- Μηνύματα
- 2.599
- Reaction score
- 4.585
Το 2018 φεύγει αφήνοντας πίσω πολλές χιλιάδες μουσικές κυκλοφορίες. Μέσα από αυτές θα γράψω για τις τρεις καταλληλότερες να περιγράψουν τον τίτλο του θέματος.
Το καλό: Allysha Joy - Acadie Raw (Gondwana records). Δηλαδή τι καλό, το άριστο. Για μένα όχι απλά το άλμπουμ της χρονιάς αλλά ένα από τα καλύτερα της δεκαετίας. Μέσα από τα 30 λεπτά διάρκειας του ντεμπούτου της, η Αυστραλή Allysha παίρνει την r'n'b από τα ακουστικά των 15χρονων και τη βάζει στα σαλόνια των μουσικόφιλων. Μελωδία, πάθος, δύναμη, τσαμπουκάς, φρεσκάδα σε ιδανικές δοσολογίες για να σε κάνουν να ακούς το Acadie Raw κάθε μέρα, με συνταγή ιατρού.
Το κακό: Natalia Clavier - Trans (National records). Όταν λέω κακό δεν εννοώ πως δεν ακούγεται ή πως δεν αξίζει να το αποκτήσει κάποιος. Απλά η Natalia δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου, που η ίδια είχε δημιουργήσει με το Lumen του 2013. Περίμενα 5 χρόνια για ένα επίπεδο και latin pop άλμπουμ? Οκ θα περιμένουμε να την ακούσουμε πάλι στις συμμετοχές της στους Thievery ή αλλού μιας και σαν solo δεν έδωσε ό,τι περιμέναμε.
Το απαίσιο: Lykke Li - So sad so sexy (rca). Ok μετά από 3 υπέροχα άλμπουμς, με την ανάλογη και σταδιακή βελτίωση, φτάσαμε στο τέταρτο όπου η 30 something πλέον Lykke Li μας έδωσε ένα σκουπίδι, R'n'B για έφηβες με ελάχιστη αυτοεκτίμηση. Justin Bieber σε προστάζω να βγεις από το σώμα της Lykke Li. To So sad so sexy δεν αξίζει ούτε τα bits που θα καταλαμβάνει στο σκληρό μας. Απορώ πως δεν το έχω σβήσει ακόμα, μάλλον από σεβασμό στο wounded rhymes και τίποτα άλλο.
Το καλό: Allysha Joy - Acadie Raw (Gondwana records). Δηλαδή τι καλό, το άριστο. Για μένα όχι απλά το άλμπουμ της χρονιάς αλλά ένα από τα καλύτερα της δεκαετίας. Μέσα από τα 30 λεπτά διάρκειας του ντεμπούτου της, η Αυστραλή Allysha παίρνει την r'n'b από τα ακουστικά των 15χρονων και τη βάζει στα σαλόνια των μουσικόφιλων. Μελωδία, πάθος, δύναμη, τσαμπουκάς, φρεσκάδα σε ιδανικές δοσολογίες για να σε κάνουν να ακούς το Acadie Raw κάθε μέρα, με συνταγή ιατρού.
Το κακό: Natalia Clavier - Trans (National records). Όταν λέω κακό δεν εννοώ πως δεν ακούγεται ή πως δεν αξίζει να το αποκτήσει κάποιος. Απλά η Natalia δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου, που η ίδια είχε δημιουργήσει με το Lumen του 2013. Περίμενα 5 χρόνια για ένα επίπεδο και latin pop άλμπουμ? Οκ θα περιμένουμε να την ακούσουμε πάλι στις συμμετοχές της στους Thievery ή αλλού μιας και σαν solo δεν έδωσε ό,τι περιμέναμε.
Το απαίσιο: Lykke Li - So sad so sexy (rca). Ok μετά από 3 υπέροχα άλμπουμς, με την ανάλογη και σταδιακή βελτίωση, φτάσαμε στο τέταρτο όπου η 30 something πλέον Lykke Li μας έδωσε ένα σκουπίδι, R'n'B για έφηβες με ελάχιστη αυτοεκτίμηση. Justin Bieber σε προστάζω να βγεις από το σώμα της Lykke Li. To So sad so sexy δεν αξίζει ούτε τα bits που θα καταλαμβάνει στο σκληρό μας. Απορώ πως δεν το έχω σβήσει ακόμα, μάλλον από σεβασμό στο wounded rhymes και τίποτα άλλο.