Πάντα Μόνος - Issiz Adam ΑΚΑ Alone (2008)

[Cine Gear]

[IMGl]http://img2.pict.com/6b/a1/a2/c5dac65f1b0c0b63c5ecc0621c/hmlm0/294026.jpg[/IMGl]
Πάντα Μόνος - Issiz Adam ΑΚΑ Alone (2008)

Ανεπιτήδευτο μελόδραμα
Επιρροές από την παράδοση του τουρκικού μελό σε μια σημερινή ερωτική ιστορία.

Ενα ερωτικό μελόδραμα απόλυτα ειλικρινές ως προς τις προθέσεις του, που δεν προσπαθεί να παραστήσει ότι είναι κάτι περισσότερο ή λιγότερο, είναι το «Πάντα μόνος» του Τούρκου σκηνοθέτη Τσαγάν Ιρμάκ. Σε αντίθεση με τις ταινίες συμπατριωτών του, όπως οι Νούρι Μπίλγκε Τζεϊλάν, Φατίχ Ακίν, Σεμίχ Καπλάνογλου και Γεσίμ Ουστάογλου, ο Τσαγάν δεν κάνει μια ταινία με βασικό στόχο τα φεστιβάλ.

Δικός του στόχος είναι το μεγάλο κοινό και το κάνει με αμεσότητα και ειλικρίνεια. Η ταινία υπήρξε μια τεράστια εμπορική επιτυχία, με περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια εισιτήρια και το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν πρόκειται ούτε για κωμωδία ούτε για περιπέτεια με εθνικούς τόνους ούτε για μια νοσταλγική ιστορία.

Το «Πάντα μόνος» είναι μια ερωτική ιστορία, στην οποία ήρωες είναι ένα ζευγάρι χαρακτήρων που κάπου μπορεί να έχουμε συναντήσει και ο ένας από τους βασικούς ήρωες μπορεί να είναι έως και μη συμπαθής. Ο Αλπέρ είναι ένας επιτυχημένος εστιάτορας, εργένης με άποψη, με πολλές σεξουαλικές περιπέτειες, που δεν παίρνει τίποτα στα σοβαρα. Η Αντά είναι ακριβώς το αντίθετο. Εννοεί ακριβώς ό, τι λέει και είναι μια γυναίκα που θέλει να αισθανθεί ότι δίνει και παίρνει σε μια ερωτική σχέση.

Η σχέση τους θα είναι εξ αρχής προβληματική και η παρουσία της μητέρας του Αλπέρ, που έρχεται από την επαρχία στην Κωνσταντινούπολη, λειτουργεί ως καταλύτης. Η Αντά κάνει ό, τι μπορεί για να στηρίξει τη σχέση, εκείνος όμως δεν ξέρει πώς να συμπεριφερθεί ως σύντροφος και η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη.

Στην ταινία του Τσαγάν υπάρχουν πτυχές των χαρακτήρων που χρειάζονταν περισσότερη ανάπτυξη, όμως ο Τούρκος σκηνοθέτης γυρίζει ανεπιτήδευτα και με πολλή συναίσθημα αυτήν την ερωτική ιστορία, κάνοντας σύγχρονο σινεμά. Mεταφέρει επιρροές από την παράδοση του τουρκικού μελό, όμως κάνει μια σημερινή ιστορία, για τις δύσκολες ερωτικές σχέσεις, την επιθυμία, την ακαμψία και τα απωθημένα που υπάρχουν ακόμη και μετά το τέλος. Ωραίο και με την ίδια ανεπιτήδευτη διάθεση είναι και το ζευγάρι των πρωταγωνιστών, Τζεμάλ Χουνάλ και Μελίς Μπιρκάν.


Ελληνική πρεμιέρα 9/4/2009

 

[Rosebud]

Απάντηση: Πάντα Μόνος - Issiz Adam ΑΚΑ Alone (2008)

Πόληwood
του zerVo
Θα είμαι ειλικρινής. Μέχρι λίγο πριν την πτώση των τελικών credits, παρακολουθούσα το φιλμ δίχως κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, εστιάζοντας κυρίως στις ομορφιές της Βασιλεύουσας, που πάντοτε αποτελεί ένα έξοχο φυσικό σκηνικό. Στην τελική σεκάνς όμως, σαν να αλλάξαν όλα με μια μαγική κίνηση κι εκεί που έβλεπες ένα μετριότατο εμπορικό ρομάντζο, με κάκιστες ερμηνείες, τουριστικά προσανατολισμένο και ψευτο-εσωψυχικές αναζητήσεις, ένιωσα ένα πνίξιμο στο λαιμό, σαν να με συνεπήρε η συγκίνηση. Ρε συ ο Τούρκος περίμενε το φινάλε για να μας δείξει πως έχει δυνατότητες. Περιέργως, δίχως να χρησιμοποιήσει την φτηνή λύση του χάπι έντ, μέσα από ένα δραματικό τετ α τετ, λουσμένο στο συγκινητικό έγχορδο και την ανθρώπινη βουή του Μπέγιογλου, το μελόδραμα πέτυχε τον σκοπό του. Κρίμα που δεν έγινε το ίδιο και στις προηγούμενες δύο ώρες...

Μοναχικός ιδιοκτήτης ρεστοράν, προτιμά να ξοδεύει τα λεφτά του στις εφήμερες πληρωμένες ερωτικές συνευρέσεις, μέχρι που γνωρίζει το νησί της ζωής του, την απλοϊκή και καλοσυνάτη Άντα. Σύντομα θα νιώσει όμως πως δεν είναι ικανός ο ίδιος να διατηρήσει αυτή την όμορφη σχέση που εξελίσσεται. Δίχως την καλοστημένη ψηφιακή φωτογραφία και το μελωδικότατο σάουντρακ - που σου μένει - νομίζεις πως παρακολουθείς μια τηλεοπτική παραγωγή της πράιμ τάιμ. Το σενάριο αν και έχει την δυνατότητα να ασχοληθεί και με επιπλέον θέματα, όπως την σεξουαλική απελευθέρωση σε ένα μουσουλμανικό κράτος ή τις διαφορές αντίληψης ανάμεσα στην ευρωπαϊκή μητρόπολη και το χωριό της Ανατολίας, ασχολείται απλά και μόνο με τον κυκλοθυμικό χαρακτήρα του βασικού ήρωα, που τον οδηγεί αργά αλλά σταθερά στο αδιέξοδο και την καταστροφή. Ακόμη κι έτσι θα μπορούσε να πει κάποιος, το θέμα έχει δυναμική, στοιχείο που κι αυτό διαλύεται ολοσχερώς από το ερασιτεχνικό παίξιμο των δύο πρωταγωνιστών, που μπορεί να είναι όμορφα μοντέλα - ειδικά τα μάτια της Melis, είναι βγαλμένα από τον παράδεισο - αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ηθοποιοί. Κατορθώνουν μάλιστα - σαφώς με την ευθύνη του σκηνοθέτη Irmak - να μας χαρίσουν την πιο ηλίθια ερωτική σκηνή, στην ιστορία του σινεμά.

Για πες: Κι όμως, με όλα αυτά τα αρνητικά εις βάρος του ο Πάντα Μόνος προσφέρει ένα γεμάτο συναισθηματική φόρτιση επίλογο και όπως πολύ καλά ξέρουμε η τελική γεύση είναι αυτή που μένει. Πιθανότατα αυτός να ήταν και ο λόγος της σαρωτικής παρουσίας του Issiz στα Box office της γείτονος, επιτυχία - διαβατήριο ώστε το φιλμ να πάρει διανομή και στην δώθε πλευρά του Αιγαίου.

http://lessthanzervo.blogspot.com/