Ψυχεδέλεια και Ελληνική μουσική

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Πιστεύετε ότι η ψυχεδέλεια επηρέασε την ελ. μουσική στις δεκαετίες του 60-70???

Εκτός απο τον Ρωμανό, και μερικά γκρουπ ελ. ροκ (mgs κλπ κλπ) έχετε ακούσει κάτι άλλο ψυχεδελικό???

(hint ακούστε την εισαγωγή από τον Αγιο Φεβρουάριο του Μουτση. Απλά μαγευτική!!!)

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Ψυχεδέλεια και Ελληνική μουσική

Ακόμα κα σαν άκουσμα μου κάνει εντύπωση...
Δεν ξέρω τίποτα για το.."φόνο"!!

Το μόνο που μου έρχετε στον νου είναι κάποιες επιρροές που φάνηκαν στις μετέπειτα δουλειές του Βαγγέλη Παπαθανασίου , και σίγουρα έχουν τις ρίζες τους την δεκαετία που λέει ο Σπύρος.

Όποιος ξέρει κάτι ας το γράψει , θα'χει πολύ ενδιαφέρον!

 

[azralil]

αν δεν έχετε ακούσει το "666" των Aphrodite's Child πιστεύω θα σας αρέσει, φέρνει πολύ σε ψυχεδέλεια τις εποχής, και με θέμα την Αποκάλυψη.
Ειδικά το κομμάτι με την Ειρήνη Παπά είναι όλα τα λεφτά, οι φήμες λένε ότι τα βογγητά που κάνει είναι αληθινά...

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Λοιπόν αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι όχι τόσο οι δουλειές των Aphrodite's Child ή του Βαγγέλη Παπαθανασίου γιατί έτσι και αλλιώς οι μουσικές τους ήταν δυτικότροπες. Το θέμα είναι τι πέρασε από την ψυχεδέλεια στο καθαρά ελληνικό τραγούδι.

Ας αρχίσω από ατά που έχω υπόψιν μου:

Για μένα οι δύο Έλληνες συνθέτες με τους πιο "ανοιχτούς" ορίζοντες είναι ο Χατζιδάκις και ο Μούτσης. Και στων δύο το έργο μπορούμε να διακρίνουμε τέτοιες επιρροές.

Από Χατζιδάκι μπορούμε να σταθούμε σο εκπληκτικό reflections (αλλά και σε άλλα μεμονωμένα όμως κομμάτια).

Ο Μουτσης από την άλλη στην εισαγωγή του "Άγιου Φεβρουάριου" έχει κάνει κάτι πολύ καλό, οπως και στο έργο του "Τετραλογία".

Ένας άλλος που είχε δείξει τέτοια στοιχεία ήταν ο Σαββόπουλος στον "Μπάλλο" (αριστούργημα!!!) όπου πάντρεψε την ελλνική folk μουσική με την δυτικόφερτη ψυχεδέλεια. Κάτι παρόμοιο αλλά σε μικρότερη κλίμακα κάνει και στην "Μαύρη Θάλλασα".

 

[azralil]

πραγματικά ο Μπάλλος είναι απίστευτο κομμάτι, ίσως το καλύτερό του
Κρίμα πάντως που σήμερα ο Σαββόπουλος έχει γινει μαϊντανός του στυλ οπου με πληρώνουν πάω....

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

πραγματικά ο Μπάλλος είναι απίστευτο κομμάτι, ίσως το καλύτερό του

Δεν θα διαφωνίσω, απλά πιστεύω ότι ο Σαββόπουλος ήταν ,για την εποχή του πάντα, ο εκσυγχρονιστής της ελ. μουσικής. Δημιούργησε μία ολόκληρη σχολή μουσικών πίσω του αλλά το κακό είναι ότι όλοι αυτοί απλά τον μιμούνται χωρίς να μπορούν να δημιουργήσουν κάτι πρωτότυπο.

Μια όμως παρατήρηση για τον Σαββόπουλο. Τόσο στον "Μπάλλο", όσο και στο "Βρώμικο ψωμί" αλλά ακόμη και στο "Περιβόλι του τρελλού" ή την "Ρεζέρβα" περιστοιχιζόταν από εξαίρετους μουσικούς με δυτικόφερτα ακούσματα. Εκτός αυτού είχε και την στήριξη της εταιρίας του σε αυτό που προσπαθούσε να κάνει (κάτι που σατυρίζει κι ο ίδιος στο κομμάτι "Σ' ευχαριστώ ω εταιρεία" )

Δεν αρκεί πολλές φορές να έχεις την ανάλογη έμπνευση αλλά θα πρέπει να είσαι μέσα σε ένα παρόμοιο περιβάλλον που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις εμπνέυσεις σου...

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Μια όμως παρατήρηση για τον Σαββόπουλο. Τόσο στον "Μπάλλο", όσο και στο "Βρώμικο ψωμί" αλλά ακόμη και στο "Περιβόλι του τρελλού" ή την "Ρεζέρβα" περιστοιχιζόταν από εξαίρετους μουσικούς με δυτικόφερτα ακούσματα. Εκτός αυτού είχε και την στήριξη της εταιρίας του σε αυτό που προσπαθούσε να κάνει (κάτι που σατυρίζει κι ο ίδιος στο κομμάτι "Σ' ευχαριστώ ω εταιρεία" )

Δεν αρκεί πολλές φορές να έχεις την ανάλογη έμπνευση αλλά θα πρέπει να είσαι μέσα σε ένα παρόμοιο περιβάλλον που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις εμπνέυσεις σου...

Σπύρο αυτό που τόνισες πιο πάνω είναι πιστεύω μια από τις μεγάλες πληγές τους Ελληνικού τραγουδιού!

Ακούμε ένα καλό τραγούδι και συνήθως μαθαίνουμε ποιός το τραγουδάει , λίγες φορές ποιος το έχει γράψει και σχεδόν ΠΟΤΕ ποιοί μουσικοί παίζουν!!

Ετσι έχουμε το φαινόμενο να παίζουν όλοι στυλιζαρισμένα και συνήθως να κινούνται μέσα στα στενά πλαίσια του μουσικού παραγωγού , μην ξεδιπλώνοντας έτσι πιθανότατα ταλέντα και ίδέες που είναι κρυμμένα μεσα τους.

Δυστυχως ο θεσμός του session μουσικού στην Ελλάδα είναι ο ΚΑΝΟΝΑΣ.

Αλήθεια ποιός ξέρει πως λένε το "μπουζουκι" του Παπάζογλου με τον τόσο χαρακτηριστικό ήχο ?

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Κάποιοι λίγοι (συνήθως μέσα στο κύκλωμα των μουσικών) ξέρουν. Εγώ έχω την τύχη ένας παιδικός φίλος να έχει δουλέψει χρόνια ως session και έχω μάθει πράγματα και καταστάσεις...

Αλλά το θέμα είναι ότι κάποτε οι εταιρίες πληρώναν λεφτά για μια καλή παραγωγή, οπότε ο συνθέτης μπορούσε να μπει στο studio και να πειραματιστεί. Ετσι λοιπόν ο ρόλος του μουσικού ήταν πιο αναβαθμισμένος και συμμετείχε ενεργά στον πειραματισμό. Χαρακτηριστικά ο Λοΐζος έγραφε 10-15 όργανα για καθε τραγούδι άσχετα αν στο τέλος χρησιμποιούσε μόνο 6-7 στην τελική μίξη. Όμως η εταιρία του τότε πλήρωνε για αυτό.

Σήμερα οι εταιρίες δεν δίνουν λεφτά για την ηχογράφηση αλλά για την διαφήμιση. Συγκεκριμένα περίπου το 50% του budget είναι διαφήμιση και το 20% μόνο έξοδα για ηχογράφηση, μουσικούς, κλπ κλπ. Αποτέλεσμα δίσκοι ρηχοί, ερμηνείες απλά διεκπεραιωτικές κλπ κλπ. Έτσι φτάσαμε στα τραγούδια τύπου "γιαουρτάκι" με ημερομηνία λήξεως.

Ακόμα και αν υπήρχαν σήμερα οι μεγάλοι συνθέτες του παρελθόντος δεν θα μπορούσαν να κάνουν αυτά που έκαναν λόγω της αντίδρασης των εταιρειών....