3η Μαΐου και το λουρί της μάνας

[Costas Coyias]

Λοιπόν μάγκες, εχθές ήταν της απαυτής, της πωστηλέν, της ελευθερίας του τύπου, του λόγου, κάτι τέτοιο τέλος πάντωνε. Και μιας και το έφερε η τύχη, για δείτε τι ξέθαψα. Βέβαια, από τότε πολλά άλλαξαν μέσα σ΄αυτό το κρατικοδίαιτο, κακομαθημένο και δύσμορφο πράμα που λέγεται ΕΡΤ, αλλά θαρρώ πως ακόμη τους έχει μείνει από τότε λίγη ξυνίλα και αρκετή ξυλίλα στην εκφορά του λόγου τους. Εντάξει, εξαιρείται ο Σπύρος, εκείνη η κουκλάρα η Βίκυ Φλέσσα και καναδυό ακόμη, αλλά το overall performance άστα να πάνε… Για διαβάστε και θαυμάξτε…

 

[Costas Coyias]

 

[Costas Coyias]

Δηλαδή για συγγνώμη, δε κατάλαβα! Οι παρακάτω στίχοι τι έχουν δηλαδή; Οστρακιά;

«… δυό φιλντισέ - νιες πίπες
Θα μου πά – ρεις είπες…»

Φανταστείτε τώρα σκηνικό…

- Έλα Κυριάκο, αυτό εδώ «περνάει»;
- Μμμμ; Ποιος παίζει κιθάρα;
- Σάματις και τονε ξέρω; Ένας Κηθ πωστονλεν, Κηθ Ρίτσαρντς… Πω – πω, σκυλόφατσα…
- Άμα δεν παίζει σαν τον Τζων Μακλάφλιν, κόβεται! Άντε, βγαίνει ο κάθε καρακιτς αγγλόγυφτος και μου κάνει δίσκους! Πού ζούμε Θεέ μου…


Λοιπόν Κυριάκο, με καθυστέρηση 29 ετών σου αφιερώνω το ακόλουθο σμας χιτ!

«Δεν άκουσα! Πώς είπατε! Ορίστε!
Συγγνώμη κύριε, ποιος είστε;»


Άντε ρε μάνα, πώς με έβγαλες έτσι; Μα να μου αρέσουν τα ευτελή και αμοραλιστικά;;! Όχι ρε, δε μ’ αρέσει ο Μώραλης, είπαμε, είμαι αμοραλιστής, μπααααα …

«Το μι το ού δίπλα στο νι, (τομου - τονί)
Το βυ το ζά δίπλα στο κι, (τοβύ, τοζί)
μου κάνουνε μια σάμπα…

Το πρό – στυχό – σου μέηκ άπ, (τομέ - ηκάπ)
Κι αυτός ο δίσκος στο πικάπ, (πικάπ - πικάπ)
Μου κάνουνε μια σάμπα»…


Αααα, εύρηκα! Παιδιά πείτε του Θόδωρου ότι βρήκα και τη στιχουργική διασκευή, τώρα πια, που επικρατεί το CD…


Το πρό – στυχό – σου νταχτιρντί, (τοντά - χτιρντί)
Κι αυτός ο δίσκος στο σιντί, (σιντί - σιντί)
Μου κάνουνε μια σάμπα»…

Μόνο μη το μάθει ο Κυριάκος, γιατί θα θυμηθεί τις παλιές ένδοξες μέρες …

Άντε, βοήθειά μας, και καλώς να μας μπει.

(Το καλοκαίρι)…