- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 59
ΚΡΙΣ ΜΠΛΑΚΓΟΥΕΛ - Ο άνθρωπος που ανακάλυψε τους U2
Η πιο επιτυχημένη ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία στην ιστορία της μουσικής, η Ιsland, γιορτάζει τα 50 χρόνια της. Ο ιδρυτής της έκανε γνωστή τη ρέγκε σε όλον τον πλανήτη και ήταν εκείνος που προείδε το ταλέντο του Μπομπ Μάρλεϊ και άλλων μεγάλων μουσικών αστέρων
Πόσα μπορεί κανείς να πετύχει μπαίνοντας στη δισκογραφία με όνειρα; Να φτιάξει ένα συγκρότημα που θα έχει κάποια διάρκεια μέσα στον χρόνο σίγουρα είναι κάτι. Αν είναι υπεύθυνος για μια επιτυχία που θα ακούγεται για πάντα είναι επίσης ένα επίτευγμα. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να δημιουργήσει και μια μικρή δισκογραφική ετικέτα που θα στεγάσει μια ντουζίνα καλλιτέχνες, εκ των οποίων κάποιος θα έχει και μεγάλη επιτυχία. Οταν όμως μιλάμε για την Ιsland, μιλάμε για πολύ περισσότερα πράγματα και για μια επιτυχία που πλησιάζει το τέλειο. Εφέτος η πιο επιτυχημένη ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία στην ιστορία της μουσικής γιορτάζει τα 50 χρόνια της και, αν και δεν είναι πλέον ανεξάρτητη, αφού έχει πουληθεί στη Universal προ 20ετίας, ο ιδρυτής τηςΚρις Μπλάκγουελέχει πολλούς λόγους για τους οποίους μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος.
Για κάποιους το γεγονός και μόνο ότι έκανε γνωστή τη ρέγκε σε όλον τον πλανήτη και ήταν εκείνος που προείδε το ταλέντο τουΜπομπ Μάρλεϊκαι των U2 υπογράφοντας συμβόλαιο μαζί τους θα ήταν αρκετό. Ο ίδιος εξηγεί την επιτυχία πολύ απλά λέγοντας:«Ισως γιατί δύο από τους καλλιτέχνες μας έγιναν τόσο μεγάλοι.Ο Μάρλεϊ και οι U2 βρίσκονται πιθανότατα στο τοπ 10 των σημαντικότερων καλλιτεχνών όλων των εποχών,συν το ότι οΚατ Στίβενς πούλησε εκατομμύρια άλμπουμ».
Φυσικά ο Μπλάκγουελ δεν είχε κατά νου ούτε την ποικιλία στην οποία αναφέρεται ούτε την γκάμα των καλλιτεχνών που απέκτησε η εταιρεία αυτά τα 50 χρόνια, όταν ξεκινούσε με μικρά αλλά θαρραλέα βήματα στην Τζαμάικα στα τέλη της δεκαετίας του ΄50. Γεννημένος στο Λονδίνο από ιρλανδό πατέρα και σεφαραδίτισσα μητέρα, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Τζαμάικα. Οι γονείς του τον έστειλαν να συνεχίσει στο γνωστό «ανεξάρτητο σχολείο για αγόρια» Ηarrow στο Δυτικό Λονδίνο. Αποφασίζοντας ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι σπουδές, γύρισε και πάλι ως σύμβουλος του κυβερνήτη της Τζαμάικας σερΧιου Φουτ.Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πώληση γης και άλλες επιχειρήσεις, ασχολίες που τον έφεραν πιο κοντά στην τζαμαϊκανή κοινότητα. Πολλοί αναφέρουν ότι είχε τη δυνατότητα να κινείται με οικονομική άνεση λόγω της εταιρείας που είχε ο πατέρας του με συσκευασμένα προϊόντα, ο ίδιος όμως λέει ότι δεν πήρε ποτέ δραχμή γιατί η επιχείρηση δεν ήταν κερδοφόρα και πως την οικονομική ανεξαρτησία του την είχε από ένα διαπίστευμα 2.000 στερλινών από την πλευρά της μητέρας του.
Η πρώτη ίσως δουλειά που έκανε και είχε σχέση με τη μουσική ήταν η επίβλεψη 63 jukeboxes στην Τζαμάικα: «Επρεπε να γυρίζω σε ολόκληρη τη χώρα και να αλλάζω τα δισκάκια στα Η Εϊμι Γουάινχαουζ jukeboxes και να φροντίζω να εφοδιάζω τους ιδιοκτήτες των μπαρ με τα κατάλληλα κέρματα που δέχονταν τα μηχανήματα». Το 1962 επέστρεψε στο Λονδίνο ενθουσιασμένος με το αγαπητό ιδίωμα της Τζαμάικας, το σκα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη ρέγκε, πουλώντας τις πρώτες ηχογραφήσεις του, δισκάκια των 45 ιντσών, από το πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου του στις γειτονιές όπου ζούσαν Τζαμαϊκανοί στο Λονδίνο. Μια κίνηση που φανέρωνε, εκτός από το μουσικό αφτί, και το επιχειρηματικό ταλέντο του ήταν η ηχογράφηση του «Μy Βoy Lollipop». Ηταν 1964 και ο Μπλάκγουελ βρέθηκε σε ένα από τα διαρκή πήγαινε-έλα του στο Λονδίνο με τη 15χρονη Μίλι Σμολ,την κόρη ενός επιτηρητή σε φυτεία ζαχαροκάλαμου, κρατώντας στα χέρια του τα ντέμο ενός τραγουδιού που θα γινόταν η επιτυχία της χρονιάς και θα πουλούσε σε ΟΜπομπ Μάρλεϊ όλον τον πλανήτη περί τα επτά εκατομμύρια αντίτυπα:«Οι ανεξάρτητες εταιρείες εκείνη την εποχή δεν μπορούσαν να χειριστούν τις μεγάλες επιτυχίεςγιατί δεν μπορούσαν να τυπώσουν ανάλογα με τις απαιτήσεις της αγοράς όταν αυτή το ζητούσε.Ετσι το κυκλοφόρησα μέσω της Fontana,θυγατρικής της Ρhilips». Φυσικά τα χρήματα που κέρδισε τόνωσαν την Ιsland, που διήνυε εκείνο το διάστημα την παιδική ηλικία της.
Εκείνο το διάστημα γνώρισε και τονΣτίβι Γουίνγουντ με το συγκρότημά του, τους Τhe Spencer Davis Group, τους οποίους αργότερα υπέγραψε και στην Ιsland, ξεκινώντας τη σχέση του με το ροκ και με συγκροτήματα όπως οι Τraffic, οι Spooky Τooth, Οι U2 οι Fairport Convention, οι Κing Κrimson, οι Free, oΤζον Μάρτιν, οΝικ Ντρέικ, οι Sparks και οι Εmerson Lake and Ρalmer. Η μεγάλη επιτυχία του όμως στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 ήταν ο Μπομπ Μάρλεϊ, ο καλλιτέχνης που θα έκανε τη μουσική της Τζαμάικας γνωστή σε όλον τον πλανήτη και φυσικά θα ανέβαζε τη μετοχή της Ιsland με τις τεράστιες πωλήσεις του. Τα υπόλοιπα ονόματα της ρέγκε ήλθαν με τον χρόνο, όπως ήταν οι Βlack Uhuru, οι Τhird World και οι Sly & Robbie.«Με τον Μπομπ Μάρλεϊ είχα μια εξαιρετική σχέση που δεν είχα ποτέ ξανά με κανέναν. Τον σεβάστηκα από την πρώτη ημέρα.Ποτέ δεν μου είπε κάτι που δεν έκανε στη συνέχεια και αντίστροφα. Ποτέ δεν είχαμε μια παρεξήγηση.Αλλά ποτέ δεν κάναμε παρέα.Είχε τη δική του ζωή και αυτό μου άρεσε»θυμάται ο Μπλάκγουελ, προσθέτοντας: «Ηταν σκληρός όταν έπρεπε αλλά ποτέ δεν έδινε αυτή την εικόνα στον κόσμο.Ποτέ δεν τον είδα να κουμαντάρει το συγκρότημά του με άγριο τρόπο αλλά πάντα προσπαθώντας να τους εξηγήσει τι είναι αυτό που θέλει».
Στη δεκαετία του ΄80 είδε ό,τι δεν έβλεπαν οι άλλες μεγάλες εταιρείες: ότι ένα κουαρτέτο από το Δουβλίνο, αν και πολύ ανώριμο ακόμη, είχε τα προσόντα να γίνει το μεγαλύτερο συγκρότημα στη ροκ μουσική. Την παρέα του Μπόνοκαι τουΤhe Εdgeείχαν απορρίψει εταιρείες όπως η CΒS γιατί δεν έβλεπαν ότι τα τραγούδια τους αφορούσαν το μεγάλο κοινό. Εκείνος υπέγραψε συμβόλαιο μαζί τους και, όταν ζήτησαν ως παραγωγό για το «Unforgettable Fire» τονΜπράιαν Ινο, τον παραγωγό που θα άλλαζε τον ήχο τους, αν και δεν συμφωνούσε, το δέχθηκε γιατί πείστηκε από την επιμονή τους, που τελικώς τους δικαίωσε. Τα χρόνια που ακολούθησαν ηΓκρέις Τζόουνς, οΤομ Γουέιτς,οι Cranberries, η Ρ.J.Ηarveyκαι ηΕϊμι Γουάινχαουζήταν μόνο μερικά από τα ονόματα που θα ξεχώριζαν στο διεθνές στερέωμα.
Το 1989 όμως ο Κρις Μπλάκγουελ αντιλήφθηκε ότι είχε τελειώσει με την Ιsland, την πούλησε στη Universal αντί του ποσού των 272 εκατ. στερλινών, έφτιαξε την κινηματογραφική εταιρεία Ρalm Ρictures και κυρίως διοχέτευσε την ενέργειά του και τα χρήματά του στην Ιsland Οutpost, όπου διευθύνει μια αλυσίδα πολυτελών ξενοδοχειακών συγκροτημάτων στην Τζαμάικα. «Ποτέ δεν κοιτώ πίσω»λέει σήμερα ο 72χρονος Μπλάκγουελ.«Δεν έχω καν αντίτυπα των άλμπουμ που κάναμε τότε.Αν συμμετέχω σήμερα στις εκδηλώσεις που γίνονται στο Λονδίνο για τα 50χρονα είναι γιατί βλέπω πως ακόμη και σήμερα, παρά τις πιέσεις, η Ιsland συνεχίζει στο ίδιο ύφος και μου αρέσει που τη βλέπω να περνά τις εξετάσεις της με τον χρόνο».
Με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων της η Ιsland κυκλοφόρησε μια τριπλή συλλογή με αντιπροσωπευτικές επιτυχίες και καλλιτέχνες,όπου το τρίτο CD περιέχει διασκευές κλασικών επιτυχιών της εταιρείας από τραγουδιστές τού σήμερα.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=274628&dt=21/06/2009
Η πιο επιτυχημένη ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία στην ιστορία της μουσικής, η Ιsland, γιορτάζει τα 50 χρόνια της. Ο ιδρυτής της έκανε γνωστή τη ρέγκε σε όλον τον πλανήτη και ήταν εκείνος που προείδε το ταλέντο του Μπομπ Μάρλεϊ και άλλων μεγάλων μουσικών αστέρων
Πόσα μπορεί κανείς να πετύχει μπαίνοντας στη δισκογραφία με όνειρα; Να φτιάξει ένα συγκρότημα που θα έχει κάποια διάρκεια μέσα στον χρόνο σίγουρα είναι κάτι. Αν είναι υπεύθυνος για μια επιτυχία που θα ακούγεται για πάντα είναι επίσης ένα επίτευγμα. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να δημιουργήσει και μια μικρή δισκογραφική ετικέτα που θα στεγάσει μια ντουζίνα καλλιτέχνες, εκ των οποίων κάποιος θα έχει και μεγάλη επιτυχία. Οταν όμως μιλάμε για την Ιsland, μιλάμε για πολύ περισσότερα πράγματα και για μια επιτυχία που πλησιάζει το τέλειο. Εφέτος η πιο επιτυχημένη ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία στην ιστορία της μουσικής γιορτάζει τα 50 χρόνια της και, αν και δεν είναι πλέον ανεξάρτητη, αφού έχει πουληθεί στη Universal προ 20ετίας, ο ιδρυτής τηςΚρις Μπλάκγουελέχει πολλούς λόγους για τους οποίους μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος.
Για κάποιους το γεγονός και μόνο ότι έκανε γνωστή τη ρέγκε σε όλον τον πλανήτη και ήταν εκείνος που προείδε το ταλέντο τουΜπομπ Μάρλεϊκαι των U2 υπογράφοντας συμβόλαιο μαζί τους θα ήταν αρκετό. Ο ίδιος εξηγεί την επιτυχία πολύ απλά λέγοντας:«Ισως γιατί δύο από τους καλλιτέχνες μας έγιναν τόσο μεγάλοι.Ο Μάρλεϊ και οι U2 βρίσκονται πιθανότατα στο τοπ 10 των σημαντικότερων καλλιτεχνών όλων των εποχών,συν το ότι οΚατ Στίβενς πούλησε εκατομμύρια άλμπουμ».
Φυσικά ο Μπλάκγουελ δεν είχε κατά νου ούτε την ποικιλία στην οποία αναφέρεται ούτε την γκάμα των καλλιτεχνών που απέκτησε η εταιρεία αυτά τα 50 χρόνια, όταν ξεκινούσε με μικρά αλλά θαρραλέα βήματα στην Τζαμάικα στα τέλη της δεκαετίας του ΄50. Γεννημένος στο Λονδίνο από ιρλανδό πατέρα και σεφαραδίτισσα μητέρα, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Τζαμάικα. Οι γονείς του τον έστειλαν να συνεχίσει στο γνωστό «ανεξάρτητο σχολείο για αγόρια» Ηarrow στο Δυτικό Λονδίνο. Αποφασίζοντας ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι σπουδές, γύρισε και πάλι ως σύμβουλος του κυβερνήτη της Τζαμάικας σερΧιου Φουτ.Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πώληση γης και άλλες επιχειρήσεις, ασχολίες που τον έφεραν πιο κοντά στην τζαμαϊκανή κοινότητα. Πολλοί αναφέρουν ότι είχε τη δυνατότητα να κινείται με οικονομική άνεση λόγω της εταιρείας που είχε ο πατέρας του με συσκευασμένα προϊόντα, ο ίδιος όμως λέει ότι δεν πήρε ποτέ δραχμή γιατί η επιχείρηση δεν ήταν κερδοφόρα και πως την οικονομική ανεξαρτησία του την είχε από ένα διαπίστευμα 2.000 στερλινών από την πλευρά της μητέρας του.
Η πρώτη ίσως δουλειά που έκανε και είχε σχέση με τη μουσική ήταν η επίβλεψη 63 jukeboxes στην Τζαμάικα: «Επρεπε να γυρίζω σε ολόκληρη τη χώρα και να αλλάζω τα δισκάκια στα Η Εϊμι Γουάινχαουζ jukeboxes και να φροντίζω να εφοδιάζω τους ιδιοκτήτες των μπαρ με τα κατάλληλα κέρματα που δέχονταν τα μηχανήματα». Το 1962 επέστρεψε στο Λονδίνο ενθουσιασμένος με το αγαπητό ιδίωμα της Τζαμάικας, το σκα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη ρέγκε, πουλώντας τις πρώτες ηχογραφήσεις του, δισκάκια των 45 ιντσών, από το πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου του στις γειτονιές όπου ζούσαν Τζαμαϊκανοί στο Λονδίνο. Μια κίνηση που φανέρωνε, εκτός από το μουσικό αφτί, και το επιχειρηματικό ταλέντο του ήταν η ηχογράφηση του «Μy Βoy Lollipop». Ηταν 1964 και ο Μπλάκγουελ βρέθηκε σε ένα από τα διαρκή πήγαινε-έλα του στο Λονδίνο με τη 15χρονη Μίλι Σμολ,την κόρη ενός επιτηρητή σε φυτεία ζαχαροκάλαμου, κρατώντας στα χέρια του τα ντέμο ενός τραγουδιού που θα γινόταν η επιτυχία της χρονιάς και θα πουλούσε σε ΟΜπομπ Μάρλεϊ όλον τον πλανήτη περί τα επτά εκατομμύρια αντίτυπα:«Οι ανεξάρτητες εταιρείες εκείνη την εποχή δεν μπορούσαν να χειριστούν τις μεγάλες επιτυχίεςγιατί δεν μπορούσαν να τυπώσουν ανάλογα με τις απαιτήσεις της αγοράς όταν αυτή το ζητούσε.Ετσι το κυκλοφόρησα μέσω της Fontana,θυγατρικής της Ρhilips». Φυσικά τα χρήματα που κέρδισε τόνωσαν την Ιsland, που διήνυε εκείνο το διάστημα την παιδική ηλικία της.
Εκείνο το διάστημα γνώρισε και τονΣτίβι Γουίνγουντ με το συγκρότημά του, τους Τhe Spencer Davis Group, τους οποίους αργότερα υπέγραψε και στην Ιsland, ξεκινώντας τη σχέση του με το ροκ και με συγκροτήματα όπως οι Τraffic, οι Spooky Τooth, Οι U2 οι Fairport Convention, οι Κing Κrimson, οι Free, oΤζον Μάρτιν, οΝικ Ντρέικ, οι Sparks και οι Εmerson Lake and Ρalmer. Η μεγάλη επιτυχία του όμως στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 ήταν ο Μπομπ Μάρλεϊ, ο καλλιτέχνης που θα έκανε τη μουσική της Τζαμάικας γνωστή σε όλον τον πλανήτη και φυσικά θα ανέβαζε τη μετοχή της Ιsland με τις τεράστιες πωλήσεις του. Τα υπόλοιπα ονόματα της ρέγκε ήλθαν με τον χρόνο, όπως ήταν οι Βlack Uhuru, οι Τhird World και οι Sly & Robbie.«Με τον Μπομπ Μάρλεϊ είχα μια εξαιρετική σχέση που δεν είχα ποτέ ξανά με κανέναν. Τον σεβάστηκα από την πρώτη ημέρα.Ποτέ δεν μου είπε κάτι που δεν έκανε στη συνέχεια και αντίστροφα. Ποτέ δεν είχαμε μια παρεξήγηση.Αλλά ποτέ δεν κάναμε παρέα.Είχε τη δική του ζωή και αυτό μου άρεσε»θυμάται ο Μπλάκγουελ, προσθέτοντας: «Ηταν σκληρός όταν έπρεπε αλλά ποτέ δεν έδινε αυτή την εικόνα στον κόσμο.Ποτέ δεν τον είδα να κουμαντάρει το συγκρότημά του με άγριο τρόπο αλλά πάντα προσπαθώντας να τους εξηγήσει τι είναι αυτό που θέλει».
Στη δεκαετία του ΄80 είδε ό,τι δεν έβλεπαν οι άλλες μεγάλες εταιρείες: ότι ένα κουαρτέτο από το Δουβλίνο, αν και πολύ ανώριμο ακόμη, είχε τα προσόντα να γίνει το μεγαλύτερο συγκρότημα στη ροκ μουσική. Την παρέα του Μπόνοκαι τουΤhe Εdgeείχαν απορρίψει εταιρείες όπως η CΒS γιατί δεν έβλεπαν ότι τα τραγούδια τους αφορούσαν το μεγάλο κοινό. Εκείνος υπέγραψε συμβόλαιο μαζί τους και, όταν ζήτησαν ως παραγωγό για το «Unforgettable Fire» τονΜπράιαν Ινο, τον παραγωγό που θα άλλαζε τον ήχο τους, αν και δεν συμφωνούσε, το δέχθηκε γιατί πείστηκε από την επιμονή τους, που τελικώς τους δικαίωσε. Τα χρόνια που ακολούθησαν ηΓκρέις Τζόουνς, οΤομ Γουέιτς,οι Cranberries, η Ρ.J.Ηarveyκαι ηΕϊμι Γουάινχαουζήταν μόνο μερικά από τα ονόματα που θα ξεχώριζαν στο διεθνές στερέωμα.
Το 1989 όμως ο Κρις Μπλάκγουελ αντιλήφθηκε ότι είχε τελειώσει με την Ιsland, την πούλησε στη Universal αντί του ποσού των 272 εκατ. στερλινών, έφτιαξε την κινηματογραφική εταιρεία Ρalm Ρictures και κυρίως διοχέτευσε την ενέργειά του και τα χρήματά του στην Ιsland Οutpost, όπου διευθύνει μια αλυσίδα πολυτελών ξενοδοχειακών συγκροτημάτων στην Τζαμάικα. «Ποτέ δεν κοιτώ πίσω»λέει σήμερα ο 72χρονος Μπλάκγουελ.«Δεν έχω καν αντίτυπα των άλμπουμ που κάναμε τότε.Αν συμμετέχω σήμερα στις εκδηλώσεις που γίνονται στο Λονδίνο για τα 50χρονα είναι γιατί βλέπω πως ακόμη και σήμερα, παρά τις πιέσεις, η Ιsland συνεχίζει στο ίδιο ύφος και μου αρέσει που τη βλέπω να περνά τις εξετάσεις της με τον χρόνο».
Με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων της η Ιsland κυκλοφόρησε μια τριπλή συλλογή με αντιπροσωπευτικές επιτυχίες και καλλιτέχνες,όπου το τρίτο CD περιέχει διασκευές κλασικών επιτυχιών της εταιρείας από τραγουδιστές τού σήμερα.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=274628&dt=21/06/2009
