- Μηνύματα
- 5.072
- Reaction score
- 0
Τρεις γυναίκες με κοινή μοίρα
Του Παναγιωτη Παναγοπουλου
Δραματική
Σκηνοθεσία: Αντρέα Στάκα
Πρωταγωνιστούν: Μιριάνα Καράνοβιτς, Μαρία Σκάρισιτς, Λιούμπιτσα Γιόβιτς
Τρεις γυναίκες μετανάστριες, από διαφορετικές γενιές και με διαφορετική αντίληψη για τη ζωή, συναντιούνται στη «Φροϊλάιν», το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αντρέα Στάκα, Ελβετίδας με κροατική καταγωγή. Οπως περίπου είναι και οι ηρωίδες της.
Ιστορίες γυναικών
Σε ένα ελβετικό καφέ θα βρεθούν η Ρούζα, η Μίλα και η Αννα. Η Ρούζα, πενηντάρα, έχει δουλέψει σκληρά για να φτιάξει τη μικρή επιχείρησή της στη Ζυρίχη και βρίσκει ασφάλεια μόνο στα χρήματα. Η Μίλα, στα εξήντα της, δουλεύει στο καφέ και ελπίζει να μαζέψει τα χρήματα που χρειάζεται για να τελειώσει ένα σπίτι πίσω στην πατρίδα.
Την ηρεμία της καθημερινότητάς τους θα διακόψει η Αννα. Στα 22 της και έχοντας φτάσει στη Ζυρίχη από το Σεράγεβο, η Αννα έχει όρεξη για τη ζωή, που αναστατώνει το αυστηρό πρόγραμμα της Ρούζα και φέρνει σε αμηχανία τη διστακτική Μίλα. Ενα πάρτι-έκπληξη που διοργανώνει η Αννα για τα γενέθλια της Ρούζα, θα κάνει αρχικά έξαλλη από θυμό την ιδιοκτήτρια του καφέ, αλλά στη συνέχεια θα την αναγκάσει να δει τόσο την Αννα, όσο και την ίδια της τη ζωή, με διαφορετική ματιά.
Στην ταινία, η Στάκα καταφέρνει να παρουσιάσει τους χαρακτήρες των τριών γυναικών, που κατάγονται από το Βελιγράδι, τη Βοσνία και τις δαλματικές ακτές, τρεις περιοχές που κάποτε ήταν ένα. Τώρα οι πατρίδες τους είναι διαφορετικές, αλλά η μοίρα τους κοινή. Και οι τρεις είναι μετανάστριες στην ίδια χώρα, την οποία προσπαθούν να κάνουν πατρίδα τους.
Η «Φροϊλάιν» τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο του φεστιβάλ του Λοκάρνο, τη «Χρυσή Λεοπάρδαλη». Ως ντεμπούτο, έχει αρκετά δικαιολογημένα προβλήματα, κυρίως στον ρυθμό και στην ανισομερή ανάπτυξη των χαρακτήρων.
Αυτό πάντως που καταφέρνει η Στάκα, είναι ότι δίνει με επιτυχία (και με προσοχή στη φωτογραφία) σημασία σε μικρές λεπτομέρειες, σημαντικές για να αποκαλυφθούν οι χαρακτήρες των ηρωίδων. Και οι τρεις ερμηνείες των πρωταγωνιστριών είναι πολύ καλές, ιδιαίτερα της Μιριάνα Καράνοβιτς, που είδαμε ξανά φέτος στο «Σεράγεβο σ’ αγαπώ».
kathimerini.gr
Του Παναγιωτη Παναγοπουλου
Δραματική
Σκηνοθεσία: Αντρέα Στάκα
Πρωταγωνιστούν: Μιριάνα Καράνοβιτς, Μαρία Σκάρισιτς, Λιούμπιτσα Γιόβιτς
Τρεις γυναίκες μετανάστριες, από διαφορετικές γενιές και με διαφορετική αντίληψη για τη ζωή, συναντιούνται στη «Φροϊλάιν», το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αντρέα Στάκα, Ελβετίδας με κροατική καταγωγή. Οπως περίπου είναι και οι ηρωίδες της.
Ιστορίες γυναικών
Σε ένα ελβετικό καφέ θα βρεθούν η Ρούζα, η Μίλα και η Αννα. Η Ρούζα, πενηντάρα, έχει δουλέψει σκληρά για να φτιάξει τη μικρή επιχείρησή της στη Ζυρίχη και βρίσκει ασφάλεια μόνο στα χρήματα. Η Μίλα, στα εξήντα της, δουλεύει στο καφέ και ελπίζει να μαζέψει τα χρήματα που χρειάζεται για να τελειώσει ένα σπίτι πίσω στην πατρίδα.
Την ηρεμία της καθημερινότητάς τους θα διακόψει η Αννα. Στα 22 της και έχοντας φτάσει στη Ζυρίχη από το Σεράγεβο, η Αννα έχει όρεξη για τη ζωή, που αναστατώνει το αυστηρό πρόγραμμα της Ρούζα και φέρνει σε αμηχανία τη διστακτική Μίλα. Ενα πάρτι-έκπληξη που διοργανώνει η Αννα για τα γενέθλια της Ρούζα, θα κάνει αρχικά έξαλλη από θυμό την ιδιοκτήτρια του καφέ, αλλά στη συνέχεια θα την αναγκάσει να δει τόσο την Αννα, όσο και την ίδια της τη ζωή, με διαφορετική ματιά.
Στην ταινία, η Στάκα καταφέρνει να παρουσιάσει τους χαρακτήρες των τριών γυναικών, που κατάγονται από το Βελιγράδι, τη Βοσνία και τις δαλματικές ακτές, τρεις περιοχές που κάποτε ήταν ένα. Τώρα οι πατρίδες τους είναι διαφορετικές, αλλά η μοίρα τους κοινή. Και οι τρεις είναι μετανάστριες στην ίδια χώρα, την οποία προσπαθούν να κάνουν πατρίδα τους.
Η «Φροϊλάιν» τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο του φεστιβάλ του Λοκάρνο, τη «Χρυσή Λεοπάρδαλη». Ως ντεμπούτο, έχει αρκετά δικαιολογημένα προβλήματα, κυρίως στον ρυθμό και στην ανισομερή ανάπτυξη των χαρακτήρων.
Αυτό πάντως που καταφέρνει η Στάκα, είναι ότι δίνει με επιτυχία (και με προσοχή στη φωτογραφία) σημασία σε μικρές λεπτομέρειες, σημαντικές για να αποκαλυφθούν οι χαρακτήρες των ηρωίδων. Και οι τρεις ερμηνείες των πρωταγωνιστριών είναι πολύ καλές, ιδιαίτερα της Μιριάνα Καράνοβιτς, που είδαμε ξανά φέτος στο «Σεράγεβο σ’ αγαπώ».
kathimerini.gr
