Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς 2014 με βάση την κινηματογραφική διανομή

[panostr]

Ως λιστομανής και καθώς η χρονιά φεύγει, θα ανεβάσω εδώ μία λίστα για τις κορυφαίες ταινίες με βάση την κινηματογραφική διανομή του 2014, δηλαδή ημερολογιακά και όχι ανά σεζόν. Για να το κάνουμε πιο μερακλίδικο θα παίξει αντίστροφα προς την κορυφή ένα ποστ κάθε μέρα συμπληρώνοντας, δίχως σειρά, μία από τις χειρότερες ταινίες της χρονιάς και μία από τις ταινίες που έμειναν έξω από την τελική 20άδα. Όσοι θέλουν ακολουθούν στην ψύχωση. Ξεκινάω:

#20:
Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne

Ιδιοτύπως ουμανιστική, λεπτομερειακά ακανθώδης και πολυεπίπεδα επίκαιρη, η τελευταία ταινία των αδερφών Νταρντέν είναι μία αναζήτηση της κατακερματισμένης αλληλεγγύης μέσω μιας εντελώς εκούσιας ροπής προς το άτομο ως απαραίτητο μέρος της ομάδας που βρίσκει χρόνο σε 90 λεπτά να σχολιάσει την υλιστική ικανοποίηση ως αυταπάτη και υποχρέωση, την κοινωνική δικαιοσύνη που εφευρίσκεται κάθε στιγμή με εντελώς διαφορετικό τρόπο, την αποδοχή αυτής μπροστά στο προσωπικό συμφέρον που, εν τέλει, είναι και η αφετηρία της διάλυσης του υγιούς συνδικαλισμού, την ψυχολογική αστάθεια και την οικογενειακή ταραχή ως συνεπαγωγή της επαγγελματικής ανασφάλειας, την αδικία των καθόλα προστατευμένων απέναντι στους καθόλου προστατευμένους, ενώ παράλληλα εξυπηρετεί ένα ακόμα θρίλερ που φλέγεται ταχύτατα και δεν εκρήγνυται μία αλλά πολλές φορές, σε κάθε πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση κι όμως, μιαν ελπίδα τη διατηρεί μαζί σου.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: The Drop (2014), του Michaël R. Roskam
Η (πολύ) κακή ταινία της ημέρας: Third Person (2013), του Paul Haggis

 

[panostr]

#19:
Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach

Φημολογούμενη ως η τελευταία ταινία του μεγάλου Κεν Λόουτς, η ιστορία του Τζίμι Γκράλτον και του πνευματικού του κέντρου στην Ιρλανδία των 30s είναι μικρή όσο εμείς θέλουμε να είναι, όσο μικρή και ασήμαντη θέλουμε την κοινοκτημοσύνη, την αυτοδιαχείριση, την ελευθερία, εν μέρει τα υπαρκτά αγαθά της αναρχίας ως ρομαντικό κίνημα, ακόμα και όσο μικρή θέλουμε να είναι η διάθεση για χορό και ελαφριές συζητήσεις ως ακόλουθη της ήρεμης ζωής που μας αξίζει. Για τον άνθρωπο Λόουτς η μικρή ιστορία συνιστά ένα θρίαμβο (το ίδιο και για την ιρλανδική παράδοση που ανέδειξε τον Γκράλτον σε λαϊκό ήρωα), βρίσκει έτσι αφορμή να ρομαντζάρει μακριά από την αφέλεια γύρω μας με μια ταινία ικανή να ενεργοποιήσει τη χαμένη διάθεση για πολιτικό ακτιβισμό ενόσω η κοινωνία αγκιστρώνεται στη συντήρηση της εκκλησίας, της αρχής και εξουσίας, υπό τη μόνιμη απειλή της κοινωνικής εξόντωσης.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Stations of the Cross (Kreuzweg) (2014), του Dietrich Brüggemann
Η κακή ταινία της ημέρας: Short Term 12 (2013), του Destin Daniel Cretton

Η λίστα μέχρι τώρα:
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne

 

[rose.athens]

@panostr Ωραίο θέμα!

 

[panostr]

Περιμένω και τις δικές σας! Καλημέρα Γιάννη

 

[rose.athens]

Περιμένω και τις δικές σας! Καλημέρα Γιάννη

Καλημέρα!

Είμαι βέβαιος ότι όλοι θα προτιμήσουν το δικό σου "μαρτύριο της σταγόνας" και ανάλυση των ταινιών.
Καλή συνέχεια!

 

[xfader]

Περιμένω και τις δικές σας! Καλημέρα Γιάννη

 

[panostr]

#18:
Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη

Καταρρίπτοντας κάθε εθελοτυφλούντα νοικοκυραίο που βάφτιζε υπερβολή την ακραία βία των ταινιών του, απλώς αφήνοντας το χρόνο να περάσει και τα κλειστά μάτια να ανοίξουν, ο Γιάννης Οικονομίδης έχτισε εν καιρώ μια πρωτότυπη ποιητική της βωμολοχίας που δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά γίνεται όχημα της πιο στιβαρής δραματουργικά δημιουργίας του μέχρι σήμερα. Ενός οριακού γουέστερν (όσο οριακά ανήκει στη Δύση και η Ελλάδα) που δεν διαπραγματεύεται την κρίση αλλά την καδράρει σκληρά προκειμένου να προεκτείνει την πιο φιλόδοξη στιγμή της μέχρι πριν καριέρας του (Η Ψυχή στο Στόμα) σε έναν καινούριο, ολοκληρωμένο ήρωα, σύνθετης διαλεκτικής, ακέραιου ηθικού κώδικα αλά Τζάρμους και αβάσταχτης μελβιλικής μοναχικότητας σε μια πορεία προς τον όλεθρο που σιγοβράζει από τα πρώτα λεπτά της μέχρι το λυτρωτικό της φινάλε. Η μη βράβευση του Βαγγέλη Μουρίκη στη φετινή Μπερλινάλε αποτελεί κινηματογραφικό σκάνδαλο.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Salvo (2013), των Fabio Grassadonia και Antonio Piazza
Η κακή ταινία της ημέρας: The Good Lie (2014), του Philippe Falardeau

Η λίστα μέχρι τώρα:
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne

 

[STNET]

Περιμένω και τις δικές σας! Καλημέρα Γιάννη

το κάνεις με ωραίο τρόπο οπότε προτιμώ να περιμένω εσένα

 

[melina]

λίγο πιο μικρές προτάσεις αν είναι δυνατόν...ευχαριστώ!

 

[panostr]

λίγο πιο μικρές προτάσεις αν είναι δυνατόν...ευχαριστώ!

Να ήξερες πόσο προσπαθώ να τις κόβω, χαχα, καλημέρα!

 

[lefdig]

Να ήξερες πόσο προσπαθώ να τις κόβω, χαχα, καλημέρα!

Ρε Πάνο ... μας έβαλες δουλειά για το ΣΚ !!

 

[lakiss51]

Ρε Πάνο ... μας έβαλες δουλειά για το ΣΚ !!

Δουλεφτε βρε δουλεφτε!
Γεια σου Πανο...συνεχα! Για τα κριτηρια επιλογης δεν ψιλοκαταλαβα, αλλα...ΟΚ! Παντως την Two Days, One Night οσο περνουν οι μερες και τη σκεφτομαι/συγκρινω, τοσο και την...αναβαθμιζω!

 

[panostr]

Δουλεφτε βρε δουλεφτε!
Γεια σου Πανο...συνεχα! Για τα κριτηρια επιλογης δεν ψιλοκαταλαβα, αλλα...ΟΚ! Παντως την Two Days, One Night οσο περνουν οι μερες και τη σκεφτομαι/συγκρινω, τοσο και την...αναβαθμιζω!

Βαγγέλη, είναι η προσωπική μου εκτίμηση για τις πιο καλές/σημαντικές ταινίες που πήραν διανομή μέσα στο 2014, απλώς προσθέτω για γούστο και άλλες 20 που έμειναν έξω (δηλαδή ταινίες που μου άρεσαν, δίχως αξιολογική σειρά) και 20 κακές ταινίες, επίσης δίχως αξιολογική σειρά

 

[panostr]

#17
Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier

Αφηγηματικά έξοχο, κινηματογραφικά παιχνιδιάρικο, προβοκατόρικα αμφίσημο, το εξ ιδανικού μάρκετινγκ “έργο ζωής” του Λαρς φον Τρίερ είναι μια απολύτως φυσική συνέχεια της δημιουργικής πορείας του μεγάλου Δανού σκηνοθέτη που, ως τέτοια, είναι εξίσου σημαντική για κάθε θεατή: από τη μία κερνάει αρχίδια τους τυχάρπαστους καλαμπουρτζήδες, από την άλλη άφθονο γέλιο όταν παλουκώνει κλασικές δομές, πράγμα που οι πρώτοι δεν θα αντιληφθούν, πέραν αυτών μπορεί όπως κάθε ιδιοφυία να φιλοσοφήσει κωμικά εν είδει μιας εν εξελίξει ανθρωπολογικής μελέτης για το ένστικτο, την αρμονία και το χάος εναλλασσόμενα, τη δεισιδαιμονία, τον απάνθρωπο ερωτισμό (ως παράδοξο), την εμπλοκή που επιθυμεί η θρησκεία, τον Άλλον ως καθρέφτη, όλα δηλαδή τα συμπλέγματα που προέρχονται από την ερωτική επιθυμία και την αμφιβολία της.

Ταινία που έμεινε εκτός 20άδας: Magic in the Moonlight (2014), του Woody Allen
Η κακή ταινία της ημέρας: The Hundred-Foot Journey (2014), του Lasse Hallström

Η λίστα μέχρι τώρα:
17) Nymphomaniac (2013), του Lars von Trier
18) Το Μικρό Ψάρι (2014), του Γιάννη Οικονομίδη
19) Jimmy's Hall (2014), του Ken Loach
20) Two Days, One Night (2014), των Jean-Pierre Dardenne και Luc Dardenne

 

[lakiss51]

Επιτρεπονται οι κρισεις στις επιλογες ή οχι;

 

[panostr]

Επιτρεπονται οι κρισεις στις επιλογες ή οχι;

Σχεδόν απαιτούνται!

 

[xfader]

Επιτρεπονται οι κρισεις στις επιλογες ή οχι;

Τι να κριτικάρεις; Εσένα σου αρέσουν όλες αυτές οι ταινίες.

 

[lakiss51]

De

Τι να κριτικάρεις; Εσένα σου αρέσουν όλες αυτές οι ταινίες.

Δεν συζητω με...αναρχικους



Μη μου πεις τωρα πως ειδες...Μυμφομανη - και σου αρεσε κιολας! Θα με αυτοκτονησω λεμεεεε

 

[rose.athens]

Αυτή είναι η λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες του 2014, σύμφωνα με το imdb

http://www.imdb.com/best-of/imdb-countdown?ref_=tt_tt_edw_BestOf_sm

 

[lakiss51]

Οι... ανθρωπινες της λιστας ηταν "Τhe fault of our stars" - "Budapest hotel"- Gone girl" - " Boyhood".
Oι υπολοιπες καργα στο...ποπ κορν (πλην, ισως, της "Interstellar")! Σημεια των (εμπορικων) καιρων...