- Μηνύματα
- 35.692
- Reaction score
- 83.358
Ένα μεγάλο καράβι έχει και μεγάλες φουρτούνες. Και οι ΗΠΑ είναι από τα 3-4 μεγαλύτερα καράβια παγκοσμίως. Γι΄αυτό οι φύλακες έχουν γνώση και επειδή δίνουν μεγάλη αξία στην παρουσία ενός προσώπου-ηγέτη, ενός προσώπου-συμβόλου των αξιών της χώρας, έχουν μια συνθήκη για τις ακραίες και καταστροφικές περιπτώσεις. Ο Designated Survivor είναι ένα πρόσωπο χαμηλά στην ιεραρχία του Υπουργικού Συμβουλίου, που θα πρέπει να προστατευτεί από κάθε φυσική καταστροφή, τρομοκρατική επίθεση κτλ.
Μόλις περάσει ο πανικός, αυτό το πρόσωπο ορκίζεται νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ (εφόσον όλα τα μέλη που είναι ψηλότερα στην ιεραρχία έχουν πεθάνει) και αναλαμβάνει να οδηγήσει το καράβι. Στη σειρά Designated Survivor ο κλήρος πέφτει στον Τομ Κέρκμαν (Κίφερ Σάδερλαντ), ο οποίος δεν είναι αυτό που λέμε politics material.
Αποφεύγει την λομπίστικη συμπεριφορά, τις πισώπλατες κινήσεις, τις κολλεγιές και όλα όσα έχουμε δει στο House of Cards για παράδειγμα. Ακολουθεί τον δρόμο της ειλικρίνειας, έχει ηθικά κίνητρα και γι΄αυτό είναι διπλά σαστισμένος όταν γίνεται επίθεση στο Καπιτώλιο και πεθαίνουν όλα τα μέλη του Κογκρέσου και ο Πρόεδρος Ρίτσμοντ.
Εν μία νυκτί ο Kirkman γίνεται από απλός στρατιώτης στη σκακιέρα βασίλισσα και καλείται να φάει όλα τα αντίπαλα πιόνια ώστε ο βασιλιάς-λαός να βγει νικητής. Σε αυτή τη μετάβαση από zero to hero έχει να αντιμετωπίσει την σύγκρουση δύο συνεργατών του για να πάρουν τη θέση του Επιτελάρχη, μια Ρεπουμπλικανή που είχε οριστεί από το κόμμα της ως Designated Survivor, τους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων που διψάνε για πόλεμο και την απόλυτη δυσπιστία τόσο εκτός όσο κι εντός του Λευκού Οίκου.
Είναι όμως η ειλικρίνεια και οι αρχές του που θα τον κάνουν να μην δει αντιδραστικά τις επικρίσεις, αλλά να τις ακούσει με ευπιστία και να τις διορθώσει. Στην πορεία αυτής της μετάβασης θα διαπιστώνει σιγά σιγά ότι αυτό που ζητά ο αμερικανικός λαός, απέχει έτη φωτός από αυτό που θέλει ο ίδιος να είναι.
Το σενάριο του Ντέιβιντ Γκουγκενχάιμ δεν κομίζει γλαύκας εις Αθήνας, με την έννοια ότι πρόκειται για μια ευθεία και απλή διαδρομή πλοκής. Γι΄αυτό και είναι από τις λίγες σειρές που ο πιλότος περισσότερο σε αποθαρρύνει, παρά σε κρατάει. Κάπου στα μισά του δευτέρου επεισοδίου είναι που αντιλαμβάνεσαι ότι θες να δεις γρήγορα το επόμενο. Και το επόμενο.
Σίγουρα το House of Cards (και κατά κάποιο τρόπο το Newsroom) έχει αλλάξει ομοθυμαδόν την πρόσληψη που έχουμε σε τέτοιου είδους σειρές. Κι όταν έχεις ως μέτρο σύγκρισης τον Κέβιν Σπέισι, τότε ο Σάδερλαντ σου κάθεται περίεργα σε τέτοιο ρόλο. Ιδίως όταν τον έχεις δει σκληρό και με ένα πιστόλι στο χέρι στο 24.
Εδώ βρίσκεται και η γοητεία. Κόντρα κατάσταση για τον Κίφερ, κόντρα κατάσταση και ο Τομ Κέρκμαν σε σχέση με τον Άντεργουντ. Αυτό ίσως αποτελεί το ατού της σειράς για να παραμείνεις μαζί της.
Από τον Στέργιο Πουλερέ
