Τελικά δεν είναι Vox...

[Costas Coyias]

... χτες βράδι. Οκ, να σας πω τα πράγματα με τη σειρά. Κάποτες ήμανε ένα ευτυχισμένο παιδί - εντάξει όχι και πολύ ευτυχισμένο! Ούτε πλούσιος ήμανε, ούτε άλλαζα γκόμενα κάθε βδομάδα. Είχα όμως κάτι που αν χάσει κανείς, δυστυχάει. Ταξίδευα - και ταξίδευα εύκολα.

Κάποια στιγμή και που λέτε, έπεσε στα χέρια μου ένας δίσκος των Zombies, κάπου εκεί γύρο στο '79-'80. Μονός, με όλα εκείνα τα σημαντικά σινγλάκια που είχαν κάνει αυτά τα αγγλάκια την εποχή της ακμής του mersey beat, καμιά εικοσαριά χρόνια πριν. 'Νταξ, οι Zombies δεν ήταν από το Λιβερπουλ, αλλά ο ήχος τους ήταν παρόμοιος - υποθέτω καταλαβαινόμαστε. Στο θέμα μας, με είχε αγγίξει πολύ τότε, και δεν ξέχασα ποτέ εκείνο το γλυκόηχο, ευγενικό ηλεκτρικό πιανάκι που έπαιζε ο Rod Argent.

Ακουγόταν εδώ...


... αλλά και εδώ...


... κι εδώ...

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Τελικά δεν είναι Vox...

Χτες το βραδάκι, μεταξύ πίτσας και πισιού, πιάσαμε στο Ιντερνέτι radiopepper και πέσαμε πάνω στο Wishin’ on a star. Βρε ποιος είναι – βρε ποιος είναι, μετά από ένα – δυό λεπτά είχαμε τον Paul Weller να παίζει στο Γιου-τέτοιο. Νάτος εδώ…


Ο ήχος αυτού του ηλεκτρικού πιάνου είναι θα έλεγα ταυτόσημος, αλλά μετά από αρκετό ψάξιμο, ανακάλυψα πως το πιανάκι των Zombies ήταν πιθανότατα ένα Vox Continental, άλλωστε η μάρκα φαίνεται σε κάποιο πλάνο σ’ αυτό εδώ το βιντεάκι…


Αντιθέτως, Paul παίζει με ένα Wurlitzer – στο παραπάνω βίντεο φαίνεται φευγαλέα το αρχικό W στην πλάτη. Νάτο, αυτό εδώ…



Διαφορετικά όργανα, αλλά με ωραίο ήχο…

 

[Nick Arvanitakis]

Απάντηση: Τελικά δεν είναι Vox...

Oποιο κομμάτι έχει VOX -W-FARFISA-HAMMOND είναι καλό!

Εδώ ενα που είδα στην AUDIO & VISION πριν λίγο καιρό προς επισκευή.