Μίνι Αφιέρωμα : Rory Gallagher

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Μπορεί η μοίρα να φάνηκε σκληρή με τον άνθρωπο Gallagher, αφού τον πήρε από κοντά μας πολύ νέο, φάνηκε όμως άκρως γενναιόδωρη με τον καλλιτέχνη Rory που κατάφερε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να αφήσει ιστορία και να κερδίσει μια θέση στο πάνθεον της παγκόσμιας μουσικής.


Ο Rory Gallagher δεν είναι ακριβώς το πρότυπο του rock star. Είναι ο Ιρλανδός τραγουδιστής και κιθαρίστας ο οποίος έπαιζε με την παλιά Fender Stratocaster ή και με την Telecaster του, φορώντας ξεβαμμένα τζιν και απλά, καθημερινά μπλουζάκια.
Δεν τον ενδιέφερε πραγματικά η εμπορική επιτυχία, αλλά έκανε μουσική, μόνο μέσα από την καρδιά και κυκλοφορούσε ένα άλμπουμ μόνο όταν ένιωθε ότι ήθελε να το κάνει!
Και αυτή είναι η απλότητα, την οποία εκτίμησε το κοινό σ’ αυτόν. Ο Rory έδωσε στο κοινό του την ευχαρίστηση, του να γευτεί αυθόρμητο και αληθινό blues rock, με κύριο χαρακτηριστικό τη δυναμική και πρωτοποριακή κιθαριστική του δουλειά.

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Ο Rory Gallagher γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1948 στο Ballyshanon, της Ιρλανδίας , αλλά σύντομα, μετακόμισε σε μια μεγαλύτερη πόλη, το Cork.
Σε ηλικία 9 ετών κατάλαβε πως η μουσική ήταν το πάθος που θα σημάδευε τη ζωή του. Ξεκίνησε να ακούει folk music και αμερικάνικο blues και με μια φθηνή ακουστική κιθάρα έμαθε να παίζει. Σε ηλικία 12 ετών έλαβε μέρος σε έναν διαγωνισμό στο Cork City όπου είχε μετακομίσει η οικογένεια και κέρδισε το πρώτο βραβείο που σαν έπαθλο είχε μια ηλεκτρική κιθάρα (την πρώτη του). Το βραβείο αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να εμφανίζεται σε αρκετά ερασιτεχνικά shows.
Μεγαλώνοντας έγινε μανιώδης συλλέκτης δίσκων, με σαφή προτίμηση στα blues. Ο Buddy Guy, o Albert King, o Muddy Waters και ο John Lee Hooker ήταν οι καλλιτέχνες που επηρέασαν μουσικά τον Rory.

Σε ηλικία 15 χρονών βρέθηκε να συμμετέχει στη Fontana Show Band.
Αυτή η μπάντα που κυρίως βάσιζε το ρεπερτόριο της σε διασκευές κομματιών που ανέβαιναν τότε στα top-αργότερα μετονομάστηκε σε Impact- βοήθησε τον Rory, τον Eric Kitteringham και τον Norman Damery, στα πρώτα τους βήματα.
Στα 1966, μαζί τους δημιούργησε τους Taste.
Οι Taste ακούγονταν σαν ένα κράμα από Blind Faith, Traffic, & Jimi Hendrix Experience
Όταν το τέλος του1970 οι Taste, οι οποίοι, κατ’ επανάληψη είχαν αλλάξει σύνθεση, διαλύθηκαν, ο Gallagher αποφάσισε να ακολουθήσει προσωπική καριέρα.

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Ηχογράφησε το άλμπουμ Rory Gallagher με ντράμερ τον Wilgar Campbell, μπασίστα τον Gerry Mc Avoy και με την έκτατη συμμετοχή του τραγουδιστή Vincent Grane, ο οποίος μάλιστα έπαιζε keyboards στους Atomic Rooster.

Ήταν ένα μάλλον μέτριο άλμπουμ με λιγότερα blues στοιχεία, συγκριτικά με τις παλιότερες δουλειές του στους Taste. Ξεχώριζαν τα Hands Off και Laundromat , δίνοντας ελπίδες για το μέλλον.


Το επόμενο άλμπουμ του το Deuce κυκλοφόρησε το 1971 και ήταν πάνω-κάτω στη γραμμή του προηγουμένου.

Το Deuce ήταν ένα από τα λίγα άλμπουμς το Rory που δεν είχε τραγούδι «κράχτη» με το επίπεδο όλου του δίσκου να βρίσκεται σε αρκετά καλό σημείο.


Την επόμενη χρονιά το 1972 με το ζωντανά ηχογραφημένο Live! In Europe, ο Gallagher απέδειξε ότι μπορούσε να παίξει πιο σκληρά πάνω στη σκηνή.

Ο δίσκος αυτός ήταν το μεγάλο του βήμα προς την επιτυχία, η οποία βασίστηκε καθαρά στην αφοσίωση του στις ζωντανές εμφανίσεις.

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Το 1972, αμέσως μετά την κυκλοφορία του ζωντανού άλμπουμ, ο ντράμερ Wilgar Campbell αντικαταστάθηκε από τον Rod De ‘Ath, ενώ για να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στη δομή του ήχου, προστέθηκε και ο Lou Martin.
Η τετράδα έκανε μια πετυχημένη περιοδεία στην Αγγλία και στην Αμερική και ηχογράφησε το 1973 τα κατά κύριο λόγο blues άλμπουμ Blue Print και Tattoo.

Αυτά τα δύο άλμπουμς είναι για πολλούς οι καλύτερες δουλειές του Rory καθώς περιέχουν πολύ καλά τραγούδια όπως τα Tatoo'd lady , A million miles away , They don't make them like you anymore ( που θυμίζει τεχνοτροπικά τον δικό μας Μ Χιώτη!) , Bakner's Blues , Daughter Of the Everglades .
Αυτά τα δύο άλμπουμ αποτελούν και την προσωπική μου προτίμηση από την δισκογραφία του Rory.

Μετά την περιοδεία τους στην Ιρλανδία, στο τέλος του 1973 και στις αρχές του 1974, η δισκογραφική εταιρία Polydor, επωφελήθηκε από την επιτυχία τους κυκλοφορώντας το καταπληκτικό, ζωντανά ηχογραφημένο, Irish Tour '74 και κάνοντας μια ταινία με τον ίδιο τίτλο.

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Απογοητευμένος όμως από την πολιτική εκμετάλλευσης από την μεριά της εταιρίας του, ο Gallagher αποφάσισε να περάσει στην Chrysalis.
Πριν την κυκλοφορία του καινούριου δίσκου του με τον τίτλο “Against the Grain” η Polydor κυκλοφόρησε το “The Story So Far” σαν μια best of κυκλοφορία και το “Sinner And Saint”, το οποίο περιείχε υλικό από τα πρώτα άλμπουμ του Rory Gallagher.

Στο Against The Grain υπήρχαν επίσης κάποια τραγούδια διαμάντια όπως τα Let me in , Ain’t Too Good & At the bottom.

Μετά το “Against The Grain”, ο δημοφιλής τραγουδιστής και κιθαρίστας προχώρησε το 1976 στην ηχογράφηση του “Calling Card”, με παραγωγή τον βετεράνο μπασίστα Roger Glover των Deep Purple.

Το “Calling Card” περιείχε, όπως ήταν αναμενόμενο, blues και boogie τραγούδια, αλλά περιείχε επίσης και το πρώτο του hit, το περίφημο “Moonchild”.
Μαζί με το Moonchild έλαμπαν τραγούδια όπως το Do You Read Me και το Country Mile, κάνοντας το άλμπουμ αυτό ίσως το κλασσικότερο του Rory.

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Ο Gallagher, από αυτό το άλμπουμ και μετά, στράφηκε στο hard rock, εμπλουτισμένο με ιρλανδέζικες φολκλορικές επιδράσεις. Οι Lou Martin και Rod De ‘Ath αποχώρησαν ενώ προσχώρησε ο παλιότερος ντράμερ των Sensational Alex Harvey Band, ο Ted McKenna.
Και οι τρεις εναπομείναντες ήξεραν πολύ καλά τι έπρεπε να κάνουν για να πλησιάσουν ένα μεγαλύτερο κοινό.

Τα τραγούδια “Sinkicker” και “Shadowplay” του LP “Photo Finish” (1978) έφτασαν στα charts, ενώ και το άλμπουμ “Top Priority” (1979) ήταν το ίδιο καλό, σημειώνοντας και αυτό με τη σειρά του ανάλογες single επιτυχίες με τα “Philby” και “Wayward Child”.

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Το “Stage Struck” που ακολούθησε το 1981 ήταν ένα άγριο ζωντανό άλμπουμ και περιείχε τα καλύτερα τραγούδια του Gallagher δείχνονταςπόσο καλός ήταν ο Rory πάνω στην σκηνή.
Ίσως η καλύτερη επίσημη Live κυκλοφορία του….

Κάτι που κάποιοι τυχεροί είχαν την ευκαιρία να δουν με τα ίδια τους τα μάτια!

Ήταν Σεπτέμβριος του 81 όταν ο Gallagher επισκέφθηκε τη χώρα μας. Το στάδιο Νίκος Γκούμας όπου εμφανίστηκε ήταν κατάμεστο από 40.000 άτομα εντός του γηπέδου και αρκετές χιλιάδες κόσμου απ'έξω που παραληρούσαν για να μπουν μέσα.
Μια συναυλία που θα θυμούνται έντονα όσοι την είχαν παρακολουθήσει καθώς ήταν από τις πρώτες rock συναυλίες στην χώρα μας .
Άλλωστε ήταν από τους λίγους καλλιτέχνες που αγαπήθηκε τόσο πολύ για τις live εμφανίσεις του και είναι από τους ακόμη λιγότερους που λάτρευε κυριολεκτικά να βρίσκεται στη σκηνή. Χαρακτηριστικό τούτου είναι πως όταν αργότερα πήγε στην Αμερική για περιοδείες τα έντυπα έγραφαν πως οι συναυλίες του Gallagher δεν τελειώνουν αν δεν δείτε την κιθάρα του και τον ίδιο να λιώνουν και να μουσκεύουν επί σκηνής.

Στο επόμενο LP, με τίτλο “Jinx” (1982) στο οποίο ο McKenna είχε αντικατασταθεί από τον Brendan O’Neil ( ο McKenna συνεργάστηκε με τους M.S.G.), παρατηρούμε μια στροφή στην περίοδο πριν το “Calling Card”.

Στο Jinx υπάρχει και ένα πολύ αγαπημένο μου κομμάτι , τον τίτλο του οποίου έχω πει πολλές φορές στην ζωή μου….”Easy Come Easy Go”

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Για κάποιο διάστημα, τίποτα καινούριο δεν είχε ακουστεί από τον Gallagher. Το 1987 όμως ένα καινούριο άλμπουμ με τίτλο “Defender” κυκλοφόρησε με την υπογραφή της μικρής ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρίας Demon.

Αυτό το άλμπουμ περιλαμβάνει κατά το μεγαλύτερο μέρος του, καθαρά blues κομμάτια.
Το “In The Beginning” Που ακολούθησε ήταν ένα άλμπουμ-συλλογή, με ηχογραφήσεις του Gallagher από το 1967.
Παράλληλα του δόθηκε η δυνατότητα να συνεργαστεί με ονόματα που σημάδεψαν τα ακούσματα του όπως οι: Donegan, Waters, Jerry Lee Lewis και Albert King.Η δική του εταιρεία (Capo) είναι γεγονός το 1990 και βάζει τη σφραγίδα στον τελευταίο προσωπικό του δίσκο με τίτλο Fresh Evidence.

Αποδείχτηκε ότι κανείς δεν είχε ξεχάσει τον βιρτουόζο κιθαρίστα. Σε μια χρονιά που το blues έλαμψε με την παρουσία του, ο καινούριος δίσκος του Rory, με τίτλο “Fresh Evidence” έγινε δεκτός από τους παλιούς και νέους φίλους του, με ενθουσιώδη υποδοχή.

Το 1992 κυκλοφόρησε μια ακόμα συλλογή του με τίτλο “Edged In Blue”

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Δυστυχώς όπως όλοι θα ξέρετε το 1995 χάνει τη μάχη για τη ζωή, εξαιτίας επιπλοκών στη μεταμόσχευση συκωτιού στην οποία είχε υποβληθεί λίγους μήνες νωρίτερα.....
Μετά τον απρόσμενο θάνατό του κυκλοφόρησαν αμέτρητες συλλογές όπως τα
A Blue Day For The Blues (1995)

Last Of The Independants ( 1995)

BBC Sessions ( 1999)

Wheels Within Wheels (2003) με ακυκλοφόρητα και ακουστικές εκτελέσεις

Μια διπλή συλλογή καθαρά Ελληνικής "προέλευσης" κυκολφόρησε πριν από 2-3 χρόνια στην χώρα μας , ενώ και φέτος μια συλλογή με τραγούδια του Rory κοσμεί τα ράφια των δισκοπωλείων , ανάμεσα στους σημερινούς...αστέρες

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Ο Rory Gallagher μπορεί να μην είναι πια ανάμεσα μας, τα τραγούδια του όμως δεν θα πάψουν ποτέ να είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για όλες τις επόμενες από εκείνον γενιές…..

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ :
Rory Gallagher (1971)
Deuce (1971)
Live! In Europe (1972)
Blueprint (1973)
Tattoo (1973)
Irish Tour '74 (1974) Against The Grain (1975)
Calling Card (1976)
Photo Finish (1978)Top Priority (1978)
Stagestruck (1980)
Jinx (1982)
Defender (1987)
Fresh Evidence (1990)

Να τονίσω ότι ο Rory ήταν ένας από τους αγαπημένους καλλιτέχνες – λόγω των πολλών Live - των Bootleg εκδόσεων.
Κυκλοφορούν αμέτρητες bootleg κυκλοφορίες – εγώ πρέπει να έχω τουλάχιστον 4 – 5 ! – που αποτελούν ένα ευσεβές αντικείμενο πόθου για όλους τους οπαδούς του.




Υ.Γ. Ξέρω ότι αυτές οι γραμμές είναι πολύ λίγες για το μέγεθος ένος τέτοιου καλλιτέχνη.
δυστυχώς ο χρόνος όμως είναι ελάχιστος και με εμπόδισε όμως να επεκταθώ , αλλά παράλληλα δίνω την σκυτάλη σε όλους εσάς - που κάνατε τον κόπο να το διαβάσετε- να το συμπληρώσετε....

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

I'm easy come and easy go,
Now you're not so carefree.
You found the thorn behind the rose,
You took it, oh, so badly.
Lost inside yourself,
You've gotta break out soon.
You've gotta try again,
To hear a brand new tune.

Oh yeah...

Once easy come and easy go,
You just hear sad notes lately.
You use to fly and chase the wind,
I don't know you lately.

Don't take it, oh, so bad,
Things are gonna change.
Don't make it, oh, so sad,
The sun will shine again.

Oh yeah...

Please don't lock me out,
What's it all about?
I'll change it all completely,
Won't you let me in,
Don't you need a friend?
If I can help, just call me.

I'm easy come and easy go,
Don't paint it all so sadly.
Before you know the light will shine,
Don't burn out completely.

Locked inside yourself,
You've gotta break out soon.
Come on and try again,
And hear a different tune.

Oh yeah...

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Διαβαζω αχορταγα απο την ωρα που περνας τα μηνυματα.

Για μια ακομα φορα συγχαρητηρια!

Εισαι πολυ μεγαλος

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Εισαι πολυ μεγαλος

Για τον Rory φυσικά μιλάς....

 

[gkontoletas]

Καλά βαλτός είσαι;
Ο Rory είναι η τρέλα μου και ο λόγος είναι πολύ απλός. Ο ήχος του είναι πραγματικά ακατέργαστος, ευθής χωρίς περιττά στοιχεία ενώ δεν έχει σκοπό να χαϊδέψει αυτιά.
Μόλις μου ήρθε και ένα DVD (Rory Gallagher at Rockpalast) από Αγγλία με ζωντανές εμφανίσεις του στη Γερμανία το 1976, 1977 και 1979 δεν πρόλαβα να το δω όλο, αλλά όσο είδα είναι πραγματικά καταπληκτικό.
Οι πραγματικά μεγάλοι είναι απλοί.

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Καλά βαλτός είσαι;
Ο Rory είναι η τρέλα μου και ο λόγος είναι πολύ απλός. Ο ήχος του είναι πραγματικά ακατέργαστος, ευθής χωρίς περιττά στοιχεία ενώ δεν έχει σκοπό να χαϊδέψει αυτιά.
Μόλις μου ήρθε και ένα DVD (Rory Gallagher at Rockpalast) από Αγγλία με ζωντανές εμφανίσεις του στη Γερμανία το 1976, 1977 και 1979 δεν πρόλαβα να το δω όλο, αλλά όσο είδα είναι πραγματικά καταπληκτικό.
Οι πραγματικά μεγάλοι είναι απλοί.

Πάντα είχα την αίσθηση πως μέσα σε αυτό το φόρουμ υπήρχαν πολλοί οπαδοί του Ιρλανδού κιθαρίστα!
Είμαι σίγουρος πως θα εμφανιστούν και άλλοι!

Αν έχεις να συμπληρώσεις κάτι , θα το δεχόμασταν με μεγάλη ευχαρίστηση....

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Εισαι πολυ μεγαλος

Για τον Rory φυσικά μιλάς....

Οχι για σενα τα λεω , αλλα μην νομιζεις πως θελω να σου κανω κολακειες.
Το κανω μηπως και σε ριξω και μου στειλεις το τηλεφωνο της...ξερεις ποιας

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Εισαι πολυ μεγαλος

Για τον Rory φυσικά μιλάς....

Οχι για σενα τα λεω , αλλα μην νομιζεις πως θελω να σου κανω κολακειες.
Το κανω μηπως και σε ριξω και μου στειλεις το τηλεφωνο της...ξερεις ποιας

το τηλέφωνο αυτό είναι Ι.Χ. :mrgreen:

 

[Giota]

Τί να πω...
Ο Rory είναι μεγάλη αγάπη. Τον λατρεύω.
Τώρα πια μόνο bootleg παίρνω και cd με ακυκλοφόρητα τραγούδια (καθώς έχω όλα τ' άλλα).
Δεν περίμενα το αφιέρωμα και η αλήθεια είναι ότι συγκινήθηκα...

 

[Sambalis]

Επιστρέφοντας από ταξίδι και βλέποντας το αφιέρωμα στον αείμνηστο Rory, ένοιωσα συγκίνηση και περηφάνεια μαζί για την δουλειά του Διονύση που του αξίζουν συγχαρητήρια!!!!

Ο μεγάλος Rory...παρέλαβε και παρέδωσε ξεκάθαρο blues ,καθορίζοντας σχολή και γαλουχώντας γενιές μουσικών και οπαδών ακόμα και σήμερα!!!

Αναφέρω μόνο σαν παρένθεση...πως:
Οταν οι Rolling Stones έψαχναν για αντικαταστάτη του Mick Taylor, κάλεσαν τον Rory ο οποίος πέρασε 4 μέρες και νύχτες σε ένα recording studio μαζί τους στο Rotterdam. Αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελε αυτός , και ο Ronnie Wood ηταν ο επόμενος.!!!!
Επίσης ο Rory ήταν περιζήτητος για τους Deep Purple (για αντικατάσταση του Richie Blackmore) και τους Canned Heat!!! :!: :!:

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Ισως το πιο τρωτό σημείο στην καρριέρα του Rory ήταν η "περίεργη" συνήθεια που είχε να , γράφει 1 το πολύ 2 τραγούδια - ύμνους ανα άλμπουμ.
Ετσι σχεδόν κανένα του άλμπουμ δεν έκανε την επιτυχία που του άρμοζε στην μεγάλη μάζα.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ όμως ξέρουν κάλα.....