- Μηνύματα
- 18.045
- Reaction score
- 60.002
Η στυλιστική αντιπαράσταση του Duke Ellington με τους Charles Mingus και Max Roach έδωσε ένα άλμπουμ που χώρισε το κοινό σε αντίπαλα στρατόπεδα.Από το ένα εκτιμάται ως ιστορική παραγωγή στον τομέα των Jazz trio,ενώ αντιμετωπίζεται από το άλλο σαν ατυχής πρόσμιξη ανάμεσα σε τεράστιες πλην όμως ασύμβατες μεταξύ τους μουσικές προσωπικότητες,που έγινε γιά χάρη δισκογραφικών δημοσίων σχέσεων.
Οι αντιτιθέμενες απόψεις υποδαυλίστηκαν περαιτέρω όταν αποκαλύφθησαν διάφορα παραλειπόμενα του έργου.Σύμφωνα με το πιό ΄΄ζουμερό΄΄ από αυτά,την πρώτη κιόλας ημέρα ηχογραφήσεων στο στούντιο της United Artists ο Charles Mingus ερχόμενος σε ρήξη εγκαταλείπει φουρκισμένος.Τον προλαβαίνει όμως προτού φύγει οριστικά στον ανελκυστήρα του κτιρίου ο Duke Ellington,φιλοτιμώντας τον να επιστρέψει με το επιχείρημα ότι εάν η Columbia (πρώην εταιρεία του Δούκα) τον είχε προωθήσει με τα ίδια ποσά που ξόδευε τότε η UA γιά τις δουλειές του Mingus,θα είχε παραμείνει στην πρώτη...
Στην επανέκδοση του 1987 από τη Blue Note παρατάσσονταν τα κομμάτια με τη σειρά κατά την οποία είχαν αυτά ηχογραφηθεί και ο ακροατής βίωνε ξεκάθαρα την κλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στα μέλη του trio.Αυτή κορυφώνεται στο κομμάτι του τίτλου,με τους επιτακτικούς δακτυλισμούς στις χορδές από το Mingus,την εκτοξευόμενη πολυρυθμία από τον Roach και τον Ellington να εξαπολύει ισχυρά διάφωνες συγχορδίες πάνω στο κλαβιέ.
Έτερη κορυφαία στιγμή,η απόκοσμη ομορφιά του "Fleurette Africaine" μένει μετέωρη παγώνοντας το χρόνο,αφού κανένα από τα μέλη δεν κλειδώνει σε οριστικό θεμέλιο ρυθμό.
To "Wig Wise" με τη διχαλωτή τονική του υπογραφή και το "Very Special" με τον πατημένο blues ρυθμό στερεώνουν το χαρακτήρα του άλμπουμ στη συνείδηση του ακροατή.Αντίθετα,οι αποδόσεις στα στάνταρντς "Caravan","Solitude" & "Warm Valley" καθώς και το "A Little Max (Parfait)" ακούγονται διαδικαστικές χωρίς να ξεχωρίζουν με κάποιον αξιομνημόνευτο τρόπο.
Προξενεί έκπληξη η επιλογή να έχουν απαλειφθεί από την αυθεντική βινυλιακή έκδοση κομμάτια όπως το "REM (από τα αρχικά των επωνύμων και όχι Rapid Eye Movement) Blues" όπου η συνέργεια των τριών ερμηνευτών έπαιρνε επιτέλους σάρκα και οστά και το "Switch Blade" με την περιπετειώδη αίσθηση που εισάγει τον ακροατή σ'ένα λαβύρινθο αντιφατικών συναισθημάτων.
Πάνω από μισό αιώνα μετά,η αντιφατικότητα του άλμπουμ μοιάζει ν'αποτελεί οργανικό κομμάτι του μηνύματος που επιδίωκε να μεταδώσει,αφού λατρεύουμε να ΄΄ξεχνάμε΄΄ ότι το ανελέητο ΄΄σαφάρι΄΄ στη σύγχρονη ζούγκλα του χρήματος έχει αναχθεί σε μοναδικό βέβαιο μέσο εξασφάλισης γιά κάποιες βραχείες κι εμβόλιμες στιγμές απόλαυσης.
Last edited:
