Μια μικρή διευκρίνηση σε αυτό το σημείο. Η διαδικασία μεταφοράς ταινιών 70mm σε ψηφιακά μέσα είναι συνήθως η εξής:δημιουργία κόπιας πρώτης γενιάς υποβαθμισμένης στα 35mm, τυπωμένης όμως απευθείας από το αναπαλαιωμένο αρνητικό των 70 και στη συνέχεια σκανάρισμα στα 2κ(παλαιότερα) ή στα 4κ(τώρα) για τη δημιουργία ψηφιακής μήτρας από όπου θα προέλθουν το hd και το dvd. Με λίγα λόγια δεν είναι ακόμη τεχνολογικά εφικτό το ψηφιακό σκανάρισμα αυτών των ταινιών στην αυθεντική τους μορφή, διότι θα απαιτούνταν αναλύσεις 6 ή 8κ. Η εξαιρετική εικόνα που μπορούν να δώσουν, έστω και σε αυτά τα περιορισμένα από άποψη ανάλυσης μέσα, έχει να κάνει με το γεγονός ότι παρόλες τις απώλειες, υπάρχει εξαρχής πολύ περισσότερη πληροφορία για να διατηρηθεί.Δε θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα που είχα δει πριν από μια δεκαετία περίπου στη βιντεοκασέτα του Άμλετ του Κένεθ Μπράνα(μια από τις απειροελάχιστες σύγχρονες παραγωγές γυρισμένη σε super 65mm φίλμ) που ξεπερνούσε κατά πολύ τις δυνατότητες του μέσου και με είχε αφήσει με το στόμα ανοικτό, πράγμα που οφειλόταν βεβαίως στις απολύτως κορυφαίες δυνατότητες του αρχικού προιόντος.
