- Μηνύματα
- 17.836
- Reaction score
- 59.011
To έργο που αναίρεσε τη Jazz...
http://en.wikipedia.org/wiki/Bitches_Brew
ie=UTF8&refTagSuffix=dp_img
Η ανάγκη του Miles Davis ν'αγκαλιάσει με τη μουσική του ευρύτερο και νεαρότερο ακροατήριο οδήγησε σ'ένα έργο-σταθμό του 20ου αιώνα.Οι νεωτεριστικές κατευθύνσεις ήταν ήδη φανερές στις αποκλίσεις του ελεύθερου Jazz ιδιώματος που είχε υιοθετήσει μία πενταετία πριν το "Bitches Brew": από τη μινιμαλιστική περιπλάνηση της Nefertiti στην υποφώσκουσα ψυχεδέλεια του Filles de Kilimanjaro,από τις ροκ πινελιές του Miles in the Sky στο αφοπλιστικό φανκ του In a Silent Way.
Στο ηλεκτρικό χωνευτήρι που έπλασε την αιχμή του δόρατος ενσωματώθηκαν η τζαζ του Duke Ellington με τα ακόρντα του Jimi Hendrix,το φανκ των James Brown & Sly Stone με τον avantgarde απόηχο της Σχολής του Darmstadt.Από τον πρωτοποριακό συνδυασμό προέκυψαν παρατεταμένες σουίτες που παρέπεμπαν περισσότερο σε κινήσεις κλασικής συμφωνίας παρά σε Jazz.Τα ασύμμετρα ρυθμικά στρώματα και ακόρντα που μοιάζουν να εκρήγνυνται προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις υποκινούνται από τη χρήση περισσοτέρων του ενός εκτελεστών σε μπάσο,κρουστά και πιάνο,ενώ όλοι οι συμμετέχοντες ενθαρρύνονται να ξεφύγουν από τα όρια της παρτιτούρας.Ηλεκτρικά όργανα,γενναιόδωρη εκμετάλλευση του rubato, συστροφή αφρικανικών επιρροών με Ινδικές Ragas και η στουντιακή δεξιοτεχνία κατά την επανασυναρμολόγηση -στα πρότυπα της Musique Concrete- των μαγνητοταινιών που γράφτηκαν στη διάρκεια των τριήμερων ηχογραφήσεων αλλοιώνουν τη δομή του χωροχρόνου.Ο εμπλουτισμός του master με ηλεκτρονικά εφέ αναβιβάζει το θάλαμο ελέγχου σε μουσικό όργανο,ακολουθώντας τις pop αρχές που είχαν θεσπίσει ο George Martin για τους Beatles και ο Phil Spector.Για καθέναν από τους μουσικούς που συμμετείχαν στο εγχείρημα-όλοι κορυφαίοι ερμηνευτές στον τομέα τους- οι ηχογραφήσεις στάθηκαν εφαλτήριο σπουδαίας δημιουργίας και καριέρας στο μουσικό στερέωμα.
Το έργο επέφερε σχίσμα ανάμεσα σε κριτικούς και οπαδούς,προκαλώντας ακραίες εκφράσεις είτε λατρείας είτε απέχθειας προς τη νέα τάξη μουσικής που καθιέρωνε.Στους επίμονους ψιθύρους ότι πραγματικοί υποκινητές της επαναστατικής στροφής ήταν ο παραγωγός Teo Macero και το διευθυντικό στέλεχος της Columbia Clive Davis,ο Miles πρόβαλλε στα εξώφυλλα των δίσκων τη δήλωση "Μουσικές Κατευθύνσεις από το Miles Davis" υποστηρίζοντας λυσσασμένα στις συνεντεύξεις ότι ο ίδιος ήταν υπεύθυνος για την παραμικρή μουσική λεπτομέρεια της παραγωγής.Ανεξάρτητα πάντως της ταυτότητάς του,ο εμπνευστής είχε κατανοήσει τη στοιχειώδη αλήθεια ότι η επίτευξη νέων(ακουστικών και μη) κατορθωμάτων απαιτεί την αναίρεση της αίσθησης ασφάλειας που δίνει η προσκόλληση στα εσκαμμένα.Στη δεκαετία που ακολούθησε,ο ηλεκτρικός ορυμαγδός του Jazz/Rock fusion σάρωσε τη Jazz σκηνή-συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου του Miles Davis- στο πέρασμά του,για να εκφυλιστεί τελικά.Τα παρακλάδια όμως του γνήσιου μουσικού DNA εισέβαλαν στη σύγχρονη δημιουργία στον πυρήνα των Industrial,drum & bass,trip-hop,ethnic και ambient ιδιωμάτων.Επιστρέφοντας στα σαραντάχρονα της θρυαλίδας,διατηρεί αυτή ένα φρέσκο και σπινθηροβόλο χαρακτήρα πλούσιο σε πιθανότητες και προοπτικές,ως έργο που αναιρεί οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση αφήνοντας στη θέση της απλά τον όρο ΄΄Μουσική΄΄.
Επιγραμματικά σχόλια επί των συνθέσεων που περιέχονταν στην αυθεντική έκδοση
Pharaoh's Dance:εισαγωγή με σύνθεση του Joe Zawinul.Απεγνωσμένη προσπάθεια της τρομπέτας να δώσει ξεκάθαρο προσανατολισμό στο τοίχος της αταξίας και αβεβαιότητας που ορθώνεται σε ομόκεντρες κυκλικές τροχιές από τα υπόλοιπα όργανα.
Bitches Brew: Ατελείωτο ξετύλιγμα της μινιμαλιστικής γραμμής του μπάσου,σα φίδι που δαγκώνει την ουρά του.Πάνω στον άξονα της αυτοαναπαραγόμενης σπείρας δεσπόζει επαναλαμβανόμενη η τρίλια της τρομπέτας,άλλοτε αισθητή σα στρατιωτικό πρόσταγμα και άλλοτε σαν ικεσία.
Spanish Key:Ο παλλόμενος αυτοσχεδιασμός φτάνει σε σημείο βρασμού καθώς η τρομπέτα λοξοκοιτά παλαιά Ισπανικά σκαριφήματα με τα ηλεκτρικά πιάνα,την κιθάρα και το μπάσο κλαρινέτο να εξαχνώνουν τις εμφανιζόμενες μελωδικές γραμμές.
John Mc Laughlin:Μουσικό θραύσμα στοιχειωμένο από το μελωδικό αυτοσχεδιασμό της ηλεκτρικής κιθάρας.
Miles Runs the Voodoo Down:Φόρος τιμής και συνάμα επαναδιαπραγμάτευση της παράδοσης των Blues.Ο καμβάς της ακλόνητης ρυθμικής βάσης διαπερνάται από τα σόλο της τρομπέτας του σαξοφώνου και της ηλεκτρικής κιθάρας,με τη φωνή της πρώτης να κλιμακώνεται ανιχνεύοντας το παρελθόν και μέλλον της μουσικής έκφρασης.
Sanctuary:ιδανικό φινάλε σε σύνθεση του Wayne Shorter.Νοσταλγικός αποχαιρετισμός με μιγαδική φόρμα μπαλάντας στο παρελθόν που έμοιαζε πια να βρίσκεται έτη φωτός μακριά.
Last edited:
.
