Λέοντες αντί Αμνών - Lions for Lambs (2007)

[Cine Gear]

Λέοντες αντί Αμνών - Lions for Lambs (2007)

http://www.imdb.com/title/tt0891527

Ένα καταπληκτικό καστ ηθοποιών που συγκεντρώνει τα ονόματα του Τομ Κρουζ, της Μέριλ Στριπ και του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ο οποίος έχει και τα σκηνοθετικά ηνία, εμφανίζονται σε ένα πολιτικό δράμα με έντονο αντιπολεμικό χαρακτήρα.

Η υπόθεση ξετυλίγεται μέσα από τρία πρόσωπα: ένα νέο Γερουσιαστή (Κρουζ) ταγμένο στην τακτική "war on terror" (αντιμετώπιση της τρομοκρατίας με πόλεμο) που έχει να αντιμετωπίσει την κρίση στο Αφγανιστάν, μια δημοσιογράφο (Στριπ), στην οποία στηρίχτηκε η καριέρα του πρώτου, και έναν ιδεαλιστή καθηγητή (Ρέντφορντ), ο οποίος παλεύει κατά του πολέμου και προσπαθεί να αλλάξει στους μαθητές του την οπτική τους για τον κόσμο.

Και ενώ η κρίση μαίνεται, δύο παλιοί μαθητές του καθηγητή βρίσκονται στον τόπο του πολέμου και των εγκλημάτων, αντιμετωπίζουν τη βαρβαρότητα και βλέπουν τις υποσχέσεις για έναν κόσμο χωρίς τρόμο να εξανεμίζονται για πάντα.


Ελληνική Πρεμίερα : 15/11/2007

 

[antony6]

Μαθήματα «πολιτικού ακτιβισμού» από τον Ρέντφορντ

Ένας ανερχόμενος Γερουσιαστής της Ουάσιγκτον φανερώνει, κατά τη διάρκεια μίας συνέντευξής του σε μία έμπειρη δημοσιογράφο τη διεξαγωγή μίας στρατιωτικής επιχείρησης στις βουνοκορφές του Αφγανιστάν από τον αμερικάνικο στρατό, την ίδια ώρα που οι δυο τους μιλάνε στο γραφείο τους. Παράλληλα, ένας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο συζητάει με έναν φοιτητή του ζητήματα πολιτικής, ενώ δύο Αμερικανοί στρατιώτες βρίσκονται μόνοι και αβοήθητοι σε μία βουνοκορφή του Αφαγανιστάν, περικυκλωμένοι από Ταλιμπάν αντάρτες`.

ΚΡΙΤΙΚΗ - Δημήτρης Χαλιώτης

Ο Τομ Κρουζ σε ρόλο «νέου» και υπερβολικά φιλόδοξου Μπους. Η Μέριλ Στριπ ως παραστρατημένη δημοσιογράφος, που άφησε τις «αριστερές» αρχές και αξίες της προκειμένου να υπηρετήσει το σύστημα. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ως καθηγητής πανεπιστημίου να αμπελοφιλοσοφεί από το γραφείο του. Και δύο στρατιώτες, πρώην φοιτητές, να αργοσβήνουν στα υψίπεδα του Αφγανιστάν. Συμπέρασμα; Οι στρατιώτες είναι «λέοντες», οι διοικητές τους «αμνοί». End of the story.

Συγγνώμη, ποιον ακριβώς δουλεύουμε; Η πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή του περίφημου άξονα του κακού (Ιράκ, Ιράν, Αφγανιστάν και guest star η Συρία) είναι πολύ συγκεκριμένη και στοχευμένη και δεν επηρεάζεται από καμία 11η Σεπτεμβρίου, που είναι απλώς η αφορμή. Ο αμερικάνικος τύπος στήριξε πολύ συνειδητά την εισβολή στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και όχι επειδή παρερμήνευσε τα γεγονότα και δεν υπολόγισε σωστά τις συνέπειες. Και οι Αμερικανοί στρατιώτες, κάθε άλλο παρά «λέοντες» είναι, αφού πρόκειται για κάτι παιδάκια (τα περισσότερα δεν έχουν απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης) που στέλνονται επί σφαγή.

Και εν πάση περιπτώσει, όταν λες ότι κάνεις ταινία, δεν εννοούμε ότι θα μας βάλεις στο θρανίο και θα αρχίσεις το μάθημα. Εδώ, ουσιαστικά, απουσιάζει η όποια πλοκή, η ταινία διαδραματίζεται σε τρεις συγκεκριμένους χώρους (δύο γραφεία και μία βουνοκορφή του Αφγανιστάν) και όλο το βάρος πέφτει σε μία ανταλλαγή «αφελών», κατά τη γνώμη μας, επιχειρημάτων, που μένουν στην επιφάνεια και αποφεύγουν να ασκήσουν σοβαρή κριτική. Οι ήρωες έχουν αναπτυχθεί μονοδιάστατα, ενώ το σχόλιο έρχεται «μασημένο» για ταχεία κατανάλωση.

Η σκηνοθεσία του Ρέντφορντ είναι σχεδόν διεκπεραιωτική, ενώ οι τρεις πρωταγωνιστές αδυνατούν να αναπτύξουν το ταλέντο τους, με μοναδική εξαίρεση τη Μέριλ Στριπ, που μάλλον διασώζεται. Οι εντάσεις και οι ανατροπές απουσιάζουν και ηθικολογία περισσεύει σε αυτό το εγχείρημα, που κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν «επαναστατικό», αλλά δυστυχώς παραμένει εξαιρετικά σχηματικό.

 

[teosat]

Ειχα πολυ καιρο να αφησω ταινια στη μεση. Μιλαμε για πολυ κουραση.