- Μηνύματα
- 18.046
- Reaction score
- 60.008
Βαθιά μέσα στην ψυχή μας,επιζητούμε το θαυμασμό περισσότερο από οποιαδήποτε αγάπη...
Ο Ινιαρίτου παρατάσσει σ'αυτήν την ταινία πολλά υποσχόμενους στυλοβάτες καλλιτεχνικής αίγλης:
-Τεχνική υπερβατικότητα από τον κινηματογραφιστή Emmanuel Lubezki η οποία επιβάλλει την εντύπωση ότι η ταινία έχει γυριστεί-διαφοροποιούμενου του επιλόγου- σε ένα και μοναδικό συνεχές πλάνο και θολώνει τα όρια ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα του ήρωα.
-Την Αρχή της παράστασης που εξελίσσεται μέσα στην αναπαράσταση.
-Πιστή και ηθελημένη μίμηση καταστάσεων που έχουν βιώσει στο πραγματικό-εκτός του εικονικού- τους περιβάλλον πρωταγωνιστές του έργου.
-Σκηνές εντάξιμες στην κινηματογραφική ανθολογία,όπως η πορεία του Riggan μέσα στην Times Square,εκτεθειμένου πρωτόγνωρα σ'ένα πλήθος-τέρας τέρας με χίλια...μάτια (κάμερες κινητών),ο μονόλογος της κόρης του,η παρεμβολή της ετερόκλητης εύπεπτης δράσης και η σκηνή του επιλόγου.
-Αναμοχλεύει διαρκώς αντιπαλότητες ανάμεσα σε καθιερωμένος θεσμούς της καλλιτεχνικής δημιουργίας και δημοφιλή παρελκόμενα στη σύγχρονη καθημερινότητα.
-Επίλογο υποκείμενο σε διαφορική ερμηνεία,που κεντρίζει τη σκέψη του θεατή.
Καθεμία από τις αντιπαραθέσεις του κεντρικού ήρωα με τον περίγυρό του λαμβάνει χαρακτήρα αναμέτρησης με τη δική του συνείδηση,σαν βήματα που τον ωθούν ν'αποζητά με ολοένα αυξανόμενη απελπισία την επιτυχία και αναγνώριση.Πάνω στους δαιδαλώδεις διαδρόμους μίας θεατρικής στέγης που μοιάζει με καθαρτήριο,ο Riggan σαν σύγχρονος Ίκαρος στοχεύει τον ήλιο,ενώ είναι το ΄΄φτερωτό΄΄ υπερεγώ του εκείνο που του υπενθυμίζει ότι υπάρχουν και ασφαλέστερες οδοί.Η κατάκτηση της αυτογνωσίας επέρχεται με αιματηρό τρόπο,φέρνοντας εντέλει τους θεατές της ταινίας αντιμέτωπους με τις δικές τους ανάγκες.
Ο Michael Keaton αποδίδει με φρενήρη ρυθμό τις μεταβάσεις του ήρωα από τον ένα πόλο της φανταστικής συνάρτησης στον άλλο.Περίσσεια αυτοσαρκασμού διακρίνει επίσης τις ερμηνείες των Edward Norton (στο ρόλο του υπερφίαλου ηθοποιού για τον οποίο η σκηνική παρουσία αποτελεί τη μοναδική μορφή ζωής),Emma Stone (η αποξενωμένη κόρη που προβάλλει σα στέρεος βράχος ρεαλισμού παρά την εξάρτηση από ουσίες),τις ανασφάλειες της Naomi Watts και τα νευρωτικά περάσματα του Zach Galifianakis.
Η μουσική επένδυση επαμφοτερίζουσα ανάμεσα στις αμείλικτες κρούσεις του Antonio Sanchez στα τύμπανα και βραχείες προσφυγές σε συμφωνική αγαλλίαση συμμετέχει ενεργά στη δράση,υπογραμμίζοντας την ψυχολογική πίεση του ήρωα και το διχασμό της πραγματικότητας.
(αλληλουχία κομματιών στην αναπαραγωγή)
Στο επίκεντρο της σαχλαμάρας από ατέλειωτα sequels και remakes που προκρίνουν την ευδοκίμηση του οικιακού κινηματογράφου,ο "Birdman" προστατεύει την χαμένη αρετή της ίδιας της κινηματογραφικής Τέχνης.Και το επιτυγχάνει αυτό περνώντας βαθυστόχαστα νοήματα υπό συνθήκες μειωμένης βαρύτητας,σαν αγγίγματα φτερών πάνω στους ώμους κοινού κι ερμηνευτών.
Κατά τη γνώμη του γράφοντος,η πιο ψυχαγωγική ταινία του 2014 με βάση τη...διαδικτυακή διανομή.
Last edited:
