ΤΕΧΝΙΚΟ: "ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ"

[Giovanni Dimitropoulos]

Για πολλούς, η εγκατάσταση ενός ηχοσυστήματος περιορίζεται στην εγκατάσταση όπως όπως μιας πηγής. Όμως, όπως θα δούμε στη συνέχεια τα μυστικά για μια επιτυχημένη και ασφαλή εγκατάσταση είναι ουκ ολίγα, ενώ αν πιάνουν τα χέρια σας, θα σας βοηθήσουν να μπορείτε να κρίνετε και μόνοι σας το αν μια εγκατάσταση έχει γίνει προσεκτικά.


Τα βασικά βήματα για να τοποθετηθεί ένα πλήρες ηχοσύστημα σε αυτοκίνητο, είναι η τοποθέτηση πηγής (ραδιοκασετόφωνο ή ράδιο CD) ενισχυτή ηχείων και φυσικά των απαραιτήτων καλωδιώσεων. Ανεξάρτητα από το είδος μουσικής που θα θελήσει ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου ν’ ακούσει, πρέπει να γίνουν κάποιες απαραίτητες εργασίες. Ο εγκαταστάτης δηλαδή θα πρέπει να γνωρίζει τη συνολική ισχύ που θα χρειαστεί για να τοποθετήσει τα αντίστοιχα καλώδια ρεύματος – γειώσεων και ηχείων, με βάση τη διατομή τους.

Για την επιλογή του σωστού μεγέθους καλωδίου ρεύματος (Β+) χρησιμοποιούμε την παρακάτω απλή εμπειρική μέθοδο, που καλύπτει τις ανάγκες τροφοδοσίας από την άποψη της διατομής του καλωδίου:

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΙΣΧΥΣ ΕΞΟΔΟΥ RMS στα 4Ω x 2: 13 Volt = AMP.
π.χ. ένας ενισχυτής 2κάναλος 2 x 50 Watt RMS = 100 Watt RMS x 2 = 200 Watt: 13 Volt = 15,38 AMP.

Για την επιλογή των καλωδίων μεταφοράς του χαμηλής στάθμης ηχητικού σήματος, θα πρέπει ανά κανάλι να επιλεχθεί κάποιο στερεοφωνικό θωρακισμένο καλώδιο, του οποίου η θωράκιση θα συνδεθεί μαζί με το (-) του σήματος, μόνο από την πλευρά του ενισχυτή.

Όσον αφορά τα καλώδια σύνδεσης των ηχείων, η διατομή τους θα πρέπει να είναι ικανοποιητική όσον αφορά τα σετ εμπρός και πίσω ηχείων, ενώ θα πρέπει να είναι σημαντική στον κλάδο εκείνο που προορίζεται για το υπογούφερ. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η διατομή των καλωδίων σύνδεση των ηχείων δεν είναι κρίσιμη για την ασφάλεια της εγκατάστασης, αλλά η χρήση ακατάλληλων καλωδίων μπορεί να υποβαθμίσει την ηχητική απόδοση ή σε ακραίες καταστάσεις (π.χ. επιλογή δίκλωνου απλού ηλεκτρολογικού καλωδίου) μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή των τουίτερ ή του ενισχυτή.

Για όσους ασχολούνται και με το οικιακό Hi-Fi πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι η επιλογή ακριβών καλωδίων από αυτόν τον κλάδο δεν είναι η ιδανικότερη λύση, μιας και τα συγκεκριμένα καλώδια πολύ δύσκολα μπορεί να εγκατασταθούν μέσα στο αυτοκίνητο.

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Αρχίζοντας από τα βασικά, η εγκατάσταση καλωδιώσεων σε τρία βήματα



1ο Βήμα

Αρχίζουμε την εγκατάσταση από το καλώδιο ρεύματος Β+. Ανοίγοντας το καπό του αυτοκινήτου θα παρατηρήσουμε ότι υπάρχουν διάφορες λαστιχένιες τάπες, για προαιρετικά περάσματα καλωδίων από το χώρο της μηχανής μέχρι το σαλόνι του αυτοκινήτου. Αφαιρώντας, λοιπόν, την κατάλληλη τάπα, αφού πρώτα σιγουρευτούμε ότι αυτή δεν είναι για παράδειγμα μελλοντικό πέρασμα καλωδίων ή σωληνώσεων κλιματισμού, της κάνουμε οπή με κατάλληλο εργαλείο ίδιας διαμέτρου με το καλώδιο.

Κατόπιν οδηγούμε το Β+ από την οπή της τάπας προς το σαλόνι. Εκεί θα πρέπει να αφαιρέσουμε τα πλαστικά μαρσπιέ από την πλευρά του οδηγού μέχρι το χώρο φόρτωσης. Προαιρετικά το καλώδιο Β+ «ΝΤΥΝΕΤΑΙ», είτε με πλαστικά σπιράλ, είτε με κανάλι διελεύσεως πριν αυτό πάρει θέση κάτω από τη μοκέτα. Και αφού γίνουν όλα αυτά το στηρίζουμε με ειδικές δέστρες, συνήθως για να μην έρθουν ποτέ σ’ επαφή με διάφορους μηχανισμούς και ντίζες, όπου πιθανόν να βρίσκονται κοντά τους. Φυσικά, δεν πρέπει να είναι εμφανές το καλώδιο. Σε περίπτωση που κατά την τοποθέτηση του Β+ αυτό «τραυματιστεί» (αμυχή – κόψιμο) επιβάλλεται η ολική αντικατάστασή του. Το επόμενο βήμα είναι η τοποθέτηση ασφαλειοθήκης, αδιάβροχης και επίχρυσης, σε απόσταση μικρότερη των 48 εκατοστών από το θετικό πόλο της μπαταρίας. Αυτή η ασφαλειοθήκη δεν τοποθετείται για προστασία του ενισχυτή, αλλά ασφαλίζει το Β+ από το θετικό πόλο της μπαταρίας.

Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί σε περίπτωση σύγκρουσης του αυτοκινήτου υπάρχει πιθανότητα να έρθουν σε μηχανική επαφή το αγώγιμο τμήμα του καλωδίου με το σασί, με αποτέλεσμα τη σημαντική πιθανότητα δημιουργίας πυρκαγιάς. Έτσι η τοποθέτηση ασφάλειας σ’ αυτό το τμήμα εξασφαλίζει την αποφυγή δημιουργίας περαιτέρω δυσάρεστων αποτελεσμάτων μετά την σύγκρουση.



2ο Βήμα

Το επόμενο βήμα είναι τα καλώδια μεταφοράς του σήματος. Αυτά ξεκινούν από την έξοδο Line out της πηγής και καταλήγουν στις αντίστοιχες εισόδους του ενισχυτή. Ιδανικά θα πρέπει να ακολουθούν την ίδια πορεία με το καλώδιο τροφοδοσίας Β+ του ενισχυτή, αλλά από την αντίθετη πλευρά του αυτοκινήτου (συνοδηγού) προς αποφυγήν επαγωγής παρασιτικών θορύβων σ’ αυτά. Προαιρετικά τα καλώδια «ΝΤΥΝΟΝΤΑΙ» όπως το Β+.



3ο Βήμα

Καλώδια ηχείων. Αυτά οδεύουν μαζί με τα καλώδια σήματος RCA από την πλευρά του συνοδηγού. Ξεκινούν από τον ενισχυτή και καταλήγουν στα μεγάφωνα, όπου αυτά κι αν βρίσκονται. Προαιρετικά τα «ΝΤΥΝΟΥΜΕ». Εδώ ο εγκαταστάτης πρέπει να γνωρίζει πάλι τη διατομή του καλωδίου των ηχείων, ανάλογα με το ρεύμα του ενισχυτή που θα τοποθετηθεί. Αφού λοιπόν ολοκληρωθεί η εγκατάσταση όλων των καλωδίων αρχίζει η τοποθέτηση των συσκευών (πηγή – ενισχυτής – μεγάφωνα).

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Προχωρώντας στην τοποθέτηση των συσκευών



Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Προηγουμένως η εγκατάσταση είχε να κάνει με τοποθέτηση διαφόρων υλικών με πάγια μέθοδο (πίνακες – διατομές κ.λ.π.), δηλαδή δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης να επιβάλλει στον εγκαταστάτη τη διατομή του καλωδίου (όχι την ποιότητα των ηχείων για παράδειγμα), επειδή είναι πιο φτηνό. Τώρα όμως τον πρώτο λόγο έχει ο ιδιοκτήτης. Τι είδους μουσική θέλει ν’ ακούει. Εδώ ο εγκαταστάτης οφείλει να γνωρίζει η κάθε συσκευή τι ακουστικό αποτέλεσμα προσφέρει. Και δεν μιλάμε για τα τεχνικά χαρακτηριστικά.

Ο κάθε κατασκευαστής κάποιας ηλεκτρονικής συσκευής, έχει κάποια φιλοσοφία ήχου και design που απευθύνεται στο αγοραστικό κοινό. Ανάλογα, λοιπόν, με τις ηχητικές προτιμήσεις του ιδιοκτήτη επιλέγουμε την αντίστοιχη συσκευή. Εδώ δηλαδή δεν ισχύει η άποψη ότι όσο πιο πολλά χρήματα δώσεις ακούς και καλύτερα τη μουσική που θέλεις, διότι αν μια συσκευή είναι φτιαγμένη με προδιαγραφές από τον κατασκευαστή να αποδίδει καλύτερα στην κλασική μουσική και ο ιδιοκτήτης θέλει ν’ ακούει άλλου είδους μουσική, θέλει ν’ ακούει άλλου είδους μουσική, όπως για παράδειγμα Rave – Heavy Metal, τότε δεν θα έχουμε τ’ απαιτούμενα ηχητικά αποτελέσματα.

Για να «στηθεί» «καλό» ηχοσύστημα, θα πρέπει, λοιπόν, ο ιδιοκτήτης να γνωρίζει το είδος μουσικής που ακούει, τι χρήματα διαθέτει και να εμπιστευθεί την εγκατάσταση του ηχοσυστήματος σε κάποιον που έχει τις απαιτούμενες τεχνικές και μουσικές γνώσεις, διότι η επιλογή, η τοποθέτηση και η ρύθμιση ενός ηχοσυστήματος δεν είναι μια απλή υπόθεση, όταν θέλουμε να έχουμε τα απαιτούμενα ηχητικά αποτελέσματα και την υψηλότερη ηχητική απόδοση, που μπορεί να μας δώσει το ηχοσύστημα μας. Αφού λοιπόν επιλεγούν οι κατάλληλες συσκευές, ξεκινάει και η τοποθέτησή του σύμφωνα με τα τεχνικά χαρακτηριστικά της συσκευής.

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Η πηγή


Αυτή τοποθετείται σε μέρος που έχει επιλέξει ο κατασκευαστής του αυτοκινήτου. Συνήθως αφαιρώντας ένα πλαστικό κάλυμμα στην κεντρική κονσόλα του αυτοκινήτου, ο εγκαταστάτης θα συναντήσει και τα καλώδια παροχής ρεύματος και ηχείων, που αυτά καταλήγουν σε πρίζα (βύσμα) και συνήθως ανά μάρκα αυτοκινήτου είναι και διαφορετική.

Συνεπώς ο εγκαταστάτης πρέπει να τοποθετήσει την αντίστοιχη πρίζα (adaptor) για να κάνει τη σύνδεση. Πολύτιμος σύμβουλος σ’ αυτό το στάδιο είναι το φυλλάδιο οδηγιών εγκατάστασης της κάθε πηγής, όπου αναφέρονται οι ακροδέκτες της συσκευής και η χρωματική κωδικοποίησή τους, γεγονός που επιτρέπει τη σίγουρη αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων της συσκευής.

Ορισμένοι κόβουν την πρίζα του αυτοκινήτου και του κασετοφώνου και συνδέουν τα καλώδια με μονωτική ταινία. Αυτή η λύση είναι προσωρινή και καλό είναι να αποφεύγεται.

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Ενισχυτής


Η τοποθέτησή του γίνεται συνήθως στο χώρο αποσκευών.

Αφού βρεθεί η κατάλληλη θέση στήριξής του τοποθετείται σε μέρος που να έχει καλό αερισμό κα ευκολία πρόσβασης. Επίσης, πρέπει να είναι δυνατόν η τοποθέτησή του, να γίνει σε κάποια έξτρα κατασκευή (Panel) επενδεδυμένη με ύφασμα ίδιου χρώματος με την επένδυση του χώρου αποσκευών, ώστε να υπάρχει αισθητική συνοχή.

Οι συνδέσεις των καλωδίων επάνω στον ενισχυτή πρέπει να είναι σωστά σφιγμένες.

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Ηχεία


Αυτά συνήθως τοποθετούνται στις προβλεπόμενες θέσεις του κατασκευαστή του αυτοκινήτου. Πολλές φορές αυτές οι θέσεις βρίσκονται σε «καλά» σημεία του σαλονιού, ανάλογα πάντα με το αυτοκίνητο. Όταν όμως οι προβλεπόμενες θέσεις δεν είναι οι λεγόμενες «ιδανικές», τότε σε συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη δύναται να κατασκευαστεί κάποια καινούργια θέση για το μεγάφωνο (Panel), που αυτό φτιάχνεται, είτε με μοριοσανίδα τύπου MDF, είτε με πολυεστέρα.
Αν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο, σημαντικό είναι να γίνει κάτι τέτοιο, σημαντικό είναι να γίνει μια ακέραιη κατασκευή, επενδεδυμένη κατάλληλα για να ταιριάζει αισθητικά με την υπόλοιπη διακόσμηση του χώρου και να προφυλάσσεται το μεγάφωνο από φυσικές αιτίες. Η σύνδεση τώρα γίνεται, είτε με κολλητήρι, είτε με βύσματα επίχρυσα που επιβάλλεται να είναι σφικτά τοποθετημένα, ώστε να μην έχουν απώλειες από συνδέσεις.

Αν και στο συγκεκριμένο κείμενο δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε έκταση στην κατασκευή ενός panel (door ή kick), πρέπει να πούμε ότι είναι δύσκολη εργασία, που απαιτεί εξειδίκευση και υπομονή. Πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι τα στάδια κατασκευής περιλαμβάνουν τη δημιουργία ενός πατρόν για τη θέση στην οποία θα δημιουργηθεί η κατασκευή, κατόπιν κατασκευάζεται ένας σκελετός ή όλη η κατασκευή, αν είναι δυνατόν από MDF, στη συνέχεια κτίζεται η πολυεστερική κατασκευή αν απαιτείται και τέλος δημιουργούνται οι πατούρες για να τοποθετηθούν τα μεγάφωνα με σωστή κλίση.
Τέλος, γίνεται το φινίρισμα της κατασκευής.
Όσο σημαντικό είναι το αισθητικό μέρος μιας κατασκευής, άλλο τόσο σημαντικό είναι και το αθέατο κομμάτι της, έτσι θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι έχει τοποθετηθεί κάποιο είδος κατάλληλου ηχοαπορροφητικού υλικού στον κενό χώρο που σχηματίζεται πίσω από το μεγάφωνο των χαμηλομεσαίων, ενώ η τοποθέτηση αποσβεστικών φύλλων στα μεταλλικά μέρη, πίσω από το μεγάφωνο, θα μειώσει δραστικά τους τριγμούς που ακούγονται σε υψηλές εντάσεις.

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Η εταζέρα τα συν και τα πλην

Όταν αναφερόμαστε σε ηχεία αυτοκινήτου, το μυαλό των περισσοτέρων, που δεν έχουν σαν χόμπι τους, το Car Audio πηγαίνει σε μεγάφωνα, που είναι τοποθετημένα στην εταζέρα του αυτοκινήτου.

Αν και αυτή η θέση δεν προσφέρει σωστά ηχητικά αποτελέσματα (αν η απαίτησή μας είναι η στερεοφωνική αναπαραγωγή) έχει κάποια πλεονεκτήματα, που ίσως σας κάνουν να την προτιμήσετε σαν πρώτο βήμα. Το σημαντικότερο από αυτά είναι η ευκολία στην τοποθέτηση και η δυνατότητα που σας δίνεται να ασχοληθείτε οι ίδιοι με την εγκατάσταση, αφού τόσο η κοπή της εταζέρας, όσο και η συναρμογή των μεγαφώνων πάνω σ’ αυτήν είναι διαδικασίες εύκολες.

Το βασικό θέμα που πρέπει να έχετε υπόψη σας, ιδιαίτερα όταν αποφασίσετε να εγκαταστήσετε μόνος σας τα μεγάφωνα, είναι αυτό της ασφάλειας, μια και σε περίπτωση ατυχήματος θα πρέπει να εξασφαλίσετε το γεγονός, ότι τα ηχεία δεν θα αποκολληθούν και δεν θα εκτοξευθούν προς το μέρος σας.
Έτσι θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε προστατευτικές σήτες, που καλό θα είναι να βιδώνονται με ανεξάρτητες βίδες από αυτές που βιδώνονται τα σασί των μεγαφώνων, ενώ η χρήση μιας εταζέρας από MDF που πωλούν ειδικευμένες εταιρείες για όλα τα μοντέλα αυτοκινήτων εξασφαλίζει καλύτερη και ασφαλέστερη στερέωση, αλλά και καλύτερη ηχητική ποιότητα

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Τοποθετώντας έναν ενισχυτή

Η τοποθέτηση ενός εξωτερικού ενισχυτή, για πολλούς είναι το πρώτο βήμα για την αναβάθμιση μιας εγκατάστασης. Αυτό το στάδιο μπορεί να γίνει πολύ εύκολα από έναν ερασιτέχνη, ιδιαίτερα στην περίπτωση που επιλέξουμε σαν χώρο στερέωσης την πλάτη των πίσω καθισμάτων.

Ακολουθώντας το διάγραμμα σύνδεσης της συσκευής που υπάρχει στη συσκευασία, λογικά δεν πρέπει να συναντήσετε καμία δυσκολία. Αυτό που αν είστε ερασιτέχνης πρέπει να γνωρίζετε, είναι ότι εκτός από τις εισόδους, τα ηχεία και τα δύο καλώδια τροφοδοσίας, θα πρέπει να συνδέσετε και τον ακροδέκτη remote με μια θετικής τάσης έξοδο από την πηγή σας, ώστε ο ενισχυτής να εκκινεί μαζί με το άνοιγμα της πηγής, ενώ σε περίπτωση που αυτό δεν συνδεθεί, ο ενισχυτής σας δεν ανάβει.

Τέλος, είναι λάθος να συνδέετε τον ενισχυτή με θετική τάση από την κλειδαριά του αυτοκινήτου, ώστε να ξεκινά μόλις ή πριν λειτουργήσει ο κινητήρας.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ανάλογα με την ισχύ του ενισχυτή, πρέπει να επιλέξετε την κατάλληλη διατομή του καλωδίου τροφοδοσίας.

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Υπογούφερ απαραιτήτως…

Για δυνατό χαμηλό η τοποθέτηση ενός υπογούφερ είναι το απαραίτητο βήμα, με την προϋπόθεση ότι έχετε τοποθετήσει πριν έναν ενισχυτή που είναι κατάλληλος για την οδήγησή του.

Η εγκατάσταση ενός υπογούφερ είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση, ακόμα και για έναν αρχάριο, ενώ ακόμα και η κατασκευή του, αν αποφασίσετε να μην χρησιμοποιήσετε ένα έτοιμο σετ μεγαφώνου καμπίνας, είναι εύκολη υπόθεση, με την προϋπόθεση ότι ο κατασκευαστής του μεγαφώνου δίνει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για καμπίνες κατάλληλες για το συγκεκριμένο μεγάφωνο.

Η κατασκευή της καμπίνας μπορεί να γίνει σε ένα κατάστημα do it yourself χρησιμοποιώντας MDF, με πάχος τουλάχιστον 19mm, ενώ τόσο η διαδικασία κατασκευής, γεμίσματος με ηχοαπορροφητικό υλικό και φινιρίσματος με μοκέτα (συνήθως) αν την κάνετε μόνος σας, αποτελεί πολύτιμη σε απόκτηση εμπειρίας κατασκευή, που θα σας επιτρέψει αργότερα να ασχοληθείτε με πολυπλοκότερες υποθέσεις (βλέπε δημιουργία υποδοχών για τοποθέτηση ενισχυτών, door panels και kick panels).

Για την ασφάλειά σας το υπογούφερ θα πρέπει να στερεωθεί στέρεα στο αμάξωμα με κατάλληλες βίδες, ενώ η τοποθέτησή του στην πλάτη του πίσω καθίσματος σας προσφέρει το πλεονέκτημα, ότι αναδιπλώνοντας το κάθισμα να ελευθερώνεται χώρος και να σας δίνεται εύκολη πρόσβαση στη ρεζέρβα του αυτοκινήτου.

Τέλος, το καλώδιο που θα χρησιμοποιήσετε για τη σύνδεση ενισχυτή – υπογούφερ, θα πρέπει να είναι μεγάλης διατομής, ενώ οι ακροδέκτες του ηχείου θα πρέπει να σφιχτούν σημαντικά.

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Ήχος


Αν αναρωτηθείτε, τι σχέση μπορεί να έχει μια εγκατάσταση και ο ιδιοκτήτης της με το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα και που ο τελευταίος μπορεί να επέμβει, μάλλον αγνοείτε ένα από τα πιο σημαντικά μέρη μιας εγκατάστασης, αφού οι ρυθμίσεις καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα.

Ακόμα και αν δεν έχετε ασχοληθεί καθόλου με την εγκατάσταση, θα πρέπει να γνωρίζετε τη λειτουργία του κάθε ρυθμιστικού για να έχετε ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα επέμβασης.
Παρ’ όλα αυτά η χρήση των ρυθμιστικών δεν θα πρέπει να είναι χωρίς περιορισμούς.

Έτσι θα πρέπει να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα βασικά στοιχεία:

1.Τα ρυθμιστικά τονικότητας, ιδιαίτερα σε υψηλές εντάσεις, δεν θα πρέπει να τοποθετούνται σε ακραίες θέσεις ενίσχυσης (τέρμα μπάσα και πρίμα) γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση είναι εύκολη η καταστροφή των μεγαφώνων.
Τα ρυθμιστικά τονικότητας πρέπει να χρησιμοποιούνται για μικρές μόνο διορθώσεις, ενώ αν η απουσία κάποιου μέρους του φάσματος είναι αισθητή, υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή κακοτεχνία στην εγκατάσταση, που θα πρέπει να διερευνήσετε.

2.Σε περίπτωση που υπάρχει ρυθμιστικό loudness και θέλετε να το έχετε ενεργοποιημένο, αυτό θα πρέπει να γίνεται μόνο σε χαμηλές στάθμες αναπαραγωγής, αφού το ρυθμιστικό του loudness λειτουργεί σαν ρυθμιστικό έντασης, που τονίζει τα άκρα του φάσματος.

3.Το ρυθμιστικό ισορροπίας των εμπρός και πίσω καναλιών θα πρέπει να είναι έτσι ρυθμισμένο, ώστε η στάθμη των πίσω ηχείων να είναι αισθητά χαμηλότερη και ουσιαστικά η λειτουργία τους να γίνεται αισθητή μόνο στους επιβάτες.

4.Σε περίπτωση που έχετε τοποθετήσει ενισχυτή, θα πρέπει με μια δυνατή ηχογράφηση και έχοντας το ρυθμιστικό έντασης της πηγής στο μέγιστο, να μην ακούτε αισθητή παραμόρφωση ή τριγμούς από τα μεγάφωνα.
Σε περίπτωση που γίνεται κάτι τέτοιο, μειώστε την ευαισθησία του τμήματος προενίσχυσης του ενισχυτή, μέσω του αντίστοιχου ρυθμιστικού.

5.Σε περίπτωση που έχετε εγκαταστήσει και υπογούφερ, αυτό θα πρέπει να κάνει αισθητή την παρουσία του, μόνο στο κάτω όριο του φάσματος, ενώ η συχνότητα αποκοπής στο κροσόβερ του, δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 150Hz.


Δείκτης για τη σωστή ρύθμιση του συστήματος είναι η δημιουργία μιας σαφούς ηχητικής σκηνής εμπρός από τον οδηγό και το συνοδηγό, με σαφή αίσθηση του κέντρου από το οποίο, κύρια, θα πρέπει να ακούγονται οι μεμονωμένοι τραγουδιστές.