Μελίδης Μιχάλης
Πρόεδρος ΕΒΒΕ
- Μηνύματα
- 30.210
- Reaction score
- 27.747
Τότε λεγόταν Ηχος & ΗiFi.
Έψαξα και βρήκα το πρώτο τεύχος που αγόρασα πιτσιρικάς τότε τον Ιούνιο του 1978 τεύχος 63 και το δεύτερο που πήρα ήταν το τεύχος 68.
Από τότε και μετά τα έπαιρνα συνέχεια με κάποιες περιόδους που είχα σταματήσει π.χ. στρατός.
Έχω κανά δυό τόνους βάρος σε περιοδικά, μια στοίβα που μου πιάνει τεράστιο χώρο αλλά και λυπάμαι να τα πετάξω μιας και τα θεωρώ πλέον συλλεκτικά.
Αν διαβάσει κανείς τέτοια τεύχη με τις διαφημήσεις να είναι ασπρόμαυρες και τα άρθρα της εποχής θα γελάει, όχι ειρωνικά αλλά με μια περίεργη αίσθηση του πως ήταν τα πράγματα τότε και πως έχουν γίνει τώρα. Διαβάζοντας διάφορα τεύχη του 1979 - 80 - 81 - 82 έως 90 κάνεις μια ιστορική αναδρομή της εξέλιξης των ηλεκτρονικών και της τεχνολογίας του ήχου και της εικόνας.
Τα βίντεο ήταν συσκευές σε μέγεθος βαλίτσας με φόρτιση της κασέτας από πάνω και ενσύρματο τηλεχ/ριο.
Τα ηχεία ξύλινα τετραγωνισμένα ορθογώνια κουτιά.
Ονόματα που τότε ήταν επίκαιρα αλλά τώρα έχουν χαθεί λίγο ή και τελείως π.χ. Cybernet, Akai, Lennox, Tensai, KLH, Tandberg, Revox, Fisher, Voxson κ.λ.π.
Τέστ από ραδιοκασετόφωνα αυτοκινήτου HiFi αυτά με τη βελόνα και το σπάγγο. Θυμάστε τα PIANOLA;
Ενδιαφέροντα άρθρα όπως αυτό με τις συνέπειες του ατυχήματος στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ και εκτενή ανάλυση από τον Dr Α.Τ. Κατσένη.
Τότε η ψυχή του περιοδικού ήταν ο Θεόδωρος Σπίνουλας ο οποίος τώρα είναι στο HITECH. Ο λόγος του ενθουσιώδης, όταν επρόκειτο για κάτι το συνταρακτικό π.χ. η παρουσίαση των ενισχυτών με Mosfet της Sanyo, ο Plus P55 με τίτλο "η άνοιξη που ήρθε με τα Mosfet", η παρουσίαση της κεφαλής πικάπ Koetsu με παροιμιώδη και υπερβολικά παρορμητική περιγραφή κ.λ.π.
Αναλυτικά άρθρα για τη θεωρία των ηχείων, την εγγραφή σε μαγνητοταινίες, οι τεχνικές εγγραφής με διαφόρους τύπους μικροφώνων κ.λ.π. με κάποια απ΄αυτά να είναι πολύ επιστημονικά αναπτυγμένα (τοπολογίες αρνητικής ανάδρασης ) και θυμίζουν "Μητρωϊκή ανάλυση γραμμικών φορέων"
Πολύ πλάκα έχει η παρουσίαση του CD. Γίνεται αναφορά σε κάποιο ασημένιο δισκάκι που ανέπτυξε η Philips και χωράει 74 λεπτά μουσικής με άμεση πρόσβαση στο κομμάτι που θέλουμε, ανάγνωση με ακτίνα Laser χωρίς να αγγίζει την επιφάνεια του δίσκου, άφθαρτο στην πολυκαιρία και με μια φωτογραφία ενός CD που τότε έμοιαζε επιστημονική φαντασία. Και φυσικά δεν έλεγε πότε συγκεκριμένα θα κυκλοφορήσει αυτό το νέο μέσο ακρόασης μουσικής.
Πάντως τώρα μπορώ να πω ότι τα CD δεν είναι άφθαρτα στο χρόνο. Δοκιμασμένο 15 χρόνια. Π.χ. δισκάκι της Deutche Grammophone με το έργο "Εικόνες από μία έκθεση" του Mussorgski και δεν παίζει πια σε κανένα player.
Χωρίς να έχει γρατζουνιές χωρίς τίποτα. Η επιφάνειά του είναι "τζάμι" κι όμως.......
Τώρα που τα ξαναδιαβάζω αισθάνομαι περίεργα. Πώς πέρασαν τόσα χρόνια ρε παιδιά;
Έψαξα και βρήκα το πρώτο τεύχος που αγόρασα πιτσιρικάς τότε τον Ιούνιο του 1978 τεύχος 63 και το δεύτερο που πήρα ήταν το τεύχος 68.
Από τότε και μετά τα έπαιρνα συνέχεια με κάποιες περιόδους που είχα σταματήσει π.χ. στρατός.
Έχω κανά δυό τόνους βάρος σε περιοδικά, μια στοίβα που μου πιάνει τεράστιο χώρο αλλά και λυπάμαι να τα πετάξω μιας και τα θεωρώ πλέον συλλεκτικά.
Αν διαβάσει κανείς τέτοια τεύχη με τις διαφημήσεις να είναι ασπρόμαυρες και τα άρθρα της εποχής θα γελάει, όχι ειρωνικά αλλά με μια περίεργη αίσθηση του πως ήταν τα πράγματα τότε και πως έχουν γίνει τώρα. Διαβάζοντας διάφορα τεύχη του 1979 - 80 - 81 - 82 έως 90 κάνεις μια ιστορική αναδρομή της εξέλιξης των ηλεκτρονικών και της τεχνολογίας του ήχου και της εικόνας.
Τα βίντεο ήταν συσκευές σε μέγεθος βαλίτσας με φόρτιση της κασέτας από πάνω και ενσύρματο τηλεχ/ριο.
Τα ηχεία ξύλινα τετραγωνισμένα ορθογώνια κουτιά.
Ονόματα που τότε ήταν επίκαιρα αλλά τώρα έχουν χαθεί λίγο ή και τελείως π.χ. Cybernet, Akai, Lennox, Tensai, KLH, Tandberg, Revox, Fisher, Voxson κ.λ.π.
Τέστ από ραδιοκασετόφωνα αυτοκινήτου HiFi αυτά με τη βελόνα και το σπάγγο. Θυμάστε τα PIANOLA;
Ενδιαφέροντα άρθρα όπως αυτό με τις συνέπειες του ατυχήματος στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ και εκτενή ανάλυση από τον Dr Α.Τ. Κατσένη.
Τότε η ψυχή του περιοδικού ήταν ο Θεόδωρος Σπίνουλας ο οποίος τώρα είναι στο HITECH. Ο λόγος του ενθουσιώδης, όταν επρόκειτο για κάτι το συνταρακτικό π.χ. η παρουσίαση των ενισχυτών με Mosfet της Sanyo, ο Plus P55 με τίτλο "η άνοιξη που ήρθε με τα Mosfet", η παρουσίαση της κεφαλής πικάπ Koetsu με παροιμιώδη και υπερβολικά παρορμητική περιγραφή κ.λ.π.
Αναλυτικά άρθρα για τη θεωρία των ηχείων, την εγγραφή σε μαγνητοταινίες, οι τεχνικές εγγραφής με διαφόρους τύπους μικροφώνων κ.λ.π. με κάποια απ΄αυτά να είναι πολύ επιστημονικά αναπτυγμένα (τοπολογίες αρνητικής ανάδρασης ) και θυμίζουν "Μητρωϊκή ανάλυση γραμμικών φορέων"
Πολύ πλάκα έχει η παρουσίαση του CD. Γίνεται αναφορά σε κάποιο ασημένιο δισκάκι που ανέπτυξε η Philips και χωράει 74 λεπτά μουσικής με άμεση πρόσβαση στο κομμάτι που θέλουμε, ανάγνωση με ακτίνα Laser χωρίς να αγγίζει την επιφάνεια του δίσκου, άφθαρτο στην πολυκαιρία και με μια φωτογραφία ενός CD που τότε έμοιαζε επιστημονική φαντασία. Και φυσικά δεν έλεγε πότε συγκεκριμένα θα κυκλοφορήσει αυτό το νέο μέσο ακρόασης μουσικής.
Πάντως τώρα μπορώ να πω ότι τα CD δεν είναι άφθαρτα στο χρόνο. Δοκιμασμένο 15 χρόνια. Π.χ. δισκάκι της Deutche Grammophone με το έργο "Εικόνες από μία έκθεση" του Mussorgski και δεν παίζει πια σε κανένα player.
Χωρίς να έχει γρατζουνιές χωρίς τίποτα. Η επιφάνειά του είναι "τζάμι" κι όμως.......
Τώρα που τα ξαναδιαβάζω αισθάνομαι περίεργα. Πώς πέρασαν τόσα χρόνια ρε παιδιά;
