παραπάνω βραβεύσεις είναι μια ελάχιστη αναγνώριση στις πραγματικά εξαιρετικές ερμηνείες του «Ιn Τreatment».
Ο Μπερν δημιουργεί έναν ψυχοθεραπευτή απίστευτα ρεαλιστικό, με βάθος, διαμορφωμένο χαρακτήρα. Από τη μία, ποτισμένος με τη σοφία και την κατακτημένη γνώση της επαγγελματικής ιδιότητάς του και από την άλλη ευάλωτος στις περιπέτειες της προσωπικής ζωής του που δεν είναι δυνατόν να χειριστεί αποστασιοποιημένος και ψύχραιμος. Από την άλλη, η Νταϊάν Γουίστ, πρωταγωνίστρια των Παρασκευών, κλέβει την παράσταση δημιουργώντας σχεδόν μεταφυσικά μια έμπειρη ψυχοθεραπεύτρια με συγκλονιστική απήχηση στον θεατή. Ο ρόλος της, χαμηλότονος, γενναιόδωρος και σοφός, απαιτεί μια υποκριτική εσωτερική που εκδηλώνεται μόνο στις απολήξεις των εκφράσεων των ματιών και του σώματός της.
Ο θεατής κυριολεκτικά ξεχνάει ότι βλέπει μια ηθοποιό που υποδύεται την ψυχαναλύτρια του Πολ και βλέπει μια γυναίκα να αντιμετωπίζει ισορροπημένα τα ερεθίσματα που δέχεται, τόσο με επιστημονική σκέψη όσο και με καλυμμένη συναισθηματική ευρύτητα. Μια από τις καλύτερες ηρωίδες της σύγχρονης τηλεόρασης, η Νταϊάν -Τζίνα- Γουίστ δημιουργεί ένα πρότυπο που δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί.
Αντιμέτωποι με τις δικές μας αλήθειες
Το «Ιn Τreatment» δεν είναι μια σειρά του ποπ κορν. Τα επεισόδια στην αλληλουχία τους ξετυλίγουν αλήθειες που ο θεατής δεν είναι εύκολο να διαπραγματευτεί, όχι μόνο επειδή είναι αυτές καθ αυτές δυσβάσταχτες και βαθιές αλλά, κυρίως, επειδή είναι αδύνατον να μην προβάλλει στις καταστάσεις δικές του πραγματικότητες. Ολοι οι θεατές του «Ιn Τreatment» βρίσκουν λίγο ή πολύ πτυχές του εαυτού τους στα μοτίβα του σεναρίου - είναι πολύ πιθανόν, μάλιστα, πολλοί να βρεθούν αντιμέτωποι με διάφορες πλοκές της σειράς, τις οποίες γνωρίζουν βιωματικά κι έχουν εξοικειωθεί με αυτές αλλά δεν έχει βρεθεί η ευκαιρία ή αφορμή να αντιμετωπίσουν κατάματα στο παρελθόν.
Κάθε επεισόδιο του «Ιn Τreatment» παρακολουθείται αναπόφευκτα με μια βαρύθυμη διάθεση. Είναι αναπόφευκτο να θέσει κάποιος τον εαυτό του κοινωνό της ρεαλιστικής αίσθησης της πλοκής, είναι σχεδόν ακατανίκητο το αίσθημα της ταύτισης, της επιβεβαίωσης ή της άρνησης απέναντι σε μια εξέλιξη της ψυχολογικής πορείας του «ασθενούς» που παρακολουθεί. Οταν αυτή η αίσθηση φτάσει στα όρια της αντοχής του θεατή, απλά αφήνει το επόμενο επεισόδιο για μια επόμενη φορά που ο συναγερμός μέσα του θα έχει κοπάσει.
http://www.metacritic.com/tv/shows/intreatment
CINEMAG
