Βαγγέλης Λάμπρου
Επαγγελματίας
- Μηνύματα
- 1.695
- Reaction score
- 277
Η ουτοπία που λατρεύουμε !!!!
Το χρώμα αν και βρίσκεται παντού γύρω μας δυστυχώς δεν είναι τίποτα άλλο από μια ψευδαίσθηση.
Όσο και αν σας ξαφνιάζει αυτό που μόλις διαβάσατε, το χρώμα δεν υπάρχει τουλάχιστον με την μορφή που το αντιλαμβανόμαστε σε ότι κοιτάμε. Πολύ απλά τα πορτοκάλια δεν έχουν πορτοκαλί χρώμα και οι πορφυρές Ferrari, συγνώμη για τη βλασφημία, αλλά δεν είναι κόκκινες.
Όχι, δεν προσπαθώ να σας πείσω ότι είμαι τρελός, αλλά να σας προετοιμάσω να συνειδητοποιήσετε (όσοι φυσικά δεν το γνωρίζετε) ότι το χρώμα βρίσκεται μόνο μέσα στα εγκεφαλικά μας κύτταρα και πουθενά αλλού.
Ακόμη δεν είναι λίγοι από τους συνανθρώπους μας που βλέπουν ένα χρώμα με κάποιες ελαφρές διαφοροποιήσεις στη τονικότητα από τη πλειονότητα των υπολοίπων, ενώ θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα χρώματα, ιδιαίτερα κάθε φορά που αλλάζει η φωτεινότητα ή η ανταύγεια που τα περιστοιχίζει.
Μπορεί να ζούμε λοιπόν μέσα στο ψέμα που δημιουργούν τα εγκεφαλικά μας κύτταρα αλλά όπως όλες οι ψευδαισθήσεις σε αυτό τον κόσμο, προσφέρει τεράστιο ενθουσιασμό και δυνατά συναισθήματα στη ζωή μας. Οτιδήποτε και αν κοιτάξουμε, από ρούχα στις βιτρίνες των καταστημάτων μέχρι τα αυτοκίνητα στο δρόμο, ο εγκέφαλος μας επικεντρώνει τη πρώτη ματιά στην ανάλυση του χρώματος.
Πολύ απλά τα εγκεφαλικά μας κύτταρα λατρεύουν το χρώμα.
Ένα κατακόκκινο σπορ αυτοκίνητο, τα διάσπαρτα λευκά σύννεφα στον γαλάζιο ουρανό, το ουράνιο τόξο ή τα πράσινα νερά στην ακρογιαλιά ….αν όχι όλα, σίγουρα κάτι από αυτά επικεντρώνει το θαυμασμό μας και κρατάει το βλέμμα μας για αρκετή ώρα καρφωμένο πάνω του.
Και αλίμονο να έφτανε η διάσταση του χρώματος μόνο μέχρι εκεί. Πόσες φορές δεν συναισθηματοποιούμε τα χρώματα;
Θα έχετε ακούμε ότι κάποιος έγινε «κόκκινος» από θυμό ή «πράσινος» από ζήλια. Κάποιοι άλλοι «κιτρινίζουν» από φόβο….. ενώ κάποιοι άλλοι βγάζουν τη «χρυσή»!!!!
Με εισαγωγικά λοιπόν ή όχι, το χρώμα είναι ίσως το βασικότερο στοιχείο της όρασης μας. Και σαν τέτοιο θα πρέπει όταν δημιουργείται με τεχνικά μέσα από τον άνθρωπο, να αντιστοιχεί στα φυσικά χρώματα της καθημερινής ζωής μας. Ζητούμενο λοιπόν εδώ, η υψηλή πιστότητα.
Εισαγωγή σε ένα χρωματιστό παραμύθι
Για να καταλάβουμε όμως τι ακριβώς σημαίνει χρώμα και στη συνέχεια πώς να θα καταφέρουμε να το ζωντανέψουμε στα μέσα απεικόνισης, ας κάνουμε μια μικρή γενική αναφορά στον πρόγονο του, στο φως. Ο ήλιος εκπέμπει μια αφάνταστα πολύπλοκη σύνθεση ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών που διατρέχουν και γεμίζουν ολόκληρο το χώρο που ζούμε. Η ποικιλία τους, ιδιαίτερα όσο αφορά το μήκος κύματος τους, είναι εξωπραγματικά πλούσια. Και φανταστείτε δεν λαμβάνουμε υπόψη τις υπόλοιπες πηγές όπως τις φυσικές ή και τεχνητές που εκπέμπονται χάρη σε ανθρώπινες ενέργειες όπως για παράδειγμα η ακτινοβολία από ραδιοφωνία, τηλεόραση ή κινητή τηλεφωνία.
Ακόμη όμως και άλλες πηγές που δεν φανταζόμαστε, όπως του σύμπαντος καθώς και πιο μακριά από αυτό, προσφέρουν πλουσιοπάροχη μορφή ακτινοβολιών στο κόσμο μας.
Πολλές από αυτές τις ακτινοβολίες, αν και μεταδίδονται σε ευθεία γραμμή, όταν προσπίπτουν σε ξένα σώματα έχουν την ιδιότητα να ανακλώνται προς όλες τις κατευθύνσεις. Άλλες πάλι περνάνε αναλλοίωτες μέσα από αυτά ή αφήνουνε μικρό μέρος τους (πχ ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κύματα, ακτίνες Χ), είτε απορροφούνται πλήρως, με αποτέλεσμα να αφήνουν τα αποτυπώματα της επίδρασής τους με τη μορφή ουσιαστικών μεταβολών πάνω σε αυτά τα σώματα.
Και δεν είναι τουλάχιστον εκπληκτικό γεγονός ότι αν και μέσα από το άναρχο σύμπλεγμα της χαώδους ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, υπάρχει στον οργανισμό μας ένα σύστημα τόσο αυστηρά επιλεκτικό ώστε να ξεχωρίζει ένα ελάχιστο φάσμα συχνοτήτων που υπάρχει και με την κατάλληλη επεξεργασία του εγκέφαλου μας να σχηματίζει αυτό που λέγεται «εικόνα του φυσικού κόσμου» ;;;;;
Είδαμε λοιπόν ότι χωρίς τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες του ηλίου, δεν υπάρχει χρώμα αφού κανείς δεν βλέπει χωρίς αυτές (σκοτάδι γαρ) και φυσικά η όραση μας θα ήταν άχρηστη. Το φως του ηλίου, που στη τελική ανάλυση αποδίδεται ως λευκό, η ψευδαίσθηση του εγκεφάλου μας το έχει ήδη αναλύσει σε πολλά χρώματα και το έχει συνθέσει εκ νέου σε κάποιου είδους λευκό. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι τα μήκη κυμάτων αυτής της ενέργειας αν και δεν είναι χρωματιστά προκαλούν τη ψευδαίσθηση της ύπαρξης χρωμάτων στην ανθρώπινη όραση.
Στη μία άκρη του ορατού μας φάσματος βρίσκονται τα «κοντά ή μικρά» μήκη κόμματος που τα μάτια μας τα αντιλαμβάνονται σαν αποχρώσεις του μπλε ενώ από την αντίθετη πλευρά βρίσκονται τα «υψηλά ή μεγάλα» μήκη κύματος που τα αντιλαμβανόμαστε σαν αποχρώσεις του κόκκινου. Όλα τα υπόλοιπα χρώματα που συναντάμε στη φύση γύρω μας και μπορεί να αναρωτιέστε από που πηγάζουν, βρίσκονται μεταξύ του ορατού φάσματος και πιο συγκεκριμένα των χρωμάτων μπλε και κόκκινου.
Πέραν τώρα του δικού μας ορατού φάσματος, και πιο συγκεκριμένα πέρα των κοντών κυμάτων (μπλε) τοποθετούνται οι υπεριώδεις ακτινοβολίες (ultraviolet- UV). Στην ακριβώς αντίθετη πλευρά εννοώντας πέρα των υψηλών μηκών (κόκκινων) τοποθετούνται οι επίσης πολύ γνωστές από τα Remote Controls, υπέρυθρες ακτινοβολίες (Infrared -IR).
Αλήθεια όμως, πως βλέπουμε τελικά το χρώμα ενός αντικειμένου;
Απλούστατα, όταν βλέπουμε για παράδειγμα ένα αυτοκίνητο βαμμένο κόκκινο αρκεί να καταλάβουμε ότι από όλο το ορατό ηλεκτρομαγνητικό φάσμα συχνοτήτων, το συγκεκριμένο χρώμα βαφής αφήνει μόνο τα υψηλά μήκη κύματος (αυτά που καθορίζουν το κόκκινο δηλαδή) να ανακλαστούν στο περιβάλλον. Όλα τα άλλα χρώματα που περικλείονται στο φάσμα παρακρατούνται και εμείς βλέπουμε μόνο αυτό που αποδεσμεύεται.
Το χρώμα αν και βρίσκεται παντού γύρω μας δυστυχώς δεν είναι τίποτα άλλο από μια ψευδαίσθηση.
Όσο και αν σας ξαφνιάζει αυτό που μόλις διαβάσατε, το χρώμα δεν υπάρχει τουλάχιστον με την μορφή που το αντιλαμβανόμαστε σε ότι κοιτάμε. Πολύ απλά τα πορτοκάλια δεν έχουν πορτοκαλί χρώμα και οι πορφυρές Ferrari, συγνώμη για τη βλασφημία, αλλά δεν είναι κόκκινες.
Όχι, δεν προσπαθώ να σας πείσω ότι είμαι τρελός, αλλά να σας προετοιμάσω να συνειδητοποιήσετε (όσοι φυσικά δεν το γνωρίζετε) ότι το χρώμα βρίσκεται μόνο μέσα στα εγκεφαλικά μας κύτταρα και πουθενά αλλού.
Ακόμη δεν είναι λίγοι από τους συνανθρώπους μας που βλέπουν ένα χρώμα με κάποιες ελαφρές διαφοροποιήσεις στη τονικότητα από τη πλειονότητα των υπολοίπων, ενώ θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα χρώματα, ιδιαίτερα κάθε φορά που αλλάζει η φωτεινότητα ή η ανταύγεια που τα περιστοιχίζει.
Μπορεί να ζούμε λοιπόν μέσα στο ψέμα που δημιουργούν τα εγκεφαλικά μας κύτταρα αλλά όπως όλες οι ψευδαισθήσεις σε αυτό τον κόσμο, προσφέρει τεράστιο ενθουσιασμό και δυνατά συναισθήματα στη ζωή μας. Οτιδήποτε και αν κοιτάξουμε, από ρούχα στις βιτρίνες των καταστημάτων μέχρι τα αυτοκίνητα στο δρόμο, ο εγκέφαλος μας επικεντρώνει τη πρώτη ματιά στην ανάλυση του χρώματος.
Πολύ απλά τα εγκεφαλικά μας κύτταρα λατρεύουν το χρώμα.
Ένα κατακόκκινο σπορ αυτοκίνητο, τα διάσπαρτα λευκά σύννεφα στον γαλάζιο ουρανό, το ουράνιο τόξο ή τα πράσινα νερά στην ακρογιαλιά ….αν όχι όλα, σίγουρα κάτι από αυτά επικεντρώνει το θαυμασμό μας και κρατάει το βλέμμα μας για αρκετή ώρα καρφωμένο πάνω του.
Και αλίμονο να έφτανε η διάσταση του χρώματος μόνο μέχρι εκεί. Πόσες φορές δεν συναισθηματοποιούμε τα χρώματα;
Θα έχετε ακούμε ότι κάποιος έγινε «κόκκινος» από θυμό ή «πράσινος» από ζήλια. Κάποιοι άλλοι «κιτρινίζουν» από φόβο….. ενώ κάποιοι άλλοι βγάζουν τη «χρυσή»!!!!
Με εισαγωγικά λοιπόν ή όχι, το χρώμα είναι ίσως το βασικότερο στοιχείο της όρασης μας. Και σαν τέτοιο θα πρέπει όταν δημιουργείται με τεχνικά μέσα από τον άνθρωπο, να αντιστοιχεί στα φυσικά χρώματα της καθημερινής ζωής μας. Ζητούμενο λοιπόν εδώ, η υψηλή πιστότητα.
Εισαγωγή σε ένα χρωματιστό παραμύθι
Για να καταλάβουμε όμως τι ακριβώς σημαίνει χρώμα και στη συνέχεια πώς να θα καταφέρουμε να το ζωντανέψουμε στα μέσα απεικόνισης, ας κάνουμε μια μικρή γενική αναφορά στον πρόγονο του, στο φως. Ο ήλιος εκπέμπει μια αφάνταστα πολύπλοκη σύνθεση ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών που διατρέχουν και γεμίζουν ολόκληρο το χώρο που ζούμε. Η ποικιλία τους, ιδιαίτερα όσο αφορά το μήκος κύματος τους, είναι εξωπραγματικά πλούσια. Και φανταστείτε δεν λαμβάνουμε υπόψη τις υπόλοιπες πηγές όπως τις φυσικές ή και τεχνητές που εκπέμπονται χάρη σε ανθρώπινες ενέργειες όπως για παράδειγμα η ακτινοβολία από ραδιοφωνία, τηλεόραση ή κινητή τηλεφωνία.
Ακόμη όμως και άλλες πηγές που δεν φανταζόμαστε, όπως του σύμπαντος καθώς και πιο μακριά από αυτό, προσφέρουν πλουσιοπάροχη μορφή ακτινοβολιών στο κόσμο μας.
Πολλές από αυτές τις ακτινοβολίες, αν και μεταδίδονται σε ευθεία γραμμή, όταν προσπίπτουν σε ξένα σώματα έχουν την ιδιότητα να ανακλώνται προς όλες τις κατευθύνσεις. Άλλες πάλι περνάνε αναλλοίωτες μέσα από αυτά ή αφήνουνε μικρό μέρος τους (πχ ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κύματα, ακτίνες Χ), είτε απορροφούνται πλήρως, με αποτέλεσμα να αφήνουν τα αποτυπώματα της επίδρασής τους με τη μορφή ουσιαστικών μεταβολών πάνω σε αυτά τα σώματα.
Και δεν είναι τουλάχιστον εκπληκτικό γεγονός ότι αν και μέσα από το άναρχο σύμπλεγμα της χαώδους ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, υπάρχει στον οργανισμό μας ένα σύστημα τόσο αυστηρά επιλεκτικό ώστε να ξεχωρίζει ένα ελάχιστο φάσμα συχνοτήτων που υπάρχει και με την κατάλληλη επεξεργασία του εγκέφαλου μας να σχηματίζει αυτό που λέγεται «εικόνα του φυσικού κόσμου» ;;;;;
Είδαμε λοιπόν ότι χωρίς τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες του ηλίου, δεν υπάρχει χρώμα αφού κανείς δεν βλέπει χωρίς αυτές (σκοτάδι γαρ) και φυσικά η όραση μας θα ήταν άχρηστη. Το φως του ηλίου, που στη τελική ανάλυση αποδίδεται ως λευκό, η ψευδαίσθηση του εγκεφάλου μας το έχει ήδη αναλύσει σε πολλά χρώματα και το έχει συνθέσει εκ νέου σε κάποιου είδους λευκό. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι τα μήκη κυμάτων αυτής της ενέργειας αν και δεν είναι χρωματιστά προκαλούν τη ψευδαίσθηση της ύπαρξης χρωμάτων στην ανθρώπινη όραση.
Στη μία άκρη του ορατού μας φάσματος βρίσκονται τα «κοντά ή μικρά» μήκη κόμματος που τα μάτια μας τα αντιλαμβάνονται σαν αποχρώσεις του μπλε ενώ από την αντίθετη πλευρά βρίσκονται τα «υψηλά ή μεγάλα» μήκη κύματος που τα αντιλαμβανόμαστε σαν αποχρώσεις του κόκκινου. Όλα τα υπόλοιπα χρώματα που συναντάμε στη φύση γύρω μας και μπορεί να αναρωτιέστε από που πηγάζουν, βρίσκονται μεταξύ του ορατού φάσματος και πιο συγκεκριμένα των χρωμάτων μπλε και κόκκινου.
Πέραν τώρα του δικού μας ορατού φάσματος, και πιο συγκεκριμένα πέρα των κοντών κυμάτων (μπλε) τοποθετούνται οι υπεριώδεις ακτινοβολίες (ultraviolet- UV). Στην ακριβώς αντίθετη πλευρά εννοώντας πέρα των υψηλών μηκών (κόκκινων) τοποθετούνται οι επίσης πολύ γνωστές από τα Remote Controls, υπέρυθρες ακτινοβολίες (Infrared -IR).
Αλήθεια όμως, πως βλέπουμε τελικά το χρώμα ενός αντικειμένου;
Απλούστατα, όταν βλέπουμε για παράδειγμα ένα αυτοκίνητο βαμμένο κόκκινο αρκεί να καταλάβουμε ότι από όλο το ορατό ηλεκτρομαγνητικό φάσμα συχνοτήτων, το συγκεκριμένο χρώμα βαφής αφήνει μόνο τα υψηλά μήκη κύματος (αυτά που καθορίζουν το κόκκινο δηλαδή) να ανακλαστούν στο περιβάλλον. Όλα τα άλλα χρώματα που περικλείονται στο φάσμα παρακρατούνται και εμείς βλέπουμε μόνο αυτό που αποδεσμεύεται.
