Χιουμορ

[giotamike]

Βιαστής στο πάρκο

? Καλά μου έλεγες να μη διασχίζω το πάρκο τη νύχτα, λέει μια γεροντοκόρη σε συνομήλικη φίλη της.
? Γιατί, τί έγινε;
? Να, όπως ερχόμουνα βλέπω ξαφνικά μπροστά μου έναν απαίσιο βιαστή.
? Πω, πω και τι σου έκανε;
? Μόλις τον είδα άρχισα να τρέχω, να τρέχω...
? Και λοιπόν; Λοιπόν;
- Ε, να! Τίποτα. Δυστυχώς δεν τον πρόφτασα...

O οδηγός

Ένα λεωφορείο γεμάτο κόσμο, ξεκινάει απότομα και κατηφορίζει μια πλαγιά.
Ένας πεζός, τρέχει να το προλάβει λαχανιασμένος.
Κάποιος περαστικός, του φωνάζει:
- Άδικα τρέχεις φίλε. Αδύνατο να το προλάβεις.
- Πρέπει να το προλάβω! Είμαι ο οδηγός του!!!
Ασπίδα

Βρέθηκαν μια μέρα στη Κόλαση ένας Έλληνας , ένας Αμερικανός και ένας Ινδός. Τους συναντάει ο Διάβολος και τους λέει. Σε όλους που έρχονται εδώ δίνω μία ευκαιρία να μεταφερθούν στο Παράδεισο. Και βγάζει ένα τεράστιο μαστίγιο λέγοντας :
«όποιος θα αντέξει τρία χτυπήματα χωρίς να φωνάξει φεύγει στον Παράδεισο, μπορείτε να χρησιμοποιείτε για ασπίδα ό,τι θέλετε.
Πρώτος βγαίνει ο Αμερικανός.
- Τι θα έχεις για ασπίδα; Ρωτάει ο Διάβολος.
Ο αμερικανός σηκώνει μια τεράστια πέτρα και λέει «είμαι έτοιμος».
Σηκώνει ο Σατανάς το μαστίγιο, χτυπάει μια, φεύγει η πέτρα, χτυπάει δεύτερη, φωνάζει σαν τρελός ο αμερικάνος.
Επόμενος, λέει ο Σατανάς .
Βγαίνει ο Ινδός.
- Τι θα έχεις για ασπίδα;
- Τίποτα! (λέει ο Ινδός) 80 χρόνια γιόγκα έκανα και δεν νιώθω πόνο σωματικό ποτέ!
Πρώτο χτύπημα. Ο ινδός «σσσσσσσς»
Δεύτερο χτύπημα. Ο ινδός «σσσσσσς»
Τρίτο χτύπημα. Ο ινδός «σσσσσς»
- Α να πάρει!!! (κάνει ο Διάβολος) πρώτη φορά αντέχει κάποιος τρία χτυπήματα. Λοιπόν λέει είσαι ελεύθερος να πας στον παράδεισο.
- ΟΧΙ, λέει ο Ινδός, θέλω να μείνω και να δω. Σε όλα τα ανέκδοτα ο Έλληνας την βγάζει καθαρή, θέλω να δω τώρα πώς θα ξεμπερδέψει!
- Εντάξει, μείνε. Λοιπόν τι θα χρησιμοποιήσεις για ασπίδα? Ρωτάει τον Έλληνα ο Διάβολος.
Και απαντάει ο δικός μας:
- Ε ΤΙ, ΤΙ, ΤΟΝ ΙΝΔΟ ΦΥΣΙΚΑ!



Το δηλητήριο

Ένας τύπος, στον πάγκο του μπαρ, σκυμμένος, βαρύς και ασήκωτος. Κοιτάει συνεχεία το ποτήρι του. Επί μίση ώρα έτσι, εντελώς ακίνητος.
Κάποιος άλλος, αλέγρος και καλαμπουρτζής, που έπαιζε μπιλιάρδο με τις ώρες, τον πιάνει το μάτι του έτσι να κοιτάει το ποτό του ατελείωτα και να μην πίνει,
και για πλάκα μια και δυο αρπάζει το ποτήρι του αλλουνού και το κατεβάζει μονορούφι.
Ο τύπος μας βάζει τα κλάματα.
-Έλα ρε φιλάρα, μια πλάκα κάναμε! Θα σου παραγγείλω ένα ίδιο, κερνάω εγώ. Δεν γουστάρω να βλέπω άντρες να κλαίνε! Και ο δικός μας...
-Δεν είναι αυτό. Είναι που η σημερινή μέρα είναι η χειρότερη της ζωής μου.
Πρώτα, παρακοιμήθηκα το πρωί και άργησα να πάω στο γραφείο. Το αφεντικό μου τσατίστηκε και με απόλυσε.
Βγαίνω να πάρω το αυτοκίνητο μου και μου το είχαν κλέψει. Το δήλωσα στην αστυνομία και μου είπαν καλά κρασιά που θα το ξαναβρείς.
Παίρνω ένα ταξί να γυρίσω σπίτι και ξεχνάω μέσα το πορτοφόλι με όλες πιστωτικές κάρτες. Το παρατηρώ τελευταία στιγμή, φωνάζω τον ταξιτζή να σταματήσει,
και αυτός την κοπάνισε ρίχνοντας μου μια μούντζα. Μπαίνω στο διαμέρισμα και πέφτω απάνω στη γυναίκα μου στο κρεβάτι με τον θυρωρό.
Φεύγω αηδιασμένος, μπαίνω σ αυτό εδώ το μπαρ κι απάνω που ετοιμαζόμουνα να βάλω ένα τέλος στη ζωή μου, εμφανίζεσαι εσύ και...
μου πίνεις το δηλητήριο!